Θανάσης Κούτος: Ο πλανήτης Γη σε περιδίνηση!

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ...

Στη χώρα της μούντζας και του ρε!

Ο πλανήτης Γη

σε περιδίνηση!

Αυτές τις μέρες ο πόλεμος που μαίνεται στα Ρωσο-ουκρανικά σύνορα, αλλά και στην Ουκρανική ενδοχώρα, με την πρωτεύουσα των αμυνόμενων, Κίεβο, περικυκλωμένη απ’ τις Ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, απλώνει την απειλητική σκιά του, πάνω απ’ την Ευρώπη, που παίρνει εφιαλτικές πλέον πλανητικές διαστάσεις, ύστερα απ’ την προειδοποίηση του Ρώσου Προέδρου… για ‘ετοιμότητα του πυρηνικού οπλοστασίου…’.

Το εφιαλτικότερο όλων των σεναρίων, η εμπλοκή σ’ έναν γενικευμένο πυρηνικό πόλεμο των μεγάλων δυνάμεων, που θα σημάνει το τέλος της ανθρωπότητας όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Θα ‘ταν το επιστέγασμα της υπερφίαλης αντιμετώπισης του ανθρώπινου γένους, απέναντι σε ‘επιτεύγματα που δεν μπορούμε να δαμάσουμε.

Ορθολογιστές και σκεπτικιστές ταυτόχρονα ηγέτες κρατών αλλά και επιστήμονες εκτιμούν και αποφαίνονται με ωμό ρεαλισμό, ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο… ‘αποτελεί την μοναδική ευκαιρία του ανθρώπου να καταστρέψει τον πλανήτη Γη. Κάτι άλλωστε που θα απεδείκνυε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος, ήταν απλά και μόνο ένα διάλλειμα στην τρέλα της ανάπτυξης και του ανταγωνισμού, που με τούτο το ζητούμενο, παίρνει τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά, ενός πανυφήλιου ολέθρου, μηδενίζοντας μαθηματικά και την δυνατότητα διατήρησης της ανθρώπινης φυλής πάνω στη Γη.

Έχοντας αυτή τη δυνατότητα ο άνθρωπος, σε μια συνδυαστική προσπάθεια συνύπαρξης χημείας και ατομικής φυσικής, στο πολεμικό πεδίο, μετατρέπεται σε ‘ανθρωποθεό’ και οδηγείται με όχημα την αλαζονεία και την έπαρση στο επίπεδο της ‘αυτο-θέωσης’, κτώμενος ‘κράτος και εξουσία’ ακόμη και πάνω στην συνέχιση ‘η μη της ανθρώπινης φυγής στον πλανήτη.

Όλοι πλέον αναλογίζονται αν θα τον διακατέχει η αυτοσυγκράτηση, που τούτες τις μέρες ισοδυναμεί με σοφία, για να καταφέρει να παραδώσει στα παιδιά του κόσμου, αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον ασφαλέστερο και κυρίως ακέραιο των απανταχού κοινωνιών κόσμο.

Για την ώρα πάντως, έστω κι αν η πιθανότητα φαντάζει απειροελάχιστη, η αβεβαιότητα για το μέλλον του κόσμου και βέβαια της ανθρωπότητας περνάει στη σκέψη και διανόηση των μελλοντολόγων και εσχατολόγων, που τεκμηριώνουν με τον δικό τους λόγο, δείχνοντας έστω με σουρεαλιστικό τρόπο την πορεία του ανθρώπινου γένους στον άφθαρτο, αέναο και ενιαίο Χρόνο.

Κλείνω αυτό το ‘τρομο-σχόλιο’ που σήμερα διαλανθάνει της επιτίτλιας ιδεοδόμησης της στήλης, μ’ ένα αφηρημένο, μυστηριακό και αινιγματικό στίχο που οι ευρυνούστατοι και συνάμα βαθυστόχαστοι Deep Purple μας άφησαν εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’70:

Καπνός στο νερό

φωτιά στον ουρανό