ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ Στη χώρα της μούντζας και του ρε!
Απίστευτος τελικός!
Καθήλωσε τα εκατομμύρια των τηλεθεατών μπροστά στις οθόνες, ο πρόσφατος τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ, αποδεικνύοντας ότι το ποδόσφαιρο με διαφορά αποτελεί το δημοφιλέστερο των αθλημάτων και το πλέον προβεβλημένο στον χώρο των θεαμάτων.
Δεν θα ‘ευλογήσω τα γένια μου’… όμως η ‘ΜΝΗΜΗ…’ επιχειρεί μια εκπληκτική και άκρως επικαιροποιμένη παρουσίαση του ‘βασιλέα των σπορ’ και την επαναφέρω χωρίς περαιτέρω σχόλια:
‘Το άθλημα που συγκινεί, συνεπαίρνει και συνενώνει για την επίτευξη του επιδιωκόμενου, ανομοιογενείς πολιτικές κοινωνικές και πολιτισμικές ομάδες ανθρώπων, υποδηλώνοντας με τον πιο αποκαλυπτικό του τρόπο τον αταξικό χαρακτήρα του. Το ποδόσφαιρο και βέβαια στην Ελλάδα, ούτε περιθωριακή υπόθεση αποτελεί, ούτε προνόμιο της ‘Λούμπεν’ αστικής τάξης. Ένα παγκόσμιο σταυροδρόμι εθνών, λαών και πολιτισμών, που με την βοήθεια της εικόνας, αυτές οι οντότητες αφήνουν τα φολκλορικά τους αποτυπώματα, σε κάθε κορυφαίο γεγονός του πλανήτη, παράγοντας πέραν των αγωνιστικών γεγονότων μια πανδαισία δυσαρμονίας, σ’ έναν αντιθετικό συνταίριασμα ήχων, χρωμάτων και εικόνων.
Το ποδόσφαιρο με την τεράστια εξάπλωση του, την ασύνορη δημοτικότητα και την καθολική απήχηση, τονίζει το κοινωνικό του ύφος και χαρακτήρα, ακριβώς γιατί προκαλεί καταλυτικές επιδράσεις στην οικονομία, στην πολιτική και κοινωνική σφαίρα, στην ψυχολογία των λαών, παράγοντας την ανάγκη για μια πιο προσεκτική και εύστοχη ερμηνεία αυτού του γιγαντιαίου κοινωνικού φαινομένου.
Κάθε φορά στην πυραμίδα των παγκόσμιων αθλητικών γεγονότων, παρέχει την χαρά της άθλησης και την ευτυχία της παρακολούθησης ενός συναρπαστικού θεάματος, μέσα από ένα κοινωνικό θέαμα θεατρικής φύσης, με όλες τις τελετουργίες του, τόσο στον αγωνιστικό χώρο όσο και στην εξέδρα, με τις μυσταγωγίες των κανόνω του, την ιδιαιτερότητα των εθίμων του, την παρουσία μεγάλων αστέρων, τις δεξιοτεχνίες του, με τον φανατισμό και το πάθος των θεατών…’.
Λόγια ‘κομμένα και ραμμένα’ και σε τούτο το ΜΟΥΝΤΙΑΛ, που παραμένουν αναλλοίωτα στο διάχρονο των δεκαετιών…
Αυτό ήταν σωστό…
Μετά την κατάκτηση του ’78… ύπο το ‘απειλητικό’ βλέμμα του δικτάτορα Βιντέλα …σ’ ένα ΜΟΥΝΤΙΑΛ που πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν… πριν-κατά και μετά τον τελικό με την Ολλανδία…
…Την κατάκτηση του ’86 στο ΜΕΞΙΚΟ με το περίφημο… επιμένω… ‘χέρι του Διαβόλου’ (γιατί ο Θεός δεν κάνει τέτοια πράγματα)…
…Η Αργεντική πλέον δικαια κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο ΚΑΤΑΡ, απέναντι σε μια ισάξια αντίπαλο. την Γαλλία.
Το ποδόσφαιρο… ανταποδίδει και ανταμείβει επάξια έναν μοναδικό εκπρόσωπο του αθλήματος στα γήπεδα, τον χαρισματικό υπεράσσο Λιονέλ Μέσι, για όσοα προσέφερε στο άθλημα, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή… πραγματικής ευδαιμονίας για το ποδόσφαιρο΄.
Σαφώς είναι ‘ο κορυφαίος όλων των εποχών’, αξιολογώντας το ήθος, την διάρκεια και την διάκριση, που ίσως να μην είχε το ταλέντο του Ντιέγκο, υπερτερούσε όμως σ’ όλα τ’ άλλα… μένοντας για είκοσι χρόνια στην κορυφή..!
Δεν είμαι οπαδός του και υποστηρικτής του, αλλά κρίνω δίκαια και αντικειμενικά …μπροστά και απ’ αυτόν τον Πελέ, που ‘γείωσε’ το άθλημα στις καρδιές των απανταχού φιλάθλων και ‘απογείωσε’ το ποδόσφαιρο, δίνοντας του τα σημερινά σκήπτρα στον χώρο των θεαμάτων.
ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ… και φυσικά δεν ‘τσιμπάω’ απ’ τα ‘παπαγαλάκια’ της Αθλητικής Ενημέρωσης, που καθοδηγούν μεγαλοσχήμονες και τα οποία με την σειρά τους καθυποβάλλουν το φίλαθλο κοινό, που καταλαμβάνεται απ’ το ‘σύνδρομο του συρμού’!
Ο Μέγιστος των Ελλήνων σπορτκάστερ
Ένας αριστοκράτης της Αθλητικής Δημοσιογράφιας ήταν ο Γιάννης Διακογιάννης που έφυγε απ’ την ζωή πλήρης ημερών… δόξης και τιμής… και έμειναν πίσω, κάποιοι… τουπετζήδες και σνομπίφιοι που ‘αλωνίζουν’ στα ΜΜΕ…
Ήθους ευπατρίδη, καθολικής παραδοχής πάντων…
Αιωνία του η μνήμη!
…Και καλά Χριστούγεννα
Όσον αφορά το τοπικό ποδόσφαιρο και πρωτίστως τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ αντί να ‘γκρινιάζω’ χρονιάρες μέρες… μεταφέρω απλά τις σκέψεις ενός συντοπίτη μας συγγραφέα, για την ‘του Χριστού Γέννηση’:
‘Τα Χριστούγεννα βλέπουμε τη μεγαλειότητα του ουρανού, ντυμένη την απλότητα της φάτνης.
Φτωχός γεννήθηκε ο Χριστός, για να ζεσταίνει τους φτωχούς. Άστεγος, για να συντροφεύει τους άστεγους. Εξόριστος για να ανήκει πιο πολύ στους διωκόμενους. Μόνος, για να συντροφεύει τα μοναχικά άτομα, αλλά και για να απαλλάσσει απ’ το αίσθημα της μοναξιάς’.
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
υγεία-χαρά-ελπίδα και δύναμη
