Ο Πάνος Μάρκοβιτς ήταν το ‘ακριβώς αντίθετο’ απ’ τον κυρ-Ευάγγελο. Κλειστός χαρακτήρας, αγέρωχος, υπερόπτης, εγωιστής σε παθολογικά επίπεδα.
Κανείς δεν αμφέβαλλε για την μοντέρνα ποδοσφαιρική φιλοσοφία του, όμως επέλεξε λάθος ομάδα για να την εφαρμόσει. Μια ομάδα που έπαιζε και διέπρεπε, χάρις στο ταλέντο και το ‘δέσιμο’ μεταξύ των παικτών, προσπάθησε να την ‘καλουπιάσει’ σε μοντέρνα συστήματα και αφηρημένες τακτικές. Κάθετος και απαγορευτικός σε κάθε τι που θύμιζε το πρόσφατο παρελθόν.
Προσπάθησε να ‘στραγγαλίσει’ το ταλέντο μοναδικών ποδοσφαιριστών, όπως ο Τσάκαλος, ο Σιμιτζής, ο Λίβας για χάρη νέων ‘εφηρμοσμένων τεχνικών’. Οι μονάδες έπρεπε σε απόλυτο βαθμό να υποτάσσονται στο σύνολο. Καμιά επαφή με τους παίκτες και η ομάδα την χρονιά της παρουσίας του, πήρε από νωρίς την ‘κάτω βόλτα…’.
Πάντως ο Τάκης Λουκανίδης στο βιβλίο του ‘ΕΓΩ Ο ΤΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑΝΙΔΗΣ’ αφιερώνει ολόκληρη ενότητα στον Πάνο Μάρκοβιτς στην μεγάλη Δόξα Δράμας απ’ το 1952 έως το 1955, τονίζοντας την μεγάλη συμβολή του στην δημιουργία αυτής της ομάδας: ‘Κρίνοντας αντικειμενικά, θεωρώ, μαίζ με τον Πάγκαλο, τον Πάνο Μάρκοβιτς ως τον μεγαλύτερο θεωρητικό τεχνικό όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά των Βαλκανίων και της Ευρώπης… ιερό τέρας ποδοσφαιρικών γνώσεων, καθηγητής, πρύτανης…’.
Ξέφρενους ρυθμούς ακολουθεί ο λόγος, ένας εγκωμιαστικός χείμαρρος του κυρίου Τάκη, που παρά την έντονη διαφωνία τουλάχιστον του Νίκου Σιμιτζή για τον Πάνο Μάρκοβιτς μιας άλλης εποχής (’68-’69) και σε μια άλλη ομάδα δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε.
Ο Πάνος Μάρκοβιτς πάντως παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή της Φλωρεντίας και εισήγαγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το σύστημα με τα δύο σέντερ-φορ (στη Χαλκίδα με τους Νίκο Εμμανουηλίδη-Βασίλη Τοκπασίδη), όταν βέβαια κάποιες φορές ‘άφηνε’ το κλασσικό για την εποχή 4-3-3.
Εξαιρετική άποψη για τις θεωρητικές κυρίως γνώσεις του Πάνου Μάρκοβιτς έχει και ο Πέτρος Τοπουζίδης, που υπήρξε βασικός συνεργάτης του στο πέρασμα του απ’ τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Ο ίδιος επίσης συμφωνεί:
‘Στον πάγκο και στο πρακτικό μέρος της διδαχής του, πράγματι ‘έχανε’ και δεν απέδιδε τα αναμενόμενα αναφορικά με το μέγεθος των γνώσεων του’.
Ήταν υπερβολικά αυστηρός, αλαζονικός και επιθετικός, ενίοτε δε και εμπαθής και ουδέποτε έγινε αγαπητός απ’ τους παίχτες.
Μεγαλομανής τέλος και απ’ το γεγονός ότι ‘άλλαξε το επώνυμο του μετατρέποντας το σε Γιουγκοσλαβικό, που ήταν τότε της μόδας, μπερδεύοντας του ενδιαφερόμενους παράγοντες…’.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Παναγιώτης Μαρκόπουλος και καταγόταν απ’ τη Χαλκιδική, απ’ όπου καταγόταν και ο τότε Γ.Γ. Αθλητισμού Κώστας Ασλανίδης.
Πηγές: Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ & Ποδόσφαιρο του Χθες και του Σήμερα
