ΔΕΚΑΕΤΙΑ ’60
Η εποχή των μεγάλων αλλαγών
των νεοφώτιστων και της αμφισβήτησης
Είναι η εποχή όπου τα ‘δίδυμα’ κατά τα πρότυπα της πολιτικής και όσο αφορά την ανάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας, που ακούει στα ονόματα των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Γεωργίου Παπανδρέου, αποτελούν ένα κοινωνικό φαινόμενο, που επιβάλλει η προπαγάνδα των καιρών και στο καλλιτεχνικό αλλά και αθλητικό στερέωμα.
Μάνος Χατζηδάκις και Μίκης Θεοδωράκης, Στέλιος Καζαντζίδης και Μανώλης Αγγελόπουλος, Αλίκη Βουγιουκλάκη και Τζένη Καρέζη αλλά και Γιώργος Σιδέρης και Μίμης Δομάζος και βέβαια να μη ξεχάσουμε και τους παλαιστικούς αγώνες (κατς) που αυτή την περίοδο γνωρίζουν μεγάλη άνθιση. Τον Γιώργο Λαμπράκη και τον Χάρη Καρπόζηλο.
Και στη Χαλκίδα θριαμβεύει ένα λαμπρό δίδυμο λαϊκών αθλητών με παλαιστικές αρετές. Ποιος δεν θυμάται τον Γιώργο Παπαθεοδώρου και τον Παντελή Κιαπεκάκη; Ο πρώτος αθλητής-διασκεδαστής στις συνοικίες της Χαλκίδας και στα χωριά. Προϋπήρξε όμως πρωταθλητής Ελλάδος και Ευρώπης, όπως υποστηρίζει ο γιος του Γιάννης, γνωστός μέχρι των ημερών μας, απ’ τους πιο αυθεντικούς και μακρόβιους μπασκετάνθρωπους της πόλης. Τότε που στράβωνε 45άρες πρόκες με τα δόντια, που τέντωνε ελατήρια, που έσπαζε αγκωνάρια στο κεφάλι. Όταν τζιπ ‘καναδέζα’ πέρναγε από πάνω του. Όταν απέκρουε το μαχαίρι με την κοιλιά που έπεφτε από ψηλά. Το νούμερο με τα βαρέλια…
Και τον Κιαπεκάκη με το κανόνι, την θρυλική μπουμπούνα. Ωραίοι τύποι! Μακαρίτες και αείμνηστοι πλέον και οι δύο.
Το 1963 η δολοφονία του… Λαμπράκη απ’ τους παρακρατικούς κύκλους, συγκλονίζει το πανελλήνιο και παίρνει διεθνείς διαστάσεις. Ακολουθούν τα γεγονότα της ‘αποστασίας’ με τη γνωστή ‘υπόθεση-ασπίδα’. Τα αλλεπάλληλα ‘σαμποτάζ’ στον Έβρο… που ‘ευαισθητοποιούν’ τους στρατοκράτες… απέναντι στον ‘κομμουνιστικό κίνδυνο’ και ‘κατάληψη της εξουσίας… από πάνω προς τα κάτω..! Πραξικόπημα που οι ‘Απριλιανοί’ βάφτισαν ‘Επανάσταση’. Συλλαμβάνεται ο τότε πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Ανδρέας Παπανδρέου…
Δολοφονίες δημοκρατικών πολιτών… Ο Ελή, ο Πέτρουλας, ο Μανδηλαράς. Τα ξερονήσια γεμίζουν… με ‘κομμουνιστικά αποθέματα ψυχών’ και μέσα σ’ αυτό το ζοφερό περιβάλλον, ξεπροβάλλει η ηρωική μορφή του Αλέκου Παναγούλη, που αποπειράται προς το τέλος της δεκαετίας να πλήξει τη ‘χούντα’ με τη δολοφονία του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Το ποδόσφαιρο αναβαθμίζεται στο ολόφωτο χαμόγελο της συζύγου του δικτάτορα, Δέσποινας, με τις Ευρωπαϊκές επιτυχίες του Παναθηναϊκού, αγώνες του οποίου παρακολουθεί μανιωδώς και ταυτόχρονα υποβαθμίζεται με τα ‘σατανικά σχέδια’ του Υπουργού Αθλητισμού Κώστα Ασλανίδη, απ’ τα οποία δεν θα γλιτώσει ούτε το δύσμοιρο Χαλκιδέικο ποδόσφαιρο..!
1960
Σελίδες δόξης ‘με κόκκινο και μπλε μελάνι’
Ο Ολυμπιακός λοιπόν έχει μπει με ‘φόρα’ στη νέα δεκαετία και με κεκτημένη ταχύτητα απ’ την προηγούμενη και ήδη απ’ την περίοδο ’61-’62, αγωνίζεται στο Πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Ήδη απ’ το ’58 περίπου χάρις στην ‘μισθοφορική λογική’ του νέου προέδρου του Βασίλη Γεωργίου, έχει ενισχυθεί κυρίως με έμπειρους Αθηναίους ποδοσφαιριστές και έχει αποκτήσει ως σύνολο μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Την περίοδο ’60-’61 παίζει στο ‘Τοπικό’ και ακολούθως στο ‘Περιφερειακό’ κατακτώντας την πρώτη θέση και το δικαίωμα συμμετοχής του στην τότε Β’ Εθνική. Ο Αστέρας Αθηνών, ο Αθηναϊκός, η Σαφράμπολις, ο Άρης Μυτιλήνης, ο Πατραϊκός, ο Διαγόρας, ο Εδεσσαϊκός, ο Ολυμπιακός Βόλου, η Μικρασιατική, ο Ηρακλής Καβάλας, η ΜΕΝΤ, ο Νικηφόρος Φλωρίνης, ο Αχιλλέας Τρικάλων και ο Αμφισσαϊκός, είναι μερικές απ’ τις ομάδες που συναντά ο Ολυμπιακός Χαλκίδας στο ‘Περιφερειακό’ και κάποιες εξ αυτών αργότερα στη Β’ Εθνική. Μέσα απ’ την επικράτηση των πρωταθλητών των Περιφερειακών Ομίλων, αναδείχνονταν οι ομάδες που θα έπαιζαν στη Β’ Εθνική. Πάντως δείχνει συγκεχυμένη η εικόνα μέχρι τις μέρες μας, κυρίως στην διαδικασία ανάδειξης των νικητών, που θα έπαιρναν για τη συνέχεια μέρος στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής.
Στη δεύτερη αγωνιστική του πρωταθλήματος αυτής της περιόδου, αντιμετωπίζει την Προποντίδα την οποία και συντρίβει με 4-1. Αρπάζουμε την ευκαιρία ν’ αποτυπώσουμε τη σύνθεση του Ολυμπιακού, όπως παρουσιάζεται στο σύντομο αγωνιστικό ρεπορτάζ, που επιμελείται ο Κώστας Γλαύκος, στον ‘ΕΥΒΟΪΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ’ της 7 Δεκεμβρίου του ’81:
‘Αν και η απόδοση του νικητού, δεν ήταν πολύ καλή, εν τούτοις νίκησε με ευχέρεια και μεγάλο σκορ την Προποντίδα. Καλύτεροι παίκτες του ήταν οι Ζαρίκος, που απέκρουσε και πέναλτυ, Μοσχολιός, Ντόκος και Μαυραγάνης’.
Ήδη στο πρωτάθλημα, προηγείται ο Ολυμπιακός με 6 βαθμούς σε 2 αγώνες και ακολουθούν η ΑΕΚ επίσης με 6 βαθμούς, αλλά σε 3 αγώνες, η Προποντίδα με 3 βαθμούς σε 2 αγώνες και η ‘Ένωσις’ με 1 βαθμό σε 1 αγώνα.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ζαρίκος-Κούκουρας-Πατρίκας-Τσάκαλος Δ.-Μοσχολιός-Κωνσταντακόπουλος-Ευθυμίου-Μαυραγάνης-Ντόκος-Αγγελόπουλος και Χατζητσοπάνης.
‘Στις 10 Απριλίου 1960, ο σύλλογος είχε πρόεδρο τον Βασίλη Γεωργίου, που αντιπροσώπευε τη Χαλκίδα, αλλά και τον ευρύτερο επαρχιακό αθλητισμό στο Κύπελλο Ελλάδος, πέτυχε μια τεράστια σε αξία και απήχηση νίκη επί της ΑΕΚ Αθηνών, με σκορ 2-0. Μια εντυπωσιακή επιτυχία, που δεν ήταν τυχαία, αλλά φανέρωνε το μέτρο της αληθινής του δυνατότητας σε αγώνα με ίσους όρους…’.
Η επόμενη αγωνιστική περίοδος ’61-’62 με τον Ολυμπιακό να έχει ‘δραπετεύσει’ απ’ τα στενά γεωγραφικά όρια των δυο Νομών (Β’ Εθνική), βρίσκει πρωταθλήτρια την Ένωση, που φαίνεται ότι επικράτησε των αντιπάλων της και στο ‘Περιφερειακό’, γιατί ο ‘Εύριπος’ έπαιξε εκείνη τη χρονιά της συγχώνευσης στη Β’ Εθνική.
Η ‘Ένωση’ είναι προφανές, δεν μπορεί να ανταγωνισθεί τον Ολυμπιακό και απ’ τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, αναζητά να εξοστρακίσει τη μίζερη εσωστρέφεια της. Όταν περνάμε στο ‘Εθνικό σύστημα’ διάρθρωσης του Ελληνικού ποδοσφαίρου απ’ το 1959 και οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι ανά την επικράτεια, συνενώνονται, συγχωνεύονται, ισχυροποιούνται, η σκέψη της συγχώνευσης ωριμάζει στα μυαλά των ανθρώπων της. Το 1962 είναι κοντά. Η περιγραφή των γεγονότων που προηγήθηκαν αυτής της ιστορικής πράξης είναι δυνατή. Οι μνήμες των μαρτύρων νωπές.
Η Προποντίδα στο ξεκίνημα της δεκαετίας είναι μια αρκετά ανανεωμένη ποδοσφαιρική ομάδα, με ελπιδοφόρο έμψυχο δυναμικό που έχει σφυρηλατηθεί στα τμήματα υποδομής παίδων και εφήβων και έχει ανδρωθεί ποδοσφαιρικά. Νίκος Εμμανουηλίδης, Σούλης Παππάς, Βασίλης και Ανδρέας Τοκπασίδης, Αλέκος Μαυρίδης, Αρίστος Ρίζος, Πέτρος Τοπουζίδης αποτελούν ένα ελκυστικό πακέτο και μπαίνουν στο στόχαστρο εμπνευστών και υποστηρικτών μιας ‘εν δυνάμει’ προσπάθειας συγχώνευσης.
Η Προποντίδα παραχωρώντας τα μεγάλα αστέρια της, συνείσφερε στην υπόθεση της συγχώνευσης, ενώ είναι πλέον σίγουρο ότι αν ακολουθούσε μια αυτόνομη πορεία θα μπορούσε να αποδειχθεί η πρωταγωνίστρια της δεκαετίας, με πολλές πιθανότητες να διακριθεί ακόμη και σε πανελλήνιο επίπεδο. Η προσχώρηση των κορυφαίων ποδοσφαιριστών της, στη νέα συλλογική πραγματικότητα το 1962, υπό την επωνυμία ‘Εύριπος’ Α.Ο., αποδυνάμωσε τον σύλλογο στα χρόνια που ακολούθησαν και μέχρι την εκπνοή της δεκαετίας, υποχωρώντας για πολλές περιόδους στη Β’ κατηγορία, χωρίς όμως να στερεύει στην παραγωγή ταλέντων και να χάνει τα προσφυγικά της ιδεώδη. Ήταν η κύρια τροφοδότρια ποδοσφαιρική δύναμη της νέας κίνησης.
Λίγο πριν την ‘ιδιότυπη’ συγχώνευση (’62) στο Διοικητικό Συμβούλιο βρίσκονται: Ο Θέμης Χαλικιάς ως πρόεδρος, ο Αλέκος Κυπριανός και ο Θεόδωρος Μυλωνάς ως αντιπρόεδροι. Ο νεαρός τότε δικηγόρος Αναστάσιος Καμπούρης, ο Γιώργος Σμπιλίρης ως Ταμίας, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ως έφορος του ποδοσφαιρικού τμήματος, ο Δημήτριος Φλώκος ως γενικός αρχηγός, ο Ιωάννης Καρβελάς ως έφορος στίβου και αθλοπαιδιών και οι σύμβουλοι Νίκος Πικραμένος και Γιώργος Πλάκας.
Η ΑΕΚ στο ξεκίνημα της νέας δεκαετίας και αργότερα, παραμένει η ‘φτωχομάνα της προσφυγιάς’. Συμπράττει στη νέα κίνηση και συνεισφέρει με τους κορυφαίους άσσους της. Μεταξύ αυτών ο Νίκος Βασιλάκος, ο Μήτσος Σίδερης και ο τερματοφύλακας Κομνηνός Μαστρογιαννάκης. Και άλλοι πολλοί…
Κάποιοι απ’ αυτούς, δεν καταφέρνουν να ‘επιβιώσουν’ αγωνιστικά στη νέα φιλόδοξη και απαιτητική κίνηση της συγχώνευσης και δημιουργίας της νέας ομάδος και επιστρέφουν στο σύλλογο τις επόμενες περιόδους. Αυτό συνετέλεσε σε αντίθεση με την Προποντίδα, η ομάδα του ‘Άη-Γιάννη’ και μετέπειτα του ‘Αγίου Στεφάνου’ να διατηρηθεί σε καλά αγωνιστικά επίπεδα και να γίνει η ‘αιχμή’ του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου, έναντι των Βοιωτικών ποδοσφαιρικών συγκροτημάτων.
Την σύνθεση πάντως του Διοικητικού Συμβουλίου, λίγο πριν τη συγχώνευση απαρτίζουν: Γιάννης Θεοδωρίδης πρόεδρος, Χρήστος Παπαγεωργίου αντιπρόεδρος, Γεώργιος Αναστασιάδης γ. γραμματεύς, Θεοχάρης Νασουφίδης ταμίας και Νίκος Γιοβανάκης, Σίμος Ντουραμπάς, Νίκος Κεχαγιάς, Σπύρος Κούκουρας και Πρόδρομος Αμανατίδης σύμβουλοι του ‘προσφυγικού σωματείου’.
Η ‘διάλυση’ της ‘Ένωσης’ (λεκτική αντίθεση), η ‘προσχώρηση’ ΑΕΚ και Προποντίδα, στην ανάδειξη του νέου συλλόγου ‘Εύριπος’ που τόσο πολύ θ’ αγαπηθεί απ’ τον φίλαθλο κόσμο της πόλης μας, ήταν μια κίνηση που σαφώς εξασθένησε τον ‘Χαλκιδέικο ποδοσφαιρικό άξονα’ και σε διαγωνιστικό επίπεδο του τοπικού πρωταθλήματος, ενάντια στους εκπροσώπους της Βοιωτίας, όμως μεγιστοποίησε τη δυναμικότητα του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου σε εθνικό επίπεδο, με την άμιλλα των δυο να ‘ωθεί’ αρχικά τον Ολυμπιακό προς την Α’ Εθνική και τον Α.Ο. ‘Εύριπος’ να υποδηλώνει ηχηρή την παρουσία του, κυρίως απ’ το ’65 στο ‘δεύτερο’ σε δυναμικότητα και αντιπροσώπευση πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής.
Ακολουθήστε το eviasports.gr στο Google News και μάθετεπρώτοι όλα τα τελευταία αθλητικά νέα της Εύβοιας!Ενισχύστε την προσπάθεια του eviasports.gr. Κάντε την Δωρεά σας μέσω PayPal ή μέσω τράπεζας Πειραιώς
