Δηλώσεις του προπονητή της Αρτάκης Γιάννη Καρβέλη, μετά το τέλος του αγώνα της ομάδας του με τον Αμαρυνθιακό, για την εικοστή όγδοη αγωνιστική της Α’ ΕΠΣΕ.
‘Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σ’ όσους βοήθησαν σ’ αυτή τη διαδικασία του φετινού κομματιού έως τώρα. Στους παίχτες, στη διοίκηση κυρίως, γιατί είναι δίπλα μας, στον κόσμο μας και μια μικρή υπομονή για να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό που έχει αρχίσει να φαίνεται πολύ πιθανό.
Έχουμε ανάγκη έναν παίκτη ακόμα, είναι ο κόσμος μας, που σήμερα τον ευχαριστούμε γι’ αυτό, γιατί έδωσε ένα ωραίο παρών και το χαρήκαμε κι εμείς. Βασικά είναι ένα παιχνίδι το οποίο ξεκινάει από τους παίχτες και καταλήγει στον κόσμο. Οπότε να ‘χουμε κάπου να καταλήγει, να καταλήγει στον κόσμο’.
Δηλώσεις στο Αμαρυνθιακός TV: ‘Έχει τεράστια σημασία το αποτέλεσμα σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Εμείς σήμερα θέλαμε να συνδυάσουμε πολλά πράγματα. Δηλαδή να έχουμε ένα αποτέλεσμα, ήρθαμε για τη νίκη θεωρώ, γιατί θεμελίωνε τεράστιο προβάδισμα τίτλου, ενώ η ισοπαλία απλά διατηρούσε την κατάσταση, θα χρειαζόμασταν όμως άλλες δυο νίκες, τώρα απλά χρειαζόμαστε ένα βαθμό ισοπαλίας. Θα τον βρούμε, είναι σίγουρο αυτό για μένα, η άποψη είναι αυτή.
Ο τρόπος με τον οποίο παίζει ο Αμαρυνθιακός, γιατί σε ένα μπράντεφερ έχει σημασία και η μία και η άλλη πλευρά. Για να χτίσεις κάτι χρειάζεται, αν αγωνίζονται δύο να το χτίσουν να σκέφτονται ομοιότροπα. Η διάθεση που είχε ο Αμαρυνθιακός είναι να μεταφέρει πάρα πολύ γρήγορα μπάλες στην περιοχή μας, γιατί έχει παιδιά ικανά κοντά στη μεγάλη περιοχή, στο ‘κουτί’, να δημιουργήσουνε καλές συνθήκες υπεροχής. Εμείς θέλαμε να παίξουμε. Το κατορθώσαμε σ’ ένα κομμάτι του πρώτου ημιχρόνου, όπου μπορέσαμε και σκοράραμε. Απ’ αυτό το σημείο και πέρα και παρόλη την αποβολή, η βιασύνη που είχε ο Αμαρυνθιακός στη διάθεση να φτάσει στην περιοχή με τα μεγάλα χτυπήματα και η αριθμητική υπεροχή που είχαμε εμείς σ’ αυτό τον χώρο, για να ελέγξουμε τις πρώτες και τις δεύτερες μπάλες δεν μας έδωσε το δικαίωμα να βγάλουμε όλες τις δυνατότητες που έχουμε στο σετ παιχνίδι. Όμως αν εξαιρέσει κανείς αυτό το κάτι σαν αυτοδοκάρι που έγινε εκεί με την κεφαλιά, την ευκαιρία εκείνη του Αμαρυνθιακού, έχουμε δύο γκραντ ευκαιρίες με τον Λεωνίδα Μεγάλο που βγάζει ο Γιώργος Φαλαγγίτης και την άλλη στο τέλος που δεν έχω σαφή εικόνα πως χάθηκε, με δυο παίκτες, δηλαδή με τον δεύτερο παίχτη τον Κανάνι να ‘ναι κοντά σε κενό τέρμα και να εμφανίζεται παίχτης από μηχανής θεός και να τελειώνει την κατάσταση και θεωρώ ότι είμαστε δίκαια νικητές και δίκαια εν δυνάμει πρωταθλητές, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση τώρα εδώ που λέμε η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή.
Είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα ο Αμαρυνθιακός, μια πάρα πολύ δυνατή ομάδα, αλλά θεωρώ ότι κάναμε πιο πολλά πράγματα μέσα στη χρονιά. Ήμασταν καλύτεροι σε σειρά καταστάσεων απ’ αυτές οι οποίες αναλυτικά είναι εκείνες που συνθέτουν το παιχνίδι και ήμασταν και πολύ πιο κυριαρχικοί στα περισσότερα των αποτελεσμάτων. Δεν δυσκολευτήκαμε τόσο όσο ο Αμαρυνθιακός σε κάποιες από τις καταστάσεις που αντιμετώπισε, άλλα έφτασε -προς τιμήν του και μπράβο και στους ανθρώπους του και στην ομάδα του Αμαρυνθιακού- όλη τη διαδικασία απέναντι σε μια πολύ ώριμη Αρτάκη, απέναντι σε μια σχεδόν ομάδα Γ’ Εθνικής, να φέρει το μπράντεφερ αυτό στην έδρα του και να παίξει τα παίξει τα ρέστα του σ’ ένα ματς μπολ. Στο ματς μπολ αυτό μπορέσαμε και το πήραμε. Αλλά αξίζουν συγχαρητήρια και στα παιδιά, γενικότερα στην ομάδα του Αμαρυνθιακού, αν εξαιρέσει κανείς τη συμπεριφορά σε σχέση με κάποια παιδιά τα οποία στον ενθουσιασμό τους πάνω μ’ ένα δυναμιτάκι, χτυπώντας πάνω και πηγαίνοντας στο αυτί του Κώστα Ανδρούτσου τον τραυματίζει. Καλό είναι αυτά να μην υπάρχουν. Είναι μια υπερβολή. Δεν έχω κανένα παράπονο άλλο απ’ τους ανθρώπους εδώ του Αμαρυνθιακού.
Αυτό μου συμβαίνει στον πρωταθλητισμό δεν είναι μόνο χρήματα. Και στις δύο ομάδες. Δεν αφορά μόνο μια κατάσταση απλά κατανάλωσης χρημάτων. Είναι δυο ομάδες οι οποίες έπαιξαν πάρα πολύ ωραίο ποδόσφαιρο και δυο ομάδες οι οποίες οργάνωσαν και την καθημερινότητα τους μ’ έναν τρόπο που δεν είναι συνηθισμένος να υπάρχει στα τοπικά. Είναι εδώ και ο κ. Μανής. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται την εικόνα του συλλόγου, από τα social μέχρι γενικότερα την επαφή με τον κόσμο ευρύτερα, αλλά και γενικότερα η κατάσταση μέσα στην οποία δημιουργήθηκε το φετινό πρωτάθλημα μας εδώ, αναβάθμισε το α’ τοπικό της Εύβοιας. Γι’ αυτό δίνω συγχαρητήρια και στον Αμαρυνθιακό αλλά κυρίως στα παιδιά μου, στους ποδοσφαιριστές, στον κόσμο και στη διοίκηση που και σ’ εμάς μας έχει ΄δώσει ό,τι χρειαζόμαστε για να κάνουμε πρωταθλητισμό.
Μην βιαζόμαστε. Έχουμε μπροστά μας τον χρόνο και να πανηγυρίσουμε αλλά προηγουμένως να οργανωθούμε για το κομμάτι του πρωταθλήματος και του κυπέλλου που έρχεται, γιατί -το ‘χω πει πολλές φορές- ο πιο χαζός τρόπος για να χάσεις κάτι είναι να το πανηγυρίσεις πριν το κερδίσεις. Απ’ τις 25 Ιουλίου που μαζευτήκαμε έχουμε κάνει υπομονή μέχρι σήμερα που είναι 12 Απριλίου. Θα κάνουμε λίγο καιρό ακόμα να πανηγυρίσουμε και το πρωτάθλημα και να βάλουμε τις συνθήκες όπως πρέπει, ώστε να καταφέραμε αν είμαστε ικανοί να πανηγυρίσουμε και το κύπελλο. Θα το δούμε κι αυτό.
Νομίζω και ο Αμαρυνθιακός και η Αρτάκη, όποια και απ’ τις δυο ομάδες, τώρα δείχνει ότι το παίρνει η Αρτάκη, αλλά και ο Αμαρυνθιακός να έπαιρνε το πρωτάθλημα, έχουν δυνατότητες και διάθεση για τη Γ’ Εθνική και νομίζω ότι είναι ομάδες οι οποίες τολμώ να πω -παρόλο το δύσκολο πρόγραμμα που έχει η Εύβοια- ότι κι εμείς θα καταφέρουμε, για τον Αμαρυνθιακό δεν μάθουμε. Θεωρώ όμως ότι κι εκείνος θα τα κατάφερνε. Η Εύβοια έχει ένα πολύ δυνατό τουρνουά και μόνο ελάχιστες φορές δεν έχει κατορθώσει να πάει μέσω των μπαράζ στην επόμενη κατηγορία. Θα τα καταφέρουμε κι εδώ. Δεν ξέρω το μέλλον, την άποψη μου που με ρωτάτε κι αυτή καταθέτω. Ναι, θεωρώ ότι θα τα καταφέρουμε κι εδώ’.
