Μια ντρίμπλα είναι μια χορογραφία, με έναν χορευτή και έναν παρτενέρ που δεν ξέρει τα βήματα, όμως “χορεύει” κανονικά σε ρυθμούς που δεν ελέγχει ο ίδιος.
Εκτός από τον βασιλιά των σπορ, το ποδόσφαιρο είναι Τέχνη, και μάλιστα από τις πιο εκφραστικές και άμεσες μορφές Τέχνης. Το ταλέντο με την μπάλα στα πόδια είναι χάρισμα που συγκρίνεται με τη ζωγραφική, την ποίηση και φυσικά τον χορό.
Ένα όμορφο γκολ χαρακτηρίζεται ποίημα, πίνακας ζωγραφικής, ενώ η ντρίμπλα έχει μέσα της στοιχεία χορού. Το σπάσιμο της μέσης, τα μικρά βηματάκια, το άγγιγμα (στην μπάλα) και η απότομη αλλαγή κατεύθυνσης θυμίζουν χορευτικές κινήσεις και το αποτέλεσμα στον θεατή είναι το ίδιο: ενθουσιασμός, έκσταση…
Μια ντρίμπλα είναι μια χορογραφία, με χορογράφο-χορευτή, πιρουέτες, σπάσιμο της μέσης και έναν ή περισσότερους παρτενέρ που δεν ξέρουν τα βήματα, όμως «χορεύουν» κανονικά…
Στα γήπεδα έχουμε δει μερικούς από τους μεγαλύτερους χορευτές: ο σπουδαίος Πελέ, ο μαγικός Γιόχαν Κρόιφ, ο αξεπέραστος Ντιέγκο Μαραντόνα, ο καλλιτέχνης Ζινεντίν Ζιντάν, το φαινόμενο Ρονάλντο, ο μποέμ Ροναλντίνιο, οι «εξωγήινοι» Κριστιάνο Ρονάλντο και Μέσι έχουν χαρίσει απίστευτες στιγμές καλλιτεχνίας και χορογραφίας. Όμως δύο είναι οι ντρίμπλες που έχουν αφήσει εποχή, και οι δύο από Ολλανδούς «χορογράφους».
Το «σπάσιμο» του Γιόχαν Κρόιφ
Χαρακτηριστική είναι η ντρίμπλα-σπάσιμο της μέσης του Κρόιφ, που έμεινε στην ιστορία. Στο Μουντιάλ του 1974, το 0-0 της Ολλανδίας με τη Σουηδία δεν το θυμάται σχεδόν κανείς, αφού από εκείνο το ματς δεν έμεινε τίποτα άλλο στην ιστορία, πέρα από τον αέρινο χορό του Γιόχαν Κρόιφ.
Έχοντας στην κατοχή του την μπάλα από αριστερά, ο ιπτάμενος Ολλανδός βρέθηκε να μαρκάρεται από τον Γιαν Όλσον, ο οποίος τον πλησίασε από την πλευρά του αριστερού του χεριού. Όντας με πλάτη προς την τελική γραμμή του άουτ και ενώ όλοι περίμεναν ότι το μαρκάρισμα του Σουηδού θα ήταν αποτελεσματικό και θα του αποσπούσε την μπάλα, ο Κρόιφ με το δεξί του πόδι περνάει την μπάλα πίσω από τον εαυτό του, κάνοντας περιστροφή γύρω από τον εαυτό του και στέλνοντας τον Όλσον για… σπίρτα!
«Ήμουν χαρούμενος γιατί τον είχα στο κόρνερ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν κατάλαβα τι έγινε μετά. Νόμιζα ότι είχα την μπάλα, αλλά την επόμενη στιγμή δεν την είχα… Δεν είχα ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο. Το κοινό και οι συμπαίκτες μου γέλαγαν, αλλά ήταν κάτι το εξωπραγματικό», διηγείται το… θύμα του Κρόιφ, σε μια ομολογία που κάνει την ντρίμπλα να φαίνεται πιο εξωπραγματική: «Ήταν η πιο περήφανη στιγμή στην καριέρα μου. Δεν εξευτελίστηκα, δεν ρεζιλεύτηκα. Απλά δεν είχα άλλη επιλογή. Ο Κρόιφ ήταν ιδιοφυΐα».
Άλλωστε, δεν πρόκειται για μια απλή ντρίμπλα. Πρόκειται για ένα σόλο ενός καταξιωμένου χορευτή. Ο τρόπος που τινάζει το πόδι, που μαζεύει την μπάλα με το εσωτερικό, έτσι όπως σπάει τη μέση του… Όλες οι κινήσεις του είναι βγαλμένες από μπαλέτο, τον βλέπεις και σου φαίνεται πως ακούς τη «Λίμνη των Κύκνων». Όπως είπε και ο χορευτής Ρούντι φαν Ντάντζιγκ, στενός φίλος του μεγάλου Ρούντολφ Νουρέγιεφ, «ο Κρόιφ κατά κάποιον τρόπο ήταν καλύτερος χορευτής από τον Νουρέγιεφ. Είχε καλύτερη και πιο πλαστική κίνηση».
Το αριστούργημα του Ντένις Μπέργκαμπ
Ύστερα από 28 χρόνια, ένας άλλος Ολλανδός αποφάσισε να πάει την ντρίμπλα σε άλλο επίπεδο. Εμπνευσμένος από τον Κρόιφ, ο Ντένις Μπέργκαμπ κατόρθωσε να ντριμπλάρει τον αμυντικό με τέτοιο τρόπο, που ακόμα και σήμερα, βλέποντας κανείς το βίντεο δεν μπορεί να καταλάβει πώς η μπάλα και το κορμί του Ολλανδού συνδυάστηκαν τόσο αρμονικά, σαν πραγματικοί χορευτές…
Στις 2 Μαρτίου του 2002, η Άρσεναλ φιλοξενούσε τη Νιούκαστλ και ο Μπέργκαμπ επεφύλασσε μια χορευτική κίνηση που θα έμενε αξέχαστη. Δεχόμενος την πάσα από τον συμπαίκτη του Ρομπέρ Πιρές και έχοντας τον Έλληνα χαλκέντερο αμυντικό Νίκο Νταμπίζα στην πλάτη του, «χαϊδεύει» με τέτοιον τρόπο την μπάλα ώστε να πάρει φάλτσο κινούμενη στα δεξιά, ενώ αυτός έστριβε το κορμί του 90 μοίρες από τα αριστερά. Αλλού η μπάλα, αλλού ο Ντένις ο… τρομερός, όμως συναντήθηκαν πίσω από τον Νταμπίζα που έχασε την ισορροπία του μετά από αυτό τον χορό. Έναν χορό που δεν ζήτησε ποτέ, όμως συμμετείχε και άθελά του έγραψε ιστορία…
«Δεν ντρέπομαι καθόλου. Ίσα ίσα, είμαι περήφανος γιατί αυτό το γκολ θα το βλέπει ο κόσμος μία ζωή και θα ρωτάει: ποιος είναι αυτός ο αμυντικός που έφαγε αυτή τη ντρίμπλα», είχε πει ο Νταμπίζας. Ωστόσο, ας αφήσουμε τον ίδιο τον… ηθικό και φυσικό αυτουργό να μιλήσει για αυτό το αριστούργημα.
«Ήθελα την πάσα του Πιρές στα πόδια μου αλλά αυτή πήγε σε ένα σημείο πιο πίσω από μένα. Δεν ήταν αυτό που περίμενα οπότε σκέφτηκα ότι χρειάζομαι μια νέα ιδέα. Θα μπορούσα να πάω για την ασφαλέστερη επιλογή, να έκανα κοντρόλ και να την επέστρεφα προς τα πίσω. Ή μετά το κοντρόλ να γυρνούσα.
Λίγα μέτρα πριν φτάσει η μπάλα σε μένα πήρα την απόφαση να την περάσω γύρω από τον αμυντικό. Ο πιο γρήγορος τρόπος για να βρεθώ μπροστά της ήταν να ακολουθήσω εκείνη την πορεία που ακολούθησα. Μπορεί να φάνηκε λίγο περίεργο ή ωραίο αλλά για μένα ήταν απλά ο γρηγορότερος τρόπος για να φτάσω στην μπάλα.
Γενικότερα δεν μου αρέσουν τα τρικ. Δεν είναι κάτι που έχω συνέχεια στο μυαλό. Το τελείωμα της φάσης ήταν απλά μια προσπάθεια να στείλω την μπάλα προς τα δίχτυα με τέτοιο τρόπο που ο τερματοφύλακας να μη μπορεί να τη φτάσει. Η όλη κίνηση είχε τρομερή ακρίβεια. Θα μπορούσε να εξελιχθεί τελείως λάθος αλλά εκείνη τη φορά λειτούργησε σωστά.
Όταν είδα το γκολ μετά στην τηλεόραση μου φάνηκε πολύ διαφορετικό από αυτό που είχα στο μυαλό. Στην τηλεόραση βλέπεις τον αμυντικό. Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι βρίσκεται εκεί δίπλα αλλά ποτέ δεν τον είδα κανονικά. Απλά ένιωσα την παρουσία του και ήξερα ότι ήταν δίπλα μου».
Πηγή: calendart.gr
