EVIASPORTS Α' ΕΠΣΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗΛΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Τ. Κατσινόπουλος: ‘Ο Ταμυναϊκός είναι το 4ο μου παιδί’

Ο πρόεδρος του συλλόγου του Αλιβερίου μιλάει για όλους και για όλα στο starsports.gr σε μια συνέντευξη κατάθεση ψυχής.

Συνέντευξη στον Γιώργο Γιώτα

Ένας από τους παράγοντες που το Ευβοϊκό ποδόσφαιρο μπορεί να περηφανεύεται για την ύπαρξη τους, είναι αναμφισβήτητα ο Τάσος Κατσινόπουλος. Πέντε χρόνια τώρα στην ηγεσία του συλλόγου έδωσε δείγματα γραφής νοικοκυροσύνης, αξιοπιστίας, προόδου και ήθους.

Διεκδίκησε, το πρωτάθλημα, το κατέκτησε μετά από 25 χρόνια, ανέβασε τον σύλλογο για 1η φορά στην ιστορία του στην Γ’ Εθνική και πλέον γνωρίζει καλά τι πρέπει να γίνει για να αντέξει το βάρος της μεγαλύτερης κατηγορίας.

Χαμογελάει σαν μικρό παιδί όταν δείχνει την τούρτα που του έφτιαξαν παίκτες και τεχνική ηγεσία που τους αισθάνεται σαν οικογένεια του και θεωρεί ιερή του υποχρέωση να στηρίζει οικονομικά τον σύλλογο ώστε να παίζουν ποδόσφαιρο τα παιδιά της περιοχής.

Πόσα χρόνια είσαι πρόεδρος του Ταμυναϊκού;

Έχω κλείσει τα 5 χρόνια και φέτος θα μπούμε στον 6ο χρόνο προεδρίας.

Η πρώτη σου επαφή με την ομάδα θυμάσαι ποια ήταν;

Η πρώτη μου επαφή με την ομάδα ήταν όταν είχα μπει για να βοηθήσω στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο, που έβαλα υποψηφιότητα, ψηφίστηκα και ο στόχος μου ήταν να είμαι μέλος. Στην πορεία κάποια πράγματα δεν βγήκαν και ουσιαστικά αναγκάστηκα να μπω πρόεδρος. Δεν ήταν από την αρχή δική μου επιλογή. Στην πορεία το δέχτηκα και συνέχισα.

Είναι κάτι που μας αρέσει και τώρα πλέον οι περισσότεροι στη διοίκηση είμαστε πάρα πολλά χρόνια. Είναι κάτι που το αγαπάμε πάρα πολύ. Λέω μέσα μου ότι κάποια στιγμή θα πρέπει και να σταματήσω. Από την άλλη ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, ούτε και για μένα τον ίδιο δεν είναι εύκολο, γιατί ειδικά φέτος, σε πολύ δύσκολες προσωπικές στιγμές που πέρασα είδα ότι η μοναδική χαρά κι ένας τρόπος διαφυγής ήταν το ποδόσφαιρο κι εννοώ την ομάδα μου, τον Ταμυναϊκό.

Τα παιδιά από το περιβάλλον, αυτή η οικογένεια που υπήρχε φέτος για μένα ήταν πολύ μεγάλη βοήθεια κι ένας λόγος που δεν θέλω να αφήσω την ομάδα και θέλω είναι να είναι πάντα στις σωστές βάσεις είναι αυτός. Ξέρω από την ομάδα μπορεί να δίνω, αλλά παίρνω και δύναμη.

Πριν ασχοληθείς σαν παράγοντας πήγαινες στο γήπεδο σαν φίλαθλος;

Ήμουν παλιός ποδοσφαιριστής. Έχω ξεκινήσει από τον ΑΟ Αλιβερίου. Συγκεκριμένα από μικρή ηλικία από 12 χρονών. Έχω μεταπηδήσει σε μία ομάδα στον Δύστο, Β’ τοπικό. Τότε ήμουν 17-18 χρονών, είχε έρθει ο Σεϊταρίδης και μου είπε να γυρίσω πίσω στον Ταμυναϊκό, αλλά στα 18 έφυγα πήγα φαντάρος και μετά από κει μόλις τελείωσα το φανταριλίκι, το μέλημα μου ήταν η δουλειά μου.

Μπορώ να σου πω από τα 20 μου έκανα την πρώτη μου έναρξη. Το 1995 έκανα την έναρξη επαγγέλματος. Ήδη σήμερα έχω 24 χρόνια επαγγελματίας. Αφιερώθηκα πιο πολύ στη δουλειά. Δεν υπήρχε περίπτωση με τους ρυθμούς που είχα να ακολουθήσω το ποδόσφαιρο. Πάντα όμως μου άρεσε πολύ, πάντα παρακολουθούσα.

Ήσουν φανατικός φίλαθλος;

Ήμουν φανατικός για την ομάδα που υποστηρίζω. Παναθηναϊκός είμαι. Πήγαινα στο γήπεδο, τότε στο Ολυμπιακό Στάδιο τις καλές εποχές με Champions League. Ζούσα ωραίες στιγμές.

Μπορώ να σου πω ότι στον Ταμυναϊκό πήγαινα περισσότερο σε ντέρμπι γιατί τη ζωή μου την είχα φτιάξει αλλιώς. Ως που ήρθε η ώρα να ασχοληθώ και μάλιστα τότε είχα δύο παιδιά, δύο αγόρια και μεγαλώνανε κι ήταν κι ο καιρός τότε να παίξουν κι είπα ‘Ας ασχοληθώ κι εγώ, αφού βλέπω ότι και στα παιδιά αρέσει η μπάλα’.

Για το καλό του τόπου και για το καλό αυτό ασχολήθηκα κι αυτή τη στιγμή ο μεγάλος παίζει όποτε τον αφήνουν τα διαβάσματα και ο μικρός παίζει μπάσκετ. Δεν είμαι τόσο να παίξουν τα παιδιά μου, όσο τα παιδιά της περιοχής. Τώρα έχω αυτούς τους στόχους.

Μόνο έτσι θα με κρατήσει το ποδόσφαιρο στην περιοχή και θα συνεχίσω να υπάρχω κι εγώ. Δηλαδή να βλέπω ότι θέλουν παιδιά να παίξουν μπάλα από την περιοχή μας. Αν καταλάβω το αντίθετο θα πρέπει κι εγώ να φύγω .

Η ομάδα πρόπερσι έκανε το μεγάλο βήμα, πήρε τον τίτλο. Για πρώτη φορά στην ιστορία της αγωνίστηκε στην Γ’ Εθνική, αλλά δεν τα κατάφερε. Τι πιστεύεις ότι έγινε λάθος εκείνη τη χρονιά;

Έγινε λάθος στον όλο σχεδιασμό της ομάδας. Ήμασταν μία άπειρη διοίκηση και ξαφνικά πέσαμε στα βαθειά. Αλλιώς τα είχαμε υπολογίσει, αλλιώς μας τα είχαν πει όταν πήραμε το πρωτάθλημα. Δεν είχαμε προχωρήσει. Δεν μας είχε μιλήσει κανένας για την πραγματικότητα της Γ’ Εθνικής. Μα κανένας όμως. Όταν ξεκινήσαμε και μπήκαμε, μετά καταλάβαμε πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα από το τοπικό. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Καμία όμως.

Προσπαθήσαμε να το παλέψουμε. Προσπαθήσαμε με κάποιες γνωριμίες που είχε ο καθένας, με κάποια παιδιά. Δεν βγήκανε. Κάναμε λάθη. Δεν τα καταφέραμε. Δεν το μετανιώνουμε.

Δεν βρίσκω λόγο από τη στιγμή που δεν υπάρχει μία βάση στην ομάδα μου να συνέχιζε στη Γ’ Εθνική και να πηγαίνει στη Μυτιλήνη, στη Σαντορίνη και ξανά πάλι. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος.

Η Ερέτρια που το έκανε πέρσι το έκανε ως επί το πλείστων με δικά της παιδιά. Δεν τα καταφέρανε γιατί αυτή τη δυνατότητα είχαν; Δεν πειράζει, ξαναγύρισε πίσω, πήραν κι αυτοί μια εμπειρία. Έτσι είναι.

Η Χαλκίδα που την βλέπαμε στη Γ’ Εθνική πόσα χρόνια, κάποια στιγμή είχε πολύ μεγάλο ρόστερ, δικό της νομίζω. Όταν κι αυτοί έχασαν τα παιδιά και μπλέξανε με ξένους κι ακούγονται αυτά που ακούγονται κι αυτή ξαναγύρισε πίσω.

Πρέπει λοιπόν να υπάρχουν παιδιά από τον τόπο της κάθε περιοχής, που να μπορούν να στηρίξουν ένα μεγάλο κορμό της ομάδας για να κάνεις αυτό το βήμα. Αλλιώς και φυσικά νομίζω ότι οι διοικούντες του ποδοσφαίρου ότι σε αυτό το πράγμα έχουν κάνει πολύ μεγάλο λάθος, το να στείλουν ομάδες επαρχιακές, χωρίς να αντέχουν οικονομικά, να τις στέλνουν σε τόσο δαπανηρά ταξίδια.

Εμείς είχαμε την τύχη κι είχαμε έναν σπόνσορα τον γυναικολόγο κ. Βαγγέλη Δημητρίου κι έτσι μπορέσαμε και κάναμε τα ταξίδια μας. Δεν θα μπορούσαμε αλλιώς να τα κάνουμε και να σας πω και κάτι, είναι πολύ δύσκολες οι εποχές, όπου είδαμε ότι ούτε ο τόπος σου μπορεί να σε βοηθήσει. Τώρα δεν φτάνει να αγαπάνε 80 άτομα την ομάδα.

Αυτό έχει να κάνει με τον κόσμο;

Για την πόλη είναι πάρα πολύ καλό. Το Αλιβέρι εκείνη την χρονιά ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα. Άνοιγες το ράδιο και έπαιζε το Αλιβέρι, στην Εύβοια. Το μάθανε άνθρωποι που ήταν από τη Μυτιλήνη, τη Σαντορίνη, την Πελοπόννησο, το έμαθαν.

Το θέμα είναι όμως αυτό είναι μία κουλτούρα που θα πρέπει να αρέσει και στη Δημοτική Αρχή, να πει ότι μπορώ να στηρίξω κάποια πράγματα, να το περάσουμε αλλιώς στον κόσμο, να το αγαπήσει κι ο κόσμος.

Εμείς περιμέναμε 1η αγωνιστική , 1η φορά στην ιστορία του ο Ταμυναϊκός στη Γ’ Εθνική, ότι θα κόβαμε τουλάχιστον 500 εισιτήρια.

Δυστυχώς την 1η αγωνιστική κόψαμε 180 εισιτήρια άνδρες-γυναίκες, γιατί στην Γ’ Εθνική πληρώνουν και οι γυναίκες. 180 εισιτήρια κόβουμε με το Αυλωνάρι μόνο άντρες, που είναι γειτονικά χωριά, ή θα κόβουμε 500 με την Αμάρυνθο αύριο μεθαύριο…

Δεν είναι έτσι. Όταν κερδίσαμε τον πρώτο αγώνα 3-0, τον 2ο τον χάσαμε και ήρθαμε εδώ μέσα να παίξουμε, αφού είχαμε παρουσιάσει μία ωραία εικόνα, ωραίο ποδόσφαιρο. Καλή μέρα, καθώς ήταν καλός ο καιρός και είπαμε θα γίνει κάτι άλλο, ‘θα κόψουμε πάρα πάνω, το έμαθαν κερδίσαμε’ και ξαφνικά κόβεις 130 εισιτήρια ή 120, δεν θυμάμαι κιόλας. Δεν βγαίνει έτσι. Οι διαιτησίες, αυτά τα κόστη, με αυτά δεν βγαίνει…

Είπαμε πως το κάνεις το επόμενο βήμα, έχοντας δικό σου κορμό. Μην πληρώνοντας ξένους που θα θέλουν φαγητά, σπίτια κτλ. Ίσως μπορείς να ξανακάνεις το επόμενο βήμα, έχοντας πολύ περισσότερη εμπειρία και ξέροντας τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Φέτος δημιουργήσατε μία ομάδα νεανική, η οποία αποπνέει υγεία και έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο. Είσαι ικανοποιημένος;

Πολύ ικανοποιημένος είμαι και στην ομάδα θεωρούμε ότι αδικούμαστε και από τη βαθμολογική συγκομιδή. Αξίζαμε πολλούς περισσότερους πόντους. 3οι θα ήμασταν δεν θα άλλαζες κάτι , αλλά η βαθμολογική συγκομιδή θα ήταν σίγουρα περισσότερη.

Ήταν κάτι που είχε πάρα πολύ υγεία. Ήταν κάτι που μπορώ να σου πω ότι ίσως εμείς το ζήσαμε για πρώτη φορά με τόσο μικρά παιδιά. Άλλη μία φορά σε ένα μικρό χρονικό διάστημα το ζήσαμε και με τον Δημήτρη Λύκο, πηγαίνοντας στο 2ο γύρο με πιτσιρίκια ουσιαστικά.

Τη σεζόν που διεκδικήσατε το πρωτάθλημα;

Ναι φτάσαμε να παίξουμε και το πρωτάθλημα στην Ιστιαία, το 2-2. Ήταν ίσως η 2η φορά που η ομάδα ήταν τόσο δεμένη μεταξύ της. Αυτές οι δύο φορές, αλλά το περσινό ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και θέλουμε φέτος να είμαστε ακόμη πιο ικανοποιημένοι από αυτό που ζήσαμε πέρσι.

Λογικά εκπέμπετε στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γιάννη Καρβέλη για αυτό ανανεώθηκε η συνεργασία;

Ναι. Από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε πέρσι, του είπαμε τι θέλουμε και ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει καταρχήν το ποδόσφαιρο, είναι αρκετά καλός στη δουλειά του, δουλευταράς θα έλεγα κι έχει όρεξη να διδάξει.

Ξέροντας ότι έχει να κάνει με μικρές ηλικίες , προσπαθεί να περάσει τα πράγματα που θέλει. Κατάφερε μέσα στην ομάδα ο 14χρονος-15χρονος-16χρονος να μοιάζει 25χρονος. Εμείς όταν έπαιζαν αυτοί τους θεωρούσαμε παίχτες του Ταμυναϊκού. Δεν τους θεωρούσαμε ότι έπαιζαν τα πιτσιρίκια.

Σε σημείο που μπορεί να είχαμε απαιτήσεις που τις βγάζανε κιόλας. Αυτό έχει να κάνει με του κ. Καρβέλη τη δουλειά και σίγουρα για αυτό ανανεώθηκε η συνεργασία. Έχουμε πει από την αρχή που μιλήσαμε για ένα πλάνο 3ετίας. Βήμα-βήμα. Το πρώτο βήμα έγινε. Θα γίνει το δεύτερο, πιστεύουμε θα γίνει και το τρίτο κι ότι θέλουμε ο Ταμυναϊκός να ξεφύγει και οργανωτικά σε κάποιο άλλο επίπεδο λίγο καλύτερα.

Άρα στο πρωτάθλημα της νέας σεζόν που ξεκινάει με Χαλκίδα, Απόλλων Ερέτριας, Ηρακλή Ψαχνών, ποιος θα είναι ο στόχος του Ταμυναϊκού;

Κοίταξε σίγουρα ο στόχος του Ταμυναϊκού είναι πάντα οι πρώτες θέσεις. Μπορώ να σου πω πάντα είναι η πρώτη θέση. Εγώ για πέρσι πήρα την πρώτη θέση ηθικώς όταν ο κ. Στούπας είπε ότι ήρθε εδώ μέσα να παίξει όλη τη χρονιά του κι ενώ η ομάδα μου προηγήθηκε 2-0 ‘είδα τον Ταμυναϊκό με πιτσιρίκια να μην κάνει ούτε ένα λεπτό καθυστέρηση, να παίζουν μπάλα’.

Δηλαδή το ποδόσφαιρο εκτός της πρώτης θέσης μπορεί να σου δώσει κι άλλες πρωτιές. Αν αυτές καταφέρνεις και τις παίρνει στο διάστημα του πρωταθλήματος είσαι αρκετά ικανοποιημένος.

Ξαναλέω ότι ποια ομάδα δεν θέλει την πρώτη θέση; Είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο. Φέτος θα είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα. Οι ομάδες πιστεύω είναι καλύτερες από τις περσινές και μακάρι να είναι πιο δύσκολο πρωτάθλημα. Μακάρι να υπάρχουν καλύτερα παιχνίδια και να καταφέρουμε να γυρίσει ο κόσμος στα γήπεδα.

Θα κάνετε μεταγραφές πρωτοκλασάτων έμπειρων παιχτών;

Θα κάνουμε μεταγραφές. Σίγουρα προέχει να κρατήσουμε τα παιδιά της ομάδας μας, τουλάχιστον τα περισσότερα κι από κει και πέρα 2-3 μεταγραφές που θα μπορούν να είναι στην ‘πρώτη ενδεκάδα’ έμπειρων ποδοσφαιριστών θα τις κάνουμε.

Γιατί πέρσι εμείς αφήσαμε και έφυγαν παίχτες. Η ομάδα μας είχε ξεκινήσει κι είχε τον Παριανό τον αφήσαμε να φύγει και δεν πήραμε κάποιον στη θέση του. Είχαμε τον 14χρονο. Ο Τσούτσης έφυγε δεν τον αντικαταστήσαμε.

Είδαμε όμως στο τέλος ότι φτάσαμε στα δύο ντέρμπι κι είχαμε 12 ποδοσφαιριστές στον πάγκο. Κάτι οι κόκκινες και οι τραυματισμοί φτάσαμε να κατέβουμε με 13 ποδοσφαιριστές. Δύο αλλαγές απέναντι στα Ψαχνά.

Και για μας στενάχωρο ήταν, αλλά φέτος θα φροντίσουμε να μην γίνει αυτό, οπότε σίγουρα θα πρέπει να πάρουμε 2-3 παίχτες που θα μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο την ομάδα.

Επειδή μιλήσαμε για πρωτιές, ο Ταμυναϊκός πέρσι προάσπισε την τιμή του πρωταθλήματος παίζοντας τους δύο πρωτοπόρους στα ίσα, αλλά και την τελευταία αγωνιστική στον Βατώντα θα είχε λόγο να πάει αδιάφορος. Δεν το έκανε και νομίζω ότι κι αυτή είναι μία πρωτιά ακόμα.

Αυτή είναι μία πρωτιά κι όσο υπάρχω πρόεδρος της ομάδας δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος στην ομάδα μου να παίζει για τη νίκη. Τα τελευταία 5 χρόνια. Ίσως να υπάρχουν κι άλλες χρονιές που να μην το είχατε καταλάβει που ο Ταμυναϊκός πάντα έπαιζε για τη νίκη. Πάντα θα παίζει για τη νίκη.

Δεν μας ενδιαφέρει ούτε ποιος ανεβαίνει, ούτε ποιος κατεβαίνει. Η δουλειά που γίνεται μέσα στην ομάδα είναι τα παιδιά να παίζουν ωραία μπάλα κι αν έρθει η νίκη στο τελικό αποτέλεσμα είναι ευχής έργο.

Καθόμαστε και συζητάμε μετά από αυτά τα παιχνίδια, που κάποια στιγμή μετά το πρώτο αποτέλεσμα με την Αρτάκη ακούσαμε διάφορα λόγια..Υπήρχε γκρίνια και ψίθυροι και εγώ σας λέω με τον Ηρακλή προηγηθήκαμε 2-0 ήρθε 2-2 στο 89’, παίζαμε με 10 παίχτες κουρασμένοι και με ένα τσαφ έτρωγες το 3ο γκολ κι έχανες.

Δηλαδή αυτός ο κόσμος που ήρθε στο γήπεδο και είδε αυτόν τον αγώνα θα έβγαζε αυτό το συμπέρασμα; Τα παιδιά στο τέλος πέσανε κάτω λιποθυμήσανε από την προσπάθεια που είχαν κάνει…

Εδώ βλέπουμε σε πολύ μεγαλύτερες ομάδες τι γίνεται. Ο κόσμος θα πρέπει να ξέρει ότι ο Ταμυναϊκός είναι μία πολύ καθαρή ομάδα. Παίζει μόνο για τη νίκη και πάντα ζητάει τη στήριξη του κόσμου, με οποιοδήποτε αποτέλεσμα φέρει και οποιαδήποτε συγκυρία υπάρχει πίσω από αυτό.

Και στον Αστέρα Βατώντα που πήγαμε, ο Αστέρας μπορούσε στο πρώτο ημίχρονο να προηγηθεί δυο φορές, δεν προηγήθηκε και στο δεύτερο ημίχρονο έχασε. Πάλι θα σας πω ότι αν είχε προηγηθεί να ταμπουρωνόντουσαν για να κρατήσουν το σκορ; Τι θα ήταν πάλι αυτό; Εμείς θα παίζουμε πάντα για τη νίκη είτε κάποιος ανεβαίνει είτε κάποιος κατεβαίνει εμάς δεν μας ενδιαφέρει.

Θα σε ρωτήσω για την ομορφότερη στιγμή που ένιωσες ως πρόεδρος του Ταμυναϊκού.

Έχω πολλές στιγμές ωραίες να θυμάμαι. Πάρα πολλές. Θυμάμαι από την πρώτη χρονιά έως και την τελευταία. Πάντα υπάρχει σε κάθε χρόνια κάτι που θα σε σημαδεύει.

Σίγουρα η πιο ωραία στιγμή ήταν όταν η ομάδα μετά από 25 χρόνια πήρε το πρωτάθλημα κι αυτό το καταφέραμε μέσα από τη δική μας διοίκηση. Επίσης στις ωραίες στιγμές μπορώ να βάλω όταν ο κ. Στούπας μας είπε ‘Συγχαρητήρια στην ομάδα αυτή!’ κι αυτός για μένα ήταν ένας τίτλος, άτυπος τίτλος κι άλλες στιγμές που μπορεί να μην τις έχετε καταλάβει, αλλά εμείς στην ομάδα τις ξέρουμε. Αλλά για την ομάδα κορυφαία ήταν η απονομή του πρωταθλήματος.

Και η χειρότερη;

Η ισοφάριση πάνω στην Ιστιαία, όταν είχαμε προηγηθεί 2-0 κι έγινε το 2-2 και χάσαμε το πρωτάθλημα.

Κλείνοντας τη συνέντευξη θέλω να ρωτήσω τι σημαίνει ο Ταμυναϊκός για σένα;

Ο Ταμυναϊκός σημαίνει ότι έχω τρία παιδιά και ξαφνικά έχω βρεθεί με ένα τέταρτο. Με άλλα λόγια είναι η οικογένεια μου. Αισθάνομαι να το πω έτσι υπεύθυνος να τη φροντίζω κι όχι μόνο.

Ακόμη και μέσα από αυτό που περάσαμε πέρσι, εγώ τουλάχιστον που φέτος έχασα τον πατέρα μου, σε κάποιες δύσκολες ώρες ήταν μεγάλη παρηγοριά κι αυτοί που ήταν μέσα στην ομάδα, τα παιδιά, ο προπονητής, ο Θοδωρής Σαλεμής κάνανε τα πάντα για να με βλέπουν να χαμογελάω. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό και αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Πέρσι… σαν σήμερα (10/8/2022)

eviasports

ΑΟ Καλοχωρίου/Παντειχίου: Συλλυπητήρια ανακοίνωση για Γιάννη Αγριόδημο

eviasports

ΞΗΡΟΠΟΛΗ: Έναρξη συνεργασίας με Κ. Αγραφιώτη

Κώστας Λαγός