Ο Γεώργιος Νάκος και ο Μιχάλης Τζιώτης, υπήρξαν δυο εξέχουσες προσωπικότητες του ποδοσφαίρου μας και του αθλητισμού γενικότερα, που πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στο άθλημα και έτυχαν της γενικής αναγνώρισης απ’ όλη την αθλητική κοινωνία της πόλης μας. Ο πρώτος για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, αρχικά ως σύμβουλος και για πολλά χρόνια, απ’ την Απελευθέρωση και μέχρι το 1962 ως πρόεδρος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Εύβοιας-Βοιωτίας. Ο δεύτερος μια ‘αγιοποιημένη’ μορφή μορφή των ερυθρόλευκων της Χαλκίδας, συνέδεσε τ’ όνομα του, με την αναγεννητική περίοδο της ομάδος, προετοιμάζοντας τη θριαμβευτική είσοδο της, στους μεγάλους του ποδοσφαίρου μας στα 1963.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΑΚΟΣ (1904-1981)
Ένας Χαλκιδόψυχος πατριδολάτρης
Γεννήθηκε στην Χαλκίδα το 1904, την οποία ουδέποτε εγκατέλειψε, ούτε ως τόπο διαμονής τα χρόνια που ακολούθησαν, ούτε ως χώρο της μετέπειτα επαγγελματικής και κοινωνικής του δραστηριοποίησης και βέβαια κατά την περίοδο της ενηλικίωσης του. Κομμάτι αναντικατάστατο της κοινωνικής του δράσης στην πόλη μας, υπήρξε και το ποδόσφαιρο, το οποίο υπηρέτησε με θέρμη, τόλμη και αποτελεσματικότητα, ως σύμβουλος αρχικά και από της Απελευθερώσεως και μετά ως πρόεδρος της ΕΠΣΕΒ. Υπήρξε λογιστής στο επάγγελμα και ευρύτερα γνωστός στους Χαλκιδέους μ’ αυτή του την ιδιότητα.
Μια ιστορική μορφή της πόλης και του αθλητισμού, εμφανίζεται το 1925 ως κύριος ιδρυτής μιας ανεξάρτητης ποδοσφαιρικής ομάδας, της ‘Αρέθουσας’, την οποία και ένα χρόνο αργότερα κατάφερε να συγχωνεύσει με το πανίσχυρο τότε αθλητικό και ποδοσφαιρικό σωματείο ‘Ένωση’ Χαλκίδος, του οποίου για τη συνέχεια υπήρξε και πρόεδρος του.
Κατά τα τέλη του 1925, μαζί με άλλους ένθερμους υποστηρικτές του αθλήματος, ιδρύει την Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Εύβοιας-Βοιωτίας (ΕΠΣΕΒ), στη διοίκηση της οποίας μετέχει ανελλιπώς και μέχρι το 1962, τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια μάλιστα ως πρόεδρος της.
Άνοιξε το δρόμο και για το Μπάσκετ της Χαλκίδας, όταν στα 1947 προσκάλεσε στην πόλη μας την Ανδρική και Γυναικεία ομάδα του Τρίτωνα Αθηνών, σε αγώνες επίδειξης, ‘σπέρνοντας τον σπόρο’ και γι’ αυτό το ωραίο άθλημα, που πολλές φορές μας έχει κάνει υπερήφανους ως Έλληνες με τις απανωτές επιτυχίες των Εθνικών μας συγκροτημάτων στα Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Έστησε λοιπόν την ‘πρώτη’ μπασκέτα στην Κεντρική Πλατεία της Χαλκίδας (Ηρώον-Άγιος Νικόλαος) και δικαίως θεωρείται και αναγνωρίζεται ως ο ‘πατέρας της καλαθοσφαίρισης’ στην πόλη μας. Το τελευταίο αποτελεί ισχυρισμό του Κώστα Χαραμαντίδη που αντιπαρέρχεται Δημήτρης Δεμερτζής σε άλλη ενότητα.
Ένας ‘χαλκέντερος’ ποδοσφαιρικός παράγοντας, μια καταλυτική προσωπικότητα, με κύρος και αξιοπρέπεια στις επιτροπές του ΣΕΓΑΣ και της ΕΠΟ, η φήμη του ξεπερνούσε τα στενά τοπικά όρια.
Επί προεδρίας του και με δικές του ενέργειες, η ΕΠΣΕΒ αναβαθμίζεται σε Ένωση Β’ κατηγορίας και αργότερα σε Α’ κατηγορίας, δίνοντας τη δυνατότητα στις ομάδες των δυο Νομών, να μετέχουν στα προκριματικά για τα πρωταθλήματα της Α’ και Β’ Εθνικής.
Υπέρμαχος των Ευβοϊκών ποδοσφαιρικών ζητημάτων, με τη στιβαρή διοίκηση του, διατήρησε την έδρα της Ένωσης στη Χαλκίδα, αποτρέποντας με τον ισχυρό του λόγο στην ΕΠΟ, την απομάκρυνση της… προς δυσμάς, διακαής πόθος Λιβαδειτών και Θηβαίων.
Διετέλεσε ακόμη και για δυο ποδοσφαιρικές περιόδους Σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΠΟ και ταξίδεψε ως επίσημος συνοδός της Εθνικής ομάδος, στο Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και τη Βηρυττό.
Παναθηναϊκών αισθημάτων, υπήρξε τακτικό μέλος του Παναθηναϊκού Α.Ο. και επίτιμος Πρόεδρος της Ε.Π.Σ.Ε. μέχρι το θάνατο του (1981).
Δίδαξε με το ήθος και τη σοφία του, τους νεότερους παράγοντες, που πολλά οφείλουν στην παρουσία του στα ποδοσφαιρικά πράγματα του τόπου τους.
Σε κάποιες των περιπτώσεων επικρίθηκε, όμως υπήρξε πάντα μεγαλόψυχος προς τους φίλους και αντιπάλους που τον πίκραναν.
Ο Κώστας Χαραμαντίδης, χαρακτήρισε τον Γεώργιο Νάκο, σαν τον κορυφαίο αθλητικό παράγοντα που ανέδειξε ο τόπος και ο χώρος!
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΙΩΤΗΣ (1898-1963)
Ένας υπέροχος άνθρωπος του χώρου
Αν το ποδόσφαιρο, όπως το λένε και όπως διαπιστώνει κανείς είναι ‘θρησκεία’ έστω και στην αιρετική της μορφή, όρος αδόκιμος, ο Μιχάλης Τζιώτης ανήκει στις αγιοποιημένες μορφές αυτού του χώρου.
Λατρεύτηκε από φιλάθλους και αθλητές, από φίλους και αντιπάλους, για το ήθος, την απλότητα και την ανιδιοτέλεια του. Ακόμη για την ποιότητα του σαν άνθρωπος και ποδοσφαιρικός παράγοντας.
Ένας ευπατρίδης της κοινωνικής και ποδοσφαιρικής ζωής του τόπου, που ουδέποτε προκάλεσε με την εν γένει συμπεριφορά του. Γόνος εξαίρετης Χαλκιδέικης οικογένειας, με ανώτερη μόρφωση και υψηλή θέση στα ανώτερα κλιμάκια της Εθνικής Τραπέζης.
Άνθρωπος πράος και παράλληλα παράγοντας με δημιουργικό πνεύμα, οργανωτικός και μεθοδικός, με γνωσολογική εμπέδωση σε ζητήματα διοικητικά, που εφάρμοσε και στο ποδόσφαιρο, συμβάλλοντας μέσα απ΄τις τάξεις του Ολυμπιακού, στην ανάπτυξη και εξύψωση του.
Ο Μιχάλης Τζιώτης, υπήρξε ένας απ’ τους πρωταγωνιστές της ιδρύσεως αθλητικών συλλόγων της Χαλκίδας, όμως το όνομα του συνδέθηκε με τον Ολυμπιακό Χαλκίδος και αναφορικά με την ίδρυση του συλλόγου, άλλα και την αναγέννηση του, τη δεκαετία του ’50, που έγινε πανελληνίως γνωστός.
Ακόμη οι αθλοπαιδειές, ο κλασσικός αθλητισμός, ο ναυταθλητισμός, το Εθνικό Στάδιο, βρήκαν στο πρόσωπο του Μιχάλη Τζιώτη, τον ιδανικό συμπαραστάτη και οδηγό.
Ο Δημήτρης Δεμερτζής, τοποθετεί τον Μιχάλη Τζιώτη στην ‘προσθήκη’ της ιστορίας του Ολυμπιακού και με λόγο ευλαβικό τον ‘κατευοδώνει’ στο ‘πάνθεον των μεγάλων μορφών του αθλητισμού μας’:
‘Μακράν οιωνδήποτε συλλογικών διαφορών, μη δεχθείς ουδεμίαν θέσιν εις αθλητικόν σωματείον ή οργάνωσιν, ουδέ εις τον ‘Ολυμπιακόν’ του οποίου από της ιδρύσεως, υπήρξεν η αναμφισβήτητος ψυχή, είχεν την εκτίμησιν και αγάπην απάντων των αθλητικών παραγόντων και των φιλάθλων μέχρι λατρείας.
Μίαν φοράν μόνον, όταν παρέστη ανάγκη μεγάλη, επεστρατεύθη και τότε εγένετο πρόεδρος του συλλόγου δι’ ελάχιστον χρονικόν διάστημα.
Ο αθλητισμός της πόλεως μας και ιδιαιτέρως ο ‘Ολυμπιακός’ εκ των τάξεων του οποίου προήλθεν η μεγαλυτέρα ίσως και πλέον αγνή φίλαθλος μορφή, δύνανται εν παντί να υπερηφανεύονται’.
Και επανέρχεται ο Δημήτρης Δεμερτζής στο φύλλο της 20ης Ιουλίου του 2012 στην ‘Προοδευτική Εύβοια’: ‘Είχε πολλές μεγαλοσύνες ο Μιχάλης Τζιώτης. Ήθους ευπατρίδη, αθλητικού φιλάθλου στο απολύτως τέλειο, προσωπικότητα καθολικής παραδοχής. Ο Ένας δεκαετιών του Χαλκιδέικου βίου. Όπου ο ίδιος ‘έταξε’ τον εαυτό του. Αφανής, ακούραστος, ανιδιοτελής, ποτέ δεν επιζήτησε αξιώματα και τιμές. Μόνη επιδίωξη η προσφορά του και μόνο αυτή. Η περίπτωση του Μιχάλη Τζιώτη είναι από τις ελάχιστες – ελαχίστων της Χώρας. Η Χαλκίδα ευτύχησε να τον έχει πολίτη της. Είναι χρέος η αναφορά σ’ αυτήν την Αξία και θα το πράξουμε – στο μέγεθος που πρέπει – με δέος’.
Και ο Κώστας Χαραμαντίδης, αισθανόμενος δέος γι αυτή τη ‘θρυλική’ (ούτως ή άλλως) μορφή, θεωρεί τον Μιχάλη Τζιώτη ‘μια εκ των μεγαλυτέρων φιλάθλων φυσιογνωμιών, που ανέδειξε η Ελλάδα’ την περίοδο δράσης του μεγάλου Χαλκιδέου ποδοσφαιρικού παράγοντα.
Πέθανε λίγους μήνες πριν δει τον Ολυμπιακό Χαλκίδος να εισέρχεται στα ‘ακριβά σαλόνια’ του Ελληνικού ποδοσφαίρου, στις 11 Μαρτίου 1963, σε ηλικία μόλις 65 χρονών.
Ακολουθήστε το eviasports.gr στο Google News και μάθετεπρώτοι όλα τα τελευταία αθλητικά νέα της Εύβοιας!Ενισχύστε την προσπάθεια του eviasports.gr. Κάντε την Δωρεά σας μέσω PayPal ή μέσω τράπεζας Πειραιώς
