Θανάσης Κούτος: ‘Μπλέξαν οι γραμμές μας’

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

Στη χώρα της μούντζας και του ρε!

Στον Τεμπών την ολόμαυρη ράχη περπατώντας η θλίψη μονάχη…

Επικές διαστάσεις παίρνει, η τραγωδία στα Τέμπη με τη σύγκρουση των δύο τρένων, τον χαμό δεκάδων νέων ανθρώπων, τον σπαραγμό των οικείων, την εθνική κατάθλιψη και προς τούτο ο τίτλος και το κατά παράφραση λογοπαίγνιο…

Τούτες τις μέρες η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια απέραντη σκυθρωπή σκηνή, που πάνω της παίζεται ένα από τα μεγαλύτερα δράματα της νεότερης ιστορίας, σε καιρούς ειρηνικούς…

Το μυαλό μουδιάζει, η καρδιά συντρίβεται, οι λέξεις στερεύουν και η ανάμνηση για τα αγαπημένα πρόσωπα, παίρνει την τραγική μορφή της μάνας της μαυροφορεμένης, παγερής και ανέκφραστης ν’ αναζητάει ζωή κάτω απ’ τα συντρίμμια του μεγάλου χαλασμού.

Σπαρακτικά πρόσωπα, μορφές ραγισμένες, απ’ την οδύνη και την απόγνωση, λες και πέρασαν μήνες και χρόνια από πάνω τους και όμως ήταν μόλις χθες…

Η ωδή των Τράγων…

Επιχειρώντας μια εφήμερη ανάλυση… ο τράγος κατά τους αρχαίους σύμβολο επιβολής, κατίσχυσης, που παραπέμπει στην εξουσία… και η ωδή… το γλεντοκόπι των τελευταίων δεκαετιών.

Μια εξουσία, ένα κράμα αμοραλισμού και νεποτισμού. Πάντα μας διοικούσαν ανεπαρκείς και διεφθαρμένοι, μολύνοντας των κοινωνία… η θεσιθηρία διαρκές απωθημένο… και ο ‘σταθμάρχης’ και ότι βέβαια εμπεριέχει τον όρο ‘αρχή’ μια διαχρονική διατροφική, εμμονική διαταραχή των Νεοελλήνων.

Η αποθέωση της μετριοκρατίας. Είναι αυτό που συχνά επαναφέρω, όταν η θλιβερή καθημερινότητα, επαναλαμβάνεται …’οι γενιές εναλλάσσονται… οι δεσπόζουσες όμως παραμένουν ακλόνητες’.

Νοοτροπίες που ρέπουν, προς τα ψέμα, την αλαζονεία, την διαστροφή, κυτταρικό κοκτέιλ μιας καθετοποιημένης διαφθοράς. Σήμερα δρέπουμε τους καρπούς, απ’ την έλλειψη πράξεων ήθους και ευθύνης των αρχόντων της πολιτικής..

Γιατί ‘τράγοι’ υπάρχουν παντού, που σπάνια αποκαλύπτονται, πριν η χαριέσσα φύση των Τεμπών, μετατραπεί σε κοιλάδα του Θανάτου.

‘Μπλέξαν οι γραμμές μας’

Σήμερα ο δημοσιογραφικός ‘συρμός’… ακολουθεί ο δικηγορικός για να οδηγηθεί μια ακόμη θλιβερή υπόθεση στο ‘σταθμό’ της Δικαιοσύνης, με ‘κλειδούχους’ αυτή τη φορά τους πολιτικούς, να αντισφαιρίζουν μέχρι τότε το ‘μπαλάκι’ των ευθυνών για την εθνική τραγωδία. Το σκηνικό συμπληρώνουν οι βετεράνοι του ΟΣΕ, που κάτι έχουν να πουν, όμως ‘κατόπιν συντριβής…’.

Η σιωπή, πόνος βουβός την σφαγή των Τεμπών, σε μια Ελλάδα αρχέγονης διδαχής του σεβασμού προς τους νεκρούς…

Τα τρένα που σμίξαν

τα νιάτα θερίσαν

κι οι μάνες με μαύρα μαντήλια

κι οι τάφοι δεκάδες και τα καντήλια