Γεννήθηκε το 1914 στη Χαλκίδα. Μια θρυλική μορφή των Προποντιδέων. Αγωνίστηκε με τα χρώματα της Προποντίδας απ’ το 1930 μέχρι το 1949.
Αγωνιζόταν στη θέση του έξω δεξιά. Ήταν πολύ γρήγορος, είχε καλή τεχνική κατάρτιση και σημείωνε πολλά γκολ. Υπερβολική ήταν η αγάπη του για την ομάδα της Προποντίδας, που ήταν σημείο αναφοράς σε κάθε εκδήλωση της ζωής του, όπως με συγκίνηση θυμάται η κόρη του Αγγελική…
…’Κάποτε τραυματίστηκε στην κνήμη. Οι γιατροί έκριναν ότι έπρεπε να του κόψουν το πόδι, γιατί είχε κακοφορμήσει..! Σηκώθηκε και έφυγε. Το θεράπευσε με αλοιφές και γιατροσόφια και συνέχισε να φορά τη φανέλα της Προποντίδας. Είχε καημό που δεν έκανε γιο… εγώ καταλάβαινα αυτήν την πικρία του… και κλωτσούσα στη γειτονιά..! Αυτό του έδινε χαρά..!
Με έπαιρνε και τρέχαμε κάθε φορά σε Θήβα και Λιβαδειά. Ήταν για πολλά χρόνια στο ΔΣ της Προποντίδας. Στον γάμο μου πρόλαβε να δει ένα ημίχρονο της αγαπημένης του ομάδος..!’.
Ήταν φίλος της ΑΕΚ και καμάρωνε για τους παίκτες εκείνης της εποχής, για τον Μανταλόζη, τον Τζανετή, τον Μαρόπουλο, τον Κανάκη και αργότερα για τον Νεστορίδη, τον Μαρδίτση, τον Κανελλόπουλο και τον Τσαχουρίδη. Είχε έναν πιστό φίλο, τον Νίκο τον Πικραμένο, που ήταν και αυτός παθιασμένος Προποντιδέος.
Σαν άνθρωπος ήταν ευαίσθητος, συναισθηματικός, συντροφικός. Ασκούσε για πολλά χρόνια το επάγγελμα του επιπλοποιού.
Πηγή: Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ
