‘Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ’: Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ‘Ένωση’ & Προποντίδα στη δεκαετία ’50

Η ‘Ένωση’ πορεύεται διοικητικά αυτή τη δεκαετία και με προέδρους αρχικά τον Σταύρο Καπνίση, στη συνέχεια τον Τάκη Πανταζή (Γεωργούλας) και προς το τέλος τον Κώστα Χαραμαντίδη. Αυτή τη δεκαετία βρίσκουμε στο Δ.Σ. της Ένωσης και τους Γεώργιο Νάκο, Σταμάτη Πασσά, Δημήτριο Σκιά, Βασίλη Τουλούμη, Χρήστο Κυριάκη, Δημήτρη Παπαϊωάννου, Γεώργιο Καραλιώτη και Θοδωρή Παπασχοινόπουλο.

Η Προποντίδα έχει πρόεδρο τον τότε διευθυντή της ‘Πειραϊκής-Πατραϊκής’ -το γνωστό κλωστοϋφαντήριο- τον Θρασύβουλο Κεϊσόγλου, που έρχεται απ’ τα χρόνια του Εμφυλίου και μέχρι το ’50 που αναλαμβάνει πλέον ο Ιωακείμ Στράτος. Ο νέος διευθυντής του κλωστοϋφαντουργείου Θεμιστοκλής Χαλικιάς, γίνεται ένθερμος υποστηρικτής της Προποντίδα και παρεμβαίνει διοικητικά και οικονομικά. Ο τότε Επιθεωρητής Εργασίας Ασβεστάς ήταν αυτός που ‘μύησε’ τον νέο διευθυντή στα ποδοσφαιρικά πράγματα αυτής της ομάδας. Στο ξεκίνημα αυτής δεκαετίας στη Διοίκηση μετέχουν ακόμα ο Ιωάννης Σακελλάρης, ο Παναγιώτης Μεγαρίτης, ο Αθανάσιος Σουβλίδης, ο Δημήτριος Φλώκος, ο Κώστας Πλάκας και ο Μιχάλης Ζωϊτόπουλος. Μαζί του και ένα επιτελείο συνεργατών απ’ τον επαγγελματικό χώρο. Το κλωστοϋφαντουργείο γίνεται το ‘λίκνο της Προποντίδας’.

Στην ΑΕΚ συναντάμε αυτή τη δεκαετία, όπως μας πληροφορεί ο Χαράλαμπος Αβερκιάδης, που υπηρέτησε την ομάδα για πολλά χρόνια και μετά τα μέσα αυτής της δεκαετίας, νεαρός παράγοντας τότε των διοικήσεων της ΑΕΚ, τους Χρήστο Παπαγεωργίου (Τσώνος), τον Νίκο Νικολούση, τους αδελφούς Γρηγόρη και Χαρίτωνα Καλτσίδη και τον Γιάννη Θεοδωρίδη. Στην ΑΕΚ ακόμη ο Θανάσης Γαβριήλ και ο Γιώργος Αγγελίδης. Στο ξεκίνημα πάντως αυτής της δεκαετίας, μπροστάρης ο Γρηγόρης Καλτσίδης και ακολουθούντες, ο Χαράλαμπος Βαής, ο Παναγιώτης Πατερίτσας, ο Γιώργος Κυριαζής και ο Χαράλαμπος Αναστασιάδης.

Αυτή τη δεκαετία πρέπει να αναφερθεί ότι συνεχίζονται οι αναμετρήσεις της Εθνικής Ενόπλων και της επίσης στρατιωτικής αντιπροσωπευτικής του Στρατού ομάδος της ΑΣΔΕΝ με τη Μικτή Χαλκίδος που απαρτίζεται κυρίως από ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και της Προποντίδας. Επίσης και με τα άλλα ποδοσφαιρικά συγκροτήματα της πόλης, ένεκα και της μικρής απόστασης απ’ το κέντρο. Η τακτική αυτή των ομάδων του Στρατού έχει μπει σε εφαρμογή αμέσως μετά την Απελευθέρωση. Μάλιστα το 1946 η Μικτή επιβάλλεται της Εθνικής Ενόπλων με 3-2 και προκαλεί πανελλήνια εντύπωση!

Εκτός των ανωτέρω και βέβαια του Ολυμπιακού, περιστασιακές και διάττουσες οι ομάδες των Πράσινων Πουλιών, των Εφημεριδοπωλών, Εργατικής Εστίας και των Εργατών. Ξεχωρίζει πάντως η ομάδα της Εργατικής Εστίας με πρόεδρο τον Ιορδάνη Στυλιανίδη και προπονητή τον Γεώργιο Παπαγεωργίου. Στην ποδοσφαιρική του ομάδα μετέχουν: Χαρ. Βάγιας, Κ. Τζένος, Μιχ. Γεροντίτης, Αθαν. Στύλος, Δημ. Καλογιάννης, Κ. Ελαιοτριβιάρης, Κλ. Κανάρης, Π. Κόρρος, Ιω. Κάτρης, Ιω. Γιασεμάκης, Αργ. Πρίσκος και Παν. Μώρος.

Το έμψυχο δυναμικό του Ολυμπιακού, για να επανέλθουμε και πάλι στους πρωταγωνιστές των γηπέδων, αναφέρεται πιο πάνω κυρίως απ’ τις καταγραφές του Δημήτρη Δεμερτζή. Όλες οι πληροφορίες όμως συγκλίνουν ότι οι ποδοσφαιριστές: Καραγιάννης, Σούφρας, Ταμπάκης, Πατρίκας, Αγγελόπουλος, Σαχίνης, Χαραλάμπους, Καλαμακίδης, Κακαβάς, Τσαλίκης, Παπαγεωργίου, συγκροτούσαν μια καταπληκτική ποδοσφαιρική ομάδα μετά το ’55, που αν σ’ αυτούς προσθέσεις τους Δημήτρη Τσακάλη, Τρύφωνα Κωνσταντακόπουλο, νεαροί -νεαρότατοι- τότε, δημιουργείς ένα ακαταμάχητο σύνολο, που όμοιο του δεν έχει να αντιπαραθέσει το Ευβοϊκό ποδόσφαιρο, ακόμη και την περίοδο της ‘ιστορικής’ συγχώνευσης των δυο μεγάλων Ολυμπιακού και Ευρίπου το ’67.

Αναφέραμε την νικήτρια σύνθεση της πρωταθλήτριας ΑΕΚ του ’53-’54 και να προσθέσουμε ακόμη, τους Σπύρο Τριμάνη και Αντώνη Κουκουβίνο, τους τερματοφύλακες Ηλία Καραγιάννη και Δημήτρη Πετρόπουλο, ο πρώτος με το παρατσούκλι ‘Τζιχάντ’, ο δεύτερος με το ‘Κλαρίνος’ και ακόμη τον αμυντικό Νίκο Παπαδόπουλο και τον δεξιό εξτρέμ, Χρήστο Κεντριστάκη. Μερικοί εξ αυτών ‘άνοιξαν’ τη δεκαετία και κάποιοι άλλοι την ‘έκλεισαν’.

Απ’ την ‘Ένωση’ πρέπει ν’ αναφέρουμε τους: Κώστα Σορόπουλο-Γεώργιο Στράντζαλη-Θανάση Παπασχοινόπουλο-Γεώργιο Κοντογιάννη-Χρήστο Κατσικογιάννη-Χαράλαμπο και Κώστα Τζονυχάκη-Νίκο Σκαρπάθιο-Μιχάλη Παπαγνώστου-Γιάννη Βασιλειάδη.

Κάποιοι απ’ αυτούς ‘άγγιξαν’ τη δεκαετία του ’50 και πρόλαβαν μερικούς απ’ τη νεότερη γενιά, που ξεκίνησε απ’ τα μέσα της δεκαετίας (’55) και ‘μπήκε γερά’ σ’ αυτή του ’60, που απετέλεσε και το ΄θεμέλιο λίθο’ για τον σπουδαίο ποδοσφαιρικά ‘Εύριπο’.

Προς το τέλος της δεκαετίας συναντάμε στην ‘Ένωση’: Τερματοφύλακας ο Μπάμπης Ανδρέου και οι: Ανδρέας Φράγκος, Αργύρης Βισβίνης, Δημήτριος Κουτσούμπης, Ευάγγελος Σιμιστήρας, Παρασκευάς Τρεπεκλής, Ιωάννης Ματζαργιώτης, Γεώργιος Κουτσούμπης, Θεόδωρος Κουμπιάς, Χαράλαμπος Κωτσακόπουλος και Χρήστος Νικολάου.

Μια δεκαοκτάδα παικτών συγκεντρώσαμε αυτή τη δεκαετία και για την Προποντίδα. Ας τους θυμηθούν οι ‘παλιότεροι’ και ας τους γνωρίσουν οι νεότεροι: Μπούνας, Βαλσάμης, Παπανδρεάδης, Μανίκας, Μπελιάς, Κούκουρας Ιωάννης, Τεμπονέρας, Πούλης, Κοκκινίδης, Τοπουζίδης, Ιωσηφίδης, Εμμανουηλίδης Ν., Διαμαντής, Ρίζος, Διαμαντίδης, Καράμπελας, Γιώργος και Γιάννης Μπούρικας και ο Αντώνης Λέλος.

Ο τελευταίος ήταν γνωστός με το προσωνύμιο ‘Κουλούριας’, που έπαιζε στο αριστερό άκρο της επίθεσης της Προποντίδας, αλλά και σαν επιθετικός χαφ. Είχε πολύ δυνατά πόδια και υπήρξε καλός σκόρερ. Στα 1957 μια εικοσαετία μετά το ‘επίτευγμα’ Ζήσου Λαψάνη, ο Αντώνης Λέλος ανταποδίδει και ισοφαρίζει την ΑΕΚ και το σκορ πρόκρισης στο κύπελλο, με δύο ‘στημένα’ στα τελευταία τρία λεπτά. Χρησιμοποιούσε με ξεχωριστή τεχνική στα κτυπήματα το εξωτερικό φάλτσο, ψηλά στο ‘παραθυράκι’ του Αλεξόπουλου, ενός άλλου καλού αλλά βραχύσωμου τερματοφύλακα, που αργότερα έπαιξε και στον Ολυμπιακό.

Ιδιαίτερα γνωστά και ηχηρά ονόματα προπονητών δεν ακούγονται αυτή τη δεκαετία. Για τον Κόκο Μακρή, θα αναφερθούμε και ειδικότερα σε άλλη ενότητα του βιβλίου.

Για την ΑΕΚ με ριζίτικες καταβολές στην προσφυγιά και στην Πόλη με την μεγάλη των Αθηνών, μαθαίνουμε, ότι έκαναν προπονήσεις ‘σεμιναριακού τύπου’ οι άσσοι εκείνης της εποχής Τρύφων Τζανετής, Κλεάνθης Μαρόπουλος, Γιάννης Ξένος και κάποιες φορές ο Ανδρέας Σταματιάδης, κληρωτός τότε και άλλοι που υπηρετούσαν τη στρατιωτική θητεία τους στο ‘Τάγμα’.