‘Η ΜΝΗΜΗ’…
ταξιδεύει σήμερα…
Το ποδόσφαιρο στη Χαλκίδα την περίοδο του Μεσοπολέμου
Ο Βασίλης Τουλούμης έρχεται σε τούτη τη φάση σαν ‘από μηχανής άγγελος πληροφόρησης’. Ποτάμι που ρέει ο λόγος του, λόγος ενιαίος και καλά συγκροτημένος και δεξιά-αριστερά ρυάκια που ξεκινούν από παρόχθιες πηγές και χύνονται στο ρείθρο της πληροφόρησης.
Μια αντιπροσωπευτική εντεκάδα της ‘Ένωσης’ των πρώτων περιόδων από το ’25 και μετά συναντάμε στις αθλητικές σελίδες της εφημερίδας ‘ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΥΒΟΙΑ’: Κατσιγιάννης (τερματοφύλακας), Γκούβερης, Μιχαηλίδης (μπακ), Φούφας, Ταμβίσκος, Χαλβατζής (χαφ), Λεμπέσης, Εμμανουηλίδης, Ιπποκράτης, Ιωάννου, Αιγινίτης (κυνηγοί). ‘Συνοδοιπόροι’ όλων αυτών, πάντως ψάχνοντας στα παλιότερα των αρχείων για την ιστορική ‘Ένωση’, που τοποθετούνται χρονικά και προ του ’25, αναφέρονται και οι Βασίλης Καλόγηρος (Σεϊταρίδης), Πολύβιος, Νίτης, Ιωάννης Νάστας, Ιωάννης Περγάμαλης, και ο Γεώργιος Μίχος, που έρχονται παραπληρωματικά να συμπληρώσουν το έμψυχο δυναμικο αυτής της ομάδας σε σχέση με την πιο πάνω αναφορά της εφημερίδας.
Στην ‘Ένωση’ του ’30, συναντάμε στα γκολ-ποστ, τον Μπίλλυ (ή Μίμη) Βαμβακούλα, γόνος της εμπορικής δυναστείας των Βαμβακουλέων, πρέπει να ‘ταν το πρώτο παιδί αυτής της αξιοσέβαστης οικογένειας. Και ακολουθούν στην άμυνα, ο Τάκης Θανόπουλος και Στέργιος Φούφας (ο φούρναρης), οπισθοφύλακες. Ο Αλέκος Χαλβατζής, ένας σπουδαίος κεντρικός αμυντικός για τα χρόνια εκείνα. Πανύψηλος για την εποχή του… 1.80 μ. και βάλε…
Να συνεχίσουμε όμως και στη μεσαία γραμμή συναντάμε τη δεσπόζουσα μορφή του Θεόφιλου Ρεντίφη… στη θέση του ‘ντεμή’ χαφ, που στις επόμενες δεκαετίες (μετά το ’60), το βρίσκουμε στα γήπεδα, σαν επιθετικό ή επιτελικό χαφ, το ’10άρι’ που λέμε και που στις μέρες μας μ’ αυτό το ρόλο (οργανωτής) έχει επιφορτισθεί ένας εκ των δύο συνήθως αμυντικών χαφ, με τον άλλον σε καθήκοντα ανασταλτικά. Στις άλλες θέσεις του κέντρου, κάποιος Δημήτριος Φερεντίνος, ο Νίκος Δούδαλης και ο Νίκος Γκέκης (Μαθιόπουλος) ψαράς στο επάγγελμα. Στα άκρα της επίθεσης, ο Γεώργιος Βαϊνάς, ο επονομαζόμενος ‘Σκύλος’ και κάποιος Βασίλης Νάνος, ενώ στην κορυφή συναντάμε τον Γεώργιο Βερέγγιο.
Αυτοί είναι οι ποδοσφαιριστές που συνόδεψαν την ‘Ένωση’ στις πρώτες αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Διάταξη και θέσεις στον αγωνιστικό χώρο σταθερές. Δυο στην άμυνα, τρεις στο μεσαίο χώρο και πέντε στην επίθεση..!
Ύστερα ήρθαν και άλλοι για να δυναμώσουν το έμψυχο δυναμικό της, εκεί στα 1933, μεταξύ αυτών, ο τερματοφύλακας Απόστολος Αποστολίδης, γνωστός ως ‘Αρκούδας’, προφανώς θηριώδης στην όψη και στο μπόι. Ο αδερφός του Παναγιώτης Αποστολίδης, μέσος της δεξιάς πλευράς και ο άλλος αδελφός του, Ηρακλής Αποστολίδης, στη θέση του κεντρικού κυνηγού. Ακόμη στη θέση του μεσοεπιθετικού αγωνιζόταν ο Γιώργος Δαϊναβάς, με το προσωνύμιο ‘Σκύλος’. Ο άλλος αδελφός του Παλαιολόγος (Λόλος) αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας στον Ολυμπιακό την ίδια περίοδο εναλλακτικά με τον Βαγγέλη Μελισσάρη και Ανδρέα Λεμπέση, μεταγενέστερος πάντως και των δυο (μετά το ’30-’32).
Κατά το 1936, η ‘Ένωση’ παρουσιάζει ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της. Απ’ τους παλαιούς κάποιοι μεγάλωσαν ηλικιακά και κάποιοι αποκαταστάθηκαν, οικογενειακά ή επαγγελματικά και απεχώρησαν. Έρχεται στην ομάδα ο Γιάννης Μπούρικας, τερματοφύλακας, οι αμυντικοί Κοντογιάννης, Βουρντούμης και Γιάννης Βασιλείου, οι μέσοι Μιχάλης Παπαναγνώστου, ο Νίκος Σκαρπάθιος, ο εξ Αθηνών Κώστας Τζονυχάκης, ο άλλος αδερφός Κοντογιάννης και ο Γιάννης Βασιλειάδης, ο οποίος κυρίως και αναλόγως αγωνιζόταν με επιτυχία ως ‘σέντερ-μπακ’. ‘Τρόπος του λέγειν’ γιατί ο ‘τρίτος’ και ‘σέντερ’ έρχεται στο μοντέρνο ποδόσφαιρο στα μέσα της άλλης δεκαετίας. Τέλος πάντων…
Ο τελευταίος λοιπόν αλλά και ο Κώστας Τζονυχάκης, αποτελούν άλλωστε τον συνδετικό κρίκο της παλιάς με τη νέα γενιά, που θα συνεχίσει μ’ ένα σεβαστό αριθμό ποδοσφαιριστών και την άλλη δεκαετία. Αυτοί ξεκίνησαν εκεί στα ’34-’35.
Το μολύβι και το χαρτί πρέπει να συνεχίσει την ομολογουμένως ‘τρομαχτική’ προσπάθεια του δημιουργού αυτού του βιβλίου. Μαθαίνουμε ότι ο μπάρμπα-Βασίλης ο Τουλούμης συγχωρέθηκε, λίγες μέρες μετά τη συνάντηση που είχαμε στο καφενείο του Γιάννη Λάη, στον Άγιο Νικόλαο. Ευχαριστήσαμε τότε τον ίδιο, απέμενε να συλλυπηθούμε τους οικείους του, για το ‘απροσδόκητο’ του συμβάντος. Έδειχνε τόσο ακμαίος σωματικά και διαυγέστατος πνευματικά. Υπηρέτησε συνολικά το ποδόσφαιρο της Χαλκίδας, σαν παράγοντας κυρίως της ‘Ένωσης’ απ’ το 1935 (προπολεμικά έπαιξε και ποδόσφαιρο) σχεδόν τριανταπέντε (35) χρόνια, συμμετέχοντας και στις διοικήσεις μετέπειτα του ‘Ευρίπου’, αλλά και του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ μέχρι το 1970 περίπου, απ’ τη θέση του γενικού αρχηγού (Ένωση-Εύριπος) αλλά και του εφόρου του ποδοσφαιρικού τμήματος (Α.Ο. ‘Χαλκίς’).
