Ο Λαμψακιώτης προπονητής και πρώην ποδοσφαιριστής μιλάει στο starsports για τα χρόνια στην Α’ Εθνική, την Χαλκίδα και την ομάδα της «καρδιάς του».
Σαν παίκτης άφησε το στίγμα του στο Ελληνικό ποδόσφαιρο με παρουσίες σε Α’ και Β’ Εθνική, έχοντας φορέσει φανέλες όπως o Άρης, η Προοδευτική, ο Πανσεραϊκός και ο Λεβαδειακός, ενώ προς της δύση της καριέρας του αγωνίστηκε στις ομάδες τoου Ηρακλή Ψαχνών και της Χαλκίδας, ολοκληρώνοντας την πλούσια διαδρομή του με την τελευταία σε έναν αγώνα Κυπέλλου στο Δύστο.
Όπως μας αναφέρει ο ίδιος, ο Γιάννης Παπακώστας ήταν η αιτία που ασχολήθηκε με την προπονητική και πλέον βρίσκεται στην ομάδα όπου και ξεκίνησαν όλα, τον Ελλήσποντο Νέας Λαμψάκου.
-Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος σταθμός στην καριέρα σας;
Θα έλεγα δύο πράγματα ότι με σημάδεψαν στην καριέρα μου. Η μία ήταν ο τελικός κυπέλλου με τον Άρη, νομίζω ότι είναι η κορυφαία για μένα παρουσία, ειδικά για Ευβοιώτη ποδοσφαιριστή.
Η δεύτερη ήταν η πορεία με την ομάδα του Πανσερραϊκού. Είχαμε μία άνοδο, μία μεγάλη επιτυχία στο Κύπελλο, όπου και αποκλείσαμε τον Παναθηναϊκό, στο ΟΑΚΑ.
Θα έλεγα ένα άλλο πράγμα το οποίο με σημάδεψε ήταν η πρόκριση εναντίον της Ξάνθης, πριν τον τελικό, με τον Άρη, όπου στο πρώτο παιχνίδι είχαμε χάσει 2-1 στο Χαριλάου και πήγαμε στην Ξάνθη και κερδίσαμε 0-2. Ήταν μία μεγάλη πρόκριση και μας περίμενε στο Χαριλάου 5000 κόσμος να μας αποθεώσει. Ήταν φανταστικό. Νομίζω αυτά σημάδεψαν την ποδοσφαιρική μου πορεία.
-Νομίζω ότι ο Πανσερραϊκός σας έχει τιμήσει αρκετές φορές.
Ναι υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στον κόσμο του Πανσερραϊκού μαζί μου. Είναι αμοιβαία η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο μου και κάποια στιγμή με τίμησε ένας σύνδεσμος της ομάδας των Σερρών.
Βέβαια αυτό που είπα κι εκείνη την εποχή και θα το πω και τώρα, σίγουρα έχουν περάσει αρκετοί και καλύτεροι ποδοσφαιριστές από μένα στην ομάδα των Σερρών και με τιμάει που με τίμησαν, παρόλο που είχα λιγότερη προσφορά, αλλά νομίζω ότι αυτό που έδωσα τα 2 χρόνια που ήμουν στην ομάδα, το εκτίμησαν στο μεγαλύτερο βαθμό στο πρόσωπο μου.
-Σε όσες ομάδες έχετε παίξει έχετε κερδίσει ανόδους. Ποια είναι όμως η πιο χαρακτηριστική;
Κοιτάξτε να δείτε. Κάθε άνοδος έχει τα δικά της καλά και τις δικές της χαρές. Η πρώτη άνοδος που έζησα ήταν με την ομάδα της Προοδευτικής, όταν βγήκαμε την τελευταία αγωνιστική στο Αίγιο, που από την εθνική οδό μέχρι την Αθήνα μας πήγαινε ο κόσμος σημειωτόν μέχρι τον Κορυδαλλό για να μπορέσουμε να πανηγυρίσουμε μαζί.
Μετά είναι η άνοδος με τον Πανσερραϊκό, είναι άλλη μία πολύ μεγάλη διάκριση, όπου κι εκεί το ίδιο πράγμα έγινε.
-Έχετε υπάρξει με αρκετούς προπονητές. Ποιος θεωρείτε ότι ήταν ο καλύτερος;
Κοιτάξτε να δείτε. Ο κάθε προπονητής σίγουρα έχει τα δικά του στοιχεία και τη δικιά του ταυτότητα. Πήρα αρκετά από όλους τους προπονητές και είχα καλούς προπονητές στην καριέρα μου. Είχα τον Σάκη Τσιώλη, τον Γιώργο Χατζάρα, τον Γιάννη Παπακώστα, τον Τάκη Λεμονή. Είχα προπονητές που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο κι από τον καθένα πήρα πολλά πράγματα.
Θα έλεγα ότι τρεις άνθρωποι είναι αυτοί που μου έδωσαν βασικά στοιχεία. Ο ένας που ξεκίνησε να με βάλει στην τακτική ήταν ο Γιώργος Χατζάρας, αυτός μου έβαλε στο μυαλό μου την τακτική.
Ο Τάκης Λεμονής που είχε έρθει τότε από τον Ολυμπιακό και μας έδωσε πάρα πολλά προπονητικά στοιχεία και για μένα κορυφαίος προπονητής που μου έδωσε το κίνητρο να ασχοληθώ με την προπονητική ήταν ο Γιάννης Παπακώστας. Από αυτόν εμπνεύστηκα για να γίνω προπονητής.
Άρα αυτόν έχετε σαν πρότυπο;
Αυτόν έχω σαν πρότυπο και είναι ένας άνθρωπος που στην τακτική για μένα είναι κορυφαίος. Από τις 24 ώρες δούλευε τις 18 βίντεο και γήπεδο και όπως είπα πριν από αυτόν έμαθα πάρα πολλά πράγματα στην τακτική.
-Αναφερθήκατε πριν για τον χαμένο τελικό με τον Άρη. Θέλετε να μας μιλήσετε για εκείνον τον αγώνα;
Ναι. Ήταν ένας τελικός που ξέραμε ότι πάμε απέναντι σε μια πάρα πολύ καλή ομάδα. Ο Ολυμπιακός τότε ήταν από τις καλύτερες ομάδες, είχε παίχτες: Τζόρτζεβιτς, Ριβάλντο, Τζιοβάνι, Καστίγιο, παίχτες μεγάλης αξίας και ξέραμε ότι πάμε σίγουρα ως αουτσάιντερ. Το φαβορί ήταν ο Ολυμπιακός.
Ήταν ένα παιχνίδι που αν ήμασταν λίγο τυχεροί ίσως να είχαμε προηγηθεί. Χάσαμε μία πάρα πολύ καλή ευκαιρία στο 60’ με τον Μίμη Μπενίσκο που αν είχε κάνει το γκολ εκεί θα ήταν ένα άλλο παιχνίδι. Δεν το καταφέραμε και από κει και πέρα όταν ο Ολυμπιακός σκόραρε πρώτος με πέναλτι, από κει και πέρα το παιχνίδι έγινε προς τη μεριά του, γιατί εμείς θα έπρεπε να ανοιχτούμε.
Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που είχε παίχτες εγνωσμένης αξίας. Δεν θα μπορούσες να τον κοντράρεις στα ίσα, θα έπρεπε να το κλέψεις το παιχνίδι και νομίζω ότι δίκαια πήρε το Κύπελλο. Αλλά μέχρι να φτάσουμε στον τελικό ήταν όλο σπουδαίο. Ήταν όμορφο.
-Πάμε τώρα στην Εύβοια. Πριν αναφερθούμε για τον Ελλήσποντο έχετε φορέσει τις φανέλες του Ηρακλή Ψαχνών και της Χαλκίδας. Τα τελευταία χρόνια ο Ηρακλής δείχνει να έχει ξεπεράσει την Χαλκίδα στο θέμα διάκρισης. Ποια είναι η γνώμη σας;
Η γνώμη μου είναι ότι όσα χρόνια και να περάσουν αυτός που θα είναι πάντα το πρώτο όνομα θα είναι η Χαλκίδα, ότι και να γίνει. Αυτό να το ξέρετε. Η πορεία που έχει κάνει η Χαλκίδα νομίζω δεν την έχει κάνει ο Ηρακλής Ψαχνών. Η Χαλκίδα έχει παίξει Α΄ Εθνική, ενώ ο Ηρακλής όχι.
Η ιστορία είναι ιστορία και γράφει κι αυτό που έχει γραφτεί είναι ότι η Χαλκίδα θα είναι πάντα ο άρχοντας της πόλης.
Ο Ηρακλής Ψαχνών κι αυτός έχει κάνει πολύ καλή πορεία και στη Β’ Εθνική, αλλά η Χαλκίδα σε όποια κατηγορία και να είναι θα είναι η Βασίλισσα.
Είναι άλλα τα πράγματα που δεν αφήνουν την Χαλκίδα να παίξει σε μεγαλύτερες κατηγορίες κι αυτό είναι θέμα παραγόντων και μόνο.
-Σε αυτό θα συμφωνήσω μαζί σας δύσκολα βρίσκεις παράγοντες στην Εύβοια.
Δύσκολα βρίσκεις παράγοντες εδώ στην Εύβοια, αλλά κι αν τους βρεις θα υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που θα πάνε να τους «ξεζουμίσουν» κι αν αυτός ο άνθρωπος που είναι ο ηγέτης της ομάδας, δεν είναι ένας άνθρωπος στιβαρός, ένας άνθρωπος που βάζει το «μαχαίρι στο κόκκαλο» και δεν καταλαβαίνει τίποτα, θα έχει πρόβλημα.
Πέρασαν πολλοί από την Χαλκίδα, που είχαν τα λεφτά, αλλά επειδή δεν είχαν αυτό το βάρος κι αυτή την προσωπικότητα δεν κατάφεραν να κάνουν τίποτα. Κι αν δεν υπάρξει ένας τέτοιος άνθρωπος ποτέ η Χαλκίδα δεν θα καταφέρει να ξεφύγει.
Η Χαλκίδα θέλει έναν ηγέτη για να μπορέσει να φτάσει ψηλά και να μην έχει θέματα. Όπως ήταν ο Αλεξάνδρου, ο συγχωρεμένος Καμπούρης, νομίζω αυτοί ήταν οι ηγέτες που ίσως και λιγότερα λεφτά να έχουν, αλλά έβαζαν το «μαχαίρι στο κόκκαλο».
-Στο φετινό πρωτάθλημα θα τους αντιμετωπίσετε πώς το βλέπετε;
Με στεναχωρεί ότι η Χαλκίδα είναι σε αυτή την κατηγορία. Δεν θα θέλαμε να είμαστε αντίπαλοι με την Χαλκίδα. Θέλουμε η Χαλκίδα να είναι η ομάδα που θα παίζει στη Β’ και στην Α’ Εθνική κι από κει και πέρα όλες οι ομάδες της Εύβοιας να «δουλεύουν» για αυτή την ομάδα κι όλοι οι ποδοσφαιριστές να έχουν πρότυπο την ομάδα της Χαλκίδας, αλλά έτσι τα έχει φέρει η ζωή να είναι και η Χαλκίδα και τα Ψαχνά να είναι στην ίδια κατηγορία με μας.
Εντάξει εμείς με όποιον αντίπαλο και να παίζουμε, αυτό που έχω πει στα παιδιά, ότι θα σεβόμαστε τον κάθε αντίπαλο, αλλά δεν φοβόμαστε κανέναν. Θα μπούμε μέσα να κάνουμε το παιχνίδι μας και θα προσπαθήσουμε να πάρουμε αυτό που μας αξίζει και αυτό που δικαιούμαστε. Είτε είναι η Χαλκίδα ή τα Ψαχνά, είτε Ταμυναϊκός , οποιαδήποτε ομάδα θα προσπαθήσουμε να πάρουμε οτιδήποτε περισσότερο.
-Στην Εύβοια όταν παίζατε πιο παιχνίδι σας έχει αποτυπωθεί στην μνήμη;
Το παιχνίδι που θα θυμηθώ είναι ο τελικός που πήραμε το Κύπελλο απέναντι στα Λουκίσια. Αυτό το παιχνίδι θυμάμαι περισσότερο όταν ήμουν ποδοσφαιριστής. Γιατί υπάρχουν παιχνίδια που η Χαλκίδα μεσουρανούσε και πήγαινα πιτσιρικάς και την έβλεπα. Εντάξει έχει μείνει αυτή η ανάμνηση με την μεγάλη κερκίδα κι όλα αυτά.
-Ποιος ήταν ο τελευταίος σας αγώνας ως ποδοσφαιριστής;
Πρέπει να ήταν ένας αγώνας κυπέλλου με την Χαλκίδα απέναντι στον Δύστο, εκτός έδρας. Αν θυμάμαι καλά ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι.
Εκεί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την προπονητική;
Δεν θα το έλεγα. Όχι, απλά έγινε το σεμινάριο για τους προπονητές κι είχα αποφασίσει ότι θα ασχοληθώ με την προπονητική.
Το είχα στο μυαλό μου, όπως σας είπα με τον κύριο Παπακώστα στον Πανσερραϊκό , είχε μπει το μεράκι της προπονητικής, το είχα στο μυαλό μου κι έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική.
-Τώρα βρίσκεστε στην ομάδα της καρδιάς σας, θα μπορούσαμε να πούμε.
Στην ομάδα που ξεκίνησα, έκανα τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα, τότε ήμουν στις ακαδημίες του Ελλήσποντου, υπήρχαν ακαδημίες τότε και ξεκίνησα από αυτό εδώ το γήπεδο που βλέπετε με χόρτο, τότε ήταν ξερό με τσιμέντο.
Ήμουν παιδάκι ερχόμουν να δω εδώ τους μεγάλους να κάνουν προπόνηση και σιγά σιγά με έβαζαν οι μεγάλοι και κλότσαγα τη μπάλα, όταν τελείωναν την προπόνηση και μετά ίδρυσαν τις ακαδημίες όπου έκατσα μέχρι 10 χρονών, ώσπου κάποια στιγμή κι αυτές διαλύθηκαν και αποφάσισα να πάω στις ακαδημίες της Χαλκίδας.
Τότε ήταν ο συγχωρεμένος ο Κώστας Μποζίδης, δάσκαλος. Έκατσα 5 χρόνια εκεί κι όταν διαλύθηκαν κι αυτές οι ακαδημίες με τον Αλεξάνδρου, ξαναγύρισα στον Ελλήσποντο, όπου έκατσα 1 χρόνο και τον επόμενο χρόνο έφυγα με μεταγραφή για τον Λήλαντα Βασιλικού, που ήταν τότε Δ’ Εθνική.
-Τώρα είστε προπονητής του Ελλήσποντου. Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας;
Στόχος της ομάδας είναι να φτιάξουμε πρώτα από όλα μία πάρα πολύ καλή ομάδα. Μία ομάδα που δεν θα γίνει το «ασανσέρ» της κατηγορίας. Θέλουμε να μείνουμε στο Α’ τοπικό κι από κει και πέρα κάθε χρονιά να βάζουμε ένα ακόμα λιθαράκι, να χτίζουμε σιγά σιγά, με βασικό σκοπό η ομάδα να είναι στην Α’ κατηγορία.
Από κει και πέρα δεν μπορούμε να βάλουμε στόχους για κάτι άλλο, γιατί ο Ελλήσποντος είναι ένα χωριό, θα μου πεις ποτέ δεν ξέρεις στη ζωή πως θα πάνε τα πράγματα, αλλά αυτή τη στιγμή σκοπός μας είναι να φτιάξουμε μία ανταγωνιστική ομάδα.
-Ο προσωπικός σας στόχος ως προπονητής;
Θα έλεγα ότι στόχο βάζω πάντα να πετυχαίνω με τις ομάδες μου. Να μπορώ στην ομάδα που θα είμαι κι ανάλογα με την ομάδα που θα έχω να βάζω τους ανάλογους στόχους.
Δεν μπορώ να καθορίσω έναν στόχο για μένα. Ο στόχος μου είναι να προσφέρω στα παιδιά ότι καλύτερο και να τους δείχνω το σωστό ποδόσφαιρο, γιατί πάνω από όλα πρέπει να δείχνεις το σωστό ποδόσφαιρο.
Γιατί τόσα χρόνια μαθαίνουν κάποιοι άνθρωποι λάθος το ποδόσφαιρο κι αυτό ξεκινάει από τις ακαδημίες και γι αυτό δεν έχουμε παιδιά. Βλέπεις ένα παιδί τώρα που είναι 17-18 χρονών και δεν ξέρει τα βασικά, που αυτά μαθαίνονται από 6-7 χρονών.
-Άρα δεν έχετε τις βλέψεις να αναλάβετε μελλοντικά κάποια μεγάλη ομάδα;
Θα σας πω ένα πράγμα. Κατά τύχη ήρθε; Σήμερα το πρωί ένας άνθρωπος που είναι φίλαθλος του Πανσερραϊκού, έχει γράψει και βιβλίο για την ομάδα, μου είχε ζητήσει μία φανέλα μου εδώ και καιρό γιατί θα κάνει ένα πάρα πολύ ωραίο μουσείο με φανέλες της ομάδας και σήμερα μου έδωσε μία ευχή. Μου είπε «Κώστα σε ευχαριστώ για τη φανέλα που μου έδωσες κι εύχομαι από καρδιάς να σε δω μία μέρα να είσαι στον πάγκο του Πανσερραϊκού».
Θα έλεγα ότι είναι ένα όνειρο για μένα. Δεν ξέρω αν πάντα τα όνειρα πραγματοποιούνται. Ας ελπίσουμε ότι θα πραγματοποιηθεί!
Πάντα είμαι προσγειωμένος δεν βάζω το μυαλό πάνω από το κεφάλι μου, αλλά αν έρθει θα είναι χαρά μου και από τις μεγαλύτερες χαρές μου.
-Δεν ξέρω αν θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Αυτό που θέλω να προσθέσω είναι να γίνει ένα καλό πρωτάθλημα φέτος, να έχουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με το πρωτάθλημα και ειδικά τα παιδιά που παίζουν μπάλα υγεία, γιατί αυτοί χρειάζονται περισσότερη υγεία από τους υπόλοιπους κι εμείς οι προπονητές να έχουμε πολύ αντοχή και υπομονή, ώστε να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε κι όπως σας είπα και πιο πριν όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο να μπορέσουμε να διδάξουμε σωστά το ποδόσφαιρο. Αυτό για μένα είναι το κυριότερο.
