Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1949. Γράφτηκε στα ‘τσικό’ του Ολυμπιακού Χαλκίδας το 1958 και οκτώ χρόνια μετά δόθηκε για ένα χρόνο με υποσχετική στον Πρωτέα Χαλκίδας το 1966. Εκεί τον ξέχασαν οι ‘ερυθρόλευκοι’, αλλά και οι ‘τρικολόρ’ του Ευρίπου, όταν έκαναν τη συγχώνευση και δημιούργησαν τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’.
Ο Νώντας όμως έκανε αισθητή την παρουσία του τα επόμενα χρόνια και αναδείχθηκε ένας απ’ τους κορυφαίους μέσους για την εποχή του μέχρι και το ’75, όταν σε μια προπόνηση και για τα προκριματικά της Β’ Εθνικής ‘άρπαξε’ μια γερή ψύξη, που ανέτρεψε τα ποδοσφαιρικά του σχέδια για συνέχιση της καριέρας του.
Δυναμικός μέσος, πάντα ετοιμοπόλεμος και γερός μαχητής. Ένας ποδοσφαιριστής σταθερός σε απόδοση, ενθουσιώδης, αγωνιστικός και ολοκληρωμένος, που αποτελούσε ‘βαρόμετρο’ για τη γενικότερη απόδοση του Πρωτέα, πολυτιμότερος ίσως και απ’ τις πρώτες βεντέτες της ομάδος, που ήταν ο Λάκης Δανίκος και ο Γιάννης Καραμάνος.
Παθιασμένος και εκρηκτικός χαρακτήρας και ευερέθιστος που δεν άφηνε αναπάντητες τις όποιες προκλήσεις. Ακόμη και ‘βρώμικος’ αν το απαιτούσε το συμφέρον της ομάδας.
Εκτιμούσε τον προπονητή Γιούρκα Σεϊταρίδη, θαύμαζε τον ποδοσφαιριστή Θανάση Μπέμπη και σήμερα ευχαριστεί και τον παλιό στόπερ της ‘Ένωσης’ Γιώργο Κουκουβίνο, που τον βρήκε στον ‘Πρωτέα’ και τον βοήθησε να προσαρμοστεί.
Ήταν γνωστός με το ποδοσφαιρικό προσωνύμιο ‘Σουάρεζ’, του θρυλικού μέσου της Ίντερ, που του το είχε προσάψει ο προπονητής του Γιούρκας Σεϊταρίδης.
Πηγή: Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ
