Γεννήθηκε το 1953 στη Χαλκίδα. Εξαιρετική περίπτωση πλάγιου αμυντικού, που αν και άξιζε, δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το ποδοσφαιρικό του όνειρο και να παίξει σε μια μεγάλη ομάδα του κέντρου.
Ο ίδιος έχει βάσιμες υποψίες ότι η μεταγραφή του το 1975 στον Παναθηναϊκό, ‘τορπιλίσθηκε’ από άνθρωπο ή ανθρώπους του περιβάλλοντος του ΑΟ Χαλκίς…
‘Ίσως…’ θα αναφέρει ο Αποστόλης Γιαννιώδης, ‘…πίσω απ’ αυτή την αρνητική εξέλιξη, να μη βρισκόταν ο ‘επίσημος’ ΑΟ Χαλκίς, που θα είχε σημαντικό οικονομικό όφελος απ’ αυτή τη μετακίνηση. Σίγουρα κάποιος -δεν μπορώ να γνωρίζω τα κίνητρα του- είχε βάλει στόχο να φρενάρει την καριέρα μου, που τότε, το 1975 βρισκόμουν από πλευράς απόδοσης σε μεγάλη άνοδο. Είχα μείνει σαράντα τρεις μέρες στην Παιανία. Απ’ τα μέσα Ιουλίου. Ο Γκόρτσκι έδειχνε απόλυτα ικανοποιημένος απ’ την παρουσία μου. Τότε ο Παναθηναϊκός έπαιζε δεξιά πότε με τον Δημητρίου και πότε με τον Ελευθεριάδη, που και οι δυο, δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο. Ήταν 31 Αυγούστου, τελευταία ημέρα των μεταγραφών, όταν μου ανακοίνωσαν ότι ‘κόβομαι’ προς γενική κατάπληξη! Πρέπει να είχαν ασκηθεί πιέσεις στον Γκόρτσκι. Είχαν πέσει τα ‘καρφιά’! Επέστρεψα στη Χαλκίδα. Ήμουν οργισμένος κατά πάντων. Κάποιοι μου στέρησαν το δικαίωμα στο όνειρο…
Στο παιχνίδι με τη Ρόδο εντός, εκείνο το επεισοδιακό απόγευμα, τιμωρήθηκα χωρίς να μου προσάψουν ευθέως κατηγορία μαζί με άλλους συμπαίκτες μου εκείνης της εποχής… Έφυγα το 1978 και έπαιξα στον Ολυμπιακό Χαλκίδας μέχρι το 1980. Επέστρεψα στον ΑΟ Χαλκίς και έπαιξα μέχρι το 1982, οπότε και ολοκλήρωσα την ποδοσφαιρική μου πορεία…’.
Ο Γιαννιώδης ξεκίνησε απ’ τα ‘τσικό’ του Ευρίπου. Κάποια εποχή, πρέπει να ήταν έφηβος ακόμα, βρέθηκε στο ποδοσφαιρικό περιβάλλον της Μπάγερν. ‘Προκαλώντας το ενδιαφέρον των ανθρώπων της, υπέγραψα στην τρίτη ομάδα. Έκανα την ανοησία να επιστρέψω… ίσως να τα κατάφερνα! Τολμώ να πω ότι εκείνη την εποχή, ίσως να ήμουν απ’ τους ταχύτερους ακραίους αμυντικούς στον κόσμο..!’.
Είχε χρόνο στα 100 μ. στα 10.80, χρόνος που θα τον έβαζε εκείνη την εποχή τουλάχιστον στην ομάδα της εθνικής σκυταλοδρομίας. Τότε σπουδαίοι δεξιοί ακραίοι αμυντικοί των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης ήταν οι παγκόσμιοι άσοι, Μάνφρεντ Καλτς της Μπάγερν, Πατ Ράις της Άρσεναλ και Πήτερ Σουρμπίρ του Άγιαξ, που μπορεί να υπερείχαν σε όλα τα άλλα του Αποστόλη, δεν ήταν όμως ταχύτεροι απ’ αυτόν!
Δυνατός, πεισματάρης, εκρηκτικός, ήταν μια μοναδική περίπτωση ‘φουλ-μπακ’ για την εποχή του. Σαν χαρακτήρας οξύθυμος, ευερέθιστος, εύφλεκτος, στοιχεία που κάποιοι θεωρούν ότι ζημίωσαν την καριέρα του. ‘Κανείς δε με βοήθησε… απεναντίας κάποιοι υπέσκαψαν το ποδοσφαιρικό μου μέλλον. Αν κάποιος με στήριξε, ήταν ο ‘Γιάννης’ των καταστημάτων ‘Γιούνισεξ’, ένας άνθρωπος που δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το ποδόσφαιρο. Έβλεπε όμως, εκτιμούσε και ήταν άδολος. Τον ευχαριστώ…’.
Απ’ τους προπονητές ξεχώριζε τον Σωτήρη Καρποδίνη και απ’ τους ποδοσφαιριστές θαύμαζε τον Γιώργο Δεληκάρη, τον οποίο έζησε και από κοντά εκείνο το καλοκαίρι του ’75 στην Παιανία.
Ένας ποδοσφαιριστής που μαζί με τον Καλαβρή και τον Σταμέλλο, μπορούσαν να ‘πατήσουν’ οποιαδήποτε ομάδα. Δύσκολοι χαρακτήρες έως προβληματικοί, όμως και οι τρεις κατά τις εκτιμήσεις κάποιων. αξεπέραστοι σε ταλέντο και ικανότητες.
Πηγή: Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ