ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ... Στη χώρα της μούντζας και του ρε!
Ο νέος ιός… υιός της Απώλειας
Αποσπώ και μεταφέρω μια απ’ τις ομορφότερες παραπομπές του βιβλίου μου ‘Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ’ σε τούτη τη στήλη που σίγησε για μικρό διάστημα, ύστερα απ’ το σοκ των πρώτων ημερών της πανδημίας απειλής, με την διάχυση μιας καταθλιπτικής ψυχολογίας και βεβαίως στην Ελληνική κοινωνία.
Σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, προφητικός ο στίχος του εμπνευσμένου δημιουργού Μάκη Ερημίτη, που σχετικά πρόσφατα έφυγε απ’ τη ζωή:
‘Ο νους μας επιστρέφει και η καρδιά πάλλεται στο λυγμικό σφυροκόπημα, των φωνητικών δονήσεων, του μεγάλου μας ερμηνευτή Στέλιου Καζαντζίδη:
Έρχονται χρόνια δύσκολα
Γεμάτα καταιγίδες
Και μεις του κόσμου θύματα
μ’ ατελείωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες
Την ίδια περίοδο που γράφονται αυτοί οι στίχοι, τα σύνορα ανοίγουν, με την αθρόα και πάντως ειρηνική των βορείων γειτόνων μας Αλβανών στη χώρα, που και αυτοί γίνονται μέρος της καθημερινότητας της ημεδαπών κατοίκων της.
Τούτη η πανδημία, με τον Πρίγκιπα του Ολέθρου-Νέο Κορονοϊό, Υιό της Απώλειας να έχει κράτος και εξουσία στον Πλανήτη Γη, εισβάλλει ως παγκόσμια εισβολή ως παγκόσμια απειλή, ανατρέποντας τις δεσπόζουσες και καθορίζοντας τα ανθρώπινα μελλούμενα.
Αρχές και αρετές του Έθνους και του λαού μας δοκιμάζονται. Η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η αυταπάρνηση. Στα νοσοκομεία, στα ιδρύματα, στις πόλεις και τα χωριά, στις συνοικίες και στις γειτονιές, παντού…
Ο κόσμος, μια σκληρή άμορφη μάζα. Η ανθρωπιά συνθλίβεται. Ο φόβος κυριαρχεί παντού και κατευθύνει τις μάζες στην αναλγησία και στην ιδιοτέλεια. Η κοσμοθεωρία του καβουκισμού με κύριο στοιχείο υλικής σύστασης την περιχαράκωση του ‘εγώ’, προβάλλει μόνο τα εσώτερα και σφέτερα. Σ’ αυτή την γενικότερα βλέπουμε σήμερα και σίγουρα θα ‘χουμε και την δυνατότητα στο άμεσο μέλλον να μελετήσουμε, ν’ αναλύσουμε και να ερμηνεύσουμε πράξεις θάρρους και γενναιότητας, από ψυχές μπολιασμένες με περίσσια κοινωνικά αντισώματα.
Όμως σήμερα, την εποχή της μεγάλης δοκιμασίας για την ανθρωπότητα, ο ιός σφυροκοπεί τον πλανήτη, μεταφέροντας την πίεση στην περιοχή ευθύνης της πολιτείας.
Ο θάνατος και η αρρώστια, χτυπάει απ’ όλες τις μεριές και μ’ όλα τα μέσα στις χώρες της Μεσογείου και όχι μόνο, με τον ιό να υποδηλώνει επιδεικτικά και αλαζονικά τον αταξικό του χαρακτήρα, προσβάλλοντας χωρίς διακρίσεις
Πλούσιους και πένητας
δούλους και αρχοντάδες
δίκαιους και αδίκους
Αόρατος, κακός, επιθετικός κατά πάντων με επιμονή και σφοδρότητα, ύπουλος και δόλιος. Και όταν κάποιοι τόλμησαν να τον αποκαλέσουν και δειλό, προσβάλλοντας αδύναμους και ανυπεράσπιστους γέροντες, στρέφεται τώρα και στους νεότερους, υποδηλώνοντας την κατίσχυση στο ανθρώπινο γένος, τούτη την ώρα που οι επιστήμονες σ’ όλο τον κόσμο αμφισβητούν το ‘αήττητο’ του δολοφονικού ιού…
Κλεισμένος στο σπίτι τρίτη εβδομάδα, χαζεύοντας απ’ το τζάμι της μπαλκονόπορτας ώρες πολλές τις καρακάξες να εφορμούν, τις γάτες να καυγαδίζουν διαρκώς και τα σπουργίτια ενθαρρυμένα απ’ την ανθρώπινη απουσία να βολτάρουν με το χοροπηδηκτό περπάτημα στα μπαλκόνια των νοικοκυραίων της δικής μου γειτονιάς.
