EVIASPORTS.GR ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΡΕΤΡΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗΛΕΣ

‘Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ’: ΔΕΚΑΕΤΙΑ ’80 (Βαγγέλης Μουρτοπάλλας: Μια ‘σκιώδης’ παρουσία-‘βηματοδότης’ των διοικήσεων)

Ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας κατάγεται απ’ το Μαντούδι. Στην Χαλκίδα ήρθε το 1960 για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Γυμνάσιο. Δούλεψε για πολλά χρόνια στη Γενική Τράπεζα. Γνώρισε το ποδόσφαιρο μέσα απ’ τον Ολυμπιακό Χαλκίδας, στ’ αποδυτήρια του οποίου μπαινόβγαινε κάνοντας διάφορα ‘θελήματα’ και βοηθώντας τους προπονητές και τους παράγοντες όταν ήταν πολύ μικρός σε ηλικία. Στα 1978 ιδρύει μαζί με τον συχωρεμένο Βαγγέλη Λεοντή, τον Γιώργο Τικταπανίδη και τον Νίκο Φλώκο τον Σύνδεσμο Φίλων του Α.Ο. ‘ΧΑΛΚΙΣ’.

Ο Τάσος Καμπούρης διείδε το ταλέντο, την πνευματική διαύγεια και το συνετό του χαρακτήρος του και σε μια Γενική Συνέλευση του ’80 ‘ανακοίνωσε’ την είσοδο του στο Διοικητικό Συμβούλιο. Έζησε από κοντά τρεις μεγάλες ηγετικές μορφές του Χαλκιδέικου Ποδοσφαίρου, τον Τάσο Καμπούρη, τον Μιχάλη Εμμανουηλίδη και τον Σπύρο Αλεξάνδρου και σαφώς ‘δικαιούται για να ομιλεί’, κρίνοντας πρόσωπα και καταστάσεις για μια δεκαετία που ξεκίνησε με προσδοκίες και κατέληξε στην απόγνωση και στον μαρασμό της ομάδος.

Ο ίδιος νιώθει υπερήφανος για το ποδοσφαιρικό Μαντούδι, που έδωσε πλήθος ποδοσφαιριστών στις ομάδες της Χαλκίδας. Αξίζει να αναφέρουμε μερικούς απ’ αυτούς:

Τον Γιάννη Κακαβά, με την γνωστή πορεία του, απ’ το ’52 έως το ’72 σε Ολυμπιακό Χαλκίδας, Α.Ο. ‘Χαλκίς’ και ΑΕΚ Χαλκίδας. Τον Γιάννη Στεργίου (’58-’62) στην ΑΕΚ Χαλκίδας, σπουδαίο εξτρέμ για την εποχή του και μετά το ’60, τον Βαγγέλη Τσιβίκα, στόπερ της Ένωσης και του Ευρίπου και τον Στέφανο Καρκουλιώτη, χαφ με λίγες συμμετοχές στον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ της Α’ και της Β’ Εθνικής. Την δεκαετία του ’70 ο Γιάννης Βλάχος, σπουδαίος μεσοαμυντικός που διετέλεσε και για αρκετές περιόδους ‘αρχηγός’ της ομάδος, ενώ το ’80 οι κορυφαίοι Γιώργος Λάμπρου και Νίκος Καρατζάς και ακόμη ο Θανάσης Λιαγκάκης, ο Γιάννης Σακλάρας και ο Χρήστος Καλτσούλας. Την ίδια περίοδο ο εκπληκτικός τερματοφύλακας Γιώργος Γροντής που έπαιξε σε διάφορα ποδοσφαιρικά σωματεία της Χαλκίδας, ο Χρήστος Κλακουμάνος που έπαιξε στον Ολυμπιακό Χαλκίδας, ο Χάρης Αλεξανδρής στην Αρτάκη και ο εξαιρετικός χαφ Κώστας Καραδήμος, επίσης στον Ολυμπιακό Χαλκίδας.

Την δεκαετία του ’90 συναντάμε δύο μέλη της ποδοσφαιρικής των ‘Κουτσοφλάκηδων’, τον Διαμαντή και τον Πέτρο και τον Θοδωρή Μπαλατσό, που έπαιξαν σε Α.Ο. ‘Χαλκίς’ και Ολυμπιακό Χαλκίδας.

Βέβαια όλοι όσοι πιο πάνω αναφέρονται είναι ‘βλαστάρια’ της εύφορης ποδοσφαιρικής γης του Κηρέως (Μαντούδι, Προκόπι, Σπαθάρι, Μετόχι κ.λ.π.) και όχι αποκλειστικά του Μαντουδίου.

Ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας δίνει το ‘στίγμα’ του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και της προσφοράς του καθενός χωριστά των τριών προέδρων, σκιαγραφώντας τη θετική και την αρνητική πλευρά αυτών των ανθρώπων, που συνέδεσαν τ’ όνομα τους με καλές και κακές στιγμές του Χαλκιδέικου ποδοσφαίρου, που απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’60 παίρνει την τελική και την σύγχρονη μορφή του.

Χαρακτηρίζει τον Τάσο Καμπούρη παράγοντα μεγάλου βεληνεκούς, που σε αρκετές όμως των περιπτώσεων δεν μπορούσε να τιθασεύσει τις παρορμήσεις του, ενώ συνέδεσε τ’ όνομα του με τα ‘γεγονότα του Ηρόδοτου’ που αποτέλεσαν ‘μαύρη σελίδα’ στα ποδοσφαιρικά πράγματα του τόπου, μειώνοντας το μέγεθος της δικής του προσφοράς και ζημιώνοντας το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Προβαίνει σε κολακευτικούς χαρακτηρισμούς για τον Μιχάλη Εμμανουηλίδη και τον Σπύρο Αλεξάνδρου, παράγοντες που πολύ έντονα έζησαν όσοι κααταπιάστηκαν τότε, με το αθλητικό ρεπορτάζ της εποχής ενώνοντας κατά καιρούς τον περιγραφικό και κριτικό λόγο από κοινού με τον ‘φιλοξενούμενο’ τούτης της ενότητας και που προσπάθησαν αρκετές φορές να αποδώσουν το ‘περίγραμμα’, αυτών των δύο χαρακτηριστικών προσωπικοτήτων, που πραγματικά δίνουν μια θεαματική εικόνα με την ξεχωριστή τους παρουσία.

Ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας αναφέρεται ακόμη, στον χαρακτήρα, στην συμπεριφορά και στην γενικότερη παρουσία ενός κορυφαίου προπονητή στην ομάδα, του Γιάννη Ματζουράκη:

‘Την χρονιά εκείνη του Ματζουράκη (’82-’83), η ομάδα θα μπορούσε να είχε επιστρέψει στην Α’ Εθνική αν ένας απ’ τους αντιπάλους μας, δεν ήταν το ‘Αιγάλεω’ των ‘Μητροπουλέων’. Αυτό και μόνο λέει πολλά. Όμως και τη χρονιά που ακολουθούσε, η ομάδα θα μπορούσε να πάρει την κατηγορία. Ο Ματζουράκης έδινε την εντύπωση ότι θα παραμείνει στην ομάδα για να ολοκληρώσει το έργο του.

Θυμάμαι τότε που συζητούσαμε κάνοντας ταξίδια (Λάρισα, Θεσσαλονίκη κ.λ.π.) για μεταγραφικούς λόγους. Δεν φέρθηκε σωστά, φαίνεται ότι είχε προσυμφωνήσει με το ‘Αιγάλεω’ και απλά υποκρινόταν. Τότε τεχνικός διευθυντής στην ομάδα των Αθηνών, ήταν ο Σούλης Παππάς και λογικά πρέπει να έπαιξε κάποιο ρόλο σημαντικό σ’ αυτή τη μετακίνηση. Δυστυχώς ο Ματζουράκης… ‘γέμισε την καρδάρα γάλα… και μετά την κλώτσησε και την έχυσε’. Έφτιαξε μια καλή ομάδα και άφησε την προσπάθεια ημιτελή.

Εγώ τον έφερα στη Χαλκίδα. Δούλευε τότε σα γυμναστής και βοηθός στη ‘Λάρισα’ του Αντώνη Γεωργιάδη. Εγώ είχα σχέσεις οικογενειακές τότε με τη Θεσσαλική πρωτεύουσα. Τον έφερα λοιπόν στη Χαλκίδα και τον φιλοξενούσα στο ‘ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ’. Έπρεπε πρώτα να πείσω τον Εμμανουηλίδη, που συζητούσε με ‘μια απ’ τα ίδια’ τον Σταματιάδη, τον Λινοξυλάκη, τον Τσάκο, κ.λ.π.

Ρισκάρισα τότε γιατί κανείς δεν τον ήξερε. Τους δυο πρώτους μήνες ο φίλαθλος κόσμος της Χαλκίδας, ήταν δύσπιστος έως εχθρικός μαζί του. Στην πορεία όμως, με τη δουλειά του και την εντυπωσιακή βελτίωση της ομάδος, σε όλους τους τομείς, έπεισε τους πάντες και ο Εμμανουηλίδης ενθουσιασμένος τότε του αύξησε τις αποδοχές, από εκατόν ογδόντα χιλιάδες, σε διακόσιες χιλιάδες δραχμές. Πέραν αυτών ως χαρακτήρας δεν μου άρεσε. Εγώ τον έβγαλα απ’ την αφάνεια. Ήταν περίπου ασήμαντος και του έδωσα την ευκαιρία να φθάσει ψηλά. Υπήρξε όμως αχάριστος. Έδωσε πάνω από δέκα συνεντεύξεις στον Αθλητικό Τύπο και σε καμία δεν αναφέρθηκε σε μας. Για την ομάδα δηλαδή και για την πόλη, που τον αγάπησε και τον στήριξε. Αυτό θα πει αγνωμοσύνη..!

Αναπολώ τις Γενικές Συνελεύσεις στις αρχές της δεκαετίας που συγκέντρωναν τριακόσια και τετρακόσια άτομα-μέλη. Εκεί πάντως στο μέσο του ’84 υπάρχει μια αναστάτωση και μια ακυβερνησία. Αυτό μέχρι την εμφάνιση και την απόφαση στη συνέχεια του Αλεξάνδρου, ν’ αναμειχθεί στα διοικητικά του Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Συμμετείχα ως απλό μέλος στις αρχαιρεσίες του ’84. Τον Μάιο του ’85 με κάλεσε να συμμετέχω στη διοίκηση. Είχα κουρασθεί… αρνήθηκα. Δεν επέμενε… την άλλη μέρα παίρνοντας την εφημερίδα, ‘μάθαινα’… για την επιστροφή μου στην ομάδα..!

Αυτός ο άνθρωπος είχε όραμα, για την ομάδα που ήθελε να τη βλέπει ‘μόνιμο κάτοικο στην Α’ Εθνική…’. Για τον Σπύρο Αλεξάνδρου δεν υπήρχε ‘αντιπολίτευση’, ούτε ανταγωνιστές υπήρχαν και αυτό ίσως εξωθούσε το πνεύμα μισαλλοδοξίας.

Τα πράγματα δεν ήταν όπως επί ‘Καμπούρη ή Εμμανουηλίδη’. Εδώ υπήρχαν οι αμφισβητίες και οι επίδοξοι… που δρούσαν σαν ‘κυματοθραύστες’ μιας γενικότερης ανίας… Αυτό δε συνέβαινε στο περιβάλλον ‘Αλεξάνδρου’. Η μοναξιά στην ποδοσφαιρική εξουσία τον κούρασε. Ύστερα κι αυτή η ‘απάθεια’ του κόσμου κυριολεκτικά τον ‘ξενέρωσε’. Κάλεσε Γενική Συνέλευση μετά την άνοδο στη Β’ Εθνική για νέες επιτυχίες και βρήκε μόλις οκτώ ανθρώπους..!’.

‘Και αυτό το ξεπέρασε..!’, αναφέρει ο Κώστας Χαραμόπουλος, ‘αλλά όταν σ’ ένα παιχνίδι πρωταθλήματος του ’88 μπήκε στον αγωνιστικό χώρο… να προστατεύσει τους διαιτητές και δέχθηκε από κάποιον ανεγκέφαλο της εξέδρας… ‘ένα σάμαλι και μια κόκα-κόλα’. Αηδίασε και αποχώρησε οριστικά και αμετάκλητα, εξοφλώντας όλες τις υποχρεώσεις τις ομάδας και παραχωρώντας τη διοικητική ευθύνη στον Βαγγέλη Μουρτοπάλλα..!’.

‘Πράγματι…’, θα συνεχίσει ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας…, ‘μου παρέδωσε την ομάδα στο τέλος του ’88. Το όραμα με μιας έσβησε! ‘Αυτή η πόλη δεν θέλει ομάδα στην Α’ Εθνική αλλά στην Α’ Τοπική’ (ειρωνικό και οδυνηρό μετά από είκοσι χρόνια επαληθεύτηκε) είχε πει τότε χαρακτηριστικά ο Σπύρος Αλεξάνδρου. Τα πλάνα μας ήταν να κρατηθεί η ομάδα στην κατηγορία μέχρι που να βρεθεί κάποιος επενδυτής. Εγώ προσπάθησα να συμμαζέψω τα πράγματα και να προετοιμάσω μια ομαλή διαδοχή. Ουσιαστικά αυτό τον χρόνο λειτούργησα σαν μάνατζερ-διαχειριστής. Με εμπιστεύθηκε για την αξιοπιστία, το ήθος και τις γνώσεις μου και ήταν μια τιμητική επιλογή για μένα. Έγινε γενική ‘εκκαθάριση’ στο έμψυχο δυναμικό απομακρύνοντας απ’ την ομάδα τους περισσότερους ‘λεγεωνάριους’.

Στο ξεκίνημα του ’89 έκανα λάθος στην επιλογή του προπονητή, παίρνοντας κάποιον Δημήτρη Χριστοδούλου. Το αναγνώρισα και προσπάθησα να το διορθώσω. Παραιτήθηκα στις 12 Σεπτέμβρη του ’89, παραδίδοντας τριάντα δυο δελτία στη νέα διοίκηση. Την προηγούμενη χρονιά είχαμε ‘εκστρατεύσει’ σ’ όλη την Εύβοια μαζί με τον Γιάννη Κορωναίο για την ανεύρεση ταλέντων. Αυτό το υλικό απ’ ότι διαπίστωσα στη συνέχεια δεν αξιοποίηθηκε απ’ την νέα διοίκηση και γυρίσαμε πάλι στις μεταγραφικές τακτικές του παρελθόντος…’.

Καταλήγοντας ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας αναφέρεται και σε ποδοσφαιριστές και προπονητές, σημειώσεις που θα αξιοποιήσουμε σε επόμενες ενότητες.

Συμπερασματικά πιστεύει ότι:

Ο Καμπούρης έφυγε για τον ‘στιγμάτισε’ το ‘γεγονός’ με τον Ηρόδοτο (’79).

Ο Εμμανουηλίδης έφυγε όταν δέχθηκε ‘συντονισμένη’ επίθεση… από υβριστές και λασπολόγους. Όταν κάποιοι έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Τον ενοχλούσε ακόμη η σάτιρα που είχε εξαπολύσει τότε εναντίον του, ο Κώστας Χαραμαντίδης και ο ‘ΕΥΒΟΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ’.

Ο Αλεξάνδρου έφυγε για την αγνωμοσύνη του φίλαθλου κόσμου. Είχε πει τότε… ‘εγώ βάζω τριάντα εκατομμύρια… και όλη η άλλη Χαλκίδα ας βάλει τα άλλα τριάντα…’. Όμως ουδείς αντέδρασε σ’ αυτήν την πρόκληση! Δεν βρέθηκε κανείς, γι’ αυτό και έφυγε!

Τελειώνοντας και αυτήν την ενότητα θα πρέπει να πούμε, ‘ότι ο Βαγγέλης Μουρτοπάλλας, ήταν ο άνθρωπος…’, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, ‘που έφερε στην ομάδα τον καλύτερο προπονητή, τον Γιάννη Ματζουράκη… και τον χειρότερο, τον Δημήτρη Χριστοδούλου..!’.

Από ποδοσφαιριστές έφερε τον Γιώργο Λάμπρου και τον Παναγιώτη Σκόνδρα, ‘τους οποίους πήρα μέσα απ’ τα χέρια δέκα άλλων ανθρώπων που είχαν πάει για τον ίδιο σκοπό..!’.

Ήταν ο εμπνευστής του ‘ύμνου’ του Α.Ο. ‘Χαλκίς’ και ο άνθρωπος που έπεισε τον Γιάννη Αργυρίου, να γράψει τους στίχους και να βρει τον μουσικοσυνθέτη.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

ΑΟ Κριεζών: Ο Β. Καρατζάς στην τεχνική ηγεσία-12 ανανεώσεις στο ρόστερ

Κώστας Λαγός

DERNEKI (ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ): Abaluben-Εύβοια Ρωμ 5-7

Κώστας Λαγός

Photo album απ’ το Κεραυνός Χαλκίδας-Λήλας Βασιλικού

Κώστας Λαγός