Αντάξιος του ονόματος και της ιστορίας τους ήταν ο επαναληπτικός ημιτελικός του κυπέλλου μεταξύ Αρτάκης και Ταμυναϊκού, με τις δυο ομάδες να δικαιούνται να χαμογελούν. Οι γηπεδούχοι γιατί ήταν ανταγωνιστικοί απέναντι σε ομάδα που αγωνίζεται σε μεγαλύτερη κατηγορία και έδειξαν χαρακτήρα και μαχητικότητα ακόμη και όταν έπαιξαν με δύο παίχτες λιγότερους απ’ τους αντιπάλους τους. Οι δε Αλιβεριώτες γιατί φυσικά προκρίθηκαν στον τελικό και μάλιστα αποκλείοντας εκτός έδρας μια επίσης παραδοσιακή δύναμη του ευβοϊκού ποδοσφαίρου και να πάρουν μια άτυπη ρεβάνς για τον χαμένο τελικό του 2014 με αντίπαλο τον ΑΟΝΑ. Έτσι οι φιλοξενούμενοι θα έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν το τέταρτο κύπελλο στην ιστορία τους και πρώτο μετά από μια δεκαετία απέναντι στον ΑΟ Χαλκίς, σ΄ έναν τελικό που θα έχει την ιδιομορφία ν΄ αποτελείται από δυο ομάδες που δεν αγωνίζονται στα πρωταθλήματα της Εύβοιας.
Συνολικά, οι φιλοξενούμενοι ήταν καλύτεροι και είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων σ΄ όλη σχεδόν την διάρκεια του αγώνα, ενώ η Αρτάκη, ήταν καλύτερη απ’ το ξεκίνημα του δεύτερου 45λεπτου και μετά, οπότε και είχε αριθμητικό μειονέκτημα. Έτσι η ομάδα του Αλιβερίου, προσπάθησε και κατάφερε να ξεκινήσει δυνατά και ήδη πριν την συμπλήρωση του πρώτου 5λεπτου, δημιούργησε δύο αξιόλογες τελικές. Αρχικά, στο 3΄, με δυνατό-μακρινό σουτ του Σιλιγαρδάκη, που έστειλε την μπάλα να περάσει λίγο πάνω απ’ τ΄ οριζόντιο δοκάρι του Τσάμαρη και ένα λεπτό μετά με κεφαλιά του Κώτσι απ’ το ύψος της μεγάλης περιοχής, που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί αμυντική αδράνεια και ασυνεννοησία, όμως η μπάλα πέρασε ελάχιστα έξω και δίπλα απ’ το αριστερό κάθετο δοκάρι των γηπεδούχων.
Οι φιλοξενούμενοι συνέχισαν να πιέζουν, όμως ο ΑΟΝΑ βασιζόμενος κυρίως στο έμπειρο αμυντικό δίδυμο των Μπισμπικόπουλου-Τσούτη, που ‘καθάριζαν’ τα πάντα στον άξονα, δεν άφησαν τον Ταμυναϊκό να μετουσιώσει ανάλογα σε φάσεις την υπεροχή τους. Όλα αυτά μέχρι το 43΄, οπότε και είχαμε την πρώτη σημαντική στιγμή της αναμέτρησης, όταν έπειτα από -μία απ’ τις λίγες- επιθετικές προσπάθειες των γηπεδούχων, οι Αλιβεριώτες έφυγαν ταχύτατα στην κόντρα, που είχε τελικό αποδέκτη τον Κούρτη μέσα στην περιοχή, τον όποιο προσπάθησε να σταματήσει ο Μαστροκώστας, με αντικανονικό τρόπο σύμφωνα με τον διαιτητή Φώτη, ο οποίος δεν δίστασε να δείξει την κόκκινη κάρτα στον ποδοσφαιριστή της Αρτάκης, καταλογίζοντας πέναλτι. Οι δυο ομάδες όμως πήγαν στην ισοπαλία στ΄ αποδυτήρια, αφού ο Σιλιγαρδάκης, δεν ευστόχησε απ’ τα 11 βήματα, στέλνοντας με συρτό χτύπημα την μπάλα να χτυπήσει την εξωτερική πλευρά του δεξιού δοκαριού του Τσάμαρη -που έπεσε στην σωστή γωνία- και να φύγει άουτ.
Στην επανάληψη και αφού φαίνεται να λειτούργησε συσπειρωτικά και γενικότερα θετικά η αποβολή του Μαστροκώστα για την ομάδα του, ο ΑΟΝΑ πήρε πολύ μεγαλύτερο ‘κομμάτι’ επιθετικά στο παιχνίδι, ενώ και αμυντικά παρουσιάστηκε βελτιωμένος, ‘θωρακίζοντας’ και με κινήσεις απ τον πάγκο τ’ άκρα του και μη αφήνοντας ουσιαστικά τον Ταμυναϊκό να απειλήσει σοβαρά την εστία του στο β΄ μέρος. Ακόμη και μετά το 68΄, οπότε και οι γηπεδούχοι… έχασαν και άλλο παίχτη, αφού έφυγε για τ΄ αποδυτήρια με κόκκινη και ο Στέλιος Μπαλαμπάνης, για αντικανονικό μαρκάρισμα πάνω στον Μήτρου. Έτσι φυσιολογικά οδηγηθήκαμε στην παράταση, με τις δυο ομάδες να συμπληρώνουν 180 αγωνιστικά λεπτά (μαζί με το πρώτο ματς του Αλιβερίου) χωρίς σκορ.
Το ερώτημα ήταν κατά πόσο οι… εννιά του ΑΟΝΑ θα άντεχαν για ακόμη μίση ώρα να διατηρήσουν τουλάχιστον το μηδέν στην άμυνα. Και φαινόταν ότι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν, τουλάχιστον μέχρι περίπου τα μισά του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, οπότε και ο Ταμυναϊκός, που προσπαθούσε να κάνει συνεχώς και πιο ασφυκτική την πίεση του, άνοιξε το σκορ σε μια μάλλον ανύποπτη φάση. Στο 98΄ λοιπόν και ενώ η άμυνα του ΑΟΝΑ καθάρισε ακόμη μια προσπάθεια για γέμισμα, η μπάλα έφτασε στον Κώτσι, που απ’ τα όρια της μεγάλης περιοχής με ωραίο ψηλοκρεμαστό πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ουσιαστικά όλα τελείωσαν σ΄ αυτήν την φάση, αφού με βάση τις ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί στον αγώνα, ήταν μάλλον αδύνατο να μπορέσουν οι γηπεδούχοι να σημειώσουν δύο τουλάχιστον τέρματα στο αγωνιστικό 20λεπτό ως την ολοκλήρωση και της παράτασης. Παρ΄ όλα αυτά οι προσπάθειες και η αγωνιστικότητα που έδειξαν οι Αρτακιανοί -και ειδικά τα νέα ταλαντούχα ‘φυντάνια’- ήταν συγκινητικές και άξιες παραδειγματισμού για το πως πρέπει να μάχεται ο άνθρωπος, ακόμη και όταν όλα τα προγνωστικά είναι εναντίον του. Το τελικό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε στο 119΄, με την φάση να ξεκινάει απ’ τα πόδια του Μήτρου, που πάτησε περιοχή και με ωραία μπαλιά τροφοδότησε τον Κούρτη, που με ωραίο πλασέ έκανε το τελικό 0-2.
Πριν την έναρξη του αγώνα τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του παλιού τερματοφύλακα της Αρτάκης Γιάννη Στουπή, που ‘έφυγε’ απ’ τη ζωή.
Αρτάκη (Βαγγέλης Ζέρβας): Τσάμαρης, Ταψής (46΄ Γκάβαλης), Μπαλαμπάνης, Μπισμπικόπουλος, Τσούτης, Αγγελάκης (46΄ Χιούσκα), Μπασινάς (82΄ Γκέκας), Μαστροκώστας, Λειβαδίτης , Κονόμι, Κολιόπουλος.
Ταμυναϊκός (Βαγγέλης Λαθουράς): Μπάρδης, Κρόκος (91΄ Ζαρίφης), Πιλάτης, Καρράς, Β. Αναστασίου, Σιλιγαρδάκης (61΄ Μήτρου), Κώτσι (101΄ Κ. Καρατζάς), Μ. Αναστασίου, Αντμίρ, Ραμπαβίλας (105΄ Σταμέλος), Κούρτης.
