Ένας σπουδαίος αθλητικός παράγοντας, περιζήτητος για την εποχή του, υπήρξε ο Κώστας Χαραμαντίδης που γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1930.
Απ’ την παιδική ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, αλλά διακρίθηκε ιδιαίτερα ως αθλητής του μπάσκετ, της μεταπολεμικής περιόδου με τα χρώματα της ΑΓΕΧ. Όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση ασχολήθηκε με τα ‘διοικητικά’ διαφορών σωματείων και συλλόγων της Χαλκίδας, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες, χάρις στις γνώσεις και την γενικότερη εμπειρία του. Υπήρξε για πολλά χρόνια προϊστάμενος των γραφείων της Μητρόπολης Χαλκίδος και αυτό τον βοήθησε να αποκτήσει μια διευρυμένη θεωρητική κατάρτιση, που απεδείχθη ιδιαίτερα χρήσιμη στην άσκηση των καθηκόντων του, μέσα απ’ τα διάφορα ‘αξιώματα’ που κατείχε ως μέλος των διαφόρων διοικήσεων. ‘Εκδήλωνε και ο ίδιος μια αντιπάθεια και αντιπαλότητα…’, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Καλαμακίδης ‘…προς τον Ολυμπιακό, αλλά αυτό το εξέφραζε ήπια και χωρίς προκλητικότητα’.
Σπινθηροβόλο πνεύμα, διορατικός και ουσιαστικός, έδωσε πολλές φορές διεξοδικές λύσεις σε δυσεπίλυτα προβλήματα. Πολυποίκιλη και μεστή η δράση του σαν διοικητικός παράγοντας:
- Πρόεδρος και Γ. Γραμματέας της Αθλητικής Ένωσης Χαλκίδας.
- Πρόεδρος και Γ. Γραμματέας της ΕΠΣΕΒ.
- Μέλος της πρώτης Επιτροπής Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΕΤΑΠ) της ΕΠΟ.
- Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου (ΕΟΣ) Χαλκίδας.
- Μέλος του ΔΣ του Ναυτικού Ομίλου Χαλκίδας (ΝΟΧ).
- Μέλος της Τεχνικής Επιτροπής του ΣΕΓΑΣ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας του Στίβου.
- Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Εθνικού Σταδίου Χαλκίδας (μετά το 1974).
- Πρόεδρος της ΑΓΕΧ (μετά το 1977).
Αξίζει να αναφερθούμε όπως προκύπτει άλλωστε και απ’ το ‘βιογραφικό’ του μετέπειτα εκδότη της θαυμάσιας αθλητικής περιοδικής έκδοσης ‘ΕΥΒΟΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ’, που κατατίθεται στο πρώτο φύλλο της 10ης Σεπτεμβρίου 1980, ότι ως πρόεδρος του τότε ιστορικού συλλόγου ‘Αθλητική Ένωση Χαλκίδος’ πρωτοστατεί στη δημιουργία ενός νέου ισχυρού συλλόγου του ΑΟ ‘Εύριπος’, πείθοντας για την αναγκαιότητα της ‘συγχώνευσης’, τους παράγοντες των ποδοσφαιρικών σωματείων της ΑΕΚ και της Προποντίδας.
Ο τότε Επιθεωρητής Σωματικής Αγωγής Ευβοίας, Ευστάθιος Πάλλης εκτιμώντας τις ικανότητες του ως Προέδρου της Διοικήσεως του Εθνικού Σταδίου Χαλκίδας, θέση που διατήρησε μέχρι σχεδόν το 1982. Πολλές είναι οι μεταβάσεις του στο εξωτερικό ως φίλαθλος ιδιώτης, αλλά και ως μέλος διαφόρων εθνικών αποστολών παρακολουθώντας από κοντά τις προσπάθειες Ελλήνων αθλητών στα διάφορα σπορ, αλλά και επισκεπτόμενος αθλητικές εγκαταστάσεις για την απόκτηση τεχνογνωσίας που μεταφέρει και στη Χαλκίδα που πρέπει και αυτή να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις του αθλητισμού σε σχέση με την υφιστάμενη κατάσταση, στον τομέα των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Απ’ τα λαμπρότερα δημιουργήματα του ο ‘ΕΥΒΟΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ’, που τον έκανε γνωστό και σε όλη την Εύβοια και σε όλο το δημοσιογραφικό σινάφι της Ελληνικής επικράτειας, σε μια τακτική επικοινωνία και συνεργασία συμβάλλοντας στην προβολική εικόνα αυτού του εντύπου και βεβαίως στην βελτίωση της εικόνας και της ύλης του.
Ο Κώστας Χαραμαντίδης καμάρωνε ιδιαίτερα γι’ αυτή την εφημερίδα και όταν πλέον η υγεία του βρισκόταν προ μεγάλης απειλής, αγωνιούσε περισσότερο για τη συνέχιση της έκδοσης παρά για αυτή καθ’ αυτή την υγεία του.
Τη δεκαετία του ’70’ και βέβαια στο ξεκίνημα και της δεκαετίας του ’80 ο Κώστας Χαραμαντίδης, είναι μια κορυφαία προσωπικότητα στο χώρο του Αθλητισμού, διαδραματίζοντας και μέσα απ’ την κυκλοφορία του ‘ΕΥΒΟΪΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ’ σημαίνοντα ρόλο στα αθλητικά δρώμενα της εποχής.
Άνθρωπος πράος, νηφάλιος και προσηνής. Δυναμικός, κάθετος και αποφασιστικός όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Επιβλητικός σε κάθε περίπτωση. Ήξερε πάντως να ‘παίζει στα δάχτυλα’ τις δημόσιες σχέσεις, για το συμφέρον της ‘συντακτικής ομάδας’ και της εφημερίδας.
Αυστηρός με τους συνεργάτες του, αλλά και ιδιαίτερα προστατευτικός όταν χρειαζόταν. Αποστρεφόταν τους κόλακες, του δολοπλόκους και ‘αεριτζήδες’ του χώρου και πολλές φορές τόλμησε να συγκρουστεί με τους εκπροσώπους του παρασκηνίου και του ‘λαϊκισμού’.
Ο θάνατος του στα μέσα της δεκαετίας του ’90. στέρησε απ’ τον αθλητισμό της Εύβοιας από μια ‘τράπεζα’ γνώσης, εμπειρίας και ταυτόχρονα ηθικής.
Ο δήμος και η πολιτεία δεν υπήρξαν γενναιόδωροι μαζί του. Δεν υπάρχει σήμερα γήπεδο ή στάδιο αυτής της πόλης με το όνομα του. Μπορούν όμως να αξιοποιήσουν το σπουδαίο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό που άφησε, δημιουργώντας ένα ‘αθλητικό μουσείο’ σαν μια ιστορική παρακαταθήκη αναπαράστασης της διαδρομής του αθλητισμού, που έρχεται απ’ το απώτερο παρελθόν μέχρι τις μέρες μας.
Πηγή: Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ
