Δηλώσεις του προπονητή του Αυλωναρίου Γιάννη Μπασούκου, μετά το τέλος του αγώνα της ομάδας του με τον Απόλλωνα Ερέτριας, για την εικοστή ένατη αγωνιστική της Α’ ΕΠΣΕ.
‘Είμαστε στενοχωρημένοι γιατί ήταν ένα παιχνίδι το οποίο το θέλαμε πολύ. Πιστεύω ότι με την εικόνα που είχαμε δεν αξίζαμε να χάσουμε το παιχνίδι. Εντάξει, αυτά έχει η μπάλα. Ήταν ένα παιχνίδι για την Ερέτρια το οποίο της διατηρεί τις πιθανότητες της παραμονής, δεν έχει τελειώσει κάτι. Εγώ θεωρώ ότι μόνο για μας μπορούσε να ‘χει τελειώσει σήμερα, αν φέρναμε μια ισοπαλία, αν είχαμε κερδίσει. Εντάξει, η Ερέτρια πανηγυρίσει για τη νίκη, δεν νομίζω να πανηγυρίζει για την παραμονή. Έχει μια αγωνιστική, παίζει σε μια δύσκολη έδρα. Δεδομένο δεν υπάρχει τίποτα στο ποδόσφαιρο. Εμείς μπορούσαμε να ‘χουμε τελειώσει σήμερα την παραμονή, δεν τελειώσαμε, έχουμε μια αγωνιστική. Πιστεύω ότι τις πιθανότητες τις έχουμε ακόμα εμείς, γιατί το Μαντούδι είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα και στην έδρα της πιστεύω ότι δύσκολα περνάει κάποιος αντίπαλος. Οπότε εντάξει, στενοχωρηθήκαμε για την ήττα, έχουμε άλλη μια αγωνιστική κι αν είναι να γίνει όπως έχει γίνει, έχει διαμορφωθεί η κατάσταση δεν μπορούμε να μην το δεχτούμε. Στην επόμενη αγωνιστική εμείς έχουμε μια υποχρέωση στην έδρα μας με την Κάρυστο, που κι εμείς δεν είναι δεδομένο ότι θα κερδίσουμε και η Ερέτρια στο Μαντούδι. Εύχομαι να γίνουνε δύο παιχνίδια αντάξια των ομάδων, της ιστορίας, όπως θέλουμε να λέμε κι από κει και πέρα αυτός που αξίζει ας μείνει στην κατηγορία.
Εμείς πληρώνουμε, είπαμε, αυτή τη χρονιά, τους τραυματισμούς του πρώτου γύρου. Εάν ήμασταν στον πρώτο γύρο όπως ήταν η ομάδα στον δεύτερο, δεν θα συζητάγαμε για παραμονή αλλά και για μια καλύτερη θέση. Πιστεύω ότι πήραμε αρκετούς βαθμούς, με τις ελλείψεις που είχαμε, στον πρώτο γύρο και μείναμε ζωντανοί. Έχουμε πάρει περισσότερους βαθμούς από πέρσι που σωθήκαμε. Θεωρώ πετυχημένη την πορεία μας μέχρι τώρα, άσχετα αν η βαθμολογική θέση που έχουμε και οι βαθμοί που έχουμε δεν μας εξασφαλίζει την παραμονή. Αλλά οι ομάδες αυτός ο κύκλος είναι. Κάποιες παίζουνε για τη σωτηρία, κάποιες για πρωταθλητισμό. Το Αυλωνάρι τα τελευταία χρόνια έχει μπει σ’ αυτή τη διαδικασία να παλεύει για την παραμονή. Κάτι δεν έγινε καλά πιστεύω φέτος, γενικά από όλους μας. Καταλήξαμε πάλι στην τελευταία αγωνιστική να περιμένουμε πάλι αν θα μείνει η ομάδα ή όχι. Κι αν τελικά δεν μείνει στην κατηγορία, αυτά είναι ένας κύκλος. Γίνεται ένας κύκλος. Πολλές ιστορικές ομάδες υπάρχουν που έχουν εξαφανιστεί απ’ τον χάρτη. Το Αυλωνάρι είναι μια ιστορική ομάδα και η Ερέτρια είναι το ίδιο. Όλες ιστορικές ομάδες είναι, αλλά δεν παίζει η ιστορία μπάλα. Αν είναι να πέσει η ομάδα, να πέσει να ανασυγκροτηθεί και όταν είναι έτοιμη να ξαναβγεί.
Πιστεύω ότι έχουμε κάνει το παν για να διατηρηθούμε σ’ αυτήν την αγωνιστική εκεί που είμαστε. Εγώ το μόνο που μπορώ να πω συγχαρητήρια στα παιδιά αυτά, που μπορούσανε και ήτανε κοντά στην ομάδα και δώσανε τα πάντα. Κι εμείς όσο μπορούσαμε από την πλευρά μας, για να κάνουμε το καλύτερο, αλλά κάποιες φορές χρειάζεται κι η τύχη στο ποδόσφαιρο κι εμείς φέτος δεν την είχαμε. Χάσαμε πολλά παιχνίδια στα τελευταία λεπτά και σήμερα μας αδίκησε στο δεύτερο ημίχρονο, είχαμε δοκάρι, είχαμε δυο-τρεις καλές ευκαιρίες, μπορούσαμε τουλάχιστον την ισοπαλία να την έχουμε πάρει, βάσει της εικόνας λέω που είχαμε. Ο αντίπαλος στο δεύτερο ημίχρονο δεν πάτησε περιοχή. Εν πάση περιπτώσει, το αποτέλεσμα είναι αυτό. Δεν μπορούμε να μην το αποδεχτούμε. Συγχαρητήρια στην Ερέτρια.
Εμείς δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα, φάγαμε δύο κρύα γκολ στο πρώτο ημίχρονο, από λάθη ατομικά φάγαμε δύο γκολ, μείναμε πίσω στο σκορ. Δεν είχαμε κάποια άλλη επιλογή, έπρεπε να ρισκάρω. Έκανα δύο αλλαγές, άλλαξα και τον τερματοφύλακα, όχι γιατί δεν ήτανε καλός ή φταίει για τα γκολ. Άλλαξα τερματοφύλακα γιατί: ο τερματοφύλακας ο Μπρούνο, που λόγω τραυματισμού ήταν εκτός ομάδος τον ενάμιση μήνα, ο Γιώργος ήρθε το παιδί μας βοήθησε πάρα πολύ στα παιχνίδια που χρειάστηκε να είναι στην ομάδα, μας βοήθησε απεριόριστα. Αλλά λόγω τακτικής ο προπονητής δεν μπορεί να εξηγεί στον καθένα για ποιο λόγο κάνει τις αλλαγές. Και ο λόγος ήτανε: στο δεύτερο ημίχρονο θέλαμε να πιέσουμε ψηλά, ο Μπρούνο είναι πιο καλός έξω απ’ τα δοκάρια του, έχει καλά ελεύθερα, είπαμε να παίξει λίμπερο ο τερματοφύλακας και να διεκδικήσουμε το παιχνίδι, όπως μπήκαμε πολύ γρήγορα ξανά στο παιχνίδι, το φέραμε όπως είχαμε συζητήσει κι από κει και πέρα ατυχήσαμε γιατί δεν μπήκε το δοκάρι, χάσαμε τρεις-τέσσερις κλασσικές ευκαιρίες και είχαμε αυτό το αποτέλεσμα.
Αυτά τα λέω, γιατί ο καθένας έχει μια άποψη και λέει ‘α γιατί βγάζει τον τερματοφύλακα, γιατί βάζει τον έναν γιατί βάζει τον άλλον’. Εγώ είμαι προπονητής, εγώ αποφασίζω, εγώ παίρνω την ευθύνη. Εμένα μου αρκεί ότι άλλαξα την εικόνα της ομάδας μου προς το καλύτερο. Κι αυτό με κάνει να νιώθω καλά, γιατί ο προπονητής όταν κάνει κάτι και πετυχαίνει δεν έχει σημασία αν δεν έρθει το αποτέλεσμα και δεν γυρίσαμε το παιχνίδι. Αλλά τουλάχιστον πιέσαμε και αναγκάσαμε τον αντίπαλο να κλειστεί μες τα τέρματα του και απλά να διώχνει την μπάλα. Το καταφέραμε. Τώρα, επειδή δεν ήμασταν λίγο παραπάνω τυχεροί για να μπορέσουμε να το φέρουμε στα ίσα, δεν σημαίνει ότι μετανιώνω γι’ αυτά που έκανα. Είχαμε ένα πλάνο, το οποίο φάνηκε άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να εξηγώ τώρα εγώ.
Το εξηγούμε γιατί κάποιοι είναι στενόμυαλοι και πρέπει να τα λέμε κι αυτά εμείς οι προπονητές, να κάνουμε και ένα σεμινάριο να λέμε τι σκεπτόμαστε, να κάνουμε και τους υπόλοιπους που είναι στην ομάδα να ξέρουνε πως σκεπτόμαστε. Όταν ένας προπονητής είναι πίσω στο σκορ σ’ ένα εκτός έδρας παιχνίδι με 2-0, εγώ δεν έχω μάθει να κοιμάμαι και να ρίχνω την ευθύνη στους παίχτες και να ‘εσείς παίξατε, χάσατε, γεια σας’. Έχω μάθει να συμμετέχω. Παίρνω το ρίσκο μου, πετυχαίνω ωραία, δεν πετυχαίνω εγώ έχω την ευθύνη. Εμένα μου αρκεί που άλλαξα την εικόνα της ομάδας με τις γρήγορες αλλαγές, προσπαθήσαμε για το καλύτερο, δεν τα καταφέραμε, δεν θα γίνει και ο παγκόσμιος πόλεμος. Εντάξει, μπάλα είναι, συνεχίζουμε και πάμε παρακάτω. Έχουμε -είπαμε- άλλη μια αγωνιστική, έχουμε υπομονή να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει’.
