Ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας, υπήρξε μια σκιώδης μορφή και μετριοπαθής προσωπικότητα των διοικήσεων ‘Εμμανουηλίδη’ και ‘Αλεξάνδρου’, υπογραμμίζοντας την παρουσία του σε συμβουλευτικό κυρίως επίπεδο. Βεβαίως απαλλαγμένος απ’ το βάρος στη λήψη των αποφάσεων, ‘τίθεται τιμητής’ και ‘επιτίθεται δριμύς’ κατά πάντων. Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε όμως λόγο άμεσο, ευθύ και αιχμηρό.
Εκείνη την περίοδο ΄83-΄84 ο υποβιβασμός του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ στην Γ’ Εθνική κατηγορία, προξένησε μεγάλη έκπληξη, με δεδομένο το γεγονός της θαυμάσιας πορείας της ομάδας, την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, που με τεχνικό καθοδηγητή τον Γιάννη Ματζουράκη διεκδίκησε σε σημαντικό βαθμό ακόμη και το πρωτάθλημα. Ο υποβιβασμός ήταν ένα γεγονός ιδιαίτερα ταπεινωτικό για τους φιλάθλους, που σαφέστατα ενόχλησε και τη διοίκηση.
Το ύφος της ομιλίας του Βαγγέλη Μουρτοπάλλα, μάλλον επιτιμητικό χαρακτήρα έχει κατά πάντων, παρά απολογητικό ως θα έπρεπε, μέλος όντας ο ίδιος του Διοικητικού Συμβουλίου. Επιγραμματικά θα προσπαθήσουμε να περάσουμε στην ιστορία κάποιες απ’ τις απόψεις του, για πρόσωπα και γεγονότα που σίγουρα κεντρίζουν το ενδιαφέρον όλων:
‘Κατ’ αρχήν η παραπειστική συμπεριφορά του Γιάννη Ματζουράκη, που συντηρούσε σε μας την ελπίδα μέχρι τέλους ότι θα συνεχίσει στην ομάδα, όμως ο άνθρωπος αυτός απλά προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο στις συζητήσεις του με το Αιγάλεω. Οδηγηθήκαμε υπό την πίεση του χρόνου στη λύση Νίκου Κασάπη. Απείλησε με παραίτηση στην πρόταση μας για Στενή, σχετικά με το πρώτο στάδιο προετοιμασίας. Οδήγησε την ομάδα στο Πισοδέρι Φλωρίνης και εμείς ακολουθήσαμε. Χαμένος χρόνος ουσιαστικά. Η ομάδα έδειξε απ’ την αρχή σημεία αστάθειας και κυρίως απροσάρμοστη στον πειθαρχικό τομέα. Ο Κασάπης πίστευε ότι έχει να κάνει με νήπια… Δύσκολο να το αντιληφθούν και οι δυο γενικοί αρχηγοί, Σταματίου και Αρτσίτσογλου που πιστεύω ότι ήταν άπειροι και γενικά ακατάλληλοι.
Πρώτο παιχνίδι στη Ρόδο, όπου η ομάδα διασύρθηκε ηθικά και αγωνιστικά. Δυο ποδοσφαιριστές μας, που οι παρευρισκόμενοι γνώριζαν ‘σούφρωσαν’ κάποια μικροαντικείμενα από κατάστημα της Ρόδου, με αποτέλεσμα να επέμβει η αστυνομία, να επιστραφούν τα κλοπιμαία και η ομάδα να επιστρέψει πλήρης και όχι ελλιπής. Συγχρόνως απ’ το γήπεδο φύγαμε με ‘τεσσάρα’.
Η διοίκηση αντί να τιμωρήσει παραδειγματικά αυτήν την πράξη ‘έδωσε άφεση αμαρτιών’ ενώ συνέχιζε να διατηρεί, παρ’ ότι είχε διαπιστώσει την ανικανότητά τους, τους δύο ‘γενικούς αρχηγούς’. Πίστευε μ’ αυτήν την συγχωρητική συμπεριφορά, ότι θα διατηρούσε το ήπιο κλίμα, όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να ενισχύσει το κλίμα απειθαρχίας.
Είχαμε φθάσει στο σημείο η ομάδα ν’ απαρτίζεται από δύο κλίκες. Απ’ τη μια οι ‘παλιοί’, απ’ την άλλη οι ‘νέοι’. Είχαν μόλις έρθει τότε στην ομάδα, ο Δεληγιώργης, ο Παπαγεωργίου, ο Παρίσης, ο Μυστριώτης, ο Σκόνδρας και ο Ντεμερτζίδης. Φθάσαμε να μη θέλει να βλέπει ο ένας τον άλλον…!
Μια κατάσταση αποσύνθεσης, που ήρθε να επιβεβαιωθεί στο παιχνίδι της 7ης αγωνιστικής με τη Νίκη Βόλου. Σ’ αυτό το παιχνίδι, η ομάδα μας ηττήθηκε με 1-2. Ήταν η αρχή του τέλους. Είχαμε τέσσερα χρόνια να χάσουμε παιχνίδι στην έδρα μας. Ακολουθούν τα γεγονότα με τον ποδοσφαιριστή Σταμέλο και τον προπονητή Κασάπη. Η έκτροπη συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή αντί να τιμωρηθεί ουσιαστικά επιβραβεύεται απ’ την διοίκηση. Ο προπονητής απολύεται και προσλαμβάνεται ο Δαυίδ Ρήγος.
Ακολουθεί η 8η αγωνιστική ημέρα που γράφτηκε με ‘μαύρα γράμματα’ στην ιστορία της Χαλκίδος. Ο Πιερικός χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και με την ‘αδιαφορία’ ορισμένων ποδοσφαιριστών κερδίζει 5-1!
Η διοίκηση πραγματοποιεί την πρώτη τομή στην ομάδα. Τιμωρεί τους Μαστραντωνά, Καρατζά, Παναγιωτίδη και αφήνει στην ομάδα αρκετούς αδιάφορους, όπως τον Αναγνωστάκη και τον Σταμέλο. Τον Δεκέμβρη του ’83 παραχωρεί τον Μαστραντωνά στον Αιολικό Μυτιλήνης, τον Παναγιωτίδη στη Θήβα, τον Παπαθεοδώρου στο Αιγάλεω και επαναφέρει στην ομάδα τον Καρατζά για να δημιουργηθεί το ‘τρίο’, Καρατζά-Σταμέλου-Αναγνωστάκη.
Αποκτήθηκαν στις μεταγραφές ο Συνοδινός και ο Βαλαχάς απ’ το Αιγάλεω (η δεύτερη απαράδεκτη) και αντικαταστάθηκε στον πάγκο ο Ρήγος απ’ τον Τάκη Λουκανίδη, ο οποίος έμεινε στην ομάδα για δυο μήνες και η επιλογή του υπήρξε μεγάλη αποτυχία της διοίκησης. Προσλαμβάνεται ο Φουντουκίδης. Το ξεκίνημα μ’ αυτόν ήταν ελπιδοφόρο. Ύστερα βοηθούντων των αδιάφορων και του σοβαρού τραυματισμού του Γιώργου Λάμπρου, άρχισε ο κατήφορος. Δέκα αγωνιστικές μετά παραιτείται, με την ομάδα να έχει σχεδόν υποβιβασθεί. Αναλαμβάνει ο Στέφανος Χατζητσοπάνης με μόνο στόχο τη συντήρηση και την αποφυγή της διάλυσης. Χρησιμοποίησε μάλιστα και δυο-τρεις μικρούς στα τελευταία παιχνίδια, γιατί δεν συμπλήρωνε ενδεκάδα επαγγελματιών. Αυτή ήταν η αγωνιστική κατάσταση που επικράτησε την περίοδο ’83-’84 και που χαρακτηρίζεται απ’ το βάρος της ευθύνης για ότι συνέβη των ποδοσφαιριστών και των προπονητών.
Τα αίτια όμως του υποβιβασμού πρέπει να τ’ αναζητήσουμε και σε γεγονότα και συμπεριφορές που αγγίζουν τη διοίκηση, τη διαιτησία, τους παλαιούς παράγοντες, τον τοπικό Τύπο και μικρό αριθμό κακών φιλάθλων».
Στη συνέχεια ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας επικεντρώνει τα ‘βέλη της κριτικής’ στη διοίκηση την οποία χαρακτηρίζει «ανεπαρκή» σε οικονομικό και γνωσιολογικό επίπεδο. Μια διοίκηση άλλωστε ελλιπής, όπου μόνος του ο πρόεδρος Μιχάλης Εμμανουηλίδης προσπάθησε να καλύψει τα τεράστια οικονομικά και διοικητικά κενά. Γύρω του πλήρης ανυπαρξία και λογικό ήταν να υποπέσει σε λάθη. Λάθος επιλογή συνεργατών και τοποθέτηση αυτών σε καίρια πόστα, όπως του γενικού αρχηγού και γενικού γραμματέα. Κάποιοι άλλοι απλώς υπήρχαν στα χαρτιά. Λάθος ήταν επίσης, οι ‘πολλές δηλώσεις διά του Τύπου’, ο οποίος τον παρέσερνε κάποιες φορές κακοπροαίρετα, ανοίγοντας διάφορα μέτωπα και μάλιστα προσωπικού χαρακτήρα.
Λάθος ήταν επίσης οι κινήσεις του προέδρου, να δοθεί ‘συγχωροχάρτι’ στο Σταμέλο, ν’ αποκτηθεί ο Βαλαχάς και να παραχωρηθεί με παρέμβαση Ακριώτη ο Καλτσούλας.
Όμως πολλά είναι και τα θετικά της παρουσίας στη διοίκηση του Μιχάλη Εμμανουηλίδη:
Η απόκτηση ικανών ποδοσφαιριστών με προσωπικές επιταγές. Η προς όλες τις κατευθύνσεις, προσπάθειες περιφρούρησης των συμφερόντων του συλλόγου (παραστάσεις σε ΕΠΟ, ΟΔΠΕ κλπ) και γενικά η στάση του χωρίς φειδώ χρόνου και χρήματος με παρέμβαση σ’ όλα τα προβλήματα που ανέκυπταν. Πολύ μικρή η συμβολή των υπολοίπων και μάλιστα κάποιοι ‘λαλίστατοι’ φρόντιζαν να κοινολογούν στα στέκια και στα καφενεία ζητήματα της ομάδος, ρίχνοντας ‘νερό στον μύλο των ψιθυριστών’, γεγονός που είχε επίπτωση στο φίλαθλο κόσμο και στο ‘περί προέδρου αισθήματος εμπιστοσύνης’.
Για τους προπονητές αναφέρθηκε και πιο πάνω, χαρακτηρίζοντας στην κατακλείδα αυτής της ομιλίας του, ‘ολέθριο το σφάλμα του προπονητή Νίκου Κασάπη, παρά τις προειδοποιήσεις της διοίκησης και εμένα προσωπικά, να δώσει έμφαση στον πειθαρχικό τομέα, που υπήρξε και η αρχή όλων των δεινών που ακολούθησαν’.
Ας αναφέρουμε τέλος και το Δ.Σ. εκείνης της πολυτάραχης περιόδου ’83-’84:
Πρόεδρος: Μιχάλης Εμμανουηλίδης, Α΄ Αντ/δρος: Δημήτρης Γκίκας, Β΄ Αντ/δρος: Θανάσης Γάτσης, Δημόσιες Σχέσεις: Βαγγέλης Μουρτοπάλλας, Γενικοί Αρχηγοί: Νίκος Σταματίου, Γιώργος Αρτσίτσογλου, Γενικός Γραμματέας: Βασίλης Δεμερτζής, Έφορος υλικού: Θανάσης Παπουτσής, Ταμίας: Δημήτρης Μπεληγιάννης, Μέλη: Γεώργιος Μάλλιαρης – Ιωσήφ Βλάχος.
