ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ...

Στη χώρα της μούντζας και του ρε!

Σάτιρα…
‘καραμελωμένη’!

Έγραφα κάποτε στον θρυλικό πλέον ΕΥΒΟΪΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, δίνοντας το στίγμα της συμπεριφοράς και κουλτούρας θα έλεγα των τοπικών κοινωνιών, απέναντι στο ποδόσφαιρο, των προσώπων και των πραγμάτων, όπως αναδύονται, μέσα απ’ τους συλλόγους, που τις εκπροσωπούν σε αθλητικό επίπεδο γενικότερα.

Διαχρονική η μοίρα των προπονητών… και ο πάγκος αυτών ηλεκτρικός! Εύκολος στόχος! Μια ‘αποπομπή’ μπορεί να έρχεται να καλύψει εγγενείς αδυναμίες και λοιπές ‘κακοτεχνίες’ αυτών των ίδιων παραγόντων… όμως:

…Κάποτε εκεί στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στην εποχή της μεγάλης αφθονίας…

ΤΟΤΕ

-Στον ΗΡΑΚΛΗ ΨΑΧΝΩΝ οι προπονητές έπεφταν ‘θύματα’ των ποδοσφαιριστών! Έφευγαν όταν για οποιοδήποτε λόγο έπαυαν να είναι αρεστοί στους ποδοσφαιριστές της ομάδος. Βλέπετε εκεί στην εύφορη ποδοσφαιρική γη της Μεσσαπίας, πολύ ταλέντο, που πάραυτα παρήγαγε και καλώς ή κακώς νοούμενο βεντετισμό! Κι από ονόματα… ‘μάτσο’! Θ. Καλαβρής, Γ. Ρουσόδημος, Π. Μυστριώτης, Δ. Σακκής, Γ. Κεραμιδάς… και μέχρι την εποχή του Ν. Κιαπέκου ως τα μέσα της επόμενης δεκαετίας του ’90…

-Στον Α.Ο.Ν. ΑΡΤΑΚΗΣ… άλλο σκηνικό! Συνήθως ήταν το ‘θύμα’ του έντονου ανταγωνισμού… της συνομοταξίας, την ομοιοεπαγγελματικής ομήγυρης, ρε αδερφέ, των παραγόντων των εντός ή εκτός Διοίκησης, ενίοτε και συνεργαζόμενων, που αποφεύγοντας την ολομέτωπη σύγκρουση, την πλήρωναν ‘άλλες’ επιλογές ‘αλλότριων’ συμφερόντων.

Είναι κάτι σαν αυτό που λέει ο σοφός λαός μας…

‘Φταίει ο γάιδαρος, βαράνε το σαμάρι…’

-Στον ΛΗΛΑ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ… τον πρώτο λόγο στην επιλογή του προπονητή είχαν βεβαίως οι παράγοντες… τον τελευταίο όμως στην παραμονή ή όχι στην ομάδα είχαν οι οπαδοί του Λήλα, ίσως το πιο φανατικό κοινό της Εύβοιας εκείνης της εποχής, κυρίως πλησιάζοντας και διαβαίνοντας τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, όταν ο Λήλας έχοντας εμφανίσεις μια καταπληκτική ομάδα, πραγματική αστερόεσσα, αμφισβητούσε δικαίως τα πρωτεία απ’ τους πρωτευουσιάνους..!

Τότε λοιπόν αν ο προπονητής κρινόταν ανεπαρκής, ανίκανος ή έστω και ‘κατσικοπόδαρος’ τον έπαιρναν… με τις πέτρες! Πάγκοι… πρόβλεψης ενισχυμένου χάλυβα..!

ΤΩΡΑ

-Στον ΗΡΑΚΛΗ, απουσιάζει το ‘ομογενειακό’ στοιχείο, στέρεψε και το εγχώριο τάλαντο! Ο Στούπας, το απόλυτο προεδρικό μοντέλο διακυβέρνησης και το γενικό κουμάντο! Ο άνθρωπος ποδοσφαιρικά ομογενοποιημένος απόλυτα, μια ολιστική προσωπικότητα! Πέρασε απ’ τους αγωνιστικούς χώρους, τους ποδοσφαιρικούς πάγκους, τα διοικητικά έδρανα και είναι και οικονομολόγος..!

Γιατί στην τελική ρε φίλε, το ποδόσφαιρο πρέπει να διοικείται από τεχνοκράτες, ας πούμε δικηγόρους και λογιστές κατά κυριότητα. Χρειάζονται και ‘άλλοι’ γενικώς για να βάζουν το χρήμα…

-Στην ΑΡΤΑΚΗ, βιώνουμε την μονοκρατορία του Βαγιάννη! Τέλος οι παραδοσιακοί… μάλλον συνταξιοδοτήθηκαν! Οι νεότεροι μάλλον προτίμησαν την συμπολίτευση… και σωστά πράττουν!

-Στον ΛΗΛΑ… ‘απόκοσμη’ μοναξιά… δεν παραβιάζεται λοιπόν το ποδοσφαιρικό άσυλο… και η Διοίκηση λειτουργεί πλέον και καλείται να ‘υπερασπιστεί’ τον θεσμικό και ταυτόχρονο δικαιοδοτικό της ρόλο και στις σύγχρονες προπονητικές επιλογές της.

Σας μιλάω εκ πείρας… ‘Τρεισήμισι ορόφους’ γραπτά, απ’ το 1979 και δώθε!