Ο Ευβοιώτης τερματοφύλακας Κώστας Ανδρούτσος μιλά στο eviasports για τη φετινή αγωνιστική περίοδο, που τη ‘μοίρασε’ σε ΑΟ Χαλκίς και Παναιγιάλειο, και δηλώνει έτοιμος για νέες αγωνιστικές προκλήσεις και εμπειρίες.
-Ξεκίνησες την περίοδο με τη φανέλα του ΑΟ Χαλκίς.
Ξεκινήσαμε τη σεζόν με τη Χαλκίδα, με πολύ όρεξη και πολύ δουλειά. Αλλιώς όμως ξεκίνησαν τα πράγματα, αλλιώς γίνανε στη συνέχεια και αλλιώς δυστυχώς τελειώσανε. Εύχομαι μέσα από αυτά τα λόγια να βρει η ομάδα τον δρόμο της και να ξανανέβει εκεί που της αξίζει πραγματικά. Γιατί δεν γίνεται σε μια πόλη 100 χιλιάδων κατοίκων η ομάδα της να βρίσκεται σ’ αυτήν την κατηγορία. Είναι μια απ’ τις 2-3 ‘βαριές’ φανέλες, που σίγουρα πρέπει να ‘ναι σε παραπάνω κατηγορίες.
-Στα μέσα περίπου της σεζόν πήρες μεταγραφή στον Παναιγιάλειο.
Ο Παναιγιάλειος είναι μια ομάδα με μεγάλη ιστορία και λαό, που σίγουρα την αγαπούσαν και την αγαπάνε αυτήν την ομάδα. Είναι όλοι κοντά στην ομάδα αυτή. Δυστυχώς έγινε ένας κακός σχεδιασμός στην ομάδα αυτή από την αρχή και έγιναν πολλές αλλαγές προσώπων και στην τεχνική ηγεσία και στο έμψυχο υλικό της ομάδας, αλλά και στο διοικητικό συμβούλιο και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τελικά η ομάδα να υποβιβαστεί.
Θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα του Παναιγιάλειου για τη συνεργασία που είχαμε και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτή η ομάδα να ξαναγίνει μεγάλη δύναμη της Αχαΐας.
-Έχεις σκεφτεί για το δικό σου ποδοσφαιρικό μέλλον;
Δόξα τω Θεώ τελειώσαμε και αυτή τη χρονιά υγιείς, τώρα κάνουμε ατομικές προπονήσεις και προετοιμαζόμαστε. Είναι πολύ νωρίς για να συμφωνήσω με κάποια ομάδα, ωστόσο ετοιμάζω τον εαυτό μου για νέες προκλήσεις και μακάρι να πάνε όλα καλά τη νέα χρονιά.
-Σου αρέσει αγωνιστικά να δοκιμάζεις νέα πράγματα σε νέους τόπους με νέες ομάδες.
Γενικά είμαι συλλέκτης εμπειριών και της ζωής και του ποδοσφαίρου. Έχω αλλάξει δέκα φορές ομάδα, βέβαια έχω πάει στην ίδια ομάδα κάποιες φορές, αλλά όλο αυτό μου αποφέρει εμπειρίες, γιατί έχω φύγει απ’ το σπίτι μου απ’ την ηλικία των 18 ετών και μου αρέσει να κάνω πράγματα μόνος μου, χωρίς να με βοηθήσει κανένας. Ότι κάνω θέλω να το ‘χτίζω’ μόνος μου. Αυτό είναι η ουσία.
Και σίγουρα θέλω να πω σε όλα τα παιδιά που πάνε να ασχοληθούν μ’ αυτό να κάνουνε πράγματα μόνοι τους, ότι και αν είναι αυτά. Όπως και αν είναι η αρχή δύσκολη. Και αυτό το λέω και για τη ζωή γενικότερα, όχι μόνο για τον αθλητισμό ή το ποδόσφαιρο.
Είναι πολύ σημαντικό ν’ αγαπάς αυτό που κάνεις και αν κάτι το αγαπάς πάρα πολύ γίνεσαι και καλύτερος.
-Έκανες μια πολύ όμορφη και ξεχωριστή κίνηση, δωρίζοντας το μετάλλιο σου σε άτομο με κινητικά προβλήματα, στον φετινό τελικό κυπέλλου Αχαΐας. Και η αντίπαλος της ομάδας σου, του Παναιγιάλειου, στον τελικό, ο Ατρόμητος Πατρών, σε τίμησε γι’ αυτό.
Αυτή ήταν μία κίνηση η οποία ήταν πολύ ασυναίσθητη. Δηλαδή δεν το έκανα για να τραβήξω τα βλέμματα, εξάλλου βγήκα έξω από το γήπεδο για να κάνω αυτό το πράγμα. Αυτό το παιδί ο Νικόλας που του έδωσα το μετάλλιο μου, του εύχομαι να είναι καλά και υγιής. Είναι μια κίνηση που για μένα είναι αυτονόητη και πολύ απλή, αλλά είναι τόσο σημαντική έτσι ώστε να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο, ακόμη και στο ίδιο το παιδί, για να του δώσεις δύναμη να συνεχίσει αυτή τη μεγάλη μάχη που δίνει. Δεν ήθελα να πάρει όλο αυτό τόσο μεγάλη δημοσιότητα. Ήθελα να το κάνω καθαρά για τον εαυτό μου και μόνο και επειδή το αισθανόμουνα.
Είναι μεγάλη μου τιμή και ευχαριστώ την ομάδα του Ατρομήτου Πατρών, που με βράβευσε. Είναι σημαντικό να βραβευτείς για τις ικανότητες σου στο ποδόσφαιρο, όπως είχα βραβευτεί παλιότερα, αλλά είναι ακόμη πιο σημαντικό και πολύ πιο ουσιώδες να βραβευτείς για το ήθος σου και τον χαρακτήρα σου. Γιατί είναι κάτι που έχει αντίκτυπο, ακόμη και στο σπίτι σου, στην οικογένεια σου και είμαι πολύ περήφανος που οι γονείς μου, μου έδωσαν αυτή την ανατροφή και βλέπω όλα τα πράγματα έτσι. Δηλαδή βοηθώντας τον συνάνθρωπο και σεβόμενος όλο τον κόσμο και χωρίς να κρίνεις ρατσιστικά τον συνάνθρωπο, για τον τόπο καταγωγής του ή το χρώμα δέρματος που έχει. Είμαστε όλοι άνθρωποι του Θεού και όλοι μας είμαστε αδέρφια. Εγώ έτσι το βλέπω.
Αυτό το βραβείο θέλω να το αφιερώσω αποκλειστικά στην οικογένεια μου και σ’ ένα πρόσωπο το οποίο δεν βρίσκεται στη ζωή, εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι η γιαγιά μου, με την οποία μέναμε στο ίδιο σπίτι. Με μεγάλωσε με αρχές, ήθος και πάνω απ’ όλα με έμαθε να σέβομαι τον άνθρωπο.
-Το ‘απόσταγμα’ μέσα σου της φετινής περίοδου.
Εγώ κρατάω τις καλές στιγμές βέβαια και τις καλές μου εμφανίσεις γενικά. Κάποιες φορές γίνονται κάποια λάθη, όχι τόσο από πλευράς ποδοσφαιριστή, όσο κυρίως διοικητικά λάθη. Σίγουρα πρέπει ν’ αντιμεωπίζεις τον άλλο με ειλικρίνεια και να τον σέβεσαι.
Γενικά ως χαρακτήρας έχω το θάρρος να πω την άποψη μου. Όπως εγώ είμαι ειλικρινής, έτσι θέλω να είναι και οι άλλοι απέναντι μου. Έχω μάθει να είμαι πολύ σκληρός κριτής του εαυτού μου. Μέσα από την αυτοκριτική μου αισθάνομαι πως γίνομαι καλύτερος, μέρα με τη μέρα. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή μου γενικότερα.
-Ευχές για επίλογο.
Εύχομαι να τα ξαναπούμε και να γίνουν ακόμα καλύτερες στιγμές. Εύχομαι καλή συνέχεια και σε εσάς και στο έργο που κάνετε και σίγουρα είναι πολύ σημαντικό οι ωραίες προσπάθειες να επιβραβεύονται. Εύχομαι επίσης καλό καλοκαίρι σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους, τους φιλάθλους, σε όλους τους φίλους και μη.
Ο Κώστας Ανδρούτσος γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1996 και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με τη φανέλα του Αστέρα Βατώντα (Α' ΕΠΣ Εύβοιας). Στη συνέχεια αγωνίστηκε κατά σειρά στις ακόλουθες ομάδες: ΑΟ Χαλκίς (Δ' Εθνική), ΠΑΕ Ηρακλής Ψαχνών (Football League), ΠΑΕ Φωστήρας (Football League), Μακεδονικός (Α' ΕΠΣ Μακεδονίας), Ηρακλής Ψαχνών (Α' ΕΠΣ Εύβοιας), Οπούντιος Μαρτίνου (Γ' Εθνική), ΑΟ Χαλκίς(Γ' Εθνική), Παναιγιάλειος(Γ' Εθνική). Έχει αγωνιστεί σε όλες τις μικτές Εύβοιας (τζούνιορ, παμπαίδων, παίδων, νέων) και έχει κληθεί στην εθνική ομάδα νέων και παίδων.
