Ο επιθετικός του Ταμυναϊκού παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο starsports και τον Δημήτρη Παπασυμεών.
Δεν χρειάζεται πάνω από 5 λεπτά αγώνας για να καταλάβει κανείς ότι ο Γιάννης Σίμωσης είναι ένα αυθεντικό ποδοσφαιρικό ταλέντο. Ένας αρτίστας της μπάλας. Όπως ένας μουσικός που δίνει συναυλίες σε όλο τον κόσμο, έτσι και αυτός σαν καλλιτέχνης του ποδοσφαίρου έχει βρει δουλειά σε Γερμανία, Αυστραλία και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Στα 16 του χρόνια ήταν μέλος της εθνικής νέων και συμπαίκτης στην ανδρική ομάδα του Πανιωνίου με τεράστια ποδοσφαιρικά ονόματα.
Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη καθώς όπως παραδέχεται προς τιμή του δεν διαχειρίστηκε σωστά τις καταστάσεις, έβγαλε έπαρση, ενώ κάποια περίοδο εθίστηκε και στον τζόγο. Θεωρεί “ευλογία” για την ομάδα τον Τάσο Κατσινόπουλο, ενώ δηλώνει ότι δεν θα έπαιζε σε άλλο σύλλογο της Εύβοιας για να μην βρεθεί αντίπαλος του Ταμυναϊκού. Τέλος αποκαλύπτει ότι τον Φεβρουάριο θα ξαναφύγει για την Αυστραλία.
Το ξεκίνημα στις Ακαδημίες του Αιόλου και Βαγγέλης Ντόβολης
Γιάννη όλα ξεκινάνε από τις ακαδημίες του Αιόλου, του Βαγγέλη Ντόβολη. Πες μας λίγα λόγια για εκείνη την εποχή;
Εκεί έκανα τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα με τον Βαγγέλη Ντόβολη, ο οποίος είναι και ποδοσφαιρικός μου πατέρας. Έχουμε άριστες σχέσεις και από μικρή ηλικία πήρα σωστές βάσεις και κακά τα ψέματα ότι παιδιά έχουν βγει από την περιοχή κι έχουν παίξει και παίζουν νομίζω όλα από την ακαδημία του έχουν ξεκινήσει.
Το κεφάλαιο του Πανιωνίου
Μετά ακολούθησε η μικτή Εύβοιας, ο Ταμυναϊκός και βρέθηκες στις ακαδημίες του Πανιωνίου, επί εποχής Τσακίρη, στις καλές εποχές των Νεοσμυρνιωτών.
Ναι ήταν πρώτα η μικτή, όπως είπες. Τότε ξεκίνησα στα Κριεζά. Πήγα στον Ταμυναϊκό, την χρονιά που πήραμε και το Κύπελλο Εύβοιας κι από ξεκίνησαν οι Μικτές. Με είχε δει ο Μίλτος Καρατζάς, ο οποίος ήταν στον Πανιώνιο κι έφυγα πήγα στον Πανιώνιο στη δεύτερη ομάδα (νέων), όπου στη μέση της χρονιάς ανέβηκα στην πρώτη ομάδα. Ξεκίνησα τις προπονήσεις και καπάκι το καλοκαίρι όπου τελείωσε η χρονιά ήμουν μεταξύ πρώτης και δεύτερης ομάδας, ήρθε το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο, σε ηλικία 17 ετών.
Είχες συμπαίκτες μεταξύ άλλων τους Τζαβέλα και Άλβαρο Ρεκόμπα.
Πάρα πολλούς. Με Έλληνες Τζαβέλας, Μανιάτης, Μάκος, Σιόβας, Κοντοές, Γουνδουλάκης. Ξένοι τότε ήταν Ρεκόμπα, Εστογιανόφ, Μπάλαμπαν, Κουμουρτζί, Όμο, Ριέρα, πάρα πολλοί. Ξεχνάω σίγουρα πολλούς. Εντάξει τότε ήταν πανεπιστήμιο δεν το συζητάμε. Φοβερές εμπειρίες.
Ξεκίνησα προετοιμασία κι έπαιξα και νωρίς. Νομίζω την 3η αγωνιστική έκανα το ντεμπούτο μου με τον Λεβαδειακό. Αν θυμάμαι καλά ήταν 12 Σεπτεμβρίου το 2009. Εντάξει να είχαμε το μυαλό που είχαμε τώρα, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν μετανιώνω για κάτι. Αυτά συμβαίνουν είναι μες τη ζωή. Κάποιες ευκαιρίες έρχονται, αν δεν τις εκμεταλλευτείς, ειδικά στο χώρο του ποδοσφαίρου δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, υπάρχει απλά ο επόμενος.
Σε εκείνο το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό αν η απόκρουση του Μπλάζιτς δεν είχε γίνει κι είχε διαφορετική κατάληξη, η πορεία σου στη Super League θα ήταν διαφορετική;
Ήταν μία φάση με το που ξεκινάει το παιχνίδι. Μπορεί να μην ήταν ούτε στα 15 δευτερόλεπτα, βρέθηκα απέναντι στον Μπλάζιτς, ο οποίος είναι και εξαιρετικός τερματοφύλακας και 2 μέτρα, παρόλο που θεωρώ ότι έκανα ένα καλό τελείωμα, έκανε πολύ καλή απόκρουση.
Κοίταξε να δεις. Σίγουρα όλα αυτά αλλάζουν. Αν δεν βάλεις γκολ στο ντεμπούτο σου, που και πάλι, με το μυαλό που είχα τότε νομίζω θα ήταν χειρότερα τα πράγματα (γέλια).
Βασικά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει «ΑΝ».
Εθνική νέων και η σημερινή εθνική
Έπαιξες και εθνική νέων. Τι σου έχει μείνει από εκεί;
Ναι πήγα κι έπαιξα και στο ντεμπούτο μου κιόλας σκόραρα. Μπήκα στο 74’ και στο 75’ έβαλα γκολ. Την πρώτη μου επαφή την έκανα γκολ. Παίζαμε με τα Νησιά Φερόε, νομίζω, είχαμε έρθει 1-0 και μετά το ευρωπαϊκό να σου πω την αλήθεια δεν με ξανακάλεσαν ποτέ στην εθνική. Ήταν καθαρά θέμα συμπεριφοράς μου κι εκεί έκανα λάθος, γιατί πίστευα ότι έπρεπε να παίζω και το ψιλοαπέτησα.
Μιλάμε και για εθνική Ελλάδος σε τέτοιες κατηγορίες που μπορεί όντως να το άξιζα, αλλά δεν έπαιζαν οι καλύτεροι. Πάντα υπήρχε διάκριση, είτε θέμα μανατζαρέων, είτε θέμα ομάδων, είτε δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και υπήρχε μία κατάσταση που δεν θέλω να αναφερθώ.
Αυτό νομίζω γίνεται και τώρα μέχρι που ήρθε ο Φαν’τ Σχιπ.
Υπάρχει πάντα αυτό. Άπειρα παραδείγματα. Να θυμηθούμε από τον Γκέκα που ήταν στην Καλλιθέα και δεν τον πήραν και με το που πήγε στον Παναθηναϊκό τον κάλεσαν; Πάρα πολλούς παίχτες που πρέπει να τους πάρει ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός για να τους πάρουν στην εθνική. Δεν υπάρχει βασικά αξιοκρατία σε πολλά κομμάτια κι όταν δεν υπάρχει και διοίκηση, γενικότερα στο ποδόσφαιρο, θα πάρει τηλέφωνο ο κάθε πρόεδρος «σου στέλνω αυτόν, βάλτον να παίξει» . Τότε λειτουργούσε σίγουρα έτσι και σε πολύ χειρότερο βαθμό. Αν δεν είχες κάποιον να σε στηρίξει δύσκολα έπαιζες.
Τα χρόνια της έπαρσης
Είχες δηλώσει ότι είχες έπαρση που σε πήγε πίσω. Είναι αυτό που λες «αν είχα το μυαλό τώρα»;
Κοίταξε όταν ένα παιδί που βγαίνει από το Αλιβέρι σε ηλικία 16 χρονών, που μένει μόνο του, εντάξει τότε όλα τα παιδιά από την επαρχία μας είχαν σε σπίτι πολύ προσεγμένα, μιλάμε τώρα εποχές Τσακίρη, που ήταν φανταστικά τα πράγματα στον Πανιώνιο, αλλά σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς όλο αυτό το πράγμα.
Παίρνουν τα μυαλά σου αέρα που λέμε.
Ήταν 3 Γενάρη. Έπαιζα, έβαζα γκολ, ήμουν πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα U-21. Με φώναξαν στην πρώτη ομάδα να παίξω Τετάρτη και την Κυριακή ήμουν βασικός στο Χαριλάου, με τον Άρη κι επειδή δεν μου είχαν κάνει ένα συμβόλαιο, δεν θυμάμαι τι ακριβώς, νομίζω ήταν ημι-επαγγελματικό κι έπρεπε να μου είχαν κάνει κάτι μέχρι 31 Δεκεμβρίου, το οποίο δεν είχε γίνει και δεν το ξέραμε, θα έπαιζα και μια χρονιά πιο νωρίς.
Γενικότερα υπήρχε μεγάλη προβολή προς το πρόσωπο μου. Ο Τσακίρης με πήγαινε με χίλια. Με είχε πολύ μεγάλη τρέλα, πολύ μεγάλη καψούρα και το είχα κερδίσει όλο αυτό να σου πω την αλήθεια με το σπαθί μου.
Εγώ βλέποντας τις ικανότητες μου από μικρός, είναι λογικό, δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς όλο αυτό κι όταν παίζεις και συναναστρέφεσαι με Ρεκόμπα, παίχτες τεράστιους, χωρίς να το θέλεις είναι λογικό σε αυτή την ηλικία, λες κάποιες φορές «Αυτούς τους παίζαμε στα χαρτάκια και ξαφνικά τι γίνεται; Θα με παίζουν κι εμένα στα χαρτάκια;». Είναι πολύ δύσκολο αυτό το κομμάτι.
Ο σταθμός του Πανθρακικού
Μετά ακολούθησαν Πανθρακικός, Κέρκυρα, Γερμανία, Αυστραλία κι επιστροφή στην Ελλάδα με την Αναγέννηση Καρδίτσας κι ακολούθησαν Παναργειακός, Ιάλυσσος, Αιολικός, μέχρι την πρώτη σου επιστροφή στον Ταμυναϊκό. Τι σου έχει μείνει από εκείνα τα περάσματα;
Άλλαξα πολλές ομάδες και τώρα πώς το βλέπω εγώ, το ότι άλλαξα πολλές ομάδες, νομίζω αντικατοπτρίζεται από τον χαρακτήρα που είχα τότε. Ήταν λίγο ασταθής ο χαρακτήρας μου. Άμα εξαιρέσεις τον Πανθρακικό που ήμουν 2 χρόνια, στις υπόλοιπες ομάδες ήμουν 1 χρόνο. Κάθε χρόνο άλλαζα και ομάδα.
Βέβαια στον Πανθρακικό ήταν εξαιρετικά τα πράγματα. Να σου πω την αλήθεια δεν ήθελα να φύγω. Είχα κι άλλο έναν χρόνο συμβόλαιο. Πήραμε και το πρωτάθλημα, όπου βγήκαμε Α’ Εθνική και μου είπαν ότι θα ανανεώσουμε και την επόμενη μέρα που ήταν να γίνει και πήρα και πρόγραμμα καλοκαιριού, μου λένε «Δεν σε υπολογίζω».
Άλλαξε ο προπονητής;
Όχι δεν ξέρω τι άλλαξε. Ο ίδιος ο προπονητής ήταν. Ο πρόεδρος δεν ήθελε να φύγω. Υπήρχε ένα αλαλούμ γενικότερα, ο κάθε προπονητής φέρνει δικούς του παίχτες και σου έχει πάρει και το πρωτάθλημα, ξέρεις αυτά αλλάζουν από την μία μέρα στην άλλη κι όντως έλυσα το συμβόλαιο μου και πήγα Αυστραλία, στην ομάδα που ήμουν και τώρα που γύρισα στο Adelaide Olympic FC. Είναι Έλληνες τα παιδιά εκεί.
Η Αυστραλία και το πρωτάθλημα με την Western Sydeney
Πήγα εκεί με σκοπό να κάτσω 2-3 εβδομάδες να προπονηθώ μαζί τους, μέχρι να βρω, μέσω των παιδιών εκεί, ομάδα στην Α’ Εθνική να δοκιμαστώ κι όντως με βοήθησαν τα παιδιά, βρήκα και ομάδα. Πήγα και δοκιμάστηκα στην Western Sydney Wanderers FC, όπου εκείνη την χρόνια πήραμε και το πρωτάθλημα. Ήταν η πρώτη χρονιά που φτιάχτηκε η ομάδα αυτή και πήραμε και το πρωτάθλημα.
Επιστροφή στην Ελλάδα και στην Κέρκυρα
Δεν με κράτησαν. Εντάξει αυτό είναι πολύ σχετικό. Όχι ότι δεν έκανα, αλλά ο κάθε προπονητής ψάχνει παίχτες στα χαρακτηριστικά που θέλει, είχα το συν του διαβατηρίου, έχω και το Αυστραλέζικο, αλλά δεν με κράτησε και τότε σε δημοσιεύματα είχα δει , βασικά μου είπαν οι γονείς μου ότι ενδιαφέρεται η Κέρκυρα για μένα και μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, γιατί ήξερα τον Άκη Μάντζιο από τον Πανιώνιο και τον πήρα κατευθείαν τηλέφωνο, βλέποντας ότι δεν υπάρχει μέλλον στην Αυστραλία, μου λέει «Σε έψαχνα ρε παιδί μου, δεν σε έχω βρει, έχεις φύγει κιόλας δεν λειτουργεί και το τηλέφωνο σου» του λέω να έρθω στην ομάδα; Μου λέει «έλα» και έτσι πήγα στην Κέρκυρα.
Εντάξει ήταν μία χρονιά πολύ δύσκολη. Τι να σου λέω τώρα… η χειρότερη χρονιά που έχω περάσει.
Γ’ Γερμανίας και το λάθος της μη παραμονής
Μετά πήγα Γερμανία, δοκιμάστηκα σε μια ομάδα της Γ’ Εθνικής, έμεινα για ένα εξάμηνο, αλλάξαμε προπονητή. Εκεί ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί ο νέος προπονητής που ήρθε μου είπε «θα μιλήσεις γερμανικά ή θα σηκωθείς να φύγεις».
Αν σε όλο αυτό το κομμάτι έχω κάνει ένα λάθος που θα το μετανιώσω να σου πω την αλήθεια, ήταν ότι δεν έμεινα στην Γερμανία. Θα έπρεπε να μείνω να σου πω την αλήθεια.
Επιστροφή πάλι στην Ελλάδα και την Καρδίτσα
Έφυγα λοιπόν που λες και πήγα στην Καρδίτσα. Τότε δεν υπήρχαν και ομάδες να γυρίσω και πήγα καθαρά στην Καρδίτσα γιατί ήταν ο αδερφός μου εκεί και σπούδαζε.
Τώρα εκεί Β΄ Εθνική σε μία περιοχή όπου το ποδόσφαιρο υπολειτουργεί. Πήγα εκεί γιατί δεν υπήρχε θέμα σπιτιού, είχα τον αδερφό μου την σιγουριά ότι θα το πληρώνουμε, θα είμαστε ήρεμοι, δεν θα έχουμε άλλα θέματα και η Καρδίτσα όντως είχε θέματα οικονομικά, γιατί μόνοι τους πάλευαν οι άνθρωποι εκεί. Δεν υπήρχε κάποιος χορηγός. Σκέψου άνθρωποι απλοί, καθημερινοί να έχουν μία ομάδα στην Β’ Εθνική.
Παναργειακός το πρόβλημα τραυματισμού και τα περάσματα από Ιάλυσο, Αιολικό και η 1η Επιστροφή στο Αλιβέρι και το θέμα με τον τζόγο.
Έπειτα ακολούθησε ο Παναργειακός, όπου εκεί είχα έναν τραυματισμό κι αν δεν κάνω λάθος παίζαμε στην Κύμη κι έκοψα τον οπίσθιο χιαστό. Βασικά έπαθα μερική ρήξη έκανα 12 εβδομάδες αποθεραπεία και στην πρώτη προπόνηση τον έκοψα τελείως. Σκέψου το έπαθα τέλος Σεπτέμβρη και έπαιξα αρχές Γενάρη.
Εκεί τα πράγματα ήταν καλά η ομάδα πήγαινε για πρωτάθλημα μέχρι τον Γενάρη, όμως μετά υπήρξε μία κατάσταση κωμικοτραγική, όπου δεν υπήρχαν πληρωμές κτλ. Το μοναδικό καλό ήταν ότι μας είχαν ένα ξενοδοχείο και μέναμε, όλοι μαζί. Αλλά ήταν μία κατάσταση πραγματικά τρελή.
Μετά πήγα για 3 μήνες στον Ιάλυσο που κοντράρει με την Κέρκυρα για το ποια είναι η χειρότερη περίοδος.
Καπάκι πήγα Αιολικό, όπου είχα μιλήσει μόνο με τη διοίκηση του, χωρίς να ξέρει ο Ιάλυσος τίποτα και μάλιστα ζήταγε ο Ιαλυσός 4000€. Στο Αιολικό έκανα την καλύτερη μου χρονιά στη Γ’ Εθνική, όπου αποχώρησα εξαιτίας ενός οικογενειακού μου προβλήματος, παρόλο που είχα προτάσεις κι από Β’ και Γ΄ Εθνική, όπως η Παναχαϊκή.
Κοίτα κακά τα ψέματα το ποδόσφαιρο σε αυτές τις κατηγορίες αυτό είναι. Πρέπει να κάνεις συμβόλαιο 1 χρόνου για να είσαι εξασφαλισμένος.
Επιστροφή στον Ταμυναϊκό, όπου ήταν η πρώτη φορά το να επιστρέψω σε ομάδα της Εύβοιας, χωρίς τον Βαγγέλη Ντόβολη μου ήταν αδιανόητο, οπότε ήρθε ο Βαγγέλης κι έτσι βρεθήκαμε ξανά μαζί. Σκέψου ποτέ δεν του ‘χω πει όχι όποτε με καλεί, εκτός από φέτος, που είναι η μοναδική φορά που του αρνήθηκα.
Βέβαια μου αρέσει ο Ταμυναϊκός δεν μπορώ να παίξω κάπου αλλού στην Εύβοια εναντίον του Ταμυναϊκού. Φυσικά ήταν κι ο Τάσος Κατσινόπουλος, η πρώτη του χρονιά που ανέλαβε την ομάδα. Τι να λέμε τώρα είναι μία ομάδα που σφύζει από υγεία.
Από εκείνη την χρονιά χτίστηκαν οι βάσεις, όπου τότε η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα, αν κι εγώ έφυγα στα μέσα της σεζόν για την Αυστραλία, καθώς είχα μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση από εκεί.
Μετά την επιστροφή μου από την Αυστραλία εξαφανίστηκα από όλους κι από όλα γιατί είχα ένα θέμα με τον Τζόγο για πολλά χρόνια, όπου πήγα σε ένα κέντρο απεξάρτησης. Εντάξει Δόξα τω Θεό τα έχω κόψει όλα τώρα και είμαι μακριά από όλα.
Τα δύο χρόνια στον Φωστήρα και η 2η επιστροφή του στο Αλιβέρι
Ακολούθησε ο Φωστήρας, γιατί ήθελα Αθήνα, καθώς έπρεπε να ήμουν εκεί για πάρα πολλούς λόγους. Ο πρώτος χρόνος στον Φωστήρα η ομάδα έπεσε για πρώτη φορά στην ιστορία της στο τοπικό. Ήταν μία πάρα πολύ δύσκολη χρονιά και την ομάδα τότε την έριξαν. Όμως πριν ακόμη πέσουμε πήγα στον πρόεδρο και του είπα «Θα μείνω να βοηθήσω την ομάδα να επιστρέψει», καθώς δεν έχω πλέον κόμπλεξ κατηγορίας.
Εγώ μετά πήγα Αυστραλία, τον Ιούνιο και ήμουν σε επικοινωνία με τη διοίκηση για να επιστρέψω. Η απάντηση που πήρα ήταν «Γύρνα και θα μιλήσουμε». Απλά ένιωθα ότι δεν με έπαιρναν στα σοβαρά. Η διοίκηση. γιατί ο κόσμος με αγαπούσε.
Η μπάλα σε αυτές τις κατηγορίες έχει ξεφτιλιστεί. Ειδικά στην Αθήνα υπάρχουν απειροελάχιστες ομάδες που είναι οικονομικά εντάξει. Όλες οι άλλες είναι άστα να πάνε. Δυστυχώς είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας μας.
2η επιστροφή στον Ταμυναϊκό. Το φετινό πρωτάθλημα φαίνεται να κρίνεται μεταξύ εσάς και του Ηρακλή Ψαχνών. Πιστεύεις ότι θα μπορέσετε να το κατακτήσετε;
Ουσιαστικά ήταν η μοναδική λύση για να πάρω πίσω το δελτίο μου ο Ταμυναϊκός και το συνδύασα με τη δουλειά που κάνω με τον πατέρα μου εδώ. Ο Ταμυναϊκός ήδη είχε κάνει ομάδα πρωταθλητισμού, έχει κάνει ένα μπάτζετ μεγάλο κι εξαρχής φαίνεται πως θα κοντραριστεί με τα Ψαχνά.
Εγώ έκατσα από το που πουθενά στην ομάδα. Έχουμε παίξει ήδη 4 αγωνιστικές, παίξαμε και το μεταξύ μας ντέρμπι. Είναι δυο ομάδες που έχουν τα συν και τα πλην. Ένα συν που έχουμε εμείς είναι ότι παίζουμε με το «μαχαίρι στα δόντια», ενώ αυτοί με το «μαχαίρι στο λαιμό». Αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο.
Τα Ψαχνά είναι πολύ καλή ομάδα, έχουν έναν πολύ καλό προπονητή, καθώς έχω ακούσει καλά λόγια από τα παιδιά από κει και πέρσι οι δύο ομάδες έδειξαν ότι παίζουν καλή μπάλα, ωραίο ποδόσφαιρο να το ευχαριστηθεί ο κόσμος.
Έχουν χτιστεί και οι δύο με δύο προπονητές που έχουν μείνει και 2η χρονιά στην ομάδα. Αυτό είναι από τα πλεονεκτήματα τους, όπως κι ότι έχουν ενισχυθεί σημαντικά και οι δύο. Να στο πω κι έτσι έχουν και οι δύο από έναν σταρ στην κατηγορία.
Τι να λέμε τώρα ο Νίκος Σταματάκος είναι πολυτέλεια για την κατηγορία και για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο. Φανταστικός παίχτης. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου κάνει την ομάδα άνω κάτω.
Σίγουρα οι ομάδες θα πάνε χέρι-χέρι. Νομίζω μέχρι τον Γενάρη θα φανεί το πώς θα εξελιχθεί το πρωτάθλημα, καθώς αν μία από τις δύο ξεφύγει και πάρει διαφορά τότε δύσκολα θα καλυφθεί, αν πάλι πάνε χέρι – χέρι σίγουρα θα πάνε έτσι ως το τέλος.
Σίγουρα θα χει ενδιαφέρον υπάρχουν ομάδες όπως η Δροσιά, ο Ελλήσποντος, η Σκεπαστή και το Αυλωνάρι που μας δυσκόλεψε, η Χαλκίδα, ο Λήλας και εμάς και τα Ψαχνά όπου και να πηγαίνουμε θα μας «χτυπάνε».
Πες μας για τον Τάσο Κατσινόπουλο που είναι ένας σημαντικός παράγοντας και τη σχέση σου μαζί του.
Σαν πρόεδρος και σαν παράγοντας είναι άνθρωπος φανταστικός. Είναι ευλογία που ο Ταμυναϊκός τον έχει. Έχουμε τα πάντα και είτε είσαι ποδοσφαιριστής είτε προπονητής είναι ότι καλύτερο που τον έχουμε.
Έχουμε άριστες σχέσεις, υπάρχει σεβασμός, επικοινωνία και είναι ότι καλύτερο για έναν προπονητή να έχεις το γρανάζι σου λαδωμένο. Είμαστε όλοι δεμένοι, κοντά ο ένας με τον άλλον, είμαστε οικογένεια.
Η νέα αναχώρηση για Αυστραλία
Ισχύει ότι θα πας πάλι Αυστραλία;
Θα ξαναπάω Αυστραλία, παρόλο που το αρχικό πλάνο ήταν να πάω Κύπρο με την κοπέλα μου για να κάνει το μεταπτυχιακό της, όμως τον Φεβρουάριο θα πάω Αυστραλία. Η ποιότητα ζωής εκεί είναι πολύ καλύτερη από την Ελλάδα. Έχω βρει κι ομάδα θα είμαι και στις ακαδημίες, είναι και οικογενειακοί μας φίλοι εκεί τα παιδιά οπότε θα είμαι μια χαρά. Εκεί υπάρχουν δυνατότητες εξέλιξης.
Ένα θα σου πω εκεί η μπάλα δεν είναι βασική δουλειά. Κάνεις 3 φορές την εβδομάδα προπόνηση, μετά ο αγώνας και αμείβεσαι τρεις φορές παραπάνω από ότι ο ποδοσφαιριστής της Γ’ Εθνικής.
Το κόστος ζωής όμως δεν είναι πιο υψηλό;
Το κόστος ζωής είναι ανάλογα με το τι μισθούς παίρνεις. Στην Αδελαΐδα είναι καλύτερα τα πράγματα από ότι στο Σύδνεϋ και την Μελβούρνη, που έχουν 6-7 εκατομμύριο κόσμο και οι ρυθμοί τους είναι χειρότεροι της Αθήνας.
Στην ομάδα έχεις πει ότι θα φύγεις;
Τους το είχα πει από την αρχή. Κανένας δεν είναι πάνω από την ομάδα. Είμαστε αναλώσιμοι. Οπότε δεν θα χάσει τον δρόμο της.
Δεν σου έχουν κάνει προσπάθειες να παραμείνεις;
Να σου πω την αλήθεια με τον Τάσο έχει συζητηθεί, αλλά μέχρι τον Φλεβάρη υπάρχει καιρός και το καλό είναι να φτάσει εκείνη τη στιγμή και θα δούμε. Δεν μπορώ όμως να πω θα μείνω και μετά να φύγω. Δεν γίνεται. Σου πα και την προηγούμενη φορά έφυγα και η ομάδα το πήρε.
Τι ομάδα είσαι;
Ολυμπιακός και Πανιώνιος
Ποια ομάδα παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο παγκοσμίως;
Είμαι άρρωστος Γιουνάιτεντ την έχω πιο πάνω από τον Ολυμπιακός, αλλά η Μπαρτσελόνα και η Σίτυ παίζουν καλύτερη μπάλα. Η Σίτυ τώρα με Γκουαρντιόλα πυροβολάει. Για μένα είναι ο κορυφαίος, παρόλο που ο Κλοπ έχει κάνει την Λίβερπουλ μία ομάδα παρόλο που δεν έχει κορυφαίους παίχτες την έχει φτιάξει πολύ καλά.
Ακολουθήστε το eviasports.gr στο Google News και μάθετεπρώτοι όλα τα τελευταία αθλητικά νέα της Εύβοιας!Ενισχύστε την προσπάθεια του eviasports.gr. Κάντε την Δωρεά σας μέσω PayPal ή μέσω τράπεζας Πειραιώς
