ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ… Γκολ στην πρωταθλήτρια κόσμου Ρίβερ Πλέιτ!

Γεννήθηκε το 1963 στον Πειραιά. Μεγάλωσε στη Νέα Αρτάκη, στην ποδοσφαιρική ομάδα της οποίας έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, το 1979. Πήγε στον ΑΟ Χαλκίς το 1981 και έφυγε για το Αιγάλεω τον Δεκέμβριο του 1983, με το οποίο έπαιξε 27 παιχνίδια στην Α’ Εθνική και σημείωσε -αν και πλάγιος αμυντικός- οκτώ γκολ.

Το καλοκαίρι του 1987, θα πάρει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό Πειραιώς και θα γίνει συμπαίκτης για δύο χρόνια του Τάσου Μητρόπουλου, του Στράτου Αποστολάκη, του Πέτρου Ξανθόπουλου και του Πέτρου Μίχου. Ήταν η εποχή του Γιώργου Κοσκωτά. Οι παίκτες στον Ολυμπιακό εκείνης της εποχής, άλλαζαν σαν τα πουκάμισα του αφεντικού τους. Κάπως έτσι έφυγε και ο Γιάννης. Όμως και ένας σοβαρός τραυματισμός φρέναρε την ποδοσφαιρική του καριέρα. Ο Ολλανδός Λίμπρεχτς, δεν του έδωσε την απαιτούμενη πίστωση χρόνου για να επανέλθει πλήρως. Δεν είχε υπομονή και δεν τον ενδιέφερε στο κάτω-κάτω της γραφής. Άλλωστε ο Πρόεδρος είχε λεφτά και ξόδευε.

Ο Αλκέτας Παναγούλιας πίστευε στην ποδοσφαιρική αξία του Γιάννη Παπαθεοδώρου και προσπάθησε να τον καθιερώσει. Ο Γιάννης κατάφερε με το πάθος, τη δύναμη και την όρεξη για δουλειά, να ‘εκτοπίσει’ τον κορυφαίο και διεθνή τότε Έλληνα ποδοσφαιριστή Στράτο Αποστολάκη, στο αριστερό άκρο της άμυνας, για να πάρει ο ίδιος τη δεξιά πλευρά που τον βόλευε και απέδιδε καλύτερα.

Συνέχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Εθνικό, στην Καλαμάτα, πάλι στο Αιγάλεω, στο Ναύπλιο, όλες ομάδες Β’ και Γ’ Εθνικής κατηγορίας μετά το ’80 και μέχρι το ’96, που επέστρεψε στα ‘πάτρια’, αρχικά στον ΑΟΝ Αρτάκης, ύστερα στον Λήλαντα Βασιλικού, στον Ηρακλή Ψαχνών, πάλι στην Αρτάκη, που ολοκλήρωσε τελικά και την ποδοσφαιρική του πορεία, εκεί γύρω στο 2000. Έπαιξε 12 φορές με την Εθνική Ελπίδων, μια φορά με την Ολυμπιακή Εθνική ομάδα και σημείωσε ένα γκολ σε παιχνίδι της εθνικής με αντίπαλο την Αλβανία.

Ένας ποδοσφαιριστής με καλά σωματικά προσόντα, που δούλευε πολύ στις προπονήσεις και είχε πάντα εξαιρετική φυσική κατάσταση. Ήταν γρήγορος, καλός στο κεφάλι και είχε μεγάλη αυτοσυγκέντρωση στο παιχνίδι. Η νίκη ήταν μια αδιαπραγμάτευτη υπόθεση για τον Γιάννη, όπου και αν αγωνίστηκε. Όταν σταμάτησε ξεκίνησε να εργάζεται ως προπονητής σε διάφορες ομάδες της Εύβοιας και της Βοιωτίας.

Μια έντονη ανάμνηση για τον Παπαθεοδώρου, είναι οι δύο στιγμές που πετύχαινε τα δύο γκολ του ΑΟ Χαλκίς σε εκτός έδρας παιχνίδι του 1982 με τον Διαγόρα (1-2) και η ομάδα ‘έπαιρνε μπρος’ στο πρωτάθλημα. Είχε αγωνιστεί τότε σαν επιθετικός χαφ.

Σ’ ένα φιλικό τον Αύγουστο του 1987, με την κορυφαία τότε Νοτιοαμερικάνικη ομάδα και πρωταθλήτρια κόσμου Ρίβερ Πλέιτ, στο Σικάγο των ΗΠΑ, με την παρουσία χιλιάδων ομογενών, είχε επιτύχει το γκολ της ισοφάρισης του Ολυμπιακού (1-1). Μια μοναδική, μαγική στιγμή για τον Γιάννη!

Ρεκόρ ατυχίας όμως για τον σπουδαίο αμυντικό, όταν στο ‘ντεμπούτο’ του με τον Ολυμπιακό στο ‘Αλκαζάρ’ έπαθε ρήξη χιαστών. Η καριέρα του θρυμματίστηκε. Μεγάλη απογοήτευση αλλά και επιμονή για να επανέλθει. Ύστερα τα γνωστά. Ο δρόμος της φυγής…

Εκτιμούσε τη συγκρατημένη λογική στο παιχνίδι του συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό Πέτρου Ξανθόπουλου, απ’ τον οποίο φρόντισε να πάρει αρκετά θετικά στοιχεία.

Πηγή: Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ