«Δεν θα το δω …». Αυτή ήταν η αντίδραση του Οτέλο Λορεντίνι πατέρα ενός από τα 39 θύματα της τραγωδίας του Χέιζελ μόλις έμαθε πως τα … καπρίτσια της θεάς Τύχης έφεραν αντιμέτωπη την Γιουβέντους με την Λίβερπουλ για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ τη χρονιά που συμπληρώνεται μια 20ετια από τη πλέον σκοτεινή σελίδα του ευρωπαϊκού – ου μην – και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ο ίδιος ο Λορεντίνι ήταν παρών στο «καταραμένο» στάδιο την 29η Μαΐου του 1985 και στα χέρια του ξεψύχησε ο 31χρονος γιος του Ρομπέρτο, γιατρός στο επάγγελμα, πατέρας δύο μικρών – τότε – παιδιών. Το γεγονός που κάνει την θυσία του Ρομπέρτο Λορεντίνι αξιοθαύμαστη είναι ότι πέθανε κατά την εξάσκηση του λειτουργήματος του, προσπαθώντας να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες σ’ έναν από τους δεκάδες τραυματίες που κείτονταν δίπλα του. Ο θάνατος τον βρήκε εκεί κατά την άσκηση του καθήκοντος του, ενώ είχε ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα για να δει την ομάδα της καρδίας του να κατακτά το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αυτή είναι μια μόνο από τις εκατοντάδες ιστορίες που έχουν ως επίκεντρο το βελγικό γήπεδο.
Το μέρος που μετετράπη σε … Βατερλό του βασιλιά των σπορ. Παιχνίδι της μοίρας, αλλά είναι γεγονός πως απέχει λίγα χιλιόμετρα μόνο από τον τόπο που εξανεμίστηκαν οι ελπίδες του Ναπολέοντα για επάνοδο του στο κέντρο της πολιτικής σκηνής της Ευρώπης. Όπως η βελγική τοποθεσία έγινε εφεξής συνώνυμο της καταστροφής, έτσι το Χέιζελ έγινε συνώνυμο της ποδοσφαιρικής τραγωδίας. Δεν είναι καν η πιο αιματηρή… Κι όμως ενώ όλες τις υπόλοιπες προσπαθούμε να τις ανασύρουμε από το χρονοντούλαπο της μνήμης εκείνη είναι εκεί, ζωντανή, πάντα παρούσα. Σημείο αναφοράς σε όσες ακολούθησαν στο μέλλον και δεν ήταν λίγες, ούτε λιγότερο αιματοβαμμένες. 39 άτομα θυσιάστηκαν στο βωμό της …αιμοχαρούς στρογγυλής «θεάς» που από καιρού εις καιρόν «ζητά» τέτοιες θυσίες, τεκμήρια αφοσίωσης των απανταχού πιστών της. Ο αριθμός των τραυματιών αδιευκρίνιστος. Οι πιο συντηρητικές πληροφορίες κάνουν λόγο για 350 άτομα, ενώ βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν λίγα 24ώρα στο Παρίσι τον ανεβάζει στους 600.
Το χρονικό
Ήταν ένα μαγιάτικο βράδυ στις Βρυξέλλες. Η αναπνοή ακόμη ήταν δύσκολη, από την υγρασία που ήταν διάχυτη κι είχε βαρύνει την ατμόσφαιρα. Η κουφόβραση συνήθως προμηνύει καταιγίδα κι αυτή έμελλε να ξεσπάσει στις κερκίδες του σταδίου Χέιζελ, που φιλοξενούσε τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και 60.000 οπαδούς των δύο φιναλίστ: Λίβερπουλ και Γιουβέντους. Οι οιωνοί δεν ήταν ευνοϊκοί. Οι περιβόητοι Άγγλοι χούλιγκανς είχαν αρχίσει το καταστροφικό τους έργο στους δρόμους και τα κεντρικά σημεία των Βρυξελλών από την προηγουμένη ημέρα, τρομοκρατώντας ντόπιους και Ιταλούς, καθώς κι όσους είχαν σπεύσει να παρακολουθήσουν το κατά τεκμήριο κορυφαίο παιχνίδι της Γηραιάς Ηπείρου. Την ασφάλεια των φιλάθλων που έχουν κατακλύσει τις εξέδρες του γηπέδου καλούνται να εγγυηθούν δύο (2!) έφιπποι και καμιά σαρανταριά ακόμη αστυνομικοί που θα μείνουν άναυδοι από την οργισμένη επίθεση των μεθυσμένων χούλιγκαν προς τον τομέα Ζ που γειτνίαζε και φιλοξενούσε τους φίλους της Γιουβέντους, λίγο πριν ξεκινήσει ο τελικός. Το προστατευτικό δίχτυ που χώριζε τους οπαδούς των δύο ομάδων σύμφωνα με πληροφορίες είχε τοποθετηθεί την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και δεν αποτέλεσε εμπόδιο για να αναχαιτιστούν τα άγρια ένστικτα των μεθυσμένων Άγγλων. Οι συμπλοκές άγριες κι η οπισθοχώρηση των Γιουβεντίνων προς το κάγκελο που τους χώριζε από τον αγωνιστικό χώρο αναπόφευκτη. Εδώ θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος.
Ο αριθμός των στοιβαγμένων φίλων της «Γηραιάς Κυρίας» προκαλεί την πτώση του κι όσοι ήταν παρόντες … μακαρίζουν σχεδόν το γεγονός αυτό, αφού κατά τους ιδίους αν δεν είχε υποχωρήσει ο αριθμός των νεκρών θα μετριόταν με εκατοντάδες. Οι υπεύθυνοι διεξαγωγής του αγώνα καλούν τους αρχηγούς των δύο ομάδων να κατευνάσουν τα πνεύματα και να καλέσουν τους οπαδούς τους να επιστρέψουν στις θέσεις τους, ενώ το τοπίο θυμίζει πολεμικό πεδίο διάσπαρτο από τραυματίες και νεκρούς και τον πανικό να βασιλεύει. Η επιθυμία τους θα γίνει πραγματικότητα με τον μακαρίτη Γκαϊτάνο Σιρέα σε ρόλο … πυροσβέστη και λίγο αργότερα όλη η Ευρώπη εμβρόντητη μαθαίνει ότι το παιχνίδι θα γίνει κανονικά. Αιτία: ο φόβος των βελγικών αρχών πως η προσπάθεια τους να εκκενώσουν τις εξέδρες του Χέιζελ θα δημιουργούσε αναζωπύρωση των συγκρούσεων, την στιγμή που … αναμένονταν ακόμη(!) οι αστυνομικές ενισχύσεις. Το ματς θα αρχίσει πράγματι και θα ολοκληρωθεί με την Γιουβέντους να πανηγυρίζει (!) την κατάκτηση του … αιματοβαμμένου τροπαίου χάρη σ’ ένα πέναλτι – εφεύρεση του Ελβετού διαιτητή Αντρέ Ντάϊνα.
Η … απολογία του Τακόνι!
Για τη συμπεριφορά τους αυτοί έχουν κατηγορηθεί πολλάκις από τον Ιταλικό τύπο και τις οικογένειες των θυμάτων όλοι όσοι αποτελούσαν μέρος του ποδοσφαιρικού οικοδομήματος της Γιουβέντους. 20 χρόνια μετά ο Στέφανο Τακόνι τερματοφύλακας της Γιουβέντους εκείνο το βράδυ απολογείται από τις σελίδες του «Guerin Sportivo»: «Γνωρίζαμε τα πάντα (σ.σ υπήρχε αρχικά η πληροφόρηση ότι οι ποδοσφαιριστές βρίσκονταν εν αγνοία της «σφαγής» που είχε προηγηθεί) αλλά μας ανάγκασαν ν’ αγωνιστούμε για να τηρηθεί η δημόσια τάξη και πως για την ισχύ ή μη του αγώνα θ’ αποφάσιζε αργότερα η ΟΥΕΦΑ. Τους πανηγυρισμούς του Πλατινί (σ.σ είχε μετατρέψει σε γκολ το πέναλτι που κέρδισε ο Μπόνιεκ) τους δικαιολογώ εν μέρει γιατί ήμασταν όλοι σ’ … έκσταση. Δεν καταλαβαίναμε τι συμβαίνει. Ήταν μια κατάσταση σουρεαλιστική, τουλάχιστον μέχρι το πρώτο σφύριγμα. Στην επιστροφή η ενέργεια του Μπρίο να σηκώσει το τρόπαιο πανηγυρίζοντας ήταν μεγάλο σφάλμα και αποτέλεσε ένα … ξυπνητήρι από την αναισθησία, στην οποία είχαμε βυθιστεί.».
Ο παλαίμαχος Ιταλός πορτιέρο διαρρηγνύει τα ιμάτια του πως το παιχνίδι ήταν «καθαρό» και χαρακτηρίζει το επίμαχο πέναλτι «ανθρώπινο λάθος», ενώ υπενθυμίζει τη σωρεία επεμβάσεων που έχει πραγματοποιήσει μέχρι το τριπλό σφύριγμα της λήξης για να τεκμηριώσει την άποψη του.
Ο άνθρωπος που κάθισε στο σκαμνί την ΟΥΕΦΑ
Στην αντίπερα όχθη οι συγγενείς κι οι φίλοι των θυμάτων… ο Οτέλο Λορεντίνι ζητά για να ησυχάσει η ψυχή του αδικοχαμένου γιου του την διεξαγωγή φιλικού στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Αρέτσο, για να «κλείσει το κεφάλαιο Χέιζελ» όπως λέει χαρακτηριστικά στο ιταλικό περιοδικό. Ωστόσο, όταν αναφέρεται στην συμπεριφορά της ομάδας της καρδιάς του είναι λάβρος: «Ο Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι τρεις μέρες μετά έλεγε πως πρέπει να ρίξουμε … μαύρη πέτρα στο όλο γεγονός. Είναι προφανές πως ο σύλλογος ήθελε να καλύψει μ’ ένα … πέπλο το τι συνέβη στο Χέιζελ». Ο ίδιος είναι ο πρόεδρος της Ένωσης των οικογενειών των θυμάτων της τραγωδίας, που μήνυσε και νίκησε στον δικαστικό αγώνα την ΟΥΕΦΑ, το 1991, για τις ευθύνες της, τη μοιραία νύχτα της 29ης Μαΐου. Ερωτώμενος γιατί προχώρησε στη σύσταση της η απάντηση του είναι αφοπλιστική: «Επειδή δεν μπορούσα να κοιμηθώ, επειδή έχω συνείδηση. Από τις Βρυξέλλες μου έστειλαν ένα χαρτί που έγραφε ότι ο Ρομπέρτο είχε πεθάνει σε …ατύχημα. Έπρεπε να κάνω κάτι για την μνήμη του παιδιού μου.»
Η ιταλική δικαιοσύνη δεν ξεφεύγει από τα βέλη του: «Στην έρευνα που έκαναν έμειναν μόνο στην επιφάνεια, αλλά κάπου στη γραφειοκρατία όλα χάθηκαν». Οι εικόνες όμως που τον αηδίασαν, ήταν εκείνες των πανηγυρισμών των ποδοσφαιριστών της Γιουβέντους μετά την κατάκτηση του τροπαίου: «Τις είδα και είχα τάσεις προς … έμετο! Πως μπορούν να μιλάνε για κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών; Έπρεπε να το γυρίσουν πίσω! Είχε … κοστίσει τόνους αίματος αυτό το τρόπαιο. Είναι ντροπή!»
20 χρόνια μετά
«Ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία πέρασε εύκολα από την μνήμη στην καρδιά» τραγουδούσε ο αείμνηστος Μάνος Λοΐζος και η τύχη έφερε τις δύο ομάδες αντιμέτωπες ξανά. Το πάθημα δεν έγινε μάθημα, αφού όπως λέει ο Στέφανο Τακόνι «είκοσι χρόνια μετά πάλι για τη βία και τη διαιτησία μιλάμε». Οι πραγματικοί ένοχοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Η εγκληματική αμέλεια της ΟΥΕΦΑ να διεξάγει τον τελικό σ’ ένα ακατάλληλο γήπεδο κι η απρονοησία των βελγικών αρχών δεν έχουν τιμωρία. Θα έπρεπε να λειτουργούν ως μπούσουλας. Φευ! Μεσολάβησε το Χίλσμπορο για την Λίβερπουλ, που πλήρωσε το φόρο αίματος που της αναλογούσε στη στρογγυλή «θεά» και τα ματς των δύο συλλόγων εξελίχθηκαν σε μια «επίθεση φιλίας» κι έκφραση ειλικρινούς μετάνοιας των Άγγλων με μερίδα Ιταλών να μην την αποδέχεται. Στη ρεβάνς του Τορίνο το μήνυμα σε πανό «Εκεί ψηλά 39 άγγελοι με το βλέμμα υπερήφανο υποστηρίξτε την ομάδα μαζί μας, είστε η περηφάνια του λαού της Γιουβέντους» έκανε τους Άγγλους να σηκωθούν και να χειροκροτήσουν, ενώ 15 ημέρες πριν οι γυρισμένες πλάτες των φίλων των «μπιανκονέρι» μαρτυρούσαν ότι τα πορφυρά … ποτάμια δημιούργησαν άβυσσο ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων. Η ρήση «το να σφάλεις είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό» έρχεται αβίαστα στο νου…
Πηγή: nbozionelos.gr
