Στην εκπομπή ‘Σε κάθε γωνιά της Αθήνας’ του abola.gr φιλοξενήθηκε η Ευβοιώτισσα αθλήτρια του Ατρόμητου Ξανθή Μισιρλή, μιλώντας για διάφορα θέματα σχετικά με το γυναικείο ποδόσφαιρο και την προσωπική της πορεία στο άθλημα, αλλά και τη σημερινή πραγματικότητα σ’ αυτό εν μέσω κορονοϊού.
Για το πως ήταν όλο αυτό το διάστημα που λόγω κορονοϊού δεν μπορούσε να προπονηθεί με την ομάδα της: ‘Ήτανε πολύ δύσκολα γενικά. Δεν πέρασα την καραντίνα στην Αθήνα, ήμουν αρκετά μακριά απ’ την ομάδα. Γενικά προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τη φυσική μας κατάσταση. Παρόλα αυτά η ομάδα φαίνεται πλέον τώρα στις προπονήσεις ότι δεν είναι έτοιμη για να ξεκινήσει την Κυριακή το πρωτάθλημα. Θεωρώ περισσότερο λόγω τραυματισμών, γιατί αυτή η πίεση και αυτή η κούραση, που βγάζουμε αυτή τη στιγμή, θα μας βγουν και στα παιχνίδια. Παρόλα αυτά εύχομαι να έχουμε μια υγιή χρονιά, για όσο διαρκέσει, και να κρατήσουμε την υγεία μας, τα πατήματα μας’.
Για το αν επιθυμούσε να ξεκινήσουν οι προπονήσεις: ‘Ήθελα και πολύ νωρίτερα, γιατί θεωρώ ότι απ’ τη στιγμή που ξεκίνησε η Super League 2 και ξεκίνησαν προπονήσεις και σε αθλήματα σε κλειστό χώρο, το γυναικείο ποδόσφαιρο και γενικά αθλήματα που οι προπονήσεις τους είναι σε ανοιχτό χώρο δεν έπρεπε να κρατήσει τόσο πολύ καιρό η απραξία τους. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει τουλάχιστον από αρχές Φεβρουαρίου και ας ξεκινούσε το πρωτάθλημα μας μετά από ένα μήνα, αρχές Μαρτίου. Πιστεύω αυτό θα ήταν το κατάλληλο. Σίγουρα ήταν πάρα πολλά τα κρούσματα, αλλά δεν θεωρώ ότι εμείς θα επιβαρύναμε την κατάσταση’.
Για το αν θεωρεί ότι θα πρέπει να ‘ανοίξουν’ και οι Β’-Γ’ Εθνική γυναικών: ‘Σίγουρα θα ήταν ένα καλό βήμα όλο αυτό, απλά θεωρώ ότι πλέον είναι λίγο αργά. Καλύτερα δηλαδή όλα αυτά τα χρήματα που θα χρειαστεί να χαλάσουν οι ομάδες για να ξεκινήσουν τώρα τα πρωταθλήματα της Β’ και τη Γ’ Εθνικής, να κρατήσουνε. Να ανοίξουν βέβαια οι προπονήσεις, αλλά τα πρωταθλήματα θεωρώ ότι θα ‘ταν πολύ καλύτερα να ξεκινήσουν από Σεπτέμβρη. Έτσι ώστε να προλάβουν οι ομάδες να προετοιμαστούν κανονικά’.
Για το πως ‘κυλάει’ η προετοιμασία με τον Ατρόμητο: ‘Οι προπονήσεις είναι καθημερινές. Προσπαθούμε, δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Πιέζουμε μέχρι εκεί που μπορούμε να πιέσουμε. Σίγουρα αυτό που δεν θέλουμε είναι να βγάλουμε κάποιον τραυματισμό. Από κει και πέρα θα δείξει, μετά το πρώτο παιχνίδι, σε τι κατάσταση είναι η ομάδα. Δεν θέλω να πω κάτι το οποίο δεν θα τηρήσουμε σίγουρα. Όπως είπα, θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Θα προσπαθήσουμε με όλες αυτές τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν, να έχουμε υγεία και όλα τα άλλα πιστεύω θα έρθουνε. Εύχομαι σε μια επόμενη χρονιά, πιο δυνατή, πιο οργανωμένη, με τη στήριξη του κόσμου κυρίως, να έχουμε βγει απ’ την πανδημία και να μπορέσουμε να επανέλθουμε και να επιστρέψουμε στα πράγματα, όπως ήταν προ του κορονοϊού’.
Για τον στόχο του Ατρόμητου στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής γυναικών: ‘Σίγουρα θα είναι να παραμείνουμε στην κατηγορία. Δεν έχει γίνει γνωστό πόσες ομάδες θα πέσουν. Πιστεύω ότι μπορούμε με κάθε δυνατό τρόπο να προσπαθήσουμε για το καλύτερο και αυτός είναι ο στόχος μας, να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Πάμε για να το διασκεδάσουμε κυρίως, έτσι όπως έχει έρθει, να προσέχουμε την υγεία μας και να μείνουμε στον χώρο τον οποίο αγαπάμε τόσο πολύ’.
Για τη διοίκηση του Ατρόμητου: ‘Είναι δίπλα μας όλο αυτό το διάστημα. Το καλό είναι ότι με την ομάδα, παρόλο που είμαστε κοπέλες από διαφορετικές περιοχές, εγώ τώρα ήρθα στην Αθήνα, η διοίκηση ήταν όλο αυτό το διάστημα μαζί μας. Δηλαδή υπήρχε επικοινωνία, μας στέλνανε προγράμματα για όλες αυτές που θέλαμε να ασχοληθούμε και μόνες μας. Σίγουρα είναι όλοι δίπλα μας’.
Για το ποδόσφαιρο γυναικών και τα προβλήματα που υπάρχουν: ‘Δυστυχώς, θεωρώ ότι μας αντιμετωπίζουν σαν κάτι διαφορετικό. Σε καμία περίπτωση δεν μας βάζουν στο ίδιο σακί με τους άντρες. Αυτό θεωρώ είναι άσχημο στην Ελλάδα. Ειδικά για την Α’ Εθνική, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί όλη την Ελλάδα. Θεωρώ ότι είμαστε από τις πρώτες χώρες που είναι τόσο πολύ υποβαθμισμένο και δεν προβάλλεται τόσο πολύ. Δηλαδή όλο αυτό το διάστημα, σε όλες τις χώρες, από ένα σημείο και μετά τα πρωταθλήματα υπήρχανε, όλες οι ομάδες προπονούνταν κανονικά, τηρούσαν τα πρωτόκολλα, έκαναν τεστ. Στην Ελλάδα, όπως είπα, αργήσανε πάρα πολύ να πάρουνε κάποιες αποφάσεις και φαινόταν ότι με την απραξία τους δεν τους ενδιέφερε και τόσο πολύ. Δηλαδή ήμασταν στην τελευταία μοίρα, μπορώ να πω’.
Για το ποια είναι η αντιμετώπιση απ’ τους άντρες προς το γυναικείο ποδόσφαιρο: ‘Σίγουρα δεν μπορούνε να μας συγκρίνουνε μαζί τους. Θεωρούν ότι είμαστε κατώτερες, παρόλα αυτά θεωρώ ότι υστερούμε μόνο στη δύναμη. Όλα τα υπόλοιπα κερδίζονται με σκληρή δουλειά. Μόνο η δύναμη θεωρώ ότι διαφέρει από τους άντρες. Κάνουμε ναι μεν ένα άθλημα δύσκολο, σκληρό, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν να υποτιμάει όλη αυτή την προσπάθεια που κάνουμε όλες, σαν γυναίκες’.

Για το πως αποφάσισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και γενικά για την πορεία της στο άθλημα ως σήμερα: ‘Ασχολούμαι από πάρα πολύ μικρή, λόγω του πατέρα μου του Κώστα Μισιρλή ήμουνα από πολύ μικρή στα γήπεδα. Στη Βόρεια Εύβοια -κατάγομαι απ’ τον Ταξιάρχη- δεν είχαμε γυναικεία ομάδα. Έπαιζα μέχρι τα 12 μου σε ακαδημίες αγοριών. Όταν έκλεισα τα 13 έβγαλα δελτίο στις Αβαντίδες, από κει ξεκίνησα. Έμεινα 4μιση χρόνια. Μετά λόγω πανελληνίων, τη χρονιά που ήμουν τρίτη λυκείου, πήγα στις Αρτέμιδες Ωρεών, σωματείο που δεν υπάρχει πλέον (κράτησε δύο χρόνια ως σωματείο). Μετά πέρασα στην Καρδίτσα για σπουδές. Έπαιξα τρία χρόνια στις Ελπίδες, κάναμε πρωταθλητισμό. Πήγαμε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν τεράστια εμπειρία για μένα και τον τέταρτο χρόνο των σπουδών μου έπαιξα στα Τρίκαλα, που θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες ομάδες που έχει η Ελλάδα, από όλες τις απόψεις: κλίμα, προπονητές, τα πάντα. Θεωρώ ότι κάθε κοπέλα αξίζει να περάσει απ’ αυτήν την ομάδα, για να καταλάβει την πραγματική αθλητική παιδεία, το οποίο περνάνε στα παιδιά πρώτα απ’ όλα και μετά όλα τα υπόλοιπα. Σίγουρα όλες οι ομάδες μου έχουν προσφέρει και κάτι, απ’ όλες έχω μάθει κάτι, αλλά θεωρώ ότι απ’ τα Τρίκαλα έχω κρατήσει τα πιο σημαντικά. Για τα Τρίκαλα έχω να πω μόνο τα καλύτερα και εύχομαι η χρονιά να είναι επιτυχημένη γι’ αυτούς. Προωθούν πολλές μικρές απ’ τις ακαδημίες τους και δουλεύουνε πάνω σ’ αυτές. Έχει κορίτσια μόνο απ’ τα Τρίκαλα, στηρίζει τα κορίτσια’.
Για τη θέση που αγωνίζεται: ‘Δεξί εξτρέμ. Επειδή από μικρή έπαιζα μαζί με τα αγόρια με βάζανε επίθεση’.
Για τη μεταγραφή της στον Ατρόμητο: ‘Ήρθα για πρακτική στην Αθήνα, οπότε έπρεπε να βρω κάποια ομάδα εδώ και επειδή έβαλα προτεραιότητα τη δουλειά μου έπρεπε να βρω μια ομάδα κοντά σε εμένα και γι’ αυτό επέλεξα τον Ατρόμητο, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Δεν ήθελα να παίξω σε άλλη κατηγορία, ήθελα να παίξω στην Α’ Εθνική. Απ’ την πρώτη στιγμή με εμπιστεύθηκαν όλοι στην ομάδα και οι συμπαίκτριες μου και πιστεύω θα βγει κάτι καλό από όλο αυτό’.
Για το ποιες θεωρεί ότι ήταν οι καλύτερες της σεζόν: ‘Σίγουρα έκανα μεγάλα άλματα στον χώρο του ποδοσφαίρου όταν πήγα στην Καρδίτσα, αν όχι την πρώτη χρονιά, τη δεύτερη σίγουρα. Ήτανε η χρονιά 2017-18, γιατί συναναστράφηκα και με ξένες παίκτριες έμπειρες, η μία μάλιστα αγωνίζεται κιόλας στον ΠΑΟΚ, η Μπετανκούρ, η οποία είναι τοπ-σκόρερ και είναι τιμή για μια παίκτρια να παίζει δίπλα σε έμπειρες παίκτριες, μόνο να κερδίσει πράγματα έχει. Και πέρσι στα Τρίκαλα, ουσιαστικά λόγω του κορονοϊού ήταν ‘μισή’ σεζόν, διότι δούλεψα πάρα πολύ σκληρά. Έκανα ακόμη και τρεις προπονήσεις τη μέρα, γιατί αγαπάω αυτό που κάνω πρώτα απ’ όλα’.
Για τους προπονητές της: ‘Σίγουρα απ’ όλους έχω κερδίσει κάτι, αλλά νομίζω ότι με αυτούς που συνεργάστηκα καλύτερα ήταν με τον Γιώργο Λουλέ, απ’ τα Τρίκαλα, τον οποίο έχω μέσα στην καρδιά μου’.
Για το παιχνίδι που έχει κρατήσει περισσότερο στη μνήμη της: ‘Ο πρώτος αγώνας των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ με ομάδα απ’ το Καζακστάν. Έκανα ένα απ’ τα καλύτερα μου παιχνίδια, αν και σε θέση στην οποία δεν είχα αγωνιστεί πολύ καιρό -ως αριστερό μπακ- γιατί υποτίθεται ότι η αντίπαλος μας ήταν η πιο υψηλής δυναμικότητας ομάδα στον όμιλο μας’.
Για τα ποδοσφαιρικά της ινδάλματα: ‘Ο Μέσι είναι ένας παίκτης που θαυμάζω και ο Ρονάλντο είναι υπερπαίκτης. Ταλέντα θα βγαίνουν πάντα, αλλά αυτοί οι δύο είναι φαινόμενα για την εποχή μας’.
Για το αν θα προέτρεπε κορίτσια να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο και το ενδιαφέρον της για την προπονητική: ‘Ναι. Έχω κάνει ήδη ένα πρώτο βήμα για την προπονητική. Εργαζόμουν κιόλας ως προπονήτρια σε μια ακαδημία κοριτσιών, για λίγο καιρό γιατί δυστυχώς μετά ξεκίνησε η καραντίνα. Το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος που θεωρώ ότι θα πρέπει να προβληθεί, παρόλο που αντιμετωπίζεται απ’ τους γονείς -και απ’ τους άντρες κυρίως- ως κάτι που η γυναίκα δεν το κάνει. Σίγουρα θα προέτρεπα κορίτσια να ασχοληθούν μ’ αυτό’.
Για το τι έχει κερδίσει απ’ το ποδόσφαιρο: ‘Πέρα απ’ τις φιλίες, πειθαρχία, είναι πολλά αυτά που κερδίζεις απ’ το ποδόσφαιρο. Καταρχάς φάνηκε αυτό όταν πατήσαμε για πρώτη φορά το πόδι μας στο γήπεδο, μετά από τόσο πολύ καιρό, που νιώσαμε μια αγαλλίαση μέσα στην ψυχή μας, σε ηρεμεί αυτό’.
Για το κλίμα στην ομάδα της: ‘Είμαστε μια παρέα. Δεν υπάρχουνε κλίκες, ούτε τσακωμοί, λύνουμε τα πάντα, συζητάμε. Χαίρομαι που τα κορίτσια με εξέλεξαν αρχηγό και θεωρώ ότι η μία στηρίζει την άλλη. Δεν υπάρχει γκρίνια, ούτως ή άλλως όλες μας είμαστε μικρές σε ηλικία, οπότε δεν θεωρώ ότι έχουμε να χωρίσουμε κάτι’.
