ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ... Στη χώρα της μούντζας και του ρε!
Στις αποχρώσεις του κόκκινου!
Αιρετικά ή ΄απωθημένα’ όπως θέλετε τα εκλαμβάνετε, περιχυμένα με ψήγματα σάτιρας και ειρωνείας…
Διότι η ειρωνεία αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες, το ‘χω ξαναγράψει, μπορεί στον προφορικό λόγο της συνήθους καθημερινότητας ν’ αποτελεί, αυθάδεια, ιταμή πρόκληση, ικανή να ερεθίσει τα πνεύματα…
Στον γραπτό λόγο ισοδυναμεί με χειριστικό προτέρημα και απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες στην απόδοση του λόγου…
Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός…
…Στον ‘τομογράφο’ ή στο ‘ακτινολογικό’ αν προτιμάτε της αθλητικής σύνταξης. Μελανοβουτηγμένος ο ίδιος απ’ το 1979. Ερευνητής ή μελετητής, του ποδοσφαίρου, του αθλητισμού γενικότερα, όχι για λόγους εντυπωσιασμού ή επίδειξης ενός ευρύτερου φάσματος γνώσεων, αλλά ‘για την πάρτη μου’… η αριθμομετρία των σελίδων μελέτης και έρευνας καταμετράει πενταψήφια νούμερα…
Πάμε παρακάτω…
Και γι’ αυτή την αγωνιστική περίοδο θα πρέπει κατά πρώτον να εκθειάσω την καταπληκτική δουλειά που γίνεται στα τεχνικά κλιμάκια του Ολυμπιακού. Σπάνια αποτυγχάνει στις επιλογές του, αναφορικά με την απόκτηση ποδοσφαιριστών. Νοοτροπία με υβριδιακά χαρακτηριστικά. Ποδοσφαιρικές με βορειοαφρικάνικες και όχι μόνο καταβολές, αναβαπτισμένοι στην Γαλλική κουλτούρα την ποδοσφαιρική, σχετικά άσημοι, αλλά ταλαντούχοι και εξελίξιμοι, κάτω απ’ την στενή παρακολούθηση και ιδανική καθοδήγηση μιας ομάδας ειδικών του ποδοσφαίρου και βεβαίως του προπονητή, μεταλλάσσονται και αναδείχνονται σε ‘μορφές’ του εθνικού και διεθνούς ποδοσφαίρου, προσελκύοντας βεβαίως και γιατί όχι, πρόθυμους αγοραστές να δαπανήσουν για την απόκτηση τους μεγάλα ποσά, που αναβαθμίζουν το κύρος του συλλόγου και γεμίζουν τα ταμεία του.
Ο Σα, ο Μπα, ο Σισέ, ο Καμαρά…
Σε πρώτη ζήτηση και ακολουθούν και άλλοι! Ειδικά ο πρώτος, τερματοφύλακας διεθνών προδιαγραφών, ένας απ’ τους κορυφαίους στην Ευρώπη. Έξυπνος, γρήγορος, ψύχραιμος, αυτόθυσος, ελαστικός, με τεχνικά χαρακτηριστικά που αποκαλύπτουν την ποδοσφαιρική του παιδεία γι’ αυτή τη θέση. Οι άνθρωποι του Ολυμπιακού σαφώς διείδαν το ταλέντο του Ζοσέ, έδρασαν γρήγορα και αποτελεσματικά και ‘έδεσε’ στο λιμάνι.
Ο Βαλμπουενά…
Για την οικονομία του άρθρου δεν θα αναφερθώ στους άλλους, για τους οποίους καταθέτω την εκτίμηση μου, αλλά στον βραχύσωμο Γάλλο, που αποτελεί τον ορισμό του επιτελικού χαφ.
Ιδιοφυΐα, εμπνευσμένος καθοδηγητής, εύψυχος και ιδανικός στον έλεγχο του παιχνιδιού, φανταστικές επινοήσεις, απ’ τους ελάχιστους που έχουν απομείνει στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αλλά και εκπρόσωπος πλέον της ‘τρίτης’ ποδοσφαιρικής ηλικίας.
Γιατί ο Φορτούνης…
δεν μπορεί σαφώς να παίξει αυτόν τον ρόλο… αφού είναι επιθετικός χαφ. Ειδοποιός η διαφορά στην ανάλυση των χαρακτηριστικών επιτελικού και επιθετικού, που δεν είναι της παρούσης και αφορά τους ειδικούς. Ένας κεντρογενής επιθετικός ή επιθετικογενής μέσος αν θέλετε. Ένα ‘εκτελεστικό’ δεκάρι ή ένας όπως έλεγαν οι παλιοί της δεκαετίας του ’50 και του ’60 ‘Ντεμί’ επιθετικός, λίγο δεκάρι-λίγο εννιάρι…
Και Βαλμπουενά και Φορτούνης…
Σαφέστατα! Πολυτέλεια για τον Ολυμπιακό! Ο καθένας στο πόστο του, με τον δεύτερο να μπορεί κάλλιστα ν’ αναπτυχθεί από τα άκρα, αλλά να λειτουργήσει και σαν ‘κρυφό’ εννιάρι. ‘Φως-φανάρι’ η χρησιμοποίηση και των δύο, που φέτος πάντως δεν ήταν επαρκής…
Μπουχαλάκης και Μασούρας…
Που τα ‘παπαγαλάκια’ και οι ‘καφετζήδες’ και οι λογής-λογής άχρηστοι-άσχετοι και ‘αγράμματοι’, ωστόσο εξυπνάκηδες έχουν κάνει ‘διατριβή’..!
Θλίβομαι πραγματικά για όλους αυτούς που ‘έχουν άποψη’ και έχουν κάνει μόδα την ‘ύβρη και απαξίωση’ για δύο Ελληνοπαίδες που σίγουρα δεν είναι οι ‘ταλεντάρες’ αλλά ‘δένουν’ απόλυτα στο εξαίρετο ποδοσφαιρικό σύνολο των Πειραιωτών.
Είναι οι ίδιοι ‘προφεσόροι του καφέ’ που κάποτε ανήγαγαν σε ‘υπερήρωες’ τους Νίνηδες και Φετφατίδηδες, τον Τζόρβα και τον Ρομπέρτο! Και μη χειρότερα..!
Ψάχνω συνομιλητές να συνταιριάξω μ’ όλα αυτά που μοιάζουν αιρετικά και όμως απέραντα αληθινά, όμως πλήθος οι γραφικοί που αρκούνται στα ‘ετοιματζίδικα’ που πλασάρουν οι επίπλαστοι φωστήρες της γνώσης.
Και ο Σεμέδο…
Ένας μέτριος για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα στόπερ, που φρόντισαν κάποιοι ‘ιδιαίτεροι τύποι’ της Άρχουσας Αθλητικής Ενημέρωσης ν’ αποθεώσουν και να παραδώσουν την σκυτάλη στον ‘καθ’ έξιν εύπιστο φίλαθλο κόσμο’ και να… οι πρώτες αμφισβητήσεις..!
Χρήσιμος παίκτης αλλά υπερτιμημένος… ‘παλικαράς’… και λιγότερο παλικάρι, που ‘παίζει’ και με την εξέδρα.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τον Μέλμπεργκ, μια προσωπικότητα των γηπέδων της προηγούμενης δεκαετίας, για να διαπιστώσουμε μηδενικές ομοιότητες και πολλές διαφορές στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά αλλά και στον χαρακτήρα των δύο ποδοσφαιριστών…
Καλό καλοκαίρι!
