Ανοίγουμε το κεφάλαιο, ‘Ολυμπιακός Χαλκίδας’, που αφορά τη νεότερη ιστορία του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου. Συμβουλευόμαστε τις σημειώσεις του γνωστού δικηγόρου και άλλοτε επίλεκτου στελέχους της ερυθρόλευκης ομάδος Γιάννη Καλαμακίδη, που με το ξεκίνημα της νέας δεκαετίας, παίρνει το περιβραχιόνιο του ‘αρχηγού’.
‘Ο Ολυμπιακός Χαλκίδος ακολουθεί μια εκπληκτική διαδρομή απ’ το 1955 και μετά. Το γεγονός ότι το 1963 ανακηρύσσεται πρωταθλητής στη Β’ Εθνική και εισέρχεται πανηγυρικά στη μεγάλη Εθνική Κατηγορία, ήταν φυσικό επακόλουθο της διαρκούς εξέλιξης και προόδου αυτής της ομάδος, που γνώρισε πανελλήνια αποδοχή.
Έπαιξε στην εποχή του, σύγχρονο ποδόσφαιρο, με τακτική και σύστημα. Ήταν τόσο τεχνική ομάδα, που ανάγκαζε τους φιλάθλους να φωνάζουν ‘άλα το Βιεννέζικο..!’.
Η ομάδα χόρευε μέσα στο γήπεδο! Οι αυτοματισμοί, οι επινοήσεις, η αλληλοκάλυψη, η ταχύτητα και η άριστη φυσική κατάσταση, ήταν τα κύρια γνωρίσματα αυτής της ομάδας. Έπαιζε το σύστημα 4-2-4 που επινόησε και εφάρμοσε για πρώτη φορά η Εθνική Βραζιλίας το ’58 στο ‘μουντιάλ’ της Σουηδίας.
Εμπνευστής αυτού του πρωτόγνωρου για την εποχή συστήματος, ο καθηγητής των Μαθηματικών Κόκος Μακρής, που παρέλαβε μαθητές και τους δίδαξε ορθολογική ανάπτυξη και σωστό ποδόσφαιρο’. Όμως για τον Κόκο Μακρή, θα αναφερθούμε σε ειδικότερο αφιέρωμα για την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και την εξαίρετη ποδοσφαιρική νοημοσύνη αυτού του ανθρώπου, που διακρίθηκε στην εκπαίδευση και στο ποδόσφαιρο.
‘Επίσης…’ θα συνεχίσει ο Γιάννης Καλαμακίδης, ‘σημαντική ήταν η προσφορά του γυμναστή και γνώστη των φυσιοθεραπευτικών μεθόδων Νίκου Καλύβα, που διατηρούσε την ομάδα σε άριστη φυσική κατάσταση. Ο Ολυμπιακός Χαλκίδας, είχε περάσει από άποψη οργάνωσης τα όρια της Χαλκίδας.
Ήταν η μοναδική επαρχιακή ομάδα, που έφερε στη συνέχεια και βέβαια στην ‘μετά Μακρή εποχή’, προπονητές εγνωσμένης αξίας, όπως ο Κλεάνθης Μαρόπουλος, ο Γιούρκας Σεϊταρίδης, ο Γεώργιος Μάγειρας και άλλοι που δίδαξαν το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Υπήρξαν άλλωστε και διεθνείς ποδοσφαιριστές με γνώσεις και μεγάλο κύρος.
Η Διοίκηση του Ολυμπιακού ήταν η κοινωνική, πολιτική και οικονομική ‘ελίτ’ της Χαλκίδας. Μεταξύ αυτών ο Αντώνης Κακκαράς, Υπουργός των Κυβερνήσεων ‘Κ. Καραμανλή’ αλλά και Δήμαρχος,. ο επίσης Υπουργός Κωνσταντίνος Καλλίας, ο Μιχάλης Τζιώτης Διευθυντής στην Τράπεζα της Ελλάδος και ακόμη σημαίνοντες παράγοντες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, όπως ο Δημήτριος Μπέης, ο Ευάγγελος Μελισσάρης, ο Παναγιώτης Σακελλαράκης, ο Βασίλης Γεωργίου και ο Γεώργιος Τριμάνης. Υπέρτερος όλων ο μεγάλος του Πρόεδρος, Μανώλης Καστριώτης’.
(Και για τον σπουδαίο αυτό ποδοσφαιρικό παράγοντα, ο παραγωγός αυτού του συγγραφικού ιστορικού αφιερώματος στο ποδόσφαιρο της Χαλκίδας, θ’ ασχοληθεί σε ειδική θεματική ενότητα).
16 Ιουνίου 1963
Ο Ολυμπιακός στην Α’ Εθνική
Τα προμηνύματα το έλεγαν καθαρά… Αυτός ο Ολυμπιακός είναι για μεγάλα πράγματα..! Δεν είδατε πως ‘καθάρισε’ την ΑΕΚ στο Κύπελλο με 2-0..; Τη μεγάλη ΑΕΚ του Νεστορίδη, του Σεραφείδη, του Σταματιάδη, του Σκευοφύλακα και του Τσαχουρίδη; Αυτό έγινε στις 10 Απριλίου του 1960.
Ακόμη και η ‘κεντρόστροφη’ ‘Αθλητική Φωνή’ της εποχής έγραφε:
Ο Ολυμπιακός Χαλκίδος, ήτο γενναίος μαχητής και ενίκησε δίκαια την ΑΕΚ 2-0. Οι Χαλκιδείς με τους θαυμάσιους Μοσχολιό και Μαυρογιάννην κατέκτησαν απ’ αρχής, το κέντρον του γηπέδου και από κει εξεκίνησαν για το μεγάλο τους τρόπαιον.
Ο Δημήτρης Δεμερτζής υπογραμμίζει:
‘Οι προσδοκίες των φιλάθλων, το επιστέγασμα δεκαετών αγώνων, πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1962-63 με πρόεδρο τον εξαίρετο φίλαθλο Μανώλη Καστριώτη’.
Με μια σειρά θριαμβευτικών αγώνων, κερδίζει επάξια την πρώτη θέση στον Α’ Όμιλο της Β’ Εθνικής Κατηγορίας, ανάμεσα σε δεκαπέντε σωματεία της Αθήνας και της επαρχίας.
Οι αγώνες του στους τελικούς, για την άνοδο στην Α’ Εθνική με Δόξα Δράμας, Εδεσσαϊκό, Παγκορινθιακό αποτελέσανε κατόρθωμα! Τερμάτισε πρώτος και αήττητος!
Η τελική βαθμολογία ήταν:
- Ολυμπιακός Χαλκίδας βαθμοί 16 τέρματα 10-5
- Δόξα Δράμας βαθμοί 13 τέρματα 6-4
- Εδεσσαϊκός βαθμοί 7 τέρματα 6-5
- Παγκορινθιακός βαθμοί 7 τέρματα 2-10
Να προσθέσουμε για την Δόξα ότι είχε τότε στις τάξεις της τους άσσους της εποχής, Πιστικό, Κόκκορη, Τζαφέρη, Τσοκαταρίδη και Θανάση Λουκανίδη. Ο έτερος αδερφός Τάκης πρέπει απ’ την προηγούμενη περίοδο να είχε υπογράψει στον μεγάλο ‘Παναθηναϊκό’ του πρώτου ήμισυ της δεκαετίας του ’60, που και απ’ αυτόν ‘ο θρύλος του Ευβοϊκού’ εκείνη την περίοδο (’64) πήρε άξια και περιφανή ισοπαλία 1-1. Ας θυμηθούμε με την ευκαιρία τους ‘πράσινους’ άσσους Μιχάλη Βουτσαρά, Νίκο Τζουνάκο, Γιώργο Ανδρέου, Τάκη Λουκανίδη, Τάκη Παπουλίδη, Ζαχαρία Πιτυχούτη, Γιάννη Κομιανίδη, Ανδρέα Παπαεμμανουήλ, Γιώργο Γιαννακόπουλο, Βαγγέλη Πανάκη, Μίμη Δομάζο, Κώστα Τουμπέλη και τόσους άλλους.
Αγωνιστικά στοιχεία εκείνων των συναντήσεων, στο ‘ραντεβού’ με την ‘ένδοξη ιστορία του θρύλου’ δίνει η εφημερίδα και πάλι ‘ΕΥΒΟΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ’ που κάνει μια αναδρομή στην εποχή:
‘Ο Ολυμπιακός Χαλκίδος μετά από μια θριαμβευτική πορεία στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής Κατηγορίας 1962-63 τερμάτισε πρώτος στον 1ο όμιλο και στη συνέχεια στους αγώνες με τους πρωταθλητές των άλλων τριών ομίλων, του Παγκορινθιακού, του Εδεσσαϊκού και της Δόξας Δράμας, ήρθε και πάλι πρώτος’.
Ειδικά για την Δόξα Δράμας, ο μεγαλύτερος κατά πολλούς Έλληνας ποδοσφαιριστής στο βιβλίο του, ‘ΕΓΩ Ο ΤΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑΝΙΔΗΣ’ αναφέρει: ‘Θυμάμαι τους χαρακτηρισμούς που δίνει ο μεγάλος Έλληνας προπονητής της δεκαετίας του ’50, που κυριολεκτικά αναμόρφωσε τη Δόξα, ο Νίκος Πάγκαλος γι’ αυτή την ομάδα: ‘Στολίδι της Δράμας και της Μακεδονίας, Βασίλισσα του Βορρά’. Η πρώτη και καλύτερη επαρχιακή ομάδα της Ελλάδας, η πιο τεχνική, με προωθημένη τακτική σε άμυνα και επίθεση. Η ομάδα των Μαυραετών αγαπήθηκε περισσότερο απ’ όλες εκείνης της εποχής και είχε καθολική αναγνώριση. Την θαύμαζαν και την χειροκροτούσαν όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι για το περίτεχνο παιχνίδι της, το αθλητικό της πνεύμα και τον ιπποτικό χαρακτήρα των παικτών της. Τρεις φορές κατέκτησε το Κύπελλο Ήθους απ’ την ΕΠΟ, ενώ ισάριθμες σε μια πενταετία έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος’.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν κατάφερε να ξεπεράσει αυτή την ομάδα, αφήνοντας την στην 2η θέση. Μια ομάδα που έδωσε παίκτες εκείνη την εποχή ακόμη στον Ολυμπιακό Πειραιώς όπως ο Θανάσης Λουκανίδης, ο Μπάμπης Κοτρίδης, ο Παύλος Γρηγοριάδης, τον Τάκη Λουκανίδη στον Παναθηναϊκό και τον Ιωάννου στην ΑΕΚ, έναν παίκτη που έχασε την ζωή του στους αγωνιστικούς χώρους, σε μια μοιραία σύγκρουση με τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού Μιχάλη Βουτσαρά.
Ο Ολυμπιακός βασίστηκε εκ νέου στη σταθερή απόδοση, στην κραταιά άμυνα, στο ψυχολογημένο σύστημα του. Μεγάλη η προσφορά του προπονητή του Γιούρκα.
Στον τελευταίο αγώνα του ο Ολυμπιακός Χαλκίδος, νίκησε τον Παγκορινθιακό στο γήπεδο της Κορίνθου, την Κυριακή 23 Ιουνίου 1963 με 2-1.
Έτσι έκλεισε θριαμβευτικά τους αγώνες του. Το αποτέλεσμα διαμορφώθηκε στο πρώτο ημίχρονο. Τα γκολ του Ολυμπιακού πέτυχαν οι Αγγελόπουλος και Κωνσταντακόπουλος με πέναλτυ. Στο σκορ είχαν προηγηθεί οι Κορίνθιοι. Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε ο Λίβας με 4 τέρματα και ακολούθησε ο Αγγελόπουλος με 3 τέρματα.
Ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε τους εξής ποδοσφαιριστές: Ντότσικας-Ν. Κούκουρας-Κωνσταντακόπουλος-Δ. Τσακάλης-Πατρίκας-Μοσχολιός-Λίβας-Μαυρογιάννης-Κακαβάς-Αγγελόπουλος-Μπρατσιώτης-Χαραλάμπους και Γιαννακός. Οι Ντότσικας, Τσακάλης Δ. και Λίβας ήταν οι καλύτεροι.
Από το χρονικό της νίκης
Περιγράφει με επικολυρική διάθεση μέσα απ’ τη ‘μέθη’ της σπουδαίας επιτυχίας ο Κώστας Λαθουράς, ένθερμος υποστηρικτής και μέλος των διοικήσεων των ‘ερυθρολεύκων’:
‘Η αυλαία έχει πέσει στο κατάμεστο Στάδιο της Εδέσσης. Ο Ολυμπιακός στο 12′ πριν τη λήξη του συγκλονιστικού αγώνος, έχει σημειώσει το τρίτο και νικητήριο τέρμα του. Αήττητος έχει ανακηρυχθεί πρωταθλητής Β’ Εθνικής κατηγορίας και εισέρχεται στη χορεία των μεγάλων του Εθνικού πρωταθλήματος.
Οι ιαχές του θριάμβου για πολλή ώρα μετά τη λήξη του μεγάλου ντέρμπυ δονούν την ωραία ακριτική πόλη. Είναι από τους φιλάθλους που συνόδευαν την ομάδα τους, από τη Χαλκίδα -τα στρατευμένα παιδιά της Εύβοιας- και ακόμη απ’ τους ξενιτεμένους Ευβοείς στη Μακεδονία, που έδωσαν όλοι το παρών στη μεγάλη μάχη. Η θριαμβευτική πομπή έχει πάρει το δρόμο του γυρισμού προς Χαλκίδα, μέσα σε αποθέωση από χιλιάδες δακρυσμένους φιλάθλους.
Η έκπληξις, η μεγάλη συγκίνησις, μας περίμενε αρκετά χιλιόμετρα μακρυά από την Έδεσσα!!! Ένας ξενιτεμένος συμπατριώτης μας, έχει στήσει στο δρόμο, έξω από το εξοχικό του κέντρο, αψίδα θριάμβου, έχει ετοιμάσει τον πατροπαράδοτο οβελία και περιμένει το πέρασμα των Πρωταθλητών. Έχει πλέον σουρουπώσει όταν μας σταμάτησε!
-Κατεβείτε αδέλφια. Ζήτω ο Ολυμπιακός! Ελάτε να σας φιλέψω λεβέντες μου!
Πότε τα είχε ετοιμάσει όλα; Τον ρωτάμε: Πότε πρόλαβες;
-Πίστευα, ήμουν βέβαιος πως θα νικήσετε.
Πίστευε ο ξενιτεμένος συμπατριώτης μας. Αυτό κάνουμε κι εμείς.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ. Και η πίστη μας αυτή στον Ολυμπιακό μας εμψυχώνει να συνεχίσουμε! Για τον Ολυμπιακό, για τη Χαλκίδα, για τον Αθλητισμό!’.
Κώστας Λαθουράς