ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ Στη χώρα της μούντζας και του ρε!
Στο γιγαντιαίο αφιέρωμα μου στην ‘ΜΝΗΜΗ…’ για τον ποδοσφαιρικό αθλητισμό της πόλης των Χαλκιδέων, ιδιαίτερη θέση κατέχει ο Ολυμπιακός Χαλκίδος, που με μικρή χρονική διαφορά ακολουθεί την ‘πρωθιέρεια’ του Ευβοϊκού γενικότερα ποδοσφαίρου Α.Ε. Χαλκίδος.
‘Στα 1918, ο Τάσος Περγόπουλος, οραματίζεται και παρουσιάζει την πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης στο κοινό της Χαλκίδας. Μοναδικής έμπνευσης και η επωνυμία της… ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ… μια ομολογουμένως… παγκόσμια ανακάλυψη..!
Σχετικά αργότερα… στα 1925 εμφανίζεται ο άλλος του Πειραιά για να γεμίσει στη συνέχεια την οικουμένη όλη!’.
Στα 1937, η εφημερίδα ‘ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΒΗΜΑ’ και ο προγονικός συνάδελφος Γεώργιος Σωτηρίου, σε δημοσίευμα του εξυφαίνει την ποδοσφαιρική δραστηριότητα των ερυθρόλευκων τα πρώτα 10 χρόνια της ίδρυσης των:
‘Τον Μάιο του 1926 κατέστη αναγκαία η ίδρυσις και ετέρου αθλητικού σωματείου, πλην της υπαρχούσης ‘Ενώσεως’ Χαλκίδος… Πάραυτα, συνεκέντρωσαν τα υπάρχοντα-ελεύθερα-στελέχη της πόλεως μας και παρουσίασαν μια εξαιρετικήν πράγματι σύνθεσιν, ήτις έμελλεν να αποτελέσει το φυτώριον της μετέπειτα δράσεως του εξαιρετικού αυτού Συνδέσμου…
Στα 1928-29… μην φαντασθείτε… μέσα απ’ την διενέργεια 10-12 αγωνιστικών και συμμετοχή 6 ομάδων, με την διοργάνωση ενός άτυπου καθ’ όλα αυτοσχέδιου πρωταθλήματος ανακηρύσσεται πρώτος πρωταθλητής.
Πρωτόζυμο έμψυχο υλικό που απαρτίζεται απ’ τους:
Λεμπέσης-Παπαδημητρίου-Χειμώνας-Λιώρης-Σταύρου-Τσίμπος-Πίσσας-Βεζύρης-Νάστας-Χαλβατζής και Γαβριηλίδης‘.
Έφηβος ο Θανασάκης Γαβριηλίδης, που γαλουχήθηκε ποδοσφαιρικά στο ‘ποδοσφαιροστάσι’ της θρυλικής ‘προγιαγιάς’ της σημερινής ΑΕΚ Αθηνών… Πέρα Κλουμπ… για να ανδρωθεί στον θρύλο που Ευβοϊκού.
Στην περίοδο που αναφερόμασθε, με ποδοσφαιρική παιδεία απ’ το πρωτοπόρο για την εποχή του Ελληνικό ποδοσφαιρικό συγκρότημα, ο Θανασάκης, ένα ψηλόλιγνο παλικαράκι, μετέχει στο πρώτο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, εκεί έφηβος ακόμη και εντυπωσιάζει το φιλοπερίεργο κοινό, που παρακολουθεί τους αγώνες, αγωνιζόμενος στην θέση του ακραίου αριστερού επιθετικού.
Συλλέγω πληροφορίες απ’ το εγγύτερο συγγενικό του περιβάλλον, ‘σκύβω’ στις αναφορές του Δημήτρη Δεμερτζή και καταλήγω:
Ένα ποδοσφαιριστής με σπάνια τεχνικά και σωματικά προσόντα για την εποχή του. Άριστος χειριστής της μπάλας και έξοχος ανατροπέας και διεμβολιστής της αριστερής ‘πάντας’ όπως συνηθιζόταν στην ποδοσφαιρικής ορολογία του τότε. Πολύ αγαπητός σε συμπαίκτες και αντιπάλους. Ανεπίληπτο ήθος και υποδειγματική συμπεριφορά καθολικής αποδοχής.
Σχέσεως λατρείας και με τους συμπατριώτες του, Λαμψακινούς, που τον υπεραγαπούσαν και τον έχριζαν αρχηγό… των ‘ατάκτων’ κάθε φορά όταν και η Ν. Λάμψακος… προπολεμικά και περιστασιακά… στα πανηγύρια… στις μεγάλες γιορτές… έπρεπε κι αυτή να εκπροσωπηθεί, αναμετρούμενη με γειτονικές περιοχές.
Πρόσφερε στον Ολυμπιακό από της ιδρύσεως του και μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας (’30). Σπούδασε και ακολούθως δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά ως πολιτικός μηχανικός.
Στα 1966 ο Δημήτρης Δεμετζής συγγράφει το ‘ερυθρόλευκο συναξάρι’ της τεσσαρακονταετίας και κατατάσσει τον Θανάση Γαβριηλίδη στην ‘ιδανική ενδεκάδα’ του Ολυμπιακού Χαλκίδος:
1. Καραγιάννης Στέλιος-2. Αφράτης Δημήτρης-3. Πίσσας Νίκος-4. Τσακάλης Δημήτρης-5. Εμμανουηλίδης Ισαάκ-6. Τσαλίκης Νίκος-7. Σαχίνης Δημήτρης-8. Μακρής Κωνσταντίνος-9. Μπαμπούρας Ξενοφών-10. Αγγελόπουλος Σπύρος και 11. Γαβριηλίδης Αθανάσιος.
Μακρινές εποχές, μνήμες ξεθωριασμένες και ο Θανασάκης Γαβριηλίδης ‘ιερή σκιά’ πλέον, που στόλισε με το ήθος και το ταλέντο του, τα πρώτα χρόνια του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου. Η ιστορία τον τοποθετεί στην προμετωπίδα και στο 11θεο των αλησμόνητων μορφών του ποδοσφαίρου μας.
ΓΙΑΤΙ:
‘Οι ιδεολογίες γερνούν και πεθαίνουν…
οι θρύλοι μένουν αθάνατοι…’
