Δηλώσεις του προπονητή της Αρτάκης Γιάννη Καρβέλη, μετά το τέλος του αγώνα της ομάδας του με τον Ταμυναϊκό, για την πρώτη αγωνιστική της Α’ ΕΠΣΕ.
‘Νομίζω ότι ξεκινώντας ένα ματς, το οποίο είναι η πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, αυτό που θα πρέπει να ευχηθούμε είναι να είναι όλοι οι συμμετέχοντες να είναι υγιείς, να μπορούμε να ανταμώνουμε στα γήπεδα με προπονητές, με παίκτες, με παράγοντες και γιατί γενικότερα τα γήπεδα είναι ένας ερωτικός χώρος και μας δίνει τη δυνατότητα να κοινωνικοποιούμαστε μέσα απ’ το παιχνίδι.
Θα ήθελα πάρα πολύ σήμερα να αφιερώσω τη νίκη, αλλά επειδή δεν την καταφέραμε, αφιερώνω την προσπάθεια στη συμπλήρωση εκατό χρόνων για τον λαό της Νέας Αρτάκης, ουσιαστικά της ίδρυσης της πόλης της Αρτάκης σήμερα, γιατί κάποιοι άνθρωποι από έναν προγονικό τόπο και ήρθανε σαν μια καινούργια ζωή εδώ και μέσα απ’ αυτούς τους ανθρώπους, που έδωσαν ζωή και στις επόμενες γενιές, δημιουργήθηκε ο ΑΟΝΑ που μας δίνει το δικαίωμα να βρισκόμαστε και να μιλάμε. Είναι μια τεράστια μέρα σημειολογικά για την Αρτάκη. Είναι μια χαρμολύπη. Χαρά για την ίδρυση της πόλης και λύπη για την εγκατάλειψη πατρογονικών εδαφών του ελληνισμού.
Σ’ ότι αφορά το παιχνίδι νομίζω βασικά συγκρούστηκαν δυο διαφορετικές φιλοσοφίες, δυο διαφορετικές κουλτούρες. Μιας ομάδας η οποία με πολύ καλό αμυντικό spacing, δηλαδή τις αποστάσεις με έλεγχο των χώρων, να προσπαθεί να αφαιρέσει από τον αντίπαλο τη δυνατότητα να δει την πλάτη ιδιαίτερα της τρίτης γραμμής, σε σχέση με την επαφή με τον τερματοφύλακα, με πολυάριθμη παρουσία παιχτών μπροστά απ’ τη λειτουργία του αντιπάλου και μια άλλη ομάδα η οποία φιλοδοξούμε, θέλουμε να γίνουμε καλοί στο σετ παιχνίδι, θέλουμε να είμαστε μια ομάδα η οποία θα είναι κυριαρχική και θα μπορούμε να δημιουργούμε προβλήματα στον αντίπαλο, με πάρα πολλές μορφές. Και κυρίως με το οργανωμένο παιχνίδι.
Νομίζω ότι απόλαυσε ο κόσμος ένα συναρπαστικό ματς, που κατά την ταπεινή μου άποψη όμως δεν έχει δίκαιο αποτέλεσμα. Επειδή μετράω πράγματα, στατιστικά, κτλ, με 17 τελικές ο αντίπαλος έχει 3. Έχει μπει ένα γκολ απ’ αυτά που σπάνια μπαίνουνε στα γήπεδα. Σουτ, το γκολ μπαίνει απ’ το όριο του αμυντικού τρίτου. Δηλαδή είναι μια απόσταση γύρω στα 40 μέτρα. Είναι πανέμορφο. Και έχουμε χάσει ευκαιρίες από τα 4-5 μέτρα της μικρής περιοχής. Άρα το θεωρώ αγωνιστικά άδικο γιατί πάρα πολύ εύκολα αν ο Διαμαντής δεν είχε αυτή την απόδοση ή αν οι παίχτες ευστοχούσαν σ’ ένα χώρο που δεν μπορούσε ο Διαμαντής να επέμβει, θα είχαμε ένα 3-2, 4-2, 5-2, είναι πάρα πολλές ευκαιρίες. Ξαναλέω είναι 17-3 οι τελικές.
Άρα λοιπόν αγωνιστικά νομίζω ότι θα έπρεπε να είχαμε σκοράρει περισσότερο. Από κει και πέρα είναι, κατά την άποψη μου πάντα, με περιθώριο λάθους να είναι πάντα υπαρκτό, επειδή είδα και το βίντεο είδα και τα φωτογραφικά καρέ, το γκολ που ακυρώνεται στον Κώστα Τσούπρο, η επαφή με τον Διαμαντή είναι ετεροχρονισμένη. Είναι υπαρκτή αλλά ετεροχρονισμένη. Δηλαδή πηγαίνει πρώτος στην μπάλα ο παίχτης της Αρτάκης και επειδή ο Διαμαντής δεν έχει επαφή με την μπάλα. Επειδή το κεφάλι του Τσούπρου είναι πάρα πολύ ψηλά, αν δείτε και το βίντεο και τα φωτογραφικά καρέ θα το επιβεβαιώσουν, σκοράρει καθώς έρχονται σε επαφή. Αν ο τερματοφύλακας έβρισκε την μπάλα, τότε ναι είναι επιθετικό φάουλ. Αν βρει ο επιθετικός την μπάλα ή ο επιτιθέμενος στη συγκεκριμένη φάση, τότε η κατάσταση -ακόμα κι αν είναι στη μικρή περιοχή- μετράει, γιατί είναι φάση δευτερολέπτου, μετράει η επαφή, αλλά είναι μετά. Δεν έχει εμποδίσει δηλαδή ο Τσούπρος τον Διαμαντή να κάνει άμυνα, να πάει στην αμυντική διαδικασία.
Κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, με λιγότερους παίχτες στο γήπεδο απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα, σ’ ότι αφορά την αμυντική της λειτουργία, να την απειλήσουμε. Και την πολυαπειλήσαμε. Γι’ αυτό θέλω να δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά, γιατί ο Ταμυναϊκός -θα περάσει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα κι αν θέλετε τα ξανασυζητάμε- δύσκολα θα υπάρξει παιχνίδι που θα δεχτεί τόση πίεση. Δεν μπορώ να μην δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά μας, γιατί είναι 60 λεπτά περίπου με παίχτη λιγότερο. Κι όλο αυτό το πράγμα έγινε χωρίς έλλειψη ορθολογισμού. Παρόλο που χτυπηθήκαμε αριθμητικά και συναισθηματικά, όταν χάνεις έναν παίχτη είναι πρόβλημα στη συναισθηματική ισορροπία, όχι μόνο στην αριθμητική ισορροπία. Είχαμε την υπομονή να γυρίσουμε την μπάλα, να χτυπήσουμε από τ’ άκρα, να πάρουμε αυτοματισμούς, να πλαγιοκοπήσουμε, να φέρουμε την μπάλα στον άξονα, να σουτάρουμε, να σεντράρουμε, να κόψουμε την μπάλα στο δοκάρι, να περάσουμε από όλες τις γραμμές. Να δημιουργήσουμε καταστάσεις δηλαδή, με πάρα πολλούς τρόπους, σαν να ήμασταν έντεκα. Δεν αγαπάς τη δουλειά των ποδοσφαιριστών μόνο όταν κερδίζει η ομάδα. Σήμερα, επιτρέψτε μου να πω, νιώθω πάρα πολύ περήφανος, γιατί είναι το αποτέλεσμα μόνο που δεν μας πηγαίνει σε μια διαδικασία να πούμε ότι είναι μια πολύ ευχάριστη μέρα. Τα υπόλοιπα πράγματα -ειδικά μετά την αποβολή- είναι εξαιρετικά από μένα.
Αν ξεπηδήσει κάποια άλλη ομάδα, δηλαδή η Μακρυκάπα πέρσι είχε κάνει μια πάρα πολύ καλή προσπάθεια, δεν θα είναι κι αυτή μια έκπληξη να είναι ψηλά, αλλά βάσει ρόστερ, βάσει δυνατοτήτων ομάδων που το έχουν ξανακάνει. Δηλαδή οι ομάδες για τις οποίες μιλάμε έχουν ξανακάνει πρωταθλητισμό, είτε σαν ομάδες με βαριά φανέλα, είτε σαν φυσικά πρόσωπα που φόρεσαν μια ελαφρύτερη, αν μου το επέτρεπε κανείς, χωρίς κανένα ίχνος προς κάποιο άλλο σύλλογο. Αλλά δεν θεωρώ εγώ ότι σ’ ένα μικρό τουρνουά, σε μια μικρή γωνιά της χώρας -όπως είναι η Εύβοια- μπορείς για πολύ καιρό να κρύψεις πράγματα και να τα παρουσιάσεις ως έκπληξη. Αρτάκη, Αμαρυνθιακός, Ταμυναϊκός, ίσως και η Μακρυκάπα, νομίζω είναι οι ομάδες οι οποίες το θέλουν κιόλας και θα διεκδικήσουν να πάνε όσο πιο ψηλά γίνεται. Και το αξίζουν κιόλας’.
