Επιστρέφουμε στο ‘κόκκινο συναξάρι’ του Δημήτρη Δεμερτζή και ακολουθούμε τους δρόμους και τους ρυθμούς του συγγραφέα, μέχρι την εκπνοή της δεκαετίας:
‘Στο πρωτάθλημα ’54-’55, παρουσιάζεται το νέο συγκρότημα, που στους φιλικούς αγώνες έχει σαρώσει (!) όλες τις ομάδες: Καραγιάννης-Σούφρας-Ταμπάκης-Πατρίκας-Καλαμακίδης-Αγγελόπουλος-Σαχίνης-Χαραλάμπους-Κακαβάς-Τσαλίκης-Παπαγεωργίου.
Αυτό το πρωτάθλημα όμως (εξ αιτίας τους!) δεν τελειώνει!
Είπαν… πως δεν τους παίρνει ο καιρός και βγάλανε… με κλήρωση (!) άλλη ομάδα, που έχασε όλα τα παιχνίδια στους προκριματικούς πρωταθλήματος Ελλάδος και ακόμη, στη μετά εορτής λήξη του τοπικού συντρίφτηκε με 6-0 από την ‘Παλλεβαδειακή (παρένθεση… δεν μας αποκαλύπτεται όμως το όνομα της διορισμένης έστω και κατόπιν κληρώσεως πρωταθλήτριας).
Στα ’55-’56, ο Ολυμπιακός σαρώνει τις Χαλκιδέικες ομάδες σε όλους τους αγώνες πρωταθλήματος. Στην 1η Ιανουαρίου 1956 αναδεικνύεται ισόπαλος με την πανίσχυρη ‘Παλλεβαδειακή’ 0-0 στη Λιβαδειά και την κερδίζει 2-0 στις 8 του ίδιου μήνα στη Χαλκίδα.
Το ίδιο σκηνικό την περίοδο ’56-’57. Στον όμιλο της Εύβοιας τερματίζει άνετα πρώτος, μπροστά απ’ τους αντιπάλους του, ΑΕΚ, Προποντίδα και Ένωση Χαλκίδας. Στη Βοιωτία η Παλλεβαδειακή υπερισχύει του Θηβαϊκού με 1-0, αλλά υποτάσσεται στην ανωτερότητα του Ολυμπιακού με 2-2 εντός και ήττα ταπεινωτική 4-0 στη Χαλκίδα. Απ’ τον όμιλο της Βοιωτίας συμμετείχαν και οι ομάδες, Τροφώνιος, ΑΕ Ορχομενού, Άρης Θηβών και Πανγεωργικός.
Ιδιαίτερη μνεία στις αθλητικές σελίδες της εφημερίδας ‘ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΥΒΟΙΑ’ για την ομάδα της Παλλεβαδειακής: ‘Ο Ολυμπιακός ερχόταν πρώτος στην Εύβοια και η Παλλεβαδειακή στην Βοιωτία. Ο τίτλος του πρωταθλητού ΕΠΣΕΒ κρινόταν με την τελική αναμέτρηση των δύο…’.
Στον όμιλο του Νότου αντιμετωπίζει τον ΟΦΗ, την Παναχαϊκή και τον Παναυπλιακό. Επικρατεί του ΟΦΗ και παίρνει μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της περιόδου ’56-’57. Καταγράφουμε γι’ αυτή την περίοδο, τη διπλή νίκη του Ολυμπιακού επί της Παναχαϊκής 3-1 εκτός και 2-0 εντός, παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς αντίστοιχα. Ήταν η Παναχαϊκή των πολλών διεθνών και ‘μιας των τεχνικοτέρων ομάδων της επικράτειας’ όπως παρατηρούν οι γραφές της εποχής.
Το πρωτάθλημα της ΕΠΣΕΒ ξαναγυρίζει οριστικά στην Ευβοϊκή πρωτεύουσα. Οι φίλαθλοι -χιλιάδες τώρα πολλές- παραληρούν στους δρόμους. Το Εθνικό Στάδιο σημειώνει ρεκόρ εισιτηρίων! Με την παρά-πάνω σύνθεση, ο σύλλογος δεν έχει καμία ήττα σε 23 αγώνες! Ρεκόρ και αυτό αξιοζήλευτο.
Εκείνη τη χρονιά, μαζί με τον Παναθηναϊκό, Απόλλωνα Αθηνών, Φωστήρα, Νίκη Βόλου, διεκδίκησε την είσοδο στα τελικά του πρωταθλήματος Ελλάδας. Ήταν βέβαια αδύνατη η πρόκριση, αλλά έφερε λαμπρά αποτελέσματα με κορωνίδα το θρίαμβο επί του Φωστήρος με 1-0, στο Στάδιο ‘Ταύρου’, που ήταν τότε Β’ πρωταθλητής, είχε πανίσχυρη εντεκάδα με πολλούς διεθνείς, μέσα δε στο γήπεδο του ήταν αήττητος!
Από αυτή την ιστορική για την περιοχή μας, πρώτη κατάκτηση του πρωταθλήματος, μετά την ανασυγκρότηση, ο Ολυμπιακός δεν έχασε την πρώτη θέση ανάμεσα στις ομάδες της Ενώσεως μας! Όταν μάλιστα τα πρωταθλήματα, ήταν ακόμα τοπικά, κέρδιζε αγώνες με… την αναπληρωματική του! Έφερε στις τάξεις της ποδοσφαιριστές σαν τους: Τσακάλη, Κούκουρα, Βλάχο, Σπύρου, Μπογδάνο, Μιχ. Κακαβά, Κοπάδη… Είναι άλλωστε η εποχή όπου τα ‘δεύτερα’… ‘ζεσταίνουν’ τους θεατές πριν τον κύριο αγώνα της Κυριακής. Ήταν η εισήγηση του Γενικού Γραμματέα της ΕΠΣΕΒ εκεί στα μέσα αυτής της δεκαετίας Δημήτρη Δεμερτζή, που έγινε αποδεκτή και έτσι δεκάδες ποδοσφαιριστές αναδείχθηκαν μέσα απ’ αυτόν το θεσμό που συνεχίσθηκε και την επόμενη δεκαετία.
Είναι πρόσφατη η ιστορία των αγώνων για την άνοδο του, ανάμεσα στους μεγάλους του Ελληνικού φουτ-μπωλ, που όλοι οι φίλαθλοι τους έζησαν, τους θυμούνται στο Άργος, στην Πάτρα, στην Κρήτη, στο Βόλο, την Κόρινθο, στα γήπεδα της Αθήνας, παντού. Ο Ολυμπιακός κράτησε ψηλά τη σημαία της αθλούμενης νεότητας της ΕΠΣΕΒ. Την άνοδο του την εποχή εκείνη, την στέρησε η έλλειψη πείρας! Προς το τέλος της δεκαετίας, ο Ολυμπιακός είναι ένα ποδοσφαιρικό συγκρότημα μεγάλων δυνατοτήτων. Έχει οριμάσει αγωνιστικά, είναι μια αξιόπιστη ομάδα στη Β’ Εθνική και δεν απομένει παρά η ‘υπέρβαση’ που θ’ ακολουθήσει λίγα χρόνια αργότερα, περνώντας στην επόμενη δεκαετία (’60). Ο Μιχάλης Τζιώτης, έχει ‘παραδώσει’ στον Βασίλη Γεωργίου στα 1958 γιια λόγους υγείας έχει αποσυρθεί απ’ τα διοικητικά, παραμένοντας όμως με την ψυχή και το πνεύμα του στην αγαπημένη του ομάδα, ελπίζοντας να τη δει να περνάει στη χωρεία των μεγάλων του Ελληνικου Ποδοσφαίρου. Ο θάνατος, τον πρόλαβε λίγους μήνες πριν η προσδοκία γίνει πραγματικότητα για τον ‘πατριάρχη’ της ερυθρόλευκης οικογένειας.
Ο Βασίλης Γεωργίου αλλάζει τακτική. ‘Ανοίγει την πόρτα’ στους Αθηναίους και μειώνει τη δραστηριότητα στα τμήματα υποδομής. Το ντόπιο έμψυχο δυναμικό του συλλόγου, υποβαθμίζεται και πολλοί νεαροί αναζητούν ποδοσφαιρική στέγη, στ’ άλλα ποδοσφαιρικά σωματεία.
Η κίνηση αυτή από συνεκτιμήσεις συνομιλητών, μαρτύρων και αφηγητών, όπως ο Αλέκος Ταμπάκης, ο Γιάννης Μπρατσιώτης και ο Γιάννης Κορωναίος, ωφέλησε ίσως συλλογικά τον Ολυμπιακό, του στέρησε όμως μια πλειάδα ταλαντούχων νεαρών, που βλέποντας τον δρόμο να στενεύει, αναζήτησαν την τύχη τους σε άλλα σωματεία, με λιγότερες υποδομές αλλά και φιλοδοξίες. Δεν αναπτύχθηκαν, συρρικνώθηκαν και κάποιοι απογοητευμένοι εγκατέλειψαν.
Ας επιστρέψουμε όμως στην αγωνιστική κίνηση, των πρώτων περιόδων αυτής της δεκαετίας αντλώντας αποσπασματικά στοιχεία απ’ τα αρχεία της ΕΠΣΕ:
28 Οκτωβρίου 1951 ΑΡΗΣ ΘΗΒΩΝ-ΑΕΚ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2-2
1 Νοεμβρίου 1951 ΠΑΛΛΕΒΑΔΕΙΑΚΗ-ΑΡΗΣ ΘΗΒΩΝ 1-0
25 Νοεμβρίου 1951 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ-ΑΡΗΣ ΘΗΒΩΝ 1-0
2 Δεκεμβρίου 1951 ΑΡΗΣ ΘΗΒΩΝ-ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ 2-3
13 Ιανουαρίου 1952 ‘ΕΝΩΣΗ’ ΧΑΛΚΙΔΑΣ-ΑΡΗΣ ΘΗΒΩΝ 4-2
Παρατηρούμε με μία πρόχειρη ματιά, ότι ο Άρης Θηβών, δεν έχει κατά το κοινώς λεγόμενο… ‘σταυρώσει’ νίκη, αλλά το εκπληκτικότερο φαίνεται στη συνέχεια με το ‘βαθμολογικό απόσπασμα’ της ΕΠΣΕ και τη σημείωση… ‘Λίγο πριν τη λήξη του πρωταθλήματος η βαθμολογία μετά από 10 αγωνιστικές…’
1. ΠΑΛΛΕΒΑΔΕΙΑΚΗ 24 20-9
2. ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ 23 18-16
3. ΑΡΗΣ ΘΗΒΩΝ 19 16-15
4. Α.Ε. ΟΡΧΟΜΕΝΟΙ 18 20-21
5. ———————————–
6. ———————————–
Αυτό το βαθμολογικό απόσπασμα δικαιώνει και τον Δημήτρη Δεμερτζή που τιτλοφορεί στο φύλλο της 13ης Απριλίου 2012:
‘Ήταν πάντα καλύτερη στην μπάλα’… απόντος βέβαια του Ολυμπιακού, που αρέσκεται σε εθνικές ποδοσφαιρικές περιπέτειες.
Παρά την αγωνιστική ανομβρία ο Άρης διατηρεί την τρίτη θέση στη βαθμολογία. Ο Ολυμπιακός δεν φαίνεται πουθενά… αλλά που είναι πραγματικά και οι άλλες δύο εκπρόσωποι ΑΕΚ και Ένωση εκείνης της περιόδου από πλευράς Χαλκίδας…;
Πολλά τα ερωτηματικά που αλληλοαναιρούν την πιστότητα των όποιων στοιχείων ‘ένθεν-κακείθεν’… Συγκεχυμένη κατάσταση, ασάφεια και δυσπιστία…
Ο Δημήτρης Δεμερτζής, δηλώνει πρωταθλήτρια την ΑΕΚ το ’53-’54 (βιβλίο), οπότε οι πληροφορίες απ’ το περιβάλλον της ΑΕΚ (στοματική παράδοση) για το ’51-’52, δεν ανταποκρίνονται. Αυτή τη χρονιά πρέπει να υπερίσχυσε η πολύ δυνατή Παλλεβαδειακή, που έπαιζε συνήθως τελικούς με τον Ολυμπιακό της Χαλκίδας, τα χρόνια εκείνα του ’50…
