Καλοί μου άνθρωποι πριν δύο χρόνια έχασα δύο αγαπημένα μου πρόσωπα. Την κόρη μου Ζωή, 38 ετών, και τον αγαπημένο μου ανηψιό Γιώργο, 17 ετών. Πιστέψτε με νιώθω ‘ζωντανός-νεκρός’. Κι εάν καμιά φορά γελάω, η καρδιά μου το ξέρει μόνον.
Κάθε βράδυ κοιτάζω τον ουρανό και βλέπω δύο λαμπερά αστέρια. Την κόρη μου Ζωή και τον Γιώργο μου και μιλάω μαζί τους. Όσο θα χρυπά η καρδιά μου, πάντα θα μιλάω μαζί τους, και δεν θα τους ξεχάσω ποτέ, ποτέ…
Πρέπει να ξέρετε ότι η δημοσιογραφία για μένανε είναι ‘τροφή’ ζωής και πάνω απ’ όλα την αισθάνομαι σαν λειτούργημα. Και εδώ και δέκα χρόνια, που πήρα τη σύνταξη μου, είμαι αλληλέγγυος. Όχι μόνον δεν παίρνω ούτε ένα ευρώ, αλλά ξοδεύω και από πάνω. Δεν παραπονιέμαι που είμαι αλληλέγγυος, γιατί κάνω κάτι που αγαπάω πάρα πολύ και όπως είπα και προηγουμένως μου δίνει ζωή.
Το κάνω για όλους εσάς που δεν μπορείτε να πάτε στα γήπεδα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι, η Παναγιά να σας έχει καλά και να σας προστατεύει.
ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ
Τα χίλια μπράβο είναι λίγα για τον κ. Αντώνη Παπαδάκη, τον πρόεδρο της επιτροπής πρωταθλημάτων υποδομών της ΕΠΣ Εύβοιας, για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο της Εύβοιας και ιδιαίτερα στα πρωταθλήματα των ακαδημιών των ομάδων.
Αυτή η προσφορά του στα πρωταθλήματα υποδομής, δεν είναι για εκείνον αγγαρεία, είναι λειτούργημα, αγάπη, ίσως και ‘τρέλα’, για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο.
Καλέ μου φίλε Αντώνη προχώρα και μην σταματάς. Αυτά τα φοβερά ‘μωρά’ του ευβοϊκού ποδοσφαίρου, θέλουν στοργή και αγάπη και εσύ έχεις ανοίξει την αγκαλιά σου. Πρέπει να ξέρεις φίλε μου, ότι αυτά τα φοβερά ‘μωρά’ σε έχουν αγαπήσει πάρα πολύ, όμως και εσύ τα αγαπάς ακόμη περισσότερο νομίζω! Η εκτίμηση και ο σεβασμός στο πρόσωπο σου είναι απέραντη και σου εύχομαι να είσαι πάντα γερός και δημιουργικός και να συνεχίσεις να προσφέρεις στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια ακόμα.