Δηλώσεις του προπονητή του Κύζικου Αρτάκης Μιχάλη Μαύρου, μετά το τέλος του αγώνα της ομάδας του με την ομάδα Ακαδημία/Απόλλων Ερέτριας, για την ημιτελική φάση του πρωταθλήματος Κ16 ‘Καραμουζάς Ιωάννης’ της ΕΠΣΕ.
‘Σήμερα δεν είμαι ικανοποιημένος, για τους λόγους ότι το παιχνίδι μας βγήκε περισσότερο αγχωτικό απ’ ό,τι το περιμέναμε. Βάλαμε ένα γκολ και έπρεπε να λυθούν τα πόδια μας αλλά φάγαμε μετά από λίγο την ισοφάριση και μετά το παιχνίδι πήγε πιο πολύ σε άμεσο παιχνίδι και προσπαθούσαμε να αποκρούσουμε περισσότερο παρά να παίξουμε. Δεν είναι αυτό το στυλ που μας ταιριάζει, δεν είναι το στυλ που θέλουμε.
Και ατομικά από κάποιους παίκτες που δεν μπήκανε μέσα στον ρυθμό του παιχνιδιού. Ξέρεις, κάποια παιδιά λυγίζουνε απ’ το άγχος των δύσκολων παιχνιδιών, ενώ στα εύκολα παιχνίδια είναι απίστευτοι, στα δύσκολα παιχνίδια -εκεί που πρέπει να πάρουνε πρωτοβουλίες και τέτοια- λυγίζουνε.
Χάσαμε δύο-τρεις πολύ κλασσικές ευκαιρίες και σ’ αυτά τα παιχνίδια δηλαδή πρέπει να βάλεις και τρίτο γκολ, για να έχεις το κεφάλι σου λίγο πιο ήσυχο σε κάτι που θα στραβώσει στο άλλο παιχνίδι. Πετάξαμε δηλαδή τρεις ευκαιρίες που δεν έπρεπε να τις πετάξουμε.
Κρατάμε μόνο απ’ το σημερινό παιχνίδι λίγο το αποτέλεσμα και την ψυχολογία των παιχτών, ότι και κάποιες φορές που δεν παίζουμε καλά μπορούμε να κερδάμε. Αυτό είναι σημαντικό. Θα μάθουν τα παιδιά να είναι νικητές, να προσπαθούνε. Ξέρουμε ότι τώρα μας περιμένει το δεύτερο παιχνίδι που θα ‘ναι πολύ πιο δύσκολο, με την Ερέτρια στην έδρα της, με το χόρτο που είναι για μας λίγο πιο δύσκολο, αλλά έχει αποδείξει αυτή η ομάδα -και στο γ’ τοπικό και εδώ- ότι ξέρει να διεκδικεί παιχνίδια και να προσπαθεί πάντα για τη νίκη και το καλύτερο.
Πιστεύω ότι ταλέντο υπάρχει. Μην ξεχνάμε ότι η ομάδα του Κυζίκου πήρε το πρωτάθλημα πέρσι στην Κ16, φέτος είναι στους ημιτελικούς. Η ομάδα της Ερέτριας πάντα είναι μια ομάδα που διεκδικεί τελικούς-ημιτελικούς, πάντα φτάνει εκεί πέρα. Υπάρχει πολύ ταλέντο στην Εύβοια. Βλέπουμε κάποια παιδιά ήδη να το έχουν αυτό το αβαντάζ και να προχωράνε δηλαδή και σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Μην ξεχνάμε τον Μεταξά κι άλλα παιδιά… πόσους Ευβοιώτες… τον Τσοκάνη, κλπ, που παίζουν σε μεγαλύτερες κατηγορίες, ανοίγουνε δρόμους.
Πιστεύω ότι άμα σκύψουμε πάνω σ’ αυτό, το πιστέψουμε, την ακαδημία, γιατί άμα δεν την πιστεύεις… θέλει υπομονή. Όλοι στην Ελλάδα θέλουμε σε πέντε μήνες να κάνουμε μια ομαδάρα και να πάμε να παίξουμε μες τη Μπαρτσελόνα και να μη χάσουμε. Δεν γίνεται αυτά τα πράγματα. Εμείς τώρα παλεύουμε για να κάνουμε αυτήν την ομάδα δέκα χρόνια. Ποιος έχει την υπομονή να κάνει δέκα χρόνια υπομονή; Κανένας. Εντάξει, είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα, προσπαθούμε μ’ αυτά, τη νοοτροπία που έχουμε, αν δεν αλλάξει κάτι απ’ την κεφαλή, να κάνουμε ό,τι μπορούμε να κάνουμε, να βοηθήσουμε την ομάδα μας, να βοηθήσουμε άλλες ομάδες, τα παιδιά να επιλέξουνε που θέλουν να πάνε. Ήδη έχουμε πολλά παιδιά σε ΠΑΕ. Τα ξέρετε τα περισσότερα, να μην τα αναφέρω. Πρόσφατα και ο Γιάννης Μπόκος κλήθηκε στην εθνική ομάδα απ’ τον Παναθηναϊκό, που τον είχαμε δώσει στην Κ16, ο Στούμπος είναι στην Κ15 αρχηγός στην ομάδα της ΑΕΚ. Έχουμε δώσει αρκετά παιδιά και παράλληλα καταφέρνουμε με κάποιον τρόπο να κρατάμε και το επίπεδο ανταγωνιστικό.
Ο Σπύρου, ο Βουγιούκας, ο Αλαφάκης έχει ένα τρομερό πάθος, ο Αδαμόπουλος και σωματικά προσόντα και αν δουλέψει λίγο περισσότερο. Υπάρχουν αρκετά κι άλλα παιδιά, να μην αδικήσω… ο Μήτρου, είναι πολύ καλοί παίκτες, ο Τζαφέρος… παίκτες με τεχνική, αλλά θέλει υπομονή, θέλει θυσίες. Εγώ για να φτάσω να είμαι προπονητής έχω θυσιάσει πράγματα. Έτσι κι ο παίκτης πρέπει να θυσιάσει πράγματα. Για να πετύχεις κάτι πρέπει να πέσεις με τα μούτρα πάνω σ’ αυτό, να το καλλιεργήσεις όσο μπορείς περισσότερο και να το πιστεύεις και θέλει ψυχή. Πέρα απ’ την τεχνική και τη δουλειά θέλει και ψυχικά χαρίσματα.
Εγώ έχω επικεντρωθεί στις ακαδημίες, είμαι εκεί, χωρίς βέβαια να παραβλέπω και το άλλο κομμάτι, γιατί άμα κάποια φορά σου ζητηθεί να πας ας πούμε σε μια ομάδα μεγαλύτερη πρέπει… είναι άλλες οι απαιτήσεις του παιδικού ποδοσφαίρου, θέλει πιο πολύ τεχνική και ενώ οι πιο μεγάλες ομάδες θέλουν πιο πολύ τακτική, διαφορετικού είδους. Προσπαθώ να εξελίσσομαι συνέχεια, να είμαι κοντά, κάνω το καλύτερο δυνατό. Τώρα το κομμάτι το να στηρίξεις ένα παιδί, όχι μόνο τεχνικά αλλά και σαν πατέρας το ‘χω μέσα μου. Τώρα βέβαια θα βρεθούνε κάποιοι που θα πούνε αυτά, ανάλογα ο καθένας με το συμφέρον του, ο άλλος που είναι ουδέτερος, εγώ χαίρομαι που πολλές ομάδες μας δώσαν συγχαρητήρια φέτος για το ποδόσφαιρο που παίξαμε. Και στη Γ’ και γενικά στις υποδομές. Εγώ είμαι ευχαριστημένος και είμαι ευτυχισμένος από ένα καλό λόγο. Γιατί κανένας δεν γίνεται πλούσιος απ’ αυτά τα πράγματα.
Εγώ ό,τι κάνω το κάνω με πολύ μεγάλη χαρά, αγαπώ τον τόπο μου, αγαπώ γενικά με την ευρύτερη έννοια. Και στη Χαλκίδα αν θυμάστε βοήθησα στις υποδομές όταν μου ζητήθηκε. Όποιος μου ζητάει τη βοήθεια μου εγώ πραγματικά δίνω την ψυχή μου για να κάνω την ομάδα καλύτερη απ’ ότι την πήρα. Προσπαθώ να μάθω σωστό ποδόσφαιρο στα παιδιά. Είχα παίξει σε υψηλό επίπεδο, κάποια στιγμή είχα φτάσει ας πούμε στην Κ20 του Ολυμπιακού, οπότε ξέρω τι δεν έκανα σωστά να βοηθήσω τα παιδιά. Ξέρω ότι θέλει απόλυτη και προσήλωση σ’ αυτό που κάνεις. Προσπαθώ να το περάσω, όποιος το καταλαβαίνει το περνάει στον εαυτό. Όποιος δεν το καταλαβαίνει μένει και παίζει γύρω-γύρω εδώ τοπικό. Κι αυτό δεν είναι άσχημο βέβαια, αλλά δεν θα ‘χει την εξέλιξη που θα ήθελα κι εγώ και όλα τα παιδιά.
Τώρα, για την ομάδα της Αρτάκης, αγαπάω τον τόπο μου, όποτε μου ζητήθηκε κι όποτε μου ζητηθεί δεν θα πω όχι, αρκεί βέβαια να μην έχω άλλες υποχρεώσεις. Είναι μια πετυχημένη απόλυτα χρονιά, πήρε ό,τι τίτλο της έπεσε στα πόδια της, μ’ ένα καλό προπονητή, ένα καλό τιμ και σίγουρα τώρα ήταν μια ομάδα ξεχωριστή, η ομάδα της Αρτάκης. Είναι μια ομάδα Γ’ Εθνικής, που απλά παίζει στη Γ’ Εθνική. Μια ομάδα Γ’ Εθνικής που έπαιζε τοπικό και τώρα καλείται να παίξει στη φυσική της κατηγορία. Και με κάποιες κινήσεις, ίσως κάτι που θα έχει διαπιστώσει ο προπονητής, να διεκδικήσει κάτι παραπάνω με κάποιες μικροαλλαγές.
Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνάμε και το βάθος, τις υποδομές λοιπόν. Έρχομαι στην αρχική ερώτηση και λέω ότι πρέπει οι υποδομές της Αρτάκης να είναι πολύ δυνατές, να έχει κόσμο, να έχει λαό, γιατί αυτά τα παιδιά θα φορέσουν τη φανέλα της Αρτάκης, θα αγαπήσουν την Αρτάκη, θα πάνε και στα παιχνίδια. Είναι μια οικογένεια. Αυτό αν το δει κάποιος, ότι είναι μια οικογένεια και ότι δεν πρέπει απλά να επενδύει κάποια χρήματα τα οποία… θυμάμαι τον Ταρνανά. Ένας απίστευτος άνθρωπος, έβαλε πόσα χρήματα στη Χαλκίδα και τι έμεινε τελικά στη Χαλκίδα; Ένας κώνος. Όταν έφυγε.
Εμείς δεν θέλουμε αυτό το πράγμα. Εμείς θέλουμε η Αρτάκη με τα χρήματα, ας πούμε αν είναι να δώσει να δώσει 100 χιλιάδες για ένα χρόνο να τα δώσει αυτά σε πέντε χρόνια, λέμε τώρα… το νούμερο είναι υποθετικό. Και να παραμείνει αυτή η ομάδα και να βγάλει παιδιά και να αγαπήσουνε και αν μπορέσουμε να ανέβουμε και μια κατηγορία.
Δεν μπορεί ένας πρόεδρος από μόνος του, όσα χρήματα και να ‘χει. Το ‘χουμε δει και σε μεγαλύτερες ΠΑΕ. Θέλει οργάνωση, θέλει πολλά χέρια δίπλα. Πραγματικά. Να τον βοηθήσουνε και οικονομικά ίσως κάποιες εταιρίες να τον στηρίξουνε, με κάποιες μαγικές επιλογές να το πετύχουμε. Μια καλή χρονιά, όπως τα Ψαχνά τότε θυμάστε, που ‘χανε κάνει μια μαγική πορεία και παραλίγο να βγούνε στην Α’, όχι στη Β’. Εντάξει αυτά παρουσιάζονται μια φορά στα… όπως η Ελλάδα πήρε το 2004 το Euro, έτσι και τα Ψαχνά κάναν αυτή την πορεία. Τώρα ο επόμενος ποιος θα ‘ναι τυχερός… όποιος το οργανώσει καλύτερα. Εδώ ο Γκουαρδιόλα περίμενε δώδεκα χρόνια να πάρει ένα Champions League με όλου του κόσμου τα λεφτά. Έτσι είναι. Αυτά τα πράγματα θέλουνε και τύχη, θέλουν και οργάνωση, να προσπαθείς, υπομονή, επιμονή και ποιος έχει τα χρήματα να θυσιάζει συνέχεια μήπως και κάποια στιγμή ανέβεις’.
Κ16 ΕΠΣΕ (Γ’ ΦΑΣΗ): Κύζικος Αρτάκης-Ακαδημία/Απόλλων Ερέτριας 2-1
Photo album απ’ το Κύζικος Αρτάκης-Ακαδημία/Απόλλων Ερέτριας
