Τα κυριότερα των όσων ανέφερε ο προπονητής της Αρτάκης Γιάννης Καρβέλης, στη γενική συνέλευση της ομάδας του, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 6/7.
‘Περιγράφοντας ουσιαστικά την αίσθηση αυτής της στιγμής εδώ, περισσότερο έχει να κάνει με τιμή και ευθύνη και μετά με χαρά. Για οποιοδήποτε μέλος του προπονητικού δυναμικού της Εύβοιας το να τον καλεί μια ομάδα σαν τον ΑΟΝΑ και τελικά να αναλαμβάνει τη θέση του προπονητή σε μια τέτοια ομάδα έχει μεγάλη αξία.
Η Αρτάκη είναι απ’ τις μεγαλύτερες ομάδες του νομού. Θέλει να επιστρέψει άμεσα εκεί που θεωρεί η διοίκηση της ότι ανήκει κι ότι μπορεί να βρίσκεται και να τα πηγαίνει καλά. Στις εθνικές κατηγορίες δηλαδή. Και επειδή οι διοικήσεις είναι αυτές οι οποίες βάζουν τους στόχους και οι προπονητές και οι παίχτες είναι εκείνοι που προσπαθούν να τους υλοποιήσουν, μετά από συζητήσεις με τον πρόεδρο -όπως είπε κι εκείνος- και ‘γω πείστηκα πλήρως για τη διάθεση του να φέρει τον ΑΟΝΑ σε μια κατηγορία υψηλότερη απ’ αυτή που θ’ αγωνιστεί φέτος.
Το ευβοϊκό τουρνουά όντως είναι πολύ δύσκολο. Επειδή ακριβώς δεν έχουμε ομάδες στις εθνικές κατηγορίες, δεν έχουμε αρκετές ομάδες, και επειδή το καλό ντόπιο ποδοσφαιρικό υλικό δεν διοχετεύεται σε Super League 2, σε Super League 1, σε Γ’ Εθνική, σε ποσότητα ομάδων, ένα πολύ μεγάλο μέρος πολύ καλών ποδοσφαιριστών παραμένει στο τοπικό κι αυτό το αναβαθμίζει. Είναι ένα σπουδαίο τουρνουά.
Θεωρώ ότι η Αρτάκη… ακόμα δεν ξέρω πως μπορεί ν’ ακούγεται, αλλά όταν συμμετέχει σε ένα τουρνουά και έχει και τη διοικητική και την οικονομική υποστήριξη να θελήσει να βάζει κάποιους ψηλούς στόχους, αυτόματα ανήκει στα φαβορί. Ο στόχος είναι να επιστρέψει άμεσα, το ξανάπα. Το ‘πε πρώτος ο πρόεδρος, γιατί εκείνος είναι που έχει βάλει τον στόχο. Στα πλαίσια αυτής της λογικής θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ελκυστική ομάδα, γιατί εδώ μπαίνει ο δικός μας ρόλος. Δηλαδή να μπορέσει με όμορφο ποδόσφαιρο να φτάσει σ’ ένα σημείο, μετά από ένα χρόνο από τώρα σε μια ανάλογη μέρα, να είναι πρωταθλήτρια Εύβοιας -αν είναι δυνατόν και κυπελλούχος Εύβοιας- και να ‘χει κάνει το καλύτερο που μπορεί και σε όσα παιχνίδια -ένα ή περισσότερα- υπάρξουν στο κύπελλο Ελλάδος.
Και εγώ και ο Νίκος Μητακίδης, έχουμε πλήρη πραγματικά επίγνωση του τι ακριβώς πάει να γίνει και το τι ακριβώς ρόλο έχουμε αναλάβει. Θεωρούμε, και εγώ προσωπικά και ο Νίκος (γιατί έχουμε μιλήσει αρκετά), ότι όλο αυτό το κομμάτι που αφορά το αγωνιστικό τμήμα φέτος του ΑΟΝΑ (έχοντας συζητήσει και με κάποια απ’ τα παιδιά, όπως είναι ο Βαγγέλης Ντελέκος, όπως είναι ο Δημήτρης Στασινόπουλος, γενικότερα απ’ τα παιδιά που έμειναν από πέρσι), καθαρά αγωνιστικά ο στόχος είναι να τραβήξουν προς τη νοοτροπία της Γ’ Εθνικής τη λειτουργία της ομάδας, στη καθημερινότητα, στο αγωνιστικό της μέρος εννοώ, παρά να επηρεαστεί απ’ τη συμμετοχή στο ευβοϊκό τουρνουά.
Ένας μεγάλος στόχος καθαρά αγωνιστικός θα είναι να κατέβει μια ομάδα με ταυτότητα εθνικών κατηγοριών να παίξει στο ευβοϊκό τουρνουά και να μπορέσει να πετύχει τους στόχους της παίζοντας όμορφο ποδόσφαιρο.
Η ανάγκη υποστήριξης από τη διοίκηση, από τον κόσμο (εννοείται της Αρτάκης), θα είναι πάντα από μας απαιτητέα και πάντα φοβερά υπολογίσιμη.
Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, υγεία σε όλους, και σε σας και σ’ αυτούς που αγαπάτε και με αξιωματική -αν γίνεται μέσα μου- παραδοχή της νίκης απέναντι στον covid, να ‘χουμε μια χρονιά η οποία θα ταλαιπωρηθεί αν είναι δυνατόν από λίγο έως καθόλου. Να μπορούμε να μιλάμε για ποδόσφαιρο, παρά για διακοπές και να ‘στε σίγουρα ότι πραγματικά και εγώ και ο Νίκος -έχω την αίσθηση και με τα παιδιά που έχω μιλήσει- θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό στην καθημερινότητα, για να εξυπηρετήσουμε τον στόχο τον φετινό της Αρτάκης να είναι αντάξιο της ιστορικής διαδρομής της.
Αντιλαμβάνεται κανείς την προσπάθεια ομάδων να υπερασπίσουν και να διεκδικήσουν στόχους. Δηλαδή η ομάδα που τερμάτισε πίσω απ’ τη Χαλκίδα, ο Ταμυναϊκός, κρατώντας ένα σημαντικό κομμάτι του κορμού του. Ακολούθως η ομάδα της Μακρυκάπας, που έφτασε οριακά κι εκείνη στο να στεφθεί πρωταθλήτρια και ακολούθως η ομάδα του Αμαρυνθιακού, που δαπανεί αρκετά χρήματα για να ανανεώσει το ρόστερ της, για να μπει σε μια διαδικασία να γίνει ανταγωνιστική στη διάθεση που έχει να κατακτήσει την ψηλότερη των θέσεων. Νομίζω αυτές οι τρεις ομάδες, θεωρητικά, μαζί -εννοείται- με την Αρτάκη, είναι εκείνες οι ομάδες που θα αποτελέσουν την τετράδα της διεκδίκησης του φετινού πρωταθλήματος.
Επειδή τα πρωταθλήματα δεν είναι ένας αγώνας δρόμου σε επίπεδο σπριντ, αλλά είναι μια μαραθώνια υποχρέωση να επικαιροποιείς την ισχύ σου. Και επειδή βδομάδα με βδομάδα θα πρέπει, κυνηγώντας την πρώτη θέση, να δημιουργήσεις συνθήκες υπεράσπισης αυτής της θέσης, είναι η διάρκεια αυτή που θα καθορίσει στο τέλος τον πρωταθλητή. Αλλά η διάρκεια δεν επηρεάζει την αγωνιστική δραστηριότητα μόνο σε επίπεδο παιχτών και προπονητών, αλλά και σε επίπεδο διοικητικής δομής και σταθερότητας, σε επίπεδο οργανωτικής δομής. Δηλαδή οι ομάδες εκείνες θα είναι στοχοπροσηλωμένες και θα υπερασπίσουν τα προαναφερθέντα προαπαιτούμενα και θα το κάνουν αυτό μέχρι την τελευταία στιγμή, θεωρώ ότι θα έχουν τον πρώτο λόγο για να συνεχίσουν την κούρσα και τελικά να κόψει κάποια απ’ αυτές πρώτη το νήμα. Πιστεύω ότι θα είμαστε εμείς αυτοί που θα το κατορθώσουμε’.
