Ένα ποδοσφαιρικό σωματείο που ιδρύθηκε στα 1994 και ήρθε να στεγάσει την αναγκαιότητα της ‘τρίτης ποδοσφαιρικής ηλικίας’ για άθληση και ποδόσφαιρο. Παλιά βασικά στελέχη με μεγάλη καριέρα σε επαγγελματικούς κυρίως ποδοσφαιρικούς συλλόγους, αποτελούσαν και αποτελούν το έμψυχο δυναμικό του.
Ο ‘ΕΡΑΠΟΣ’, είναι μια ομάδα με παρεΐστικη αύρα, που αποτελεί προέκταση σύσφιξης των φιλικών και κοινωνικών δεσμών των μελών του και στους αγωνιστικούς στίβους, πέρα απ’ τον κοινωνικό συγχνωτισμό που βέβαια επιτυγχάνουν ‘οι ταβέρνες και οι ψησταριές’ με εκλεκτούς μεζέδες και κρασοκατάνυξη, που συμπληρώνει το τελετουργικό της συνήθους δραστηριότητας του συλλόγου.
Αγωνιστικά θα λέγαμε η ομάδα της ‘δεύτερης εφηβείας’, πραγματικά εντυπωσιάζει, με το σθένος, τη σοβαρότητα, την αγωνιστικότητα, το ταλέντο και την αποτελεσματικότητα των ποδοσφαιριστών της.
Ο Γιώργος Καπνίσης, ο Σταύρος Χριστοδούλου και ο Δημήτρης Μεταξάς, ήταν οι εμπνευστές αυτής της ιδέας και μαζί και με τον Φώτη Σακελλάρη, ανέλαβαν τις διαδικασίες υλοποίησής της. Στην πορεία συνέρρευσε πλήθος ‘αποστρατευμένων’ απ’ τις ομάδες του ΑΟ ‘Χαλκίς’, του Ολυμπιακού, της Προποντίδας και άλλων συλλόγων της περιοχής.
Απ’ τα πιο γνωστά ονόματα ο Τριαντάφυλλος Ευσταθίου, ο Γιώργος Κώτσαρης, ο Κώστας Ντεμερτζίδης, ο Κώστας Καραδήμος, ο Αργύρης Παζαρίδης, ο Νίκος Παρίσης, ο Γιάννης Σόλιας, ο Σταύρος Μαστραντωνάς, ο Γιώργος Κορκονικήτας και άλλοι πολλοί. Ένας απ’ αυτούς και ο Κώστας Μαριγλής, απ’ τα πρώτα στελέχη του συλλόγου, που έχασε τη ζωή του υπηρετώντας ένα άλλο χόμπυ του, την ‘ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο’..!
Η επωνυμία του συλλόγου παραπέμπει στην αθεράπευτη αγάπη αυτών των ανθρώπων για το ποδόσφαιρο… ‘Εραστές-Ποδοσφαίρου’. Έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες οι περισσότεροι εξ αυτών. Η δράση τους επεκτείνεται και στον κοινωνικό πέραν των ‘οικείων’ χώρο, με πολλές εκδηλώσεις ενίσχυσης αδύνατων οικονομικά κοινωνικών ομάδων, ή μελών της αθλητικής κοινωνίας και όχι μόνο, που δοκιμάζονται οικονομικά ή σε θέματα υγείας, μετακλήσεις σπουδαίων προσωπικοτήτων του αθλητισμού, απ’ το κέντρο και διοργάνωση ποδοσφαιρικών συναντήσεων.
Ένα απ’ τα ωραιότερα σχόλια του ‘ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ’, που φέρει την υπογραφή του Θανάση Κούτου στην ‘ΕΥΒΟΙΑ-ΣΠΟΡ’ της 5 Δεκέμβρη 1994, αναφορικά με τον ‘ΕΡΑΠΟΣ’ αξίζει να παρουσιάσουμε στη συνέχεια αυτούσιο:
Αλίμονο στους ‘ανέραστους’
Ο έρωτας κατά τον Ησίοδο είναι ένα από τα τρία αρχέγονα στοιχεία της δημιουργίας του σύμπαντος. Το λαμπρότερο, το εκρηκτικότερο και το πλέον δημιουργικό συναίσθημα, που διαπερνά τις ψυχές, δαμάζει τις καρδιές και θριαμβεύει επί των φρόνιμων λογισμών.
Το όνομα αυτού δανείστηκε μια παρέα ‘ερωτόπληκτων’ φίλων της στρογγυλής θεάς, για να συνθέσει την επωνυμία του ποδοσφαιρικού συλλόγου ΕΡΑΠΟΣ που κατά περίφραση αποδίδεται ‘Εραστές Ποδοσφαίρου’.
Άλλωστε και στην αρχαιότητα ο Έρωτας λατρευόταν σαν προστάτης της φιλίας, της αγάπης και της ομόνοιας και η μαρμαρόγλυπτος μορφή του, απεικονιζόταν στις εισόδους των αρχαίων γυμναστηρίων και παλαιστριών, δίπλα σ’ αυτή του ημίθεου Ηρακλή.
Αυτό το μεθυστικό συναίσθημα, με τις τόσες συναρπαστικές ιδιότητες ήταν που «σκανδάλισε» τον φρόνιμο λογισμό κάποιων ‘τριανταπεντάρηδων’… και βάλε της τοπικής αθλητικής κοινωνίας. Και βέβαια ο έρωτας, είναι το πλέον δημιουργικό στοιχείο που συνυπάρχει στην ποίηση, στη μουσική, στη λογοτεχνία και γιατί όχι στον αθλητισμό, με τον αρχέτυπο ιδεαλισμό του, έστω κι αν στην εποχή μας διέπεται απ’ την υλιστική φιλοσοφία του επαγγελματισμού. Τέλος, συναίσθημα των απανταχού ειρηνόφιλων, που εξορκίζουν τον πόλεμο, με το… γνωστό ‘make love, not war’, όσο και αν σοκάρει τις υπανάπτυκτες-κομπλεξικές κοινωνίες με τα απολιθωμένα ταμπού.
Στα καθημερινά λοιπόν και τα εντόπια, για να αναλύσουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο που συνυφαίνεται στον τοπικό ποδοσφαιρικό ιστό:
Κάποιοι μίλησαν για ‘ξιπασμένους σαραντάρηδες’! Κάποιοι άλλοι για ‘βαρεμένους ρομαντικούς’! Και κάποιοι τρίτοι για ‘κλειστό κλαμπ’ ενός ρεύματος ‘νεοαστών με ελιτίστικη συμπεριφορά’!
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ευσταθεί. Δεν είναι παρά μια παρέα φίλων, μια κίνηση παλαιών ποδοσφαιριστών, που κάνουν πράξη την αγάπη τους για το άθλημα του ποδοσφαίρου. Το γήπεδο για τους εκπροσώπους της ‘τρίτης ποδοσφαιρικής ηλικίας’ δεν είναι παρά χώρος συνάντησης και κυρίως προέκτασης, των ήδη σφυρηλατημένων μεταξύ τους φιλικών και οικογενειακών δεσμών.
Ένα αθλητικό κύτταρο, μια ποδοσφαιρική ομάδα με κοινωνικό πρόσωπο, που αναλώνει τις δραστηριότητές της και έξω από τα γήπεδα. Η εκδήλωση μέσα από την διοργάνωση της ποδοσφαιρικής συνάντησης με τους παλαίμαχους του ΠΣΑΠ για τη μνήμη του Κώστα Μαριγλή, ήταν ένα χρέος προς τον φίλο και συναθλητή και συγχρόνως η αρχή για νέες εκδηλώσεις με τέτοιο χαρακτήρα.
Ο ‘Έραπος’ μπορεί και θέλει να γίνει συνδετικός κρίκος, για παρόμοιες εκδηλώσεις. Οι καλές συστάσεις και η προσωπικότητα των μελών της ποδοσφαιρικής ομάδας το εγγυώνται. Ένα παράθυρο ελπίδας στα ανάλγητα τείχη της κοινωνικής αδιαφορίας για τα ανθρώπινα.
Προς τι λοιπόν ο χλευασμός, η ειρωνεία αλλά και ο «διωγμός» όπως καταμαρτυρούν τα μέλη τους; Ο στείρος πρωταθλητισμός, βασικό τέλος επιχείρημα των κοντόφθαλμων ανταγωνιστών αυτής της κατηγορίας.
Αν είναι έτσι λοιπόν, αλίμονο στους ‘ανέραστους’ που ‘σαπίζουν’ σωματικά, ψυχικά και πνευματικά στις παμπ, στα κλαμπ και στα καφενεία..!
