Ο Τάσος Ταυταρίδης σημειώνει, ότι το ξεκίνημα αυτής της δεκαετίας, βρίσκει σε μια ευτυχή συγκυρία, το έμψυχο δυναμικό της ομάδος, με τη συνύπαρξη δεκάδων ποδοσφαιριστών μεγάλης ποδοσφαιρικής αξίας, που συνόδευσαν αγωνιστικά την πορεία του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’80.
‘Ήταν μεγάλη μου τιμή να είμαι συμπαίκτης με σπουδαίους ποδοσφαιριστές όπως οι: Μαστραντωνάς, Λάμπρου, Σταματίου, Καλαβρής, Παναγιωτίδης, Γιαννιώδης, Καρατζάς, Σταμέλος, Βρύνιος, Αναγνώστου, Ξεφτεράκης, Αναγνωστάκης, Χατζηστάμου, Κωνσταντώνης, Δανέλης, Μερδίτης, Αποστολόπουλος, Κεραμιδάς, Μυστριώτης, Κουλούρης, Σταθαράς, Σκόνδρας Παναγιώτης, Δεληγιώργης, Βουτσάς, Κουφόπουλος, Αυλωνίτης, Αυγέρης, Παπαθεοδώρου, Μαρίνος, Γεώργιος Γκάβαλης και άλλοι, που είναι αδύνατον η μνήμη να κάνει στο ακέραιο το καθήκον της…
Με αυτά τα παιδιά με συνδέουν αξέχαστες, πικρές και γλυκές στιγμές, που θα προσπαθήσω να φέρω στη μνήμη μου και τις μοιρασθώ μαζί σας:
Έντονα θυμάμαι ένα παιχνίδι με τον Ηρόδοτο στο Ηράκλειο την περίοδο ’80-’81. Οι μνήμες απ’ το ‘δυσάρεστο περιστατικό του ’79 ήταν ακόμη νωπές. Μπήκαμε στο γήπεδο και πλησιάσαμε προς την είσοδο των αποδυτηρίων. Μια ‘ύποπτη’ ηρεμία βασίλευε. Ένας φροντιστής της τοπικής ομάδος, μας υποδέχθηκε ευγενικά και μας είπε να προχωρήσουμε στο βάθος. Αυτό κάναμε και τότε, όρμησαν από παντού οπαδοί, ποδοσφαιριστές και παράγοντες της τοπικής ομάδος. Μας έβριζαν και μας κτυπούσαν. Κινδύνευε ακόμη και η υγεία του προέδρου Τάσου Καμπούρη, που ήταν ήδη προβληματική. Σε κακό χάλι μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο. Στο ημίχρονο μείναμε στο κέντρο του γηπέδου. Ο Πατηνιώτης ο τερματοφύλακας της γηπεδούχου, που ήταν και ο κεντρικός πρωταγωνιστής του συμβάντος μας έφερε ένα κουβά νερό και τον άδειασε πάνω μας… ‘Πιέστε να ξεδιψάσετε μας είπε’ και ο Γιαννιώδης έγινε ‘Τούρκος’… πήγε να τον αρπάξει! Την τελευταία στιγμή τον συγκρατήσαμε και αποφύγαμε τα χειρότερα. Χαμένοι και δαρμένοι φθάσαμε στο αεροδρόμιο..!
Θυμάμαι και ένα μεθυσμένο που τα είχε βάλει με τον Λάμπρου και τον φοβέριζε…: ‘Πέντε… παίξε όμορφα άσε τις παλικαριές και κάτσε να χάσεις. Θα πεθάνεις… πάρτο χαμπάρι!’. Ο Γιώργος το έπαιξε ‘διπλωματία’ με τον μεθύστακα, στο παιχνίδι όμως έκανε τη δουλειά του και με το παραπάνω.
Την περίοδο ’81-’82 όλοι θα θυμούνται παίκτες και φίλαθλοι ένα παιχνίδι με την Ελευσίνα (1-1) που συγκέντρωσε δέκα χιλιάδες κόσμο στις εξέδρες. Δέος σε καταλάμβανε, συγκίνηση και υπερηφάνεια. Πολύ κόσμο είχε και σε ένα άλλο παιχνίδι με την Παναχαϊκή 1-0 με πάνω από επτά χιλιάδες φίλους της ομάδας στις εξέδρες. Σ’ ένα παιχνίδι μέσα στο Μενίδι με τον Αχαρναϊκό είχαμε χάσει 5-3, αλλά αυτό δεν έφθανε και δεχθήκαμε γενική επίθεση από ανθρώπους της τοπικής ομάδας. Όλοι μαζί καταλήξαμε στο αστυνομικό τμήμα, με μηνύσεις εκατέρωθεν. Επίσης μηνύθηκαν ο διαιτητής του αγώνος και αυτός ανταπέδωσε τη μήνυση. Φαύλος κύκλος χωρίς τελειωμό…
Πολύ ξύλο και σ’ ένα παιχνίδι της ομάδας την ίδια περίοδο με το Αιγάλεω. Είχα χάσει τότε 1-0. Η επιστροφή συνοδεύτηκε από δραματικά γεγονότα και με την παρουσία της Αστυνομίας με ‘κλουβές’ μέχρι την εθνική οδό. Τόσο ήταν το μίσος και η οργή των οπαδών του Αιγάλεω κατά των ποδοσφαιριστών και παραγόντων της ομάδας μας.
Την περιόδο ’82-’83 σ’ ένα παιχνίδι στη Μυτιλήνη που είχε λήξει 1-1, οι γηπεδούχοι προς το τέλος του αγώνος, βρήκαμε τη δύναμη για τόσα τροχάδια και οι πέτρες να ‘πέφτουν βροχή’ στ’ αποδυτήρια που μπήκαμε να γλιτώσαμε. Αυτά τα είχαν με τον διαιτητή αλλά πήρε και μας η μπόρα. Οι διαιτητές λοιπόν έφυγαν απ’ το γήπεδο μεταμφιεσμένοι αστυνομικοί και γλίτωσαν όπως και εμείς χάρις στις προσπάθειες των παραγόντων του Αιολικού, περνώντας ανάμεσα στους οπαδούς της τοπικής ομάδας…
Το ’83-’84 θυμάμαι μια αλληλουχία μειωτικών για τους ποδοσφαιριστές γεγονότων, με κάποιους κακούς φιλάθλους να θέλουν να ‘σπιλώσουν’ το ‘αγωνιστικό μητρώο’ κάποιων συμπαικτών μας, δημιουργώντας αναταραχή στους κόλπους της ομάδος. Μερικοί μάλιστα ‘έριχναν λάσπη’ προκαταβολικά για μειωμένη απόδοση σε επερχόμενα παιχνίδια. Όλοι θα θυμούνται τα γεγονότα στο παιχνίδι με την Νίκη Βόλου και την ‘έκρηξη του Σταμέλου κατά του προπονητή Νίκου Κασάπη’.
Ο Τάσος Ταυταρίδης μας ανέφερε και το περιστατικό με τον Αντώνη Αυλωνίτη που έπαιξε τον Φεβρουάριο του ’85 τερματοφύλακας, στο παιχνίδι μας με τον Ιωνικό που είχε λήξει 2-2, γεγονός που αναφέρουμε σε άλλη ενότητα με περισσότερα στοιχεία.
‘Λίγο πριν…’ θα συνεχίσει ο Τάσος Ταυταρίδης… ‘πολλοί θα θυμούνται ένα παιχνίδι ένα παιχνίδι στα Χανιά που είχαμε κερδίσει 1-0 με γκολ του Βουτσά που οι γηπεδούχοι αμφισβητήσαν. Είχαμε σαράντα λεπτά διακοπή και του β’ ημίχρονο έγινε κανονικά με πλήρη σχεδόν συσκότιση… Ήταν Οκτώβριος του ’84. Την ίδια χρονιά και ένα ευχάριστο γεγονός. Επιστρέφαμε απ’ την Άρτα έχοντας πάρει θετική ισοπαλία. Ο προπονητής μας Νίκος Καραμανλής σε μεγάλα κέφια, δεν άφησε το μικρόφωνο του πούλμαν στιγμή από τα χείλη του. Υποκρινόταν μάλιστα τον ‘σπουδαίο δημοσιογράφο Γιώργο Βενετούλια’, να παίρνει συνέντευξη απ’ τον ‘διακεκριμένο προπονητή Νίκο Καραμανλή’. Επευφημίες απ’ τους παίκτες, ‘χορός της κοιλιάς’ και ‘στριπτίζ’ μέχρι να φθάσουμε στον προορισμό μας..!
Τον Ιούλιο του ’87 και ενώ έχουμε στεφθεί πρωταθλητές, ήρθε ένα πραγματικά θλιβερό γεγονός να μας συγκλονίσει. Ο εξαίρετος και πολύ αγαπητός συμπαίκτης μας, Θανάσης Δανέλης, έχανε τη ζωή του μετά από σύγκρουση οδηγώντας τη μηχανή του συμπαίκτη του Αντώνη Αυλωνίτη. Αιωνία του η μνήμη!
Την ίδια περίοδο είχαμε κερδίσει στην πρεμιέρα την Κέρκυρα που είχε έρθει με έντεκα ποδοσφαιριστές και δεν μπορούσε να λειτουργήσει στο γήπεδο… 9-0! Αυτό το σκορ όμως οι προσβεβλημένοι Κερκυραίοι δεν μας το συγχώρησαν και στο β’ γύρο μας περίμεναν με άγριες διαθέσεις στο αεροδρόμιο, που συνεχίσθηκαν και στο γήπεδο. Μας κέρδισαν τελικά 2-0 και ηρέμησαν και αυτοί και εμείς…’.
