Δύο εξέχουσες προσωπικότητες έχει ν’ αναδείξει αυτή η δεκαετία. Ιστορικές μορφές, σε μια περίοδο ανάτασης του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου, που η προβολική του εικόνα ενισχύεται σε πανελλαδικό επίπεδο, χάρις στην ευπρόσωπη παρουσία του Ολυμπιακού, του Ευρίπου και της συγχώνευσης των δυο που δημιούργησαν τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Πρόκειται για τον Μανώλη (Λαλάς) Καστριώτη πρόεδρο του Ολυμπιακού Χαλκίδος και τον Θέμη Χαλικιά ομότιμο του ‘Ευρίπου’.
Ο πρώτος ευκατάστατος ευπατρίδης, άλλοτε της πολιτικής ζωής και τη συγκεκριμένη περίοδο της κοινωνικής ζωής της πόλης. Ο δεύτερος, ένας ευγενής άνθρωπος, με πολλά χαρίσματα, διευθυντής του κλωστοϋφαντουργείου Χαλκίδος (Πειραϊκή Πατραϊκή).
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ
Μια εξέχουσα αθλητική προσωπικότητα
Πολλά-πολλά δεν διασώζονται στις μνήμες για τον αδικοχαμένο Μανώλη Καστριώτη, για τη ζωή και τη δράση του, στον ποδοσφαιρικό χώρο. Ήταν άλλωστε η μισαλλοδοξία κάποιων ανθρώπων του χώρου που ήθελαν να τον παρουσιάσουν σαν έναν απόμακρο αριστοκράτη, σ’ ένα συγκερασμό με τις πραγματικά εξαιρετικές ικανότητες και επιτυχίες αυτού του ανθρώπου. Ένας άνθρωπος αινιγματικός και μυστηριώδης, που έκρυβε καλά την προσωπική του ζωή, επέλεγε τους φίλους του και δεν ήταν γενικά ανοικτός στην τοπική κοινωνία.
Ο Γιάννης Καλαμακίδης εκ των στενών συνεργατών του, θεωρεί τον Μανώλη Καστριώτη ‘τον μεγαλύτερο αθλητικό παράγοντας, όλων των εποχών…’.
Ο Δημήτρης Δεμερτζής ‘ομόχρωμος’, στο μικρό βιβλίο του ‘ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ 1926-1966′ προβάλει με τα θερμότερα λόγια τον Μιχάλη Τζιώτη και αναφέρεται ελάχιστα στον Μανώλη Καστριώτη… Δεν βρίσκεται στην πρώτη διοίκηση που συγκροτεί ο Μανώλης Καστριώτης… και απ’ τα ‘συμφραζόμενα’ προκύπτει ότι οι σχέσεις των δυο ανδρών ίσως να μην ήταν και οι καλύτερες..! Ο ίδιος απορρίπτει κατηγορηματικά και αρνείται την όποια ‘ψυχρότητα’ στις σχέσεις του, με το ‘μεγάλο αφεντικό’ αυτής της δεκαετίας.
Ο Δημήτρης Δεμερτζής στο συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και στην πανηγυρική έκδοση του ‘ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Εύβοιας-Βοιωτίας’, τεύχος Ιουλίου 1963, με τίτλο ‘Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ Α’ ΕΘΝΙΚΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΝ’ αποκαλεί ‘πατέρα της νίκης’ τον Μιχάλη Τζιώτη και πλέκει το επιμνημονιακό εγκώμιο του μεγάλου αθλητικού παράγοντα. Το ‘κενό’ για τον Μανώλη Καστριώτη, έρχεται να καλύψει ο Γιάννης Καλαμακίδης με τη ‘δήλωση-ταυτοποίηση’ όπως προαναφέραμε.
Άνθρωπος με εξαιρετική μόρφωση, αδιαμφισβήτητο κύρος και έντονη προσωπικότητα, ήταν ο Μανώλης Καστριώτης. Πρωτίστως εξαίρετος φίλαθλος. Ευκατάστατος οικονομικά. Ήταν ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου ‘Παλίρροια’.
Στο ποδόσφαιρο ήρθε προερχόμενος από την πολιτική. Υπήρξε Πρόξενος στον Παναμά. Επί των ημερών του ο Ολυμπιακός, γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της ιστορίας του, μετά την κατάκτηση του τίτλου το 1963.
Ο Ολυμπιακός και γενικότερα το Χαλκιδέικο ποδόσφαιρο απέκτησε φωνή, είχε άποψη και αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και διάθεση ισοτιμίας στα κέντρα των αποφάσεων. Άλλωστε, ο Καστριώτης υπήρξε σύμβουλος της ΕΠΟ επί των εξωτερικών θεμάτων και Δημοσίων Σχέσεων, ύστερα από πλήρη ομοφωνία του Δ.Σ. της ΕΠΟ. Αυτό βέβαια προϋπόθετε εκλογή του στο Δ.Σ. της ΕΠΣΕΒ γεγονός που συνέβη το 1966.
Ο Μανώλης Καστριώτης τύγχανε της γενικής αποδοχής φιλάθλων και παραγόντων και στις πρώτες αρχαιρεσίες, ύστερα από την κατάκτηση του τίτλου το ’63, πήρε το ‘απόλυτο’ των 111 ψήφων επί 111 ψηφισάντων… με δεύτερο τον τότε επιτυχημένο Δήμαρχο Δημήτρη Σκούρα, που έλαβε 101 ψήφους!
Ασχολήθηκε ως παράγοντας και με τον ναυταθλητισμό και για πολλά χρόνια υπήρξε πρόεδρος στον Ν.Ο. Χαλκίδος, στα τμήματα κολύμβησης και υδατοσφαίρισης.
Είχε ένα τραγικό ατύχημα επιστρέφοντας από την Καλαμάτα, που είχε βρεθεί για να παρακολουθήσει αγώνα υδατοσφαίρισης του ΝΟΧ, στις 13 Σεπτεμβρίου 1976 και εξέπνευσε δεκαπέντε μέρες αργότερα στον ‘Ευαγγγελισμό’.
Η αθλητικά κοινωνία της πόλης, δεν τον ξέχασε αναγνωρίζοντας τη μεγάλη προσφορά του στον αθλητισμό, διοργανώνοντας στη μνήμη του τα ‘Καστριώτεια’, αγώνες κολύμβησης και υδατοσφαίρισης, που στις μέρες μας η ‘ασθενής μνήμη’ για τους ανθρώπους της ανιδιοτέλειας και τη προσφοράς, τον έθεσε για μια ακόμη φορά στο ‘περιθώριο της λήθης’.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΧΑΛΙΚΙΑΣ
Ένας ανθρωπιστής και ιδεολόγος αθλητικός παράγοντας
Μια ευγενέστατη φυσιογνωμία του αθλητισμού γενικότερα, υπήρξε ο Θεμιστοκλής (γνωστότερος ως Θέμης) Χαλικιάς, που για περισσότερα από τριάντα χρόνια ασχολήθηκε ενεργά με τα διοικητικά αρχικά της Προποντίδας, ως παρακαταθήκη απ’ τον προκάτοχο του Διευθυντή των Κλωστοϋφαντουργείων, Θρασύβουλο Κεϊσόγλου και στην συνέχεια μετά τη ‘συγχώνευση’ του ’62 με τον ‘Εύριπο’ και μετά το ’67 με τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ και μέχρι το ’84 περίπου.
Ωραίος άνθρωπος, που είχα την τύχη να τον γνωρίσω σε επαγγελματικό επίπεδο και καταπληκτικός φίλαθλος. Λάτρης του κλασσικού αθλητισμού. Σχεδόν ‘υποχρέωνε’ τους ποδοσφαιριστές της Προποντίδας να μετέχουν σε αγώνες στίβου (δρομικά αθλήματα) στις διάφορες ημερίδες που διεξάγονταν στο Εθνικό Στάδιο.
Μάλιστα στους αγώνες ‘Ευρίπεια’ για τους οποίους έδειχνε ιδιαίτερη επιμέλεια, εποπτεύοντας για την αρτιότερη διοργάνωση, καλούσε κορυφαίους αθλητές για να προσελκύει τον φίλαθλο κόσμο και κυρίως το ενδιαφέρον της νεολαίας για τον αθλητισμό.
Ο Κώστας Χαραμαντίδης χαρακτηρίζει τον Θέμη Χαλικιά ‘σαν μια προσωπικότητα του αθλητισμού μας με πανελλήνια ακτινοβολία’:
‘Αθλητικός παράγοντας μεγάλου βεληνεκούς και με τεράστιο εκτόπισμα, που όλοι σέβονταν, εκτιμούσαν και αναγνώριζαν το αθλητικό του έργο. Διετέλεσε πρόεδρος της Προποντίδας, του Ευρίπου και του Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Μέλος της διοίκησης της ΕΠΣΕΒ και σύμβουλος της ΕΠΟ. Επίσης μέλος του ΣΕΓΑΣ και πρόεδρος της τοπικής επιτροπής στίβου Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας.
Στα νιάτα του άλλωστε υπήρξε αθλητής Στίβου στα 400μ, με τα χρώματα της ΑΕΚ Αθηνών. Κεφαλλονίτης στην καταγωγή, γεννημένος στα 1922.
Σαν παράγοντας ήταν μεθοδικός, επίμονος και πείσμων.
Λάτρης της Ολυμπιακής ιδέας, παρακολούθησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης (1960), του Μονάχου (1972), του Μόντρεαλ (1976), της Μόσχας (1980) και του Λος Άντζελες (1984).
Υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της ίδρυσης του Α.Ο. ‘Εύριπος’ και Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Τ’ όνομα του συνδέθηκε κυρίως με την Προποντίδα. Ο Βαγγέλης Χανιάς μηχανολόγος στο κλωστοϋφαντουργείο και συνεργάτης του Θέμη Χαλικιά, μας εκμυστηρεύθηκε σε μια τυχαία συνάντηση μας: ‘Ήταν τότε κάποιος Ασβεστάς, Επιθεωρητής Εργασίας εκεί μετά το ’53, που είχε σχέση με το σύλλογο της Προποντίδας. Ο Χαλικιάς πάντα πρόθυμος προσλάμβανε τους άνεργους ποδοσφαιριστές. Αναπτύχθηκε μια θερμή σχέση μεταξύ τους και κάποια στιγμή ανέλαβε και την ομάδα’.
Άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες και ουμανιστικές αξίες. Βοήθησε αθλητές αλλά και απλούς ανθρώπους να αποκατασταθούν επαγγελματικά στις εγκαταστάσεις της ‘ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ-ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ’ (και πρώην Κλωστοϋφαντήρια Χαλκίδος), προσφέροντας ταυτόχρονα κοινωνικό έργο, με το αγαθό της εργασίας σε πολλούς συμπολίτες μας, που σήμερα ευγνωμονούν και μνημονεύουν.
Τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο απ’ τον ΣΕΓΑΣ για τις πολύτιμες υπηρεσίες ρου στον στίβο και με χρυσό μετάλλιο απ’ τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ που τον ανακήρυξε ταυτόχρονα επίτιμο πρόεδρο, για τη συμβολή του στην πρόοδο του τοπικού ποδοσφαίρου.
Ήταν άνθρωπος που έζησε και συνέβαλε στην ‘Χρυσή Εποχή του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου’ και βέβαια η αθλητική ιστορία του τόπου θα γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του ανθρώπου, που πρόσφερε έργο και ταυτόχρονα δίδαξε ήθος με την ανεπίληπτη συμπεριφορά του, στα γήπεδα και στάδια της Εύβοιας και της χώρας.
ο Δήμος έδωσε το όνομα του στο Κλειστό Γυμναστήριο της πόλης, εκεί όπου άλλοτε υπήρχαν οι εγκαταστάσεις της ‘ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ-ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ’.
Ακολουθήστε το eviasports.gr στο Google News και μάθετεπρώτοι όλα τα τελευταία αθλητικά νέα της Εύβοιας!Ενισχύστε την προσπάθεια του eviasports.gr. Κάντε την Δωρεά σας μέσω PayPal ή μέσω τράπεζας Πειραιώς
