EVIASPORTS.GR ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΡΕΤΡΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗΛΕΣ

‘Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ’: ΔΕΚΑΕΤΙΑ ’70 (Γλυκές και πικρές στιγμές για τον ΑΟ ‘Χαλκίς’, μέρος 2ο)

Έχουμε περάσει πλέον τα μέσα της δεκαετίας. Αθρόα προσέλευση ταλέντων που θα σηματοδοτήσουν μια ολόκληρη εποχή, με τη διαρκή παρουσία τους και το έκχειλο ταλέντο τους, πάνω στους οποίους θα κτίσουν οι προπονητές της δεκαετίας του ’80 και κυρίως με κάποιες προσθήκες, θα ‘εκτοξεύσουν’ τη σπουδαία ομάδα του Γιάννη Μαντζουράκη. Παίκτες ‘κολοσσοί’ για τα δεδομένα των κατώτερων επαγγελματικών κατηγοριών.

Έρχονται στον Α.Ο. ‘Χαλκίς’, ο Μπάμπης Χατζηστάμου, ο Γιώργος Σταμέλλος, παίκτες ‘κλειδιά’. Μια αμιγώς Ευβοϊκά συγκροτημένη ομάδα, που αποδίδει σπουδαίο ποδόσφαιρο και δίνει ελπίδες για καλύτερες μέρες. Μοναδική εξαίρεση ο τερματοφύλακας Νέστωρ Ερρέα, μια προσωπικότητα του νοτιοαμερικάνικου ποδοσφαίρου, που έρχεται να ολοκληρώσει την καριέρα του, μετά την Αργεντινή και την ΑΕΚ. Ο Στράντζαλης πρέπει να ήταν τότε αναπληρωματικός του πολύπειρου Αργεντίνου.

Τους περισσότερους από τους παραπάνω αναφερόμενους, θα τους συναντήσουμε και θα τους ‘αναλύσουμε’ παικτικά και συμπεριφορικά σε ξεχωριστή ενότητα στις ‘προσωπογραφίες’. Υπάρχει μια καταιγιστική πλημμυρίδα, μαρτυριών και πληροφοριών, που ξεπερνάει κατά πολύ τον ‘προϋπολογισμό’ των σελίδων αυτού του βιβλίου. Ας είναι! Είναι μια ευχάριστη σκοτούρα, που δεν μας ‘χαλάει’ γενικώς. Πάμε λοιπόν παρακάτω…

‘Εκείνα τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70…’, θα μας πει ο Κώστας Ζήσης, ‘είχαμε εξαιρετική ομάδα και είναι απορίας άξιον, πως δεν κατάφερε να επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία. Έγινα σοβαρά λάθη από πλευράς διοίκησης, στη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού και στην επιλογή προπονητών. Τότε στα αποδυτήρια επικρατούσε σύμπνοια. Δεν είχαμε διαφορές μεταξύ μας. Ήμασταν κοντά ο ένας στον άλλο και είχαμε καλή σχέση με τους προπονητές.

Προσωπικά θα ήθελα να ξεχωρίσω την παρουσία στην ομάδα του Στέφανου Πετρίτση, που με εμπιστεύτηκε και με καθιέρωσε στην άμυνα. Είχε μια ευεργετική επίδραση στην ποδοσφαιρική μου πορεία και τον ευχαριστώ για τη βοήθεια του, στο να ολοκληρωθώ σαν ποδοσφαιριστής.

Ο φίλαθλος κόσμος πάντα έκανε αισθητή την παρουσία του και βοηθούσε, ‘έσπρωχνε’ την ομάδα προς τη νίκη…’.

1970-Ο Α.Ο. ‘Χαλκίς’ υπό την τεχνική καθοδήγηση του Βαγγέλη Χέλμη. Διακρίνονται πάνω: Ζήσης, Μπρατσιώτης, Κοτζαμάνης, Γιαννακούρος, Κορόζης, Δεληγιάννης. Κάτω: Σιμιτζής, Λεοντής, Β. Τοκπασίδης, Τρίπκοβιτς και Ρόγκας.

Την ίδια άποψη εκφράζει για τον φίλαθλο κόσμο και ο Σταύρος Μαστραντωνάς, που δίνει και κάποια ενδιαφέροντα πρόσθετα στοιχεία, για τη συμπεριφορά των φιλάθλων:

Ήταν όμως…’ θα μας πει, ‘ιδιαίτερα απαιτητικός και δύσπιστος στο να αποδεχθεί ένα αρνητικό αποτέλεσμα… Οι φήμες, οι ψίθυροι, οι γκρίνιες υποδέχονταν ένα αγωνιστικό γεγονός. Συχνά ζούσαμε τον παραλογισμό και την παράκρουση πότε του ενθουσιασμού και πότε της αποδοκιμασίας της εξέδρας. Όλοι άλλωστε θα θυμούνται το τι συνέβη εδώ στο άτυχο παιχνίδι μας με τη Ρόδο 0-1…

Θα μπορούσα να χωρίσω την ιστορική διαδρομή του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ όσο αφορά το ύψιστο σημείο ακμής που έφθασε η ομάδα σε τρεις εποχές:

Στην εποχή του ’67 των Δ. Τσακάλη, Ν. Σιμιτζή, Σ. Παππά.

Στην εποχή του ’77 της δικής μου γενιάς Στ. Μαστραντωνά, Ν. Καρατζά, Θ. Καλαβρή.

Και στην εποχή του ’87, της νεότερης γενιάς με κύριους εκφραστές τους Π. Μυστριώτη, Γ. Κεραμιδά και Μ. Κουλούρη.

Να επανέλθω στο φίλαθλο κόσμο, έτσι για τη στατιστική θεώρηση του θέματος. Το γήπεδο ξεκινήσουμε από τρεις χιλιάδες κόσμο και έφθανε και στις δέκα χιλιάδες σε παιχνίδια μεγάλου ενδιαφέροντος και με αντιπάλους ανώτερης κατηγορίας.

Από προπονητές θα ξεχώριζα τον Σωτήρη Καρποδίνη, τον Χρήστο Παπασπύρου και τον Γιάννη Ματζουράκη (οι δυο τελευταίοι, ήρθαν στην ομάδα την επόμενη δεκαετία)’.

Ο Νίκος Σιμιτζής εκτιμά ότι ‘…η αλλαγή του προπονητή της νίκης Βαγγέλη Χέλμη με τον Πάνο Μάρκοβιτς, έβλαψε την ομάδα και στέρησε απ’ αυτήν μια ακόμη τουλάχιστον παραμονή στους ‘μεγάλους’, για τους λόγους που θα αναφερθούμε και στην ειδικότερη παρουσίαση για την προσφορά των προπονητών. Η διοίκηση του Τάσου Καμπούρη, ευθύνεται για μια σειρά λαθεμένων χειρισμών και επιλογών που ανέκοψαν την πρόοδο του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου και έφεραν την οπισθοδρόμηση’.

1974-Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Β’ Εθνική, περίοδος ’74-’75. Διακρίνονται πάνω: Απόστολος Πανταζής (Πρόεδρος), Δήμος Καβάζης, Σπύρος Κοτζαμάνης, Κώστας Ζήσης, Βαγγέλης Κορόζης, Γιάννης Βλάχος, Νίκος Γιαννακούρος, Τάσος Καμπούρης (Αντιπρόεδρος). Κάτω: Γιάννης Μπρατσιώτης, Πέτρος Ζερβουδάκης, Αποστόλης Τζωρτζής, Αλέκος Φωτόπουλος, Ρούλης Τρίπκοβιτς.

Μέχρι το ’75, η ομάδα του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ διατηρεί την αξιοπιστία της, όσο αφορά το αξιόμαχο των δυνατοτήτων της. Οι παλαιοί και έμπειροι που έχουν απομείνει στην ομάδα, επιφέρουν τις αναγκαίες ισορροπίες και δρουν αποτρεπτικά, στις έκτροπες συμπεριφορές των νεοτέρων. Έχει παίκτες που ‘βράζει το αίμα τους’ ο Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Μερικοί απ’ αυτούς, οι ‘Αποστόληδες’, Γιαννιώδης και Τζωρτζής, και οι ‘Βασίληδες’, Αναστασόπουλος και Λώλης.

Έχει όμως και δυνατή ομάδα ο Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Ο Τάσος Καμπούρης όμως, που σε ένα βαθμό δέχεται και ‘πόλεμο’ απ’ τους αντιπάλους του, που επιτείνεται εξαίττου άκαμπτου και εγωπαθή χαρακτήρα του, δεν είναι προσηλωμένους σε στόχους και οράματα και αναλίσκεται άλλοτε σε εντυπωσιακές ανακοινώσεις και άλλοτε σε εκδικητικές κόντρες, που αγγίζουν και τα ενδότερα του συλλόγου.

Η διαιτησία είναι εμφανώς εχθρική για τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Κάποια περίοδο στις αρχές της δεκαετίας θα παραιτηθεί. Στο προσκήνιο ο Γιάννης Καλαμακίδης, ο Γιάννης Φραντζεσκάκης, ο Αποστόλης Πανταζής και ο Μιχάλης Εμμανουηλίδης. Σημαντικές βοήθειες στον οικονομικό τομέα δίνουν τα πρώτα χρόνια αυτής της δεκαετίας, ο πάντα αθόρυβος αλλά πιστός φίλος του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ Ηρακλής Αγγελέτος, διευθύνων σύμβουλος μεγάλης πτηνοτροφικής εταιρείας της εποχή, αλλά και ο Μανώλης Καστριώτης (Λαλάς), ένας υπέροχος άνθρωπος του αθλητισμού γενικά (ΝΟΧ, στίβος κ.λ.π.). Ο Τάσος Καμπούρης επανέρχεται στα διοικητικά και πάλι μετά το ’74.

Το ’70-’71 προπονητής στην ομάδα είναι ο Βαγγέλης Χέλμης, τον οποίο σφοδρά αντιπαθούσε ο τότε πρόεδρος του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ αποκαλώντας τον ‘άσχετο’! Ο κυρ-Ευάγγελος όμως είχε την αγάπη των ποδοσφαιριστών και των φιλάθλων. Το ’71-’72 προπονητής της ομάδας αναλαμβάνει ο Αλεξέι Πέτροβιτς, που λίγο έλειψε να οδηγήσει τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ και πάλι στην Α’ Εθνική. Η Χαλκίδα τότε είχε υποχρεωθεί ‘να παίξει την πρωτιά’ μέσα στη Λάρισα μπροστά σε δεκαπέντε χιλιάδες θεατές. Έχασε 1-0 και ο Σπύρος Κοτζαμάνης είχε αποκρούσει τότε πέναλτι του Χαϊτίδη προς το τέλος του παιχνιδιού.

Το ’72-’73 την ομάδα προπονεί και καθοδηγεί ο Γιώργος Μάγειρας (Σίμος) και την οδηγεί μέχρι την 4η θέση της βαθμολογίας. Η ομάδα συνεχίζει σε καλούς αγωνιστικούς ρυθμούς και δείχνει βαθμολογική συνέπεια και την επόμενη χρονιά ’73-’74 όταν προπονητή έχει τον Γιάννη Παπαντωνίου. Εξαιρετικές εμφανίσει πραγματοποιεί και την επόμενη αγωνιστική περίοδο ’74-’75 με προπονητή τον ιδιαίτερα αγαπητό στους ποδοσφαιριστές, Γιώργο Δαρίβα.

Εδώ πλέον μπαίνει η διαχωριστική γραμμή. Κάποια αναπάντεχα γεγονότα που ‘εκβράζει’ η διοικητική αστάθεια οδηγούν την ομάδα σε μια εκτεταμένη χρονικά περίοδο αποσταθεροποιήσης και αποπροσανατολισμού, σημεία παρακμής και ποδοσφαιρικού αμοραλισμού, που θα οδηγήσουν σε πολύ οδυνηρές περιπέτειες για τον σύλλογο.

Υπάρχει μετά το ’75 έλλειψη πειθαρχίας στο ποδοσφαιρικό τμήμα και ο Τάσος Καμπούρης για μια ακόμα φορά δείχνει περιέργως νευρικός και ανήσυχος. Τα γεγονότα του ’76 και του ’79 που θα περιγράψουμε στη συνέχεια βάζουν ‘ταφόπλακα’ στο ‘καλό αγωνιστικό και κοινωνικό προφίλ’ που περνάει στους παίκτες και στο φίλαθλο κόσμο της ομάδας.

Πρέπει να ήταν το ’76 σε ένα παιχνίδι εντός με τη Βέροια. Η ‘Χαλκίδα’ όπως αναφέραμε υφίσταται ένα απίστευτο διωγμό απ’ τις ποδοσφαιρικές και διαιτητικές αρχές της εποχής. Ο Τάσος Καμπούρης ανθίσταται. Οι ‘κάτω’ το εκλαμβάνουν σαν αντίδραση και έκφραση αλαζονείας. Και ο σύλλογος χρεώνεται το ‘στίγμα’ του απειθάρχητου και απροσάρμοστου. Ανάστατος και ο φίλαθλος κόσμος της Χαλκίδας…

Σε αυτό το παιχνίδι ο διαιτητής ‘παίζει με τα νεύρα των φιλάθλων’! Σε κάποια χρονική στιγμή, ένας αγανακτισμένος φίλαθλος, ‘Καραμπαμπιώτης’, ο Αντώνης Γρηγορίου ένας άνθρωπος που λάτρευε τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ αλλά με λάθος σκέψη, θα εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο επιχειρώντας να ‘ξιφουλκήσει’ τον διαιτητή με το σημαιάκι του κόρνερ..!

Διαιτητής, θα με πληροφορήσει ο Αντώνης Καφαντάρης, πρέπει να ήταν κάποιος Μαρίνος απ’ τον Πειραιά. Από τότε κρατάει και μέχρι των ημερών μας, η κόντρα με τους Πειραιώτες διαιτητές…

Η ομάδα μηδενίζεται και ακολουθεί και η ‘έξωση’ απ’ την έδρα της, αφού υποχρεώνεται να δώσει κάποιες αγωνιστικές, πρέπει να ήταν έξω στο γήπεδο της Καρδίτσας.

Η ομάδα ‘παλεύει’ να παραμείνει στην κατηγορία.

Ύστερα ένα πολύ σοβαρό γεγονός την ίδια χρονιά πρέπει να ‘ταν, το ’76 και επικαλούμαστε και πάλι την ‘ασθενή’ μνήμη του αρνητικού ‘πρωταγωνιστή’ ενός παιχνιδιού της ‘Χαλκίδας’, εντός με την Ξάνθη. Πρέπει να ήταν η χρονιά που στην ομάδα προπονητής (τη δεύτερη φορά) ήταν ο Γιάννης Παπαντωνίου. Διαιτητής κάποιος Αναστασόπουλος, πάλι απ’ τον Πειραιά, απ’ ότι θυμάται ο Γιάννης Βλάχος. Έλεγαν ότι είχε πάρει γυναίκα από την περιοχή. Είχε προφανώς συναισθηματικούς λόγους να ήθελε να βοηθήσει την Ξάνθη. Τα σφυρίγματα αλλοπρόσαλλα. Είχε ακυρώσει ένα κανονικό γκολ του Μπρατσιώτη. Κάποια στιγμή σφύριξε ένα απαράδεκτο φάουλ μπροστά στη μεγάλη περιοχή των γηπεδούχων… και στα μάτια του αρχηγού τότε της ομάδας Γιάννη Βλάχου.

‘Θόλωσα…’ θα μας πει τότε ο Γιάννης Βλάχος, ‘…ήμουν μπροστά στη φάση και χωρίς να το καλοσκεφθώ, του κατάφερα μια κουτουλιά που τον ξάπλωσε στο χορτάρι. Έτρεξε και ο Ζήσης και τον κλώτσησε. Ο Καμπούρης αντιλαμβανόμενος την εξέλιξη, κλείδωσε τα αποδυτήρια… Έσπευσε και ο αστυνομικός διοικητής για τις σχετικές ‘νουθεσίες’. Σχεδόν συρόμενος ο διαιτητής επανήλθε στον αγωνιστικό χώρο..!

Φθηνά τη γλιτώσαμε! Το ασυνήθιστο περιστατικό δεν έβλαψε την ομάδα. Ο παίκτης βέβαια της ‘Χαλκίδας’ τιμωρήθηκε με 15 αγωνιστικές. Αυτήν την χρονιά η ομάδα υποβιβάστηκε για καθαρά αγωνιστικούς λόγους. Ο Αντώνης Καφαντάρης είναι απόλυτα βέβαιος και μας γνωρίζει ότι και τα δύο περιστατικά έγιναν την ίδια αγωνιστική περίοδο ’75-’76. Με το τέλος ακόμη αυτής της περιόδου, ο Τάσος Καμπούρης κινήθηκε σωστά και αποφασιστικά ‘αποστρατεύοντας’ τους ‘λεγεωνάριους’. Τότε η ομάδα ήταν χωρισμένη στους ‘ντόπιους’ και τους ‘Αθηναίους’ με ‘φατριάζουσα’ συμπεριφορά που έκανε ζημιά στην ομάδα.

Τον Γιάννη Παπαντωνίου αυτή την περίοδο, θ’ αντικαταστήσει κάποια στιγμή ως προπονητής στην ομάδα, ο Ανδρέας Σταματιάδης. Οι καταδικαστικές διαιτησίες για την ομάδα της Χαλκίδας διαδέχονται η μια την άλλη. Ο εκνευρισμός είναι φανερός σε διοίκηση και φίλαθλο κόσμο. Η ομάδα έχει ‘στοχοποιηθεί’ και οι ποδοσφαιριστές παρασύρονται μέσα σε ένα κλίμα γενικής δυσπιστίας για τη διαιτησία,

Ο Αθηναϊκός τύπος εκείνη την εποχή γράφει με πηχυαίους τίτλους:

ΒΡΑΖΕΙ Η ΧΑΛΚΙΔΑ ΑΠΟ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ

Η ήττα στην Ελευσίνα υπήρξε συνέχεια του κατατρεγμού της ομάδος μας, από την διαιτησία’, υποστηρίζει η ‘Διοίκησις’.

Η Χαλκίδα βρίσκεται σε αναβρασμό και αναστάτωση μετά την προχθεσινή εις βάρος της, νέας αδικίας, εξ αιτίας της διαιτησίας ως υποστηρίζεται στον προχθεσινό αγώνα με τον Πανελευσινιακό. Τόσο η διοίκησις όσο και οι δύο χιλιάδες φίλαθλοι που παρέστησαν στον αγώνα, υποστηρίζουν ότι ο διαιτητής κ. Πλατόπουλος κατεδίκασε την Χαλκίδα σε ήττα και με τις αποφάσεις του, μετέτρεψε μια θριαμβευτική νίκη σε απροσδόκητη ήττα.

Η ειρωνεία είναι ότι ο απεσταλμένος της αθλητικής εφημερίδας ‘ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ’, Γιώργος Μαραφής, χαρακτηρίζει ‘άριστη’ τη διαιτησία του κ. Πλατόπουλου στο συγκεκριμένο αγώνα. Τα όσα ακολούθησαν να ήταν ένα ακόμη ‘τρικ’ του Τάσου Καμπούρη..;

Πάντως ο Α.Ο. ‘Χαλκίς’ κόντρα στο μπαράζ μιας σειράς αδικιών προγραμματίζει παραστάσεις προς την Γ.Γ.Α και την Ο.Δ.Π.Ε, σε έκτακτη συνεδρίαση του Δ.Σ. Αποστέλλει τηλεγράφημα διαμαρτυρίας προς την Ε.Π.Ο και την ‘ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ’. Στο συγκεκριμένο φύλλο υπάρχουν δηλώσεις του προέδρου Τάσου Καμπούρη και του προπονητή Ανδρέα Σταματιάδη. Δεν αλλάζει τίποτε μέχρι το τέλος. Η ομάδα παραμένει ‘μαύρο πρόβατο’ και καταλήγει ‘σφαγίο’ με τον υποβιβασμό της στην τοπική κατηγορία (’76).

Στο παιχνίδι αναφέρεται και η ‘ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ’. Ο σπουδαίος και αντικειμενικότατος στις περιγραφές και κριτικές του, μεγάλος αθλητικογράφος της εποχής Βαγγέλης Φουντουκίδης, γράφει για τη διαιτησία Πλατόπουλου: ‘Ο διαιτητής κ. Πλατόπουλος είχε μια ελαφριά συμπάθεια στην γηπεδούχο. Όχι υπερβολική’. Και αναλύει τις φάσεις του ακυρωθέντος τέρματος (Τζωρτζής 50′) και το εις βάρος του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ πέναλτι στο 63′.

Ένα χρόνο πριν (’75) και μάλιστα στο τελευταίο παιχνίδι του, ο Α.Ο. ‘Χαλκίς’ βαθμολογικά αδιάφορος, ‘κόβει’ την πορεία του Πανελευσινιακού προς τη μεγάλη εθνική κατηγορία με το 1-1 εντός, κάνοντας τρισευτυχισμένους τους Αγρινιώτες. Τον Ιούνιο του ’76 αποχαιρετάει την Β’ Εθνική με το άχρωμο και άγευστο 0-0 με την Καβάλα. Πέρσι τέτοιον καιρό τα χειροκροτήματα των φιλάθλων για την έντιμη στάση των παιχτών, που έκαναν το αυτονόητο. Φέτος στο ίδιο γήπεδο, αποδοκιμασίες και επεισόδια με στόχο τον πρόεδρο Τάσο Καμπούρη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γ’ ΕΘΝΙΚΗ (ΜΠΑΡΑΖ): Πανηγυρική άνοδος! (ΑΟ Χαλκίς-Παναργειακός 1-1)

Χρήστος Σεφερλής

Μιαούλης Φύλλων: Ανακοίνωση Β. Βούλγαρη για την καταστροφή του γηπέδου απ’ την κακοκαιρία

Κώστας Λαγός

DERNEKI (ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ): Ε Ρε Γλέντια-Χάστες 5-2 (photos)

Κώστας Λαγός