Το γήπεδο της Γένοβας είναι το πιο οπαδικό στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Συμπλήρωσε 110 χρόνια ζωής και είναι επηρεασμένο από την Αγγλία. Το Λουίτζι Φεράρις έχει τη μεγαλύτερη ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Στο βόρειο κομμάτι της Γένοβας, δίπλα στον ποταμό Bisagno, μπορεί κανείς να δει στο Stadio Luigi Ferraris. Ένα γήπεδο το οποίο φιλοξενεί δύο κλαμπ που έχουν μαζί 10 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο κυπελλούχων, 5 κύπελλα Ιταλίας, 1 σούπερ καπ. Μόνο το Σαν Σίρο και το Allianz Stadium του Τορίνο το βάζουν από κάτω. Πέρα όμως από ομάδες με σημαντικούς τίτλους, το γνωστό και ως Marassi κουβαλά μεγάλη ιστορία. Βλέπετε, είναι το αρχαιότερο γήπεδο στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Αυτή, η ιστορία του δηλαδή, ξεκίνησε το 1910, όταν ένα μέλος του κλαμπ με όνομα Μούσο Πιαντέλι, είχε μια ιδέα. Σκέφτηκε να χρησιμοποιηθεί το εσωτερικό του ιππόδρομου σαν γήπεδο ποδοσφαίρου. Η πρότασή του έγινε δεκτή και το γήπεδο άνοιξε στις 22 Ιανουαρίου του 1911. Το πρώτο του όνομα ήταν Campo di Via Piano, από την οδό στην οποία βρισκόταν, ενώ εκείνη την ημέρα φιλοξένησε το πρώτο παιχνίδι της ιστορίας του. Ηταν ένα Τζένοα – Ιντερ, το οποίο τελείωσε με νίκη υπέρ των Νερατζούρι. Η περιοχή στην οποία είναι κτισμένο λέγεται Marassi, οπότε συχνά αναφέρεται και έτσι.
Πώς πήρε το όνομά του
Αρχικά, οι εξέδρες ήταν ξύλινες, όμως στις δεκαετία του 1920 υπήρξε επέκταση και αναβάθμιση, όπως και ‘στροφή’ του αγωνιστικού χώρου κατά 90 μοίρες. Το όνομα που φέρει μέχρι σήμερα, το απέκτησε το 1933. Και ήταν στη μνήμη του Λουίτζι Φεράρις, μηχανικού και πρώην αρχηγού της Τζένοα που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου. Έναν χρόνο αργότερα, το 1934, φιλοξένησε τον αγώνα της φάσης των «16» του Mundial ανάμεσα στην Ισπανία και την Βραζιλία (3-1) έχοντας χωρητικότητα 51.000 θεατών.
Μέχρι το 1946 αποτελούσε μόνο έδρα των Ροσομπλού. Τότε όμως, ιδρύθηκε η Σαμπντόρια. Ζήτησε να χρησιμοποιεί και εκείνη το Λουίτζι Φεράρις, η Τζένοα το δέχθηκε και από τότε μοιράζονται το γήπεδο. Την δεκαετία του 1980 υπήρξε νέα επέκταση και αύξηση της χωρητικότητας σε 55.000 και τα επόμενα χρόνια ανακαινίστηκε σχεδόν από την αρχή, καθώς το 1990 ήταν στη λίστα με τα γήπεδα που θα φιλοξενούσαν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας.
Ένα γήπεδο καθαρά οπαδικό
Τα σχέδια έγιναν από την αρχιτέκτονα, Βιτόρια Γκρεγκότι, και οι εργασίες ξεκίνησαν το 1987 και ολοκληρώθηκαν το 1989. Κατά τη διάρκεια του Mundial, το Marassi φιλοξένησε τρία ματς της φάσης των ομίλων και ένα για τους «16». Το στιλ με το οποίο είναι τοποθετημένες οι εξέδρες, καθώς φέρνουν τον θεατή πολύ κοντά στον αγωνιστικό χώρο, θυμίζει πολύ περισσότερο ένα κλασικό γήπεδο της Premier League παρά ένα της Serie A.
Μέσα σε αυτό, οι οπαδοί της Τζένοα, ομάδας που είναι η αρχαιότερη στην Ιταλία με έτος ίδρυσης το 1983, καταλαμβάνουν την Nord και εκείνοι της Σαμπντόρια την Sud. Τα πρώτα ντέρμπι διεξάχθηκαν τη σεζόν 1946-47 και τα πήραν και τα δύο οι Μπλουτσερκιάτι. Η Σαμπ έχει μέχρι και σήμερα τις περισσότερες νίκες, ενώ είναι η μοναδική με ευρωπαϊκό τίτλο. Από την άλλη, η Τζένοα είναι καλύτερη εντός συνόρων με 9 πρωταθλήματα.
Στο λιμάνι από το οποίο σάλπαρε για πολλές ιστορικές ανακαλύψεις ο Χριστόφορος Κολόμβος, δεσπόζει ο φάρος [lanterna], σήμα κατατεθέν της πόλης. Από αυτόν έχει πάρει το όνομά του το ντέρμπι ανάμεσα σε Τζένοα και Σαμπντόρια. Ένα από τα πιο όμορφα ντέρμπι, λόγω και του γηπέδου, στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Είναι η απόλυτη γιορτή στο Λουίτζι Φεράρις κάθε φορά που φιλοξενεί το derby della Lanterna…
Πηγή: italians.gr
