ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ... Στη χώρα της μούντζας και του ρε!
‘Αργεντίνικο τανγκό…
με ντάμα την ανέχεια’
Τίτλος που παραπέμπει σε ‘Λατίνων ανάθεμα’ αφού πλείστοι οι ‘καβαλιέροι’ αυθεντικοί αλλά και μέτοικοι αρχικά και ‘επί του πρακτέου των σφαγών’ των προγόνων αυτών σημερινοί άποικοι της υπερατλαντικής χώρας, τόσο συμπαθούς άλλωστε έμπλεος ποδοσφαιρικής κουλτούρας και πλανητικής εμβέλειας, αναφορικά με επιτυχίες, διακρίσεις και ένδοξες στιγμές της υπεραιωνόβιας ποδοσφαιρικής ιστορίας της.
Ο ποδοσφαιρικός αφελληνισμός, μιας ομάδας που ‘στήθηκε’ πριν από λίγά χρόνια, στα ελληνικά πρότυπα, του όποιου ταλέντου των ποδοσφαιριστών και του κοινού οράματος Διοίκησης και του Ελληνικού προπονητή Γιώργου Δώνη… και μονομιάς γκρεμίσθηκε… για να επιστρέψουμε σε παρωχημένες πρακτικές, που επιμηκύνουν την την απόγνωση και συρρικνώνουν το ποδοσφαιρικό μεγαλείο αυτής της ομάδος. Σε παικτικό, προπονητικό και διοικητικό επίπεδο… η αποθέωση της μετριοκρατίας και ανεπάρκειας… ‘ομάδα φάντασμα’… μια άζωη ύπαρξη που μεταπίπτει σε καταστάσεις νεκροφάνειας που τρομάζει τα εκατομμύρια των οπαδών της…
‘Και φιλάθλων στρατιές εξεπλήττοντο
σήν κατάβασιν θρηνούσιν γοερώς…’
Ουδέποτε απέκρυψα την συλλογική φιλοχρωμία μου! Εμπαίζεται και λοιδορείται ο σύλλογος στο κέντρο και στην περιφέρεια και αυτό προκαλεί θλίψη και οδύνη στο πολυπληθές φίλαθλο κοινό του. Δεσποτική η παρουσία της ομάδας του ‘μεγάλου λιμανιού’, κυρίαρχου και αδιαμφισβήτητου στην ποδοσφαιρική ενδοχώρα, δρέπει επιτυχίες και σε επίπεδα Ευρωπαϊκά και τούτος ο άλλοτε μεγάλος, περήφανος και ένδοξος σύλλογος ‘επαίτης’, γεύεται ψιχία πλέον δημοτικότητας, μακράν των ‘ομοτράπεζων της αμφικτιονίας των ισχυρών’. Χάθηκε μια γενικά φιλάθλων οπαδών… ένα ακόμη πλήγμα, που στοχεύει στο ψυχικό υπόβαθρο του πολυπαθούς των τελευταίων δεκαετιών συλλόγου.
‘Πλούσιοι…
επτώχευσαν και επείνασαν!’
Δημιούργημα της αστικής τάξης, της Αθηναϊκής μπουρζουαρζίας, ο Παναθηναϊκός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η γενέθλια χρονολογία… 1908, αμφισβητείται έντονα και ίσως όχι άδικα, αφού τότε… ζυμώσεις, συγχωνεύσεις, παραχωρήσεις και ταυτόχρονα πολλά κωμικοτραγικά γεγονότα ‘έδιναν και έπαιρναν’ εκείνη την εποχή και βεβαίως ονοματοθεσίες που έχουν την ιστορική αξία τους, αλλά όχι και ιδιαίτερη σημασία στην πορεία του συλλόγου. Τις δεκαετίες που ακολούθησαν επιφανή μέλη της πολιτικής, στρατιωτικής και κοινωνικής ζωής, συσπειρώθηκαν στις διοικητικές τάξεις του συλλόγου. Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 πλήθος διανοούμενων και εκπροσώπων του καλλιτεχνικού χώρου συρρέουν να συνδράμουν, επώνυμοι αλλά και απλοί φίλαθλοι. Η εποποιία του Γουέμπλεϊ… έκανε τον Παναθηναϊκό… πανεθνικό κίνημα με την αθρόα προσάρτηση νέων φίλων του, μια εποχή που η ‘σπίθα’ της ποδοσφαιροφιλίας ‘φλογίζει’ τις καρδιές των απανταχού Ελλήνων.
Το αντίπαλο δέος ο ‘λαογέννητος’ Ολυμπιακός του Πειραιά, όνομα μοναδικής έμπνευσης, που αμέσως μετά το 1924, λαμβάνει παγκόσμια αναγνώριση και διάχυση, χώρες και σύλλογοι σπεύδουν να υιοθετήσουν το ένδοξο-ιδεαλιστικό ‘βαπτιστικό’ της ομάδος του Πειραιά. Και οι δυο σύλλογοι με ιδιαίτερα ταξικά χαρακτηριστικά.
Σήμερα με τη γενιά του ’70 ‘φθίνουσα’ μπρος στον πανδαμάτορα χρόνο, χωρίς ‘ανανεώσιμες πήγες’ στους κόλπους της νεολαίας, το Παναθηναϊκό κίνημα των τριών τελευταίων δεκαετιών του προηγούμενου αιώνα… έχει μετατραπεί σ’ ένα εθνοτικό συνονθύλευμα οπαδών που ουδεμία σχέση έχει με την ιστορία και την παράδοση του συλλόγου σ’ αυτόν τον τομέα.
Αγωνιστικά η πράσινη ομάδα, μέσα από ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάταξης του ηθικού δυναμικού των ποδοσφαιριστών κυρίως και μετακύλισης ευθυνών… τείνει να πάρει την απευκταία μορφή ‘πτωματικού δότη’ παλεύοντας η ίδια ακόμη και για την σωτηρία της σε αγώνες διαβάθμισης αν δεν καταφέρει να προσεγγίσει την εξάδα!
Καταλήγοντας δεν θα φυλλομετρήσω τις ούτως ή άλλως ένδοξες σελίδες της ιστορίας της, γνώστες στο πανελλήνιο, στοχεύοντας στο παρόν, που εμφανίζει απροκάλυπτα μια οδυνηρή πραγματικότητα.
Με νοοτροπία ‘μικρομεσαίου’… κλαψουρίζοντας για την διαιτησία του Αγρινίου… δεν πας μπροστά… απλά υποβιβάζεις το αξιακό υπόβαθρο μιας πραγματικά μεγάλης ομάδος… που όμως της έλαχε αυτή η μακρά περίοδο ‘ακαρπίας’ να έχει μικρό πρόεδρο…
Χαίρετε…
…Και ας αντιπαραβάλουμε σήμερα 20 Φεβρουαρίου 2022 την ‘Κυριακή του Ασώτου’… παραβολή στην παραβολή… σε μια άλλη θρησκεία… τοτεμική… Διονυσιακού τύπου… έναν Παναθηναϊκό να θέλει να επιστρέψει στα ‘πορφυρά’ του πλούσιου αρχοντικού του… ως εξόριστος ρακένδυτος πρίγκηπας… που η αλαζονεία κάποιων οικείων τον έφερε στην σημερινή οικτρή κατάσταση.
