‘Η ομάδα αυτής της δεκαετίας, ευτύχησε να έχει στις τάξεις της, παίκτες μεγάλης ποδοσφαιρικής αξίας. Ποδοσφαιριστές πλούσιοι σε ταλέντο και ιδιαίτερες ικανότητες συγκροτούσαν τότε ένα πανίσχυρο συγκρότημα ποδοσφαιρικό και είναι απορίας άξιον, πως δεν έλαβε μέρος στο μεγάλο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής. Στους κορυφαίους αυτής της περιόδου, πρέπει να εντάξουμε τους Θανάση Καλαβρή, Νίκο Καρατζά, Σταύρο Μαστραντωνά και Κώστα Σταματίου, αν και ο τελευταίος ανήκει χρονικά στην προηγούμενη δεκαετία. Υπήρχαν κι άλλοι αξιόλογοι πίσω απ’ αυτούς τους ποδοσφαιριστές, που ήταν σίγουρα ‘πρώτης γραμμής’.
Εκτιμώ όμως ότι κανένας από όλους αυτούς, που πέρασαν απ’ την ομάδα δεν μεγιστοποίησε την απόδοση του και αυτό μπορούμε να το στηρίξουμε σε δυο καθαρά λόγους:
Οι περισσότεροι έρχονταν στον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ σε μεγάλη ηλικία -μετά τα 18- και δεν τους απέμεναν πολλά περιθώρια βελτίωσης και προσέκρουαν στο χαμηλό επίπεδο των περισσότερων προπονητών που πέρασαν απ’ την ‘Χαλκίδα’, που φυσικά δεν είχαν τα εχέγγυα να βελτιώσουν το επίπεδο των παιχτών.
Μια και αναφερθήκαμε στους παίχτες, πιστεύω ότι είναι μεγάλο λάθος να συγκρίνουμε ποδοσφαιριστές διαφορετικών εποχών. Το ποδόσφαιρο σήμερα πλεονεκτεί έναντι αυτού της δεκαετίας του ’80, σε ταχύτητα και δύναμη. Έχει υψηλότερες απαιτήσεις, παίζεται σε άλλους ρυθμούς και μάλιστα από παίκτες με διαφορετικούς σωματότυπους.
Για να είμαστε δίκαιοι όμως στη σύγκριση των εποχών, αναφορικά με τους παίκτες θα υποστήριζα ότι και οι ποδοσφαιριστές εκείνης της περιόδου, με βάση τις σημερινές τακτικές και πρακτικές της προπόνησης, την ιδιαίτερη διατροφή, με τα σημερινά γήπεδα και τη σύγχρονη αντίληψη προπονητών και γυμναστών σε θέματα φυσικής κατάστασης και τακτικής, θα είχαν διαφορετική εξέλιξη σε σχέση με την εποχή τους.
Σήμερα διαπιστώνουμε μια οπισθοδρόμηση στο ποδόσφαιρο της Χαλκίδος. Το γεγονός ότι ο Α.Ο. ‘Χαλκίς’ έχει ‘κολλήσει’ στις μικρές κατηγορίες, χάνοντας ένα μεγάλο μέρος των φιλάθλων του, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της όλης δυναμικής του. Θα χρειασθεί χρόνο, υπομονή, οργάνωση και σίγουρα αρκετά χρήματα από κάποιους που θα θελήσουν να τον επαναφέρουν ψηλά, για να παίξει στις μεγάλες κατηγορίες.
Θέλω να επαναλάβω ότι η ομάδα εκείνης της περιόδου, είχε στις τάξεις της ποδοσφαιριστές Ευβοιώτες πολύ καλούς, που προέρχονταν από διάφορες περιοχές και αυτό είχε συντελέσει, στην αύξηση του δυναμικού των φιλάθλων και πέραν των ορίων της Χαλκίδας. Αυτή η πραγματικότητα εκείνης της εποχής, σήμερα φαντάζει ανέφικτη. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα και ουδείς πλέον μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα, ότι μπορείς να ‘κτίσεις’ μια ποδοσφαιρική ομάδα απαιτήσεων με μόνο Ευβοιώτες ποδοσφαιριστές. Οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές εκτός Ευβοϊκών συνόρων, αποτελούν σήμερα μια αδιαμφισβήτητη αναγκαιότητα’.
Εύκολα διακρίνει κανείς το πόσο εύστοχες είναι οι τοποθετήσεις του έμπειρου πλέον τεχνικού και πρώην ‘ποδοσφαιρικού αστέρα’ της δεκαετίας του ’80, σχετικά με τη μεθοδολογία που πρέπει να ακολουθήσει για την πολυπόθητη ανάκαμψη του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου.
