Γεννήθηκε το 1934 από πρόσφυγες γονείς, που ήρθαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 στη Χαλκίδα. Πολυποίκιλη και πολυσήμαντη η δράση του στα αθλητικά ζητήματα του τόπου. Τη δεκαετία ιδιαίτερα του ’70 τον βρίσκεις παντού. Στον ΑΟ Χαλκίς, στον Ολυμπιακό Χαλκίδας, στην ΕΠΣΕ, στο Εθνικό Στάδιο.
Ο Γιάννης Καλαμακίδης υπήρξε ποδοσφαιριστής του μεγάλου Ολυμπιακού Χαλκίδας για δέκα σχεδόν χρόνια και συνόδευσε αγωνιστικά τον ‘θρύλο’ όλη την δεκαετία της μεγάλης του ακμής (’50). Φόρεσε για ένα μεγάλο διάστημα το ‘περιβραχιόνιο’ του ‘αρχηγού’ σ’ αυτήν την ομάδα. Κυριαρχούσε στη μεσαία γραμμή. Μια ήρεμη δύναμη μέσα στο γήπεδο. Το παίξιμο του βασιζόταν σ’ ένα συνδυασμό τέχνης και δύναμης. Ήταν πεισματάρης και ιδιαίτερα ανθεκτικός ποδοσφαιριστής. Ήταν γνωστός τότε με το προσωνύμιο ‘Τούρκος’.
Αναμείχθηκε στα διοικητικά του ΑΟ Χαλκίς για διετία, απ’ το 1972 έως το 1974 με συνεργάτες τότε στο ποδοσφαιρικό τμήμα τους Μιχάλη Σίδερη και Μιχάλη Εμμανουηλίδη. Πρόσφερε θετικό έργο έχοντας συμβολή στην ενίσχυση της ομάδας, με πολύ σημαντικούς παίχτες που άφησαν εποχή στο Χαλκιδέικο ποδόσφαιρο, όπως ο τερματοφύλακας Σπύρος Κοτζαμάνης και ο δεινός σκόρερ Πέτρος Ζερβουδάκης.
Ευγενής άνθρωπος και καλός πατριώτης όσο αφορά την πόλη, την αγάπησε με πάθος. Πρόσφερε στη νεολαία της εποχής και στις γενιές που ακολούθησαν μετά το 1970. Όλα τα μεγάλα αθλητικά έργα έχουν την σφραγίδα της δικής του δράσης. Το ταρτάν και ο χλοοτάπητας του Εθνικού Σταδίου, το κολυμβητήριο, το κλειστό Κανήθου, η επίστρωση με συνθετικό τάπητα του γηπέδου ποδοσφαίρου της Κανήθου.
Υπήρξε Γενικός Γραμματέας (1964-67) και στις διοικήσεις ‘Καστριώτη’ και Νομικός Σύμβουλος στον ΑΟ Χαλκίς και την ΕΠΣΕ κατά περιόδους, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στη μελέτη, ανάλυση και ερμηνεία των αθλητικών ζητημάτων. Για να επιτύχει τους αθλητικούς σκοπούς και στόχους αυτής της πόλης, είχε συναντηθεί και είχε προσκαλέσει στη Χαλκίδα, πότε ως Πρόεδρος του Εθνικού Γυμναστηρίου και πότε ως Νομαρχιακός Σύμβουλος επί αθλητικών θεμάτων, μεγάλες προσωπικότητες του Αθλητισμού για την εποχή, όπως τον πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ Πέτρο Μολυβιάτη, τον Γ.Γ.Α. Πάνο Στασινόπουλο και αργότερα τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και άλλους επιφανείς της αθλητικής ζωής της χώρας.
Πρωτοστάτησε στην επανίδρυση του Ολυμπιακού Χαλκίδας και τον στήριξε διοικητικά μετά το 1975 μέχρι να ορθοποδήσει. Έτυχε πολλών βραβεύσεων από σωματεία και συλλόγους της περιοχής για τη δράση και προσφορά του στην αθλητική κοινωνία της πόλης και βέβαια οι συμπολίτες του τον τίμησαν με τη ψήφο τους, εκλέγοντας τον βουλευτή στις εκλογές του 1989 και του 1996. Ακόμη εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος και για μια οκταετία δημοτικός σύμβουλος, προσφέροντας με τις γνώσεις, την εμπειρία και την δράση του και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής. Η κοινωνική και πολιτιστική του δράση και προσφορά ολοκληρώνεται ως πρόεδρος του νομαρχιακού νοσοκομείου Χαλκίδας και σε ομότιμα καθήκοντα στον ‘Σύλλογο Μικρασιατών Εύβοιας’.
Είχε ενεργό συμμετοχή στην συγχώνευση του 1967 του Ευρίπου με τον Ολυμπιακό Χαλκίδας, απ’ όπου προήλθε ο ΑΟ Χαλκίς, που ο Δημήτρης Δεμερτζής χαρακτηρίζει ανίερη ποδοσφαιρική πράξη που ζημίωσε το ποδόσφαιρο της πόλης. Σε χρόνους θολερούς ίσως προσπάθησε να λειτουργήσει με το ένστικτο του ποδοσφαιρικού παράγοντα και τον επαγγελματισμό του νομικού και τίποτε περισσότερο.
Ήπιος, πράος και προσιτός στον απλό κόσμο. Πείσμων, δυναμικός και διεκδικητικός στην παρουσίαση και έλεγχο διαφόρων ζητημάτων, στοιχεία που απολήγουν σε μια πολύχρονη και ουσιαστική προσφορά στην πόλη και τους πολίτες της Χαλκίδας, οι οποίοι τον αντιμετώπιζαν με συμπάθεια και εμπιστοσύνη, αναγνωρίζοντας το έργο του, στους τομείς στους οποίους αναμείχθηκε. Εργάστηκε αθόρυβα και δημιουργικά και παρήγαγε αθλητικό έργο.
Επιστρέφοντας στην αθλητική του ιδιότητα ο ίδιος θυμάται:
- Τον αγώνα του Ολυμπιακού Χαλκίδας κόντρα στον Απόλλωνα Αθηνών (‘Ελαφρά Ταξιαρχία’) που είχε στη σύνθεση του τέσσερις διεθνείς (Γιώργος Καμάρας-Γιάννης Χολέβας-Κώστας Σανιόγλου και Μπάμπης Σεραφείδης). Είχε προηγηθεί η τοπική ομάδα με 3-0 για να σημειώσουν οι φιλοξενούμενοι στη συνέχεια… τέσσερα τέρματα με την σκανδαλώδη εύνοια της διαιτησία και να πάρουν τελικά τη νίκη με 3-4. Ήταν ένα παιχνίδι πρωταθλήματος (περιφερειακό πόλεων) με τη συμμετοχή και των ‘τριών μεγάλων’ εκεί γύρω στα ’56-’57.
- Το ιστορικό 1-1 του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό στη Χαλκίδα της περιόδου 1963-64 και τη νίκη της ομάδας της Χαλκίδας επί του Φωστήρα με 0-1 στον ‘Ταύρο’. Τότε ο αθλητικός τύπος είχε πρωτοσέλιδο αφιέρωμα με τίτλο: ‘Ο ΦΟΝΕΑΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ ΕΠΕΣΕ ΝΕΚΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ’. Και αυτό το παιχνίδι πρέπει να έγινε την ‘προεθνική περίοδο’, εκεί γύρω στα ’55-’56 γιατί προφανώς αναφέρεται στην ‘ομάδα του καθηγητή Μαθηματικών Κόκου Μακρή’.
Έντονα στη μνήμη του Γιάννη Καλαμακίδη ήταν και ένας αγώνας μπαράζ με την ‘Παλεβαδειακή’ στο γήπεδο της ‘Λεωφόρου Αλεξάνδρας’ που είχε λήξει με νικητή τον Ολυμπιακό και σκορ 3-0 πρόκριμα για τη Β’ Εθνική, εκεί στα 1956 κι αυτή η συνάντηση.
Ο Δήμος Χαλκιδέων έδωσε τ’ όνομα του στο ποδοσφαιρικό γήπεδο Κανήθου για να τιμήσει την παρουσία και προσφορά του στα αθλητικά ζητήματα της πόλης.
Πηγή: Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ
