Ο Στάθης Κατσικογιάννης μιλά για τη φετινή παρουσία του στην τεχνική ηγεσία της Σκεπαστής. Ακόμη σχολιάζει τις εξελίξεις με την πανδημία του κορονοϊού, κάνοντας παράλληλα -μεταξύ άλλων- τις εκτιμήσεις του για τη νέα αγωνιστική περίοδο.
Για το ξεκίνημα συνεργασίας του με τη Σκεπαστή: ‘Στη Σκεπαστή είχα αγωνιστεί και ως ποδοσφαιριστής, είχα δει το κλίμα, είχα δει τους παράγοντες, είχα δει τα παιδιά και ήξερα τι υπάρχει και σαν ποιότητα ποδοσφαιριστών και σαν ποιότητα ανθρώπων-παραγόντων, ήξερα που πάω και αυτό ήταν που με κέρδισε για φεύγω απ’ το σπίτι μου και να κάνω μία ώρα κάθε φορά να πάω για κάνω προπόνηση και στους αγώνες. Δηλαδή στην ουσία εγώ κάθε Κυριακή έπαιζα εκτός έδρας εκεί πέρα, σαν ταξίδι. Αλλά πίστεψα σ’ αυτήν την ομάδα και ήξερα ότι μπορούμε να πάμε για ένα καλό σκοπό.
Στην αρχή είπαμε να σωθεί η ομάδα και να πάμε για μια καλή πορεία, αλλά και τα παιδιά και εγώ είμαστε λίγο εγωιστές και όλα τα παιχνίδια προσπαθούμε να τα χτυπάμε, όσο μπορούσαμε κάθε φορά. Δεν πήγαμε σε κανένα παιχνίδι με τη νοοτροπία ότι πάμε να χάσουμε.’
Για την εκτός έδρας νίκη επί του ΑΟ Χαλκίς και το ‘2 στα 2’ απέναντι στους ‘νεραντζούρι’: ‘Είναι ένα γεγονός που μπορεί να μην ξανασυμβεί, βάσει της ιστορίας των δύο ομάδων. Γιατί η Χαλκίδα είναι μεγάλο μέγεθος, φέτος είχε κάποια προβλήματα διοικητικά. Μπορεί να βρεθούν κάποιοι άνθρωποι κατάλληλοι, μπορεί την Χαλκίδα ακόμη και να μην την ξαναπετύχουμε στην ίδια κατηγορία. Η ιστορία θα λέει ότι το 2020 η Σκεπαστή κέρδισε μέσα-έξω τη Χαλκίδα, κάτι που είναι πολύ δύσκολο να ξαναγίνει. Και με άλλες ομάδες έκανε η ομάδα το ‘2 στα 2′, με τη Δροσιά, με τον Λήλα. Πράγματα που μπορεί να μην ξαναγίνουν. Είτε από συγκυρία, είτε παίξαμε καλά, γιατί όλες οι ομάδες ήταν δυνατές και τα παιχνίδια συνήθως κρίνονταν στο όριο, κανένας αγώνας δεν ήταν εύκολος.’
Για το φετινό πρωτάθλημα της Α’ ΕΠΣΕ: ‘Σε όλες τις δηλώσεις μου έλεγα ότι πρώτα πρέπει να σωθούμε, παρότι είχαμε φτάσει κάποια στιγμή ακόμη και στη δεύτερη θέση. Γιατί η Αμαρύνθος, το Γυμνού, η Αιδηψός που ήταν χαμηλά, ήταν δύσκολες ομάδες. Αν εξαιρέσεις τον Ευβοϊκό και λίγο το Προκόπι, όλες οι άλλες ομάδες μπορούσαν να σου κάνουν ζημιά. Και στον Ευβοϊκό ακόμη περάσαμε εύκολα γιατί είχε 2-3 απουσίες εκείνη τη μέρα και το έλεγα και στα παιδιά, είχαμε και εμείς απουσίες σε εκείνον τον αγώνα, αλλά ευτυχώς περάσαμε εύκολα. Δηλαδή τα ματς που λες ότι πρέπει να τα κερδίσεις αναγκαστικά για να σωθείς, ευτυχώς τα πιο πολλά τα πήραμε, ενώ όταν παίζεις με τον Ταμυναϊκό, με τα Ψαχνά, με τη Χαλκίδα, με τη Δροσιά, δεν πρέπει σώνει και καλά να κερδίσεις.’
Για τη ξαφνική διακοπή των πρωταθλημάτων λόγω του κορονοϊού: ‘Μας έχει λείψει το πρωτάθλημα και παίζονταν ακόμη 21 βαθμοί στις 7 αγωνιστικές που έμεναν. Πιστεύω ότι είχαμε ήδη σωθεί και πιστεύω ότι αν ολοκληρωνόταν κανονικά το πρωτάθλημα θα ήμασταν μέσα στην πεντάδα σίγουρα, βάσει του προγράμματος που είχαμε. Θα βγαίναμε από τρίτοι ως πέμπτοι πιστεύω.’
Για τη νέα χρονιά με τη Σκεπαστή: ‘Ακόμη δεν έχουμε συζητήσει για τη νέα περίοδο, θα μιλήσουμε με τη διοίκηση. Το καλό είναι ότι η Σκεπαστή έχει ένα πολύ καλό ‘κορμό’ ποδοσφαιριστών πολύ αξιόλογων και είναι κάτι που θέλω να το τονίσω. Απ’ το ‘1’ ως ’14-15′ της Σκεπαστής εάν βρισκόταν σε μια άλλη πόλη ή σε ένα άλλο μέρος στην Ελλάδα και λειτουργούσε ημιεπαγγελματικά θα μπορούσε αυτό το σύνολο να βρισκόταν και σε παραπάνω κατηγορίες. Απλά ο τρόπος ζωής, τα ενδιαφέροντα που έχουνε παίζουν ρόλο, κάποια παιδιά έρχονταν απ’ τη Χαλκίδα. Δηλαδή άλλο είναι να κάνεις προπόνηση τρεις φορές την εβδομάδα και να είναι όλη η ομάδα και άλλο κάποιες φορές να πετυχαίνεις τον άλλο μία φορά την εβδομάδα στο γήπεδο. Άλλο να τρέχεις μόνος σου και άλλο να τρέχεις μαζί με όλη την ομάδα. Υπάρχει πολύ ταλέντο στην ομάδα.’
Για το αν μπορεί να κάνει κάτι ακόμη περισσότερο στο μέλλον η Σκεπαστή: ‘Υπάρχουν παιδιά και άλλα που κατάγονται απ’ την εκεί περιοχή, που αν γυρνούσαν εκεί θα δυνάμωνε και άλλο η ομάδα. Μπορείς να πάρεις και κάποια άλλα παιδιά απ’ τη Βόρεια Εύβοια. Αλλά να μην είμαστε και αχάριστοι, και αυτό που υπάρχει είναι πολύτιμο.’
Για τη φετινή του εμπειρία ως πρώτος προπονητής σε ομάδα α’ κατηγορίας: ‘Ο πρώτος γύρος για μένα ήταν αναγνωριστικός, γιατί είχα δύο χρόνια να παρακολουθήσω α’ κατηγορία από κοντά και στα πιο πολλά παιχνίδια πήγαινα… ‘ψαρωμένος’. Δηλαδή μπορεί να ακούω διάφορα, αλλά αν θέλω να δω κάτι με τα μάτια μου, κάθε ομάδα και πως είναι ο κάθε αντίπαλος. Γι’ αυτό πάντα φυλαγόμουνα. Ήθελα να δω τι κάλο έχει ο αντίπαλος και συχνά λόγω των αποστάσεων δεν είναι εύκολο να πας να παρακολουθήσεις μια ομάδα και να δεις πως παίζει.
Στον δεύτερο γύρο και τους είχαμε δει τους αντιπάλους και τους είχαμε ‘διαβάσει’ και η ομάδα είχε βρει τον δρόμο της. Πιστεύω πήγαμε καλά και αυτό που πιστεύω ότι άλλαξα λίγο σαν νοοτροπία ήταν στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας. Δηλαδή έδωσε λίγο περισσότερο έμφαση εκεί φέτος, ώστε να μη δεχόμαστε εύκολα γκολ.’
Για το τι λείπει απ’ το ποδόσφαιρο της Εύβοιας σε ότι αφορά το κομμάτι της εκπροσώπησης συλλογικά σε εθνικό επίπεδο: ‘Μπορεί να είναι και θέμα ψυχολογικό. Δηλαδή ότι επικεντρωνόμαστε στο να βγούμε κατηγορία και όταν τελικά το καταφέρουμε ψιλοχαλαρώνουμε και δεν μας πειράζει να ξαναπέσουμε κατηγορία. Γιατί έχω ζήσει το ίδιο δρομολόγιο να πάω από Ιστιαία-Χαλκίδα και να πάω από Αθήνα-Χαλκίδα. Υπάρχει η ίδια κοινή νοοτροπία του εφησυχασμού. Οι διαφορές δεν είναι μεγάλες, σίγουρα το οικονομικό παίζει ρόλο. Άλλο είναι να έχεις 18 καθαρά επαγγελματίες, είναι ένα κομμάτι και αυτό. Όμως σε θέμα ταλέντου, υπάρχει πολύ στον νομό μας και γι’ αυτό έχουν βγει πολλά παιδιά από δω και συνεχίζουν και βγαίνουν. Αν πάρετε μεμονωμένα πολλά παιδιά και τα πάτε σε άλλες ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών θα παίξουν, αρά γιατί να μην τα καταφέρουν όταν είναι 18 μαζί σε ομάδα της Εύβοιας.
Σ’ αυτό το κομμάτι της νοοτροπίας τα Ψαχνά το καταφέρανε, και στο παρελθόν και η Χαλκίδα σε μεγάλο βαθμό. Άρα ήταν και οι παράγοντες τότε που παίρνανε τις σωστές αποφάσεις. Τα παιδιά ήταν πάνω κάτω τα ίδια. Εάν και η Ιστιαία κατάφερνε να κατέβει ακόμη μία χρονιά στη Γ’ Εθνική, και ας έπεφτε, το ποδόσφαιρο σήμερα θα ήτανε πολύ διαφορετικό εδώ στη Βόρεια Εύβοια, σε τέτοια θέματα νοοτροπίας.’
Για τον κορονοϊό, το μέλλον και τη νέα αγωνιστική περίοδο: ‘Το συζητάω με πολλούς ανθρώπους και ακούω αρκετούς να λένε για τον κορονοϊό αν πραγματικά υπάρχει. Και εγώ τους λέω ότι καλύτερα είναι να αμφισβητούμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει κορονοϊός, γιατί ευτυχώς εδώ στην περιοχή μας δεν το ζήσαμε, καλύτερα να το αμφισβητούμε παρά να είχαμε κλάματα και να χάνουμε δικούς μας ανθρώπους και τότε να λέγαμε ότι όντως υπάρχει. Κάποιοι άνθρωποι είναι μέσα στα νοσοκομεία.
Πιστεύω ότι θα δοθεί η ευκαιρία στις ομάδες ν’ αγωνιστούν, αλλά εάν τυχόν υπάρχει ένα κρούσμα, φοβάμαι μην πανικοβληθούμε πάλι και έχουμε πάλι μέτρα, ώστε να μην εξαπλωθεί ο ιός. Και αυτοί οι άνθρωποι που κολλάνε τον ιό, δεν θέλανε να κολλήσουνε, δεν το ξέρανε, αν το ξέρανε δεν θα κολλάγανε. Σίγουρα πάνω σ’ αυτό οι γιατροί ξέρουνε. Δεν μπορώ να πω εγώ τι θα ‘θελα.
Μακάρι οι συνθήκες στη ζωή να μας επιτρέψουν να αγωνιστούμε του χρόνου ξανά. Ελπίζω με κόσμο, γιατί το ερασιτεχνικό χωρίς κόσμο είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει. Υγεία να έχουν οι ποδοσφαιριστές όλων των ομάδων και οι παράγοντες. Καλό καλοκαίρι τώρα και ελπίζω του χρόνου να τα πούμε στα γήπεδα.
Συγχαρητήρια στα Ψαχνά που ήταν η καλύτερη ομάδα φέτος. Και ο Ταμυναϊκός ήταν δουλεμένη ομάδα, αλλά και όλες οι υπόλοιπες ομάδες ήτανε πολύ σκληρές. Πιστεύω πως έχουμε ένα απ’ τα πιο δυνατά πρωταθλήματα στην Ελλάδα, μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά πιστεύω ότι τον συναγωνιζόμαστε, σε θέμα τοπικού.’
