EVIASPORTS.GR ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗΛΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Χαρά Νεοφύτου στο eviasports: ‘Η ζωή μου είναι Ελλάδα, μέχρι τώρα!’

Η Χαρά Νεοφύτου μιλά στο eviasports για την ποδοσφαιρική της πορεία απ’ τα πρώτα της βήματα στην Κύπρο, έως τον ερχομό της στη Χαλκίδα για τις Αβαντίδες, καθώς και για όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς. Ακόμη, όντας πτυχιούχος των ΤΕΦΑΑΑ, μιλά για τα όνειρα της για το μέλλον, τόσο σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο, όσο και γενικότερα για τη γυμναστική και τον αθλητισμό, για τον οποίο γνωρίζοντας την κανείς βλέπει ότι ζει και αναπνέει για αυτόν!

Το ξεκίνημα και τα πρωταθλήματα με τις ‘Apollon Ladies’

Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο στη γειτονιά μου στη Λεμεσό, στο σχολείο, με τους φίλους μου. Με τον αδερφό μου παίζαμε κάθε μέρα και μετά ήθελα εγώ να ενταχθώ σε μια ομάδα. Οι γονείς βέβαια ήταν πολύ αρνητικοί στο να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Εν τέλει, ενώ είχε ακαδημία ποδοσφαίρου και ο θείος μου, μπορούσα λοιπόν να ξεκινήσω από πολύ μικρή ηλικία σε ακαδημία, ξεκίνησα σε άλλη ακαδημία. Πείστηκε η μαμά μου και σε ηλικία 12 ετών πήγα σε μία ακαδημία με αγόρια και μετά επειδή αυτή η ακαδημία για κάποιους λόγους έκλεισε, έγινε διασκόρπιση των παιδιών σε άλλες ομάδες και εγώ πήγα στη γυναικεία ομάδα του Απόλλωνα (Apollon Ladies), το 2008, με προπονητή αρχικά τον Γιώργο Αντωνίου και μετά άλλαξε και ήρθε ο Χρηστάκης Χριστοφόρου. Ήταν και η πρώτη χρονιά που κατέκτησα το πρωτάθλημα απ’ ότι θυμάμαι. Ήμουνα πιτσιρίκι και είχαμε στην ομάδα διεθνείς παίκτριες, έξι απ’ αυτές ήταν Ρουμάνες. Έμεινα στις ‘Ladies’ μέχρι τα 18 μου.

Ήταν και η πρώτη χρονιά που κατέκτησα το πρωτάθλημα απ’ ότι θυμάμαι. Ήμουνα πιτσιρίκι και είχαμε στην ομάδα διεθνείς παίκτριες, έξι απ’ αυτές ήταν Ρουμάνες.

Ενδιάμεσα την περίοδο 2011-12 είχα φύγει δανεική στο πρώτο ‘μισό’ της σεζόν για να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου, γιατί οι μικρές δεν παίζαμε πολύ. Υπήρχαν πολλές ξένες και γενικά στηνόταν η ομάδα για την Ευρώπη. Είχα πάει λοιπόν για ένα χρόνο στη Δάφνη Τρούλων Λάρνακας, ομάδα που δεν υπάρχει πια. Τα τελευταία δύο χρονιά είχα πάρει αρκετά παιχνίδια στα πόδια και νομίζω βγήκε η δουλειά που είχε γίνει στις προπονήσεις. Όταν γύρισα από τη Δάφνη, βρήκα τη θέση στην ομάδα και έπαιζα βασική. Συγκεκριμένα και την τελευταία μου χρονιά στην ομάδα, το 2013-14, είχαν φύγει και όλες οι ξένες, είχαν μείνει μόνο δύο Ελληνίδες, που ήταν στην ουσία και η καλύτερη δικιά μου και ήταν και πρώτη φορά που κλήθηκα και στην εθνική γυναικών.

Ο προπονητής που είχαμε τότε ο Άγγελος Τσολάκης, που είναι τώρα ομοσπονδιακός στην εθνική γυναικών, ήταν πιο λάτρης του κυπριακού στοιχείου. Είχα περάσει και απ’ τα κλιμάκια των αναπτυξιακών εθνικών και καμπ που γίνονταν για ταλέντα. Σ’ αυτό το καμπ, που ονομαζόταν ‘εθνική ταλέντων’, που είχε διάρκεια περίπου τρεις μήνες, κάναμε προπονήσεις 2-3 φορές την εβδομάδα και στην ουσία μας ετοίμαζαν για την εθνική νεανίδων. Όντως όλη αυτή η φουρνιά, που ήμασταν κοντά ηλικιακά (όλες του 1996) πήγαμε στην εθνική νεανίδων. Σ’ αυτό το διάστημα πήρα έξι πρωταθλήματα, έξι κύπελλα, τέσσερα σούπερ καπ, στο τελευταίο είχα σκοράρει κιόλας.

-Πως είναι τα πράγματα στο γυναικείο ποδόσφαιρο στην Κύπρο;

Είναι μία η κατηγορία στην Κύπρο. Τα τελευταία χρόνια έχουν μπει και τα τηλεοπτικά και υπάρχει μια ανάπτυξη σε σχέση με πριν.

Βήμα ζωής και ποδοσφαιρικό στη Θεσσαλονίκη!

Στα 18 μου περνάω στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης. Ήθελα να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο.

-Η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο σε ώθησε στο να δηλώσεις τις σχολές ΤΕΦΑΑ;

Όχι ακριβώς. Γενικά η γυμναστική μου άρεσε από πολύ μικρή. Ήτανε το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο. Έκανα παρέα με αγόρια κατά κύριο λόγο και στη γειτονιά και παίζαμε ποδόσφαιρο. Ο μπαμπάς με έπαιρνε στο γήπεδο από μικρή. Είμαι ΑΕ Λεμεσού. Είμαι με την αντίπαλη ομάδα! Στα πρώτα χρόνια κιόλας το έκρυβα! Γιατί είναι οι δύο ανταγωνίστριες ομάδες. Έπαιζε και ο θείος μου ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο, ο Μάριος Δημητρίου, όποτε ήταν κάτι φυσικό να πάω προς τα εκεί. Ήμουνα λοιπόν από μικρή κοντά στον αθλητισμό.

Είχα πείσμα, αν δεν είχα πείσμα θα έπαιζα βόλεϊ τώρα! Δεν θα ήμουνα στο ποδόσφαιρο.

Είχα πείσμα, αν δεν είχα πείσμα θα έπαιζα βόλεϊ τώρα! Δεν θα ήμουνα στο ποδόσφαιρο. Είχα περάσει από κολύμβηση, στίβο, μου άρεσε επίσης το τένις και το πινγκ-πονγκ, αλλά τότε που το κατάλαβαν οι δικοί μου ότι εγώ είμαι στην μπάλα, πήγαινα βόλεϊ. Δεν πήγαινα σε ομάδα, πήγαινα σε ένα καμπ γενικού αθλητισμού και από κει όταν ένα παιδί ήταν καλό και είχε κλίση σε κάποιο άθλημα το τροφοδοτούσανε σε ομάδες, που αυτός ήταν και ο σκοπός του συγκεκριμένου καμπ, πέρα απ’ το ψυχαγωγικό κομμάτι. Εμένα ήθελαν να με στείλουν και σε κάποια ομάδα βόλεϊ και κάποια στιγμή προσπαθούσαν με πείσουν μήπως συνέχιζα και ποδόσφαιρο και βόλεϊ. Εγώ όμως είχα πείσμα, ήμουν κολλημένη στην μπάλα!

-Πως επέλεξες να δηλώσεις να περάσεις Ελλάδα μέσω παγκύπριων εξετάσεων;

Οι γονείς μου ήθελαν να πάω ιατρική, επειδή ήμουν και καλή μαθήτρια και γενικά διάβαζα. Οπότε σύμφωνα με σύστημα εξετάσεων στην Κύπρο, που είναι διαφορετικό απ’ αυτό των πανελληνίων είχα διαλέξει δύσκολα μαθήματα. Εμένα μου άρεσαν τα ζώα πολύ, οπότε ήμουν μεταξύ κάτι με αθλητισμό ή κάτι με ζώα, δηλαδή κτηνιατρική. Κτηνιατρική είχε πάει η αδερφή μου η μεγάλη. Γενικά είχα περάσει σε αρκετές σχολές καλές, σύμφωνα με το σύστημα των εξετάσεων, είχα καλό γενικό μέσο όρο, αλλά εγώ ήθελα ΤΕΦΑΑ. Οπότε έβαλα πρώτες επιλογές τα ΤΕΦΑΑ, Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Κομοτηνή. Ήθελα να πάω Θεσσαλονίκη γιατί μικρή είχα πάει μια εκδρομή με οικογενειακούς φίλους και μου είχε αρέσει και γι’ αυτό ήθελα εκεί να πάω να σπουδάσω. Μου είχε κάτσει από τότε. Πενταήμερη είχα πάει στην Κρήτη, οπότε έλεγα ή Θεσσαλονίκη ή Κρήτη θα πάω περάσω! Είχα περάσει Βιολογία στην Κρήτη, αλλά δεν είχε ΤΕΦΑΑ, αν είχε ίσως να έβαζα την Κρήτη πρώτη, γιατί είναι πιο κοντά στην Κύπρο και μοιάζει πιο πολύ.

-Στα 18 σου λοιπόν περνάς στα ΤΕΦΑΑ στη Θεσσαλονίκη. Τεράστιο βήμα για τη ζωή σου.

Ναι, τεράστιο βήμα. Γιατί εγώ γενικά ήμουνα και πολύ κλειστή σαν χαρακτήρας, όχι πως τώρα έχω αλλάξει ιδιαίτερα. Νομίζω ότι έχω κοινωνικοποιηθεί λίγο βέβαια. Αλλά ήμουνα σχολείο-φροντιστήριο-μπάλα. Δεν ζούσα μόνη μου. Και οι δικοί μου δεν ήθελαν να φύγω, λόγω του χαρακτήρα μου. Αλλά εντάξει νομίζω μου βγήκε και σε καλό. Ήθελα να φύγω για να αλλάξουν αυτά τα δεδομένα. Ήθελα να δω κάτι διαφορετικό και να ζήσω μόνη μου. Και μ’ αρέσει αυτό το κομμάτι, γι’ αυτό τον λόγο δεν γυρνάω και Κύπρο! Γιατί έχω τελειώσει τις σπουδές μου απ’ το 2018 και ακόμα είμαι εδώ!

Ήθελα να δω κάτι διαφορετικό και να ζήσω μόνη μου. Και μ’ αρέσει αυτό το κομμάτι, γι’ αυτό τον λόγο δεν γυρνάω και Κύπρο! Γιατί έχω τελειώσει τις σπουδές μου απ’ το 2018 και ακόμα είμαι εδώ!

Έγιναν όλα πολύ γρήγορα, γιατί θυμάμαι όταν πέρασα είχαμε με τις νεανίδες τελευταία αποστολή στο Αζερμπαϊτζάν και είχα γυρίσει από την αποστολή και μετά από δύο μέρες ξαναμπήκα σε αεροπλάνο και ανέβηκα Θεσσαλονίκη. Γιατί έπρεπε να βρω σπίτι, ξεκίναγε η σχολή, κτλ. Μιλάω για περίοδο τέλος Αυγούστου του 2014.

-Με το ποδόσφαιρο και ειδικά με τις νεανίδες είχες την ευκαιρία να ταξιδέψεις σε αρκετές χώρες.

Πολύ ξεχωριστές εμπειρίες. Πολύ ωραία χρόνια. Έχω πάει Ουγγαρία, Βουλγαρία, Λευκορωσία, Αζεμπαϊτζάν, Ιρλανδία, Σκωτία, Ελλάδα, είχαμε έρθει πολλές φορές για φιλικά με την εθνική γυναικών και την εθνική νεανίδων. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω. Το αεροπλάνο είναι σαν το δεύτερο μου σπίτι. Αν είχα τη δυνατότητα θα ήθελα να γυρίσω όλο τον κόσμο. Βέβαια με την εθνική λόγω υποχρεώσεων, προπονήσεων, δεν προλαβαίνεις να δεις πολλά πράγματα. Ήμουνα τυχερή. Και μόνο που πας σε μια άλλη χώρα, βλέπεις άλλες κουλτούρες.

-Φτάνεις Θεσσαλονίκη εγκαθίστασαι. Ποδοσφαιρικά τι γίνεται εκεί;

Ξεκίνησα προπονήσεις με τον ΠΑΟΚ. Πήγαινα καλά στις προπονήσεις, μπορούσα να ανταπεξέλθω. Απλά δεν συμβαδίζανε οι προπονήσεις με τα μαθήματα της σχολής μου, ήταν στην άλλη μεριά της πόλης από κει που έμενα. Απ’ τη στιγμή που είχα πάει στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω έδωσα προτεραιότητα στη σχολή μου. Συνέχισα βέβαια το ποδόσφαιρο. Πήγα και στον Άρη και ξεκίνησα προπονήσεις, που έκανε απόγευμα και με βόλευε σ’ ότι αφορά τις ώρες των μαθημάτων μου. Πρώτο βήμα λοιπόν στην Ελλάδα στον Άρη. Έμεινα τρία χρόνια. Όταν πρωτοπήγα είχε ανέβει στην Α’ Εθνική.

-Τι ειδικότητα πήρες στα ΤΕΦΑΑ;

Έχω πάρει ειδικότητα υπαίθριων δραστηριοτήτων. Έχει πολύ ενδιαφέρον σαν ειδικότητα. Είναι μια ειδικότητα που εξελίσσεται. Έχει να κάνει πολύ με τουρισμό, σε βουνό, θάλασσα, κατασκηνώσεις. Έχω κάνει και ένα σεμινάριο πέρσοναλ τρέινινγκ. Σκεφτόμουνα ποδόσφαιρο, αλλά σαν γυναίκα είναι πιο δύσκολο να απασχοληθείς είτε εδώ είτε στην Κύπρο.

-Ποια η γνώμη για τα διπλώματα προπονητικής UEFA;

Μαθαίνεις με τα διπλώματα UEFA σε σμίκρυνση γρήγορα πως να κάνεις προπόνηση. Στα ΤΕΦΑΑ μαθαίνουμε πως να καθοδηγήσουμε μία ομάδα. Είμαστε δάσκαλοι φυσικής αγωγής. Έχω διαφορετική προσέγγιση από ένα προπονητή. Μπαίνουμε σε πολλά κομμάτια. Ο προπονητής στοχεύει στο αγωνιστικό κομμάτι. Είναι η προσέγγιση που έχεις. Αυτοί που παίρνουν τα διπλώματα είναι μόνο προπονητές, μαθαίνουν μόνο τακτική. Δεν ξέρουν πως να γυμνάσουν μια ομάδα, που είναι και πιο σημαντικό. Γι’ αυτό μια ομάδα χρειάζεται έναν καλό γυμναστή από ΤΕΦΑΑ. Μου αρέσει η προπονητική και θα ήθελα να ασχοληθώ στο μέλλον, έχω ήδη το UEFA C. Μου αρέσει η πειθαρχία εκεί που πρέπει. Εγώ έχω συνηθίσει να κάνω προπόνηση και να μην μιλάω ή να κάνω πλάκες. Είναι μία-μιάμιση ώρα η προπόνηση, πρέπει να είσαι εκεί.

Ποδοσφαιρικό βήμα στη Δράμα

Στο τέταρτο έτος είχα πρόταση απ’ τη Δράμα, στις Αμαζόνες (έχουν διαλυθεί τώρα, η Δόξα Δράμας εκείνη την εποχή ήταν η ακαδημία των Αμαζόνων). Έκανα έτσι το επόμενο βήμα. Η Δράμα πήγαινε πολύ καλά, ήταν στις πρώτες θέσεις, ενώ ο Άρης ήταν κάπου στη μέση. Βέβαια τη χρονιά που έφυγα εγώ έκανε πολλές προσθήκες και δυνάμωσε και έπαιζε με τον ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα.

Πηγαινοερχόμουνα Δράμα-Θεσσαλονίκη. Δύο ώρες πηγαινοερχόμουνα. Έγινε το λεωφορείο το δεύτερο σπίτι μου.

Πηγαινοερχόμουνα Δράμα-Θεσσαλονίκη. Δύο ώρες πηγαινοερχόμουνα. Έγινε το λεωφορείο το δεύτερο σπίτι μου. Όταν παίζαμε έφευγα από Πέμπτη μετά την σχολή. Κυριακή αν παίζαμε, μετά πάλι λεωφορείο και επιστροφή στη Θεσσαλονίκη.

-Ήθελες να αλλάξεις παραστάσεις;

Η Δράμα όπως είπα ήταν πολύ καλή ομάδα, είχε σπάσει και το 2014 το σερί του ΠΑΟΚ και είχε πάρει το πρωτάθλημα και ήταν μια πρόκληση για μένα. Ήταν ευκαιρία για μένα, γιατί ήθελα να κάνω το κάτι παραπάνω.

Είχα σωματική εξάντληση. Μυϊκή κούραση. Είχα θλάση στη μέση. Προπονήσεις, αγώνες, ταξίδια, σχολή. Βγήκε η χρονιά.

Ήταν μια δύσκολη, περίεργη χρονιά. Ήταν μόνος του ο τότε πρόεδρος της ομάδας Σάκης Λαζαρίδης. Είχε ταξίδια μακρινά. Είχαν σταματήσει κάποιες παίχτριες. Βγάλαμε τη χρονιά λίγες παίκτριες. Βγάλαμε τη χρονιά οι βασικές παίκτριες. Είχα βγάλει τραυματισμό. Είχα σωματική εξάντληση. Μυϊκή κούραση. Είχα θλάση στη μέση. Προπονήσεις, αγώνες, ταξίδια, σχολή. Βγήκε η χρονιά. Τερματίσαμε τρίτες. Δεύτερη η Καρδίτσα, είχε τιμωρηθεί και ο ΠΑΟΚ και βγήκε Ευρώπη.

Επόμενος ποδοσφαιρικός σταθμός η ΑΕΛ

Εν τέλει δεν πήγε καλά η κατάσταση. Ενημερωθήκαμε οι παίκτριες αργά για κακή μας τύχη. Ψαχνόμουν λίγο σε ομάδες. 17 Αυγούστου που ενημερώθηκα ήταν δύσκολο να βρω ομάδα. Με είχε προσεγγίσει ένας μάνατζερ. Με πρότεινε στη Λάρισα, όπου τελικά πήγα και έπαιξα μια χρονιά. Ήταν μια χρονιά με πολλές μικρές η Λάρισα. Καλή ομάδα η Λάρισα.

Αβαντίδες: Τρεις ακόμη προσθήκες στο έμψυχο δυναμικό

Ο ερχομός στη Χαλκίδα, μέσω… Ιωαννίνων!

Ακολούθως έψαχνα ομάδα. Δεν ήθελα να γυρίσω Κύπρο. Πήγα στα Γιάννενα αλλά έφυγα πάνω στον μήνα και τελικά ήρθα στη Χαλκίδα. Συζητούσα απ’ το καλοκαίρι για να πάω στη Χαλκίδα. Είχα επαφές με τη Χριστοφορίδη. Ήρθε σε επαφή μαζί μου η Χριστοφορίδη, παρότι δεν ήμασταν συμπαίκτριες στη Λάρισα, όπου είχε αγωνιστεί και εκείνη πριν έρθει στη Χαλκίδα. Δεν ήμουνα αρχικά ζεστή για να έρθω στις Αβαντίδες. Γνώριζα κάποια πράγματα απ’ το παρελθόν. Δεν το μετάνιωσα βέβαια που ήρθα στη Χαλκίδα.

-Πως ήταν η πρώτη χρονιά με τις Αβαντίδες, το 2019-20;

Δύσκολη, με την έννοια ότι αλλάξαμε πολλούς προπονητές. Πάντως επιτεύχθηκε ο στόχος της παραμονής.

Η εμπειρία της Ιταλίας

Πήγα με τις προοπτικές να παίξω σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα για να δω τις δυνατότητες μου. Αλλιώς δεν είχα λόγο να πάω σε μια ξένη χώρα μόνος μου. Θεωρούσα ότι θα με έβλεπαν με περισσότερο σημασία και απ’ την εθνική ομάδα. Να με υπολογίσουν περισσότερο. Ήταν επαγγελματικό πρωτάθλημα. Εκεί που έπαιξα βασίζεται στη δύναμη και στη φυσική κατάσταση και όχι τόσο στην τεχνική. Ακόμα και στις προπονήσεις παίζουνε σχεδόν… ξύλο! Προπόνηση είχαμε τρεις φορές την εβδομάδα. Ήταν μέτρια. Εγώ πήγα για να παίξω μπάλα και να βελτιωθώ. Αγωνιστικά δεν ήταν άσχημα, αλλά επειδή είχα στόχους, είχα πάθει μια μίνι-κατάθλιψη. Δεν μιλούσαν αγγλικά καθόλου, είχαμε πρόβλημα στη συνεννόηση. Δεν ήταν αυτό που περίμενα. Η ομάδα ήταν σε μια κωμόπολη δίπλα στην Πεσκάρα. Ήμουνα σε ένα σπίτι με άλλα οκτώ κορίτσια. Αυτό ήταν ένα απ’ τ’ αρνητικά. Όπως και να ‘χει θέλεις τον χώρο σου. Ήταν εντάξει η ομάδα απέναντι μου σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσουμε την περίοδο με τον κορονοϊό.

Πρόλαβα να παίξω πέντε αγώνες, ένα γκολ, τρία για το πρωτάθλημα και δύο για το κύπελλο. Εκεί αγωνιζόμουν κυρίως ως επιθετικό χαφ. Είμαι της λογικής ότι για να παίξεις σε μια θέση πρέπει να τη μάθεις, να προετοιμαστείς. Είναι διαφορετικό από μπακ να πρέπει να παίξεις στον άξονα. Έχω αγωνιστεί σαν αμυντικό χαφ και στη Δράμα, αλλά είχα προετοιμαστεί γι’ αυτό.

Είχα πάει αρχές Σεπτεμβρίου 2020. Παίξαμε δύο μήνες και έκατσα και δύο μήνες σε καραντίνα και μετά έφυγα. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα είχα γυρίσει Κύπρο. Κάναμε προπονήσεις αλλά δεν είχαμε αγώνες και αποφάσισα να φύγω. Ήθελα να μείνω στην ομάδα αυτή. Πηγαίναμε καλά και ήθελα να τελειώσω τη χρονιά. Απλά με την καραντίνα θα έπαιρνε το πρωτάθλημα παράταση δύο μήνες και υπήρχε πρόβλημα σχετικά με την αρχική συμφωνία που είχαμε κάνει με την ομάδα.

Αβαντίδες: Επιστροφή Χ. Νεοφύτου

Επιστροφή στις Αβαντίδες!

Συνέχισα τις προπονήσεις στην Κύπρο για να παραμείνω σε καλή κατάσταση. Δεν ήθελα να μείνω Κύπρο. Ήθελα να έρθω πίσω στη Χαλκίδα, έχω δημιουργήσει φίλους. Ήρθα ξανά σε επικοινωνία με την ομάδα. Μιλήσαμε και αποφάσισα να επιστρέψω στις Αβαντίδες.

Δεν ήθελα να μείνω Κύπρο. Ήθελα να έρθω πίσω στη Χαλκίδα, έχω δημιουργήσει φίλους.

-Το ποδόσφαιρο είναι και αυτό μια μορφή μάχης και εσύ δίνεις την αίσθηση ότι όταν παίζεις είσαι ‘στρατιώτης’ σε μάχη! Ανέκφραστη! Δεν βγάζεις συναισθήματα. Είναι δύσκολο να σε ‘διαβάσει’ ο αντίπαλος!

Ναι μου το έχουν πει και άλλοι! Κάποιες φορές με παρεξηγούν γι’ αυτό! Επειδή, καλό ή κακό, από μικρή έχω μπει στα βαθιά. Σε ηλικία 12 ετών έπαιζα σε ομάδα που είχε έξι διεθνείς Ρουμάνες ποδοσφαιρίστριες και σχεδόν όλες οι καλές Κύπριες εκείνης της περιόδου. Υπήρχε φουλ πειθαρχία, σεβασμός στην ομάδα, οπότε γαλουχήθηκα και εγώ σ’ αυτά τα κομμάτια. Ήταν πιο επαγγελματικά και έμαθα σ’ αυτό το ‘mood’.

Μου αρέσει η πειθαρχία εκεί που πρέπει. Εγώ έχω συνηθίσει να κάνω προπόνηση και να μην μιλάω ή να κάνω πλάκες. Είναι μία-μιάμιση ώρα η προπόνηση, πρέπει να είσαι εκεί. Πρέπει να έχεις μια σοβαρότητα την ώρα της προπόνησης.

-Υπάρχει κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει μέχρι σήμερα;

Κάτι που ίσως έχω μετανιώσει και για κάποια φοιτητικά χρόνια που πέρασαν είναι το γεγονός ότι ναι μεν αγαπάω την μπάλα, αλλά δεν είναι η ζωή μου η μπάλα. Βέβαια έχω χρόνια μπροστά μου, όμως τα φοιτητικά τα χρόνια δεν γυρνάνε πίσω! Επειδή είχα μάθει σ’ αυτή τη νοοτροπία της δουλειάς δεν έκανα ουσιαστικά αυτό που λέμε ‘φοιτητική ζωή’. Η ζωή μου και στη Θεσσαλονίκη ήταν σχολή-μπάλα και άντε καμιά βόλτα, αλλά ήμουνα πιο τυπική σε ωράρια. Επειδή είχα μάθει έτσι. Μπορούσα να είμαι πιο χαλαρή. Είναι η νοοτροπία που έχω μάθει και συνεχίζω να κρατάω, γιατί αυτό θεωρώ σωστό για εμένα. Ακόμα και στις εξεταστικές δεν έχανα προπόνηση. Με την μπάλα έχω χάσει πολλά πράγματα. Όταν έχεις το ποδόσφαιρο έχεις δεσμευμένα τα Σαββατοκύριακα, τις καθημερινές έχεις την σχολή. Στις αργίες πήγαινα στην Κύπρο. Σου περιορίζει πολλά πράγματα το ποδόσφαιρο.

-Μαγική η περσινή χρονιά με τις Αβαντίδες. Φτάσατε στον τελικό και διεκδικήσατε το πρωτάθλημα απ’ τον ΠΑΟΚ. Παρότι χάσατε, ‘γράψατε’ μια ιστορική επιτυχία για τον αθλητισμό της Εύβοιας σε συλλογικό επίπεδο. Η ομάδα από ένα σημείο και μετά ‘απογειώθηκε’ και έδειχνε πολύ αποτελεσματική.

Το ρόστερ μας ήταν καλύτερο απ’ την πρώτη χρονιά. Το κλίμα ήταν καλύτερο. Ο τραυματισμός της Λουκίας Πρίφτη λειτούργησε θετικά. Γιατί μετά απ’ αυτόν τον τραυματισμό η ομάδα ενώθηκε πραγματικά. Μετά απ’ τον αγώνα με τον ΟΦΗ. Είχαν ένα λόγο παραπάνω όλα τα κορίτσια να παίξουν. Υπήρχε ενθουσιασμός γιατί υπήρχαν προοπτικές και μετά από κάποια ατυχή αποτελέσματα. Μετά τον τραυματισμό της Λουκίας και απ’ τον αγώνα στο Ρέθυμνο είδα ότι άλλαξε κάτι στα αποδυτήρια. Ήρθαν τα κορίτσια πιο κοντά. Όχι πως πριν δεν ήμασταν κοντά, αλλά όχι όπως μετά. Ήταν και γενικότερα μια περίεργη χρονιά για όλες τις ομάδες, με το πρωτάθλημα να ξεκινά τελικά τον Απρίλιο, λόγω κορονοϊού και να έχει διάρκεια ενός γύρου μόνο. Δεν υπήρχε δηλαδή χρόνος για όλες τις ομάδες για να προετοιμαστούν σωστά. Σε αυτή την περίπτωση όλοι οι αγώνες είναι πειράματα ουσιαστικά, η προετοιμασία εξελίχθηκε μέσα απ’ τα επίσημα παιχνίδια και με την ομάδα να είναι καινούργια, σ’ ότι αφορά το ρόστερ, κάτι που έκανε ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα σ’ ότι αφορά την ομοιογένεια.

-Συνεχίζεις και φέτος στις Αβαντίδες.

Υπήρχε καλή διάθεση και ανανεώσαμε. Αποφάσισα να μείνω Ελλάδα και τη φετινή σεζόν. Η ομάδα και φέτος διεκδικεί πράγματα και έχει πολύ καλή πορεία.

-Για το μέλλον τι σκέφτεσαι;

Κάποια στιγμή βέβαια πρέπει και να γυρίσω στην Κύπρο. Στην ουσία δεν έχω ζήσει στην Κύπρο, μόνο τα παιδικά μου χρόνια. Η ζωή μου είναι Ελλάδα, μέχρι τώρα!

-Ως Κύπρια πως ζεις όλο αυτό το κομμάτι με την κοινότητα των Τουρκοκύπριων και το ‘Κυπριακό’ γενικά.

Επειδή ζω σε μια περιοχή που είναι μακριά απ’ τα σύνορα δεν το ζω πάρα πολύ. Τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά δεν ζω στην Κύπρο. Είναι άσχημο το να ξέρεις ότι σου ‘κρατάνε’ τη μισή σου πατρίδα. Εγώ προσωπικά δεν έχω πάει στα ‘κατεχόμενα’ ακόμα. Θέλω να πάω. Αλλά απ’ την άλλη σκέφτομαι να πάω και να δείχνω ταυτότητα σε δικά μου εδάφη;

Εγώ προσωπικά δεν έχω πάει στα ‘κατεχόμενα’ ακόμα. Θέλω να πάω. Αλλά απ’ την άλλη σκέφτομαι να πάω και να δείχνω ταυτότητα σε δικά μου εδάφη;

Απ’ την άλλη δεν είμαι ρατσίστρια. Δηλαδή δεν ξέρω αν θα γνώριζα κάποιον Τούρκο πως θα αισθανόμουνα. Δεν έχει τύχει να γνωρίσω ακόμα. Σκέφτομαι πως αν τύχει και γνωρίσω κάποιους δεν φταίνε αυτοί. Η νεολαία δεν φταίει για το ό,τι έχει γίνει παλιά. Αυτοί που γεννιούνται στα ‘κατεχόμενα’ δεν φταίνε. Είναι περίεργο το αίσθημα. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσα να κάνω παρέα με έναν Τούρκο. Επειδή υπάρχει αυτό το αίσθημα για όλο αυτό που έχει γίνει στην Κύπρο. Κατά τ’ άλλα κανένα πρόβλημα με τους Τούρκους.

-Θεωρείς πως θα μπορούσαν να ξανασυνυπάρξουν οι Ελληνοκύπριοι με τους Τουρκοκύπριους;

Δεν νομίζω, γιατί έχει δημιουργηθεί ένα μίσος. Και οι καινούργιοι λένε γιατί να μας κρατάνε ένα μέρος της πατρίδας μας; Δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους. Δεν φταίνε αυτοί. Δεν φταίει ο απλός κόσμος. Είναι η νοοτροπία το πως μεγαλώνει ο άνθρωπος. Όπως μεγαλώσεις είναι και οι αρχές που θα πάρεις και το πως βλέπεις ως άτομο τους άλλους. Αν είσαι ρατσιστής, αν είσαι κακοποιός των ζώων ή της φύσης, όλα αυτά έρχονται απ’ το σπίτι σου και όπως μεγαλώνεις. Σκεφτείτε παιδιά που γνωρίζουν ότι τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, τους έβγαλαν απ’ τα σπίτια τους, τους σκότωσαν ή έχουν αγνοούμενους. Αυτοί είναι δύσκολο να δουν φιλικά τέλος πάντων τους Τούρκους. Είναι πολύ δύσκολο κομμάτι.

Ακολουθήστε το eviasports.gr στο Google News και μάθετε
πρώτοι όλα τα τελευταία αθλητικά νέα της Εύβοιας!
Ενισχύστε την προσπάθεια του eviasports.gr. Κάντε την Δωρεά σας μέσω PayPal ή μέσω τράπεζας Πειραιώς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

ΜΙΚΤΕΣ ΕΠΣΕ (ΠΑΙΔΩΝ): Εύβοια-Φωκίδα 10-0

Κώστας Λαγός

Β’ ΕΠΣΕ (Β’ ΟΜΙΛΟΣ): Ζάρακες-Προποντίδα 1-6

Κώστας Λαγός

Στοίχημα: Σκοράρουν για το 2.12 στο ‘Γκούντισον Παρκ’

eviasports