Σύνεντευξη του προπονητή του Αμαρυνθιακού Μπάμπη Γεωργίου στο starsports.gr και στον Δημήτρη Παπασυμεών.
Ο Μπάμπης Γεωργίου από όποια ομάδα έχει περάσει αφήνει το στίγμα του. Έχει κατακτήσει πολλούς τίτλους αλλά και εμπειρία από εθνική κατηγορία έχοντας θητεύσει στο πλευρό των Αναστόπουλου και Παπακώστα.
Πλέον είναι ο άνθρωπος που επανέφερε τον Αμαρυνθιακό στην μεγάλη κατηγορία του νομού, για δεύτερη φορά και φιλοδοξεί να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο στην Α’ Εύβοιας.
Πώς ξεκινήσατε την ενασχόληση σας με το ποδόσφαιρο;
Η ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, όπως οι περισσότεροι που ασχολούνται σε αυτόν τον χώρο. Τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανα εδώ στον Αμαρυνθιακό. Βέβαια δεν έκανα μεγάλη ποδοσφαιρική διαδρομή, γιατί αρκετά νωρίς κατάλαβα τι ήθελα να κάνω.
Έτσι σε ηλικία 24 χρονών σταμάτησα το ποδόσφαιρο, καθώς σπούδαζα παράλληλα στη Γυμναστική Ακαδημία και θεώρησα πιο σωστό να προσφέρω στο ποδόσφαιρο, μέσα από την προπονητική.
Οπότε στα 24 αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την προπονητική. Να φανταστώ η πρώτη ομάδα που αναλάβατε ήταν ο Αμαρυνθιακός;
Πρώτη ομάδα ο Αμαρυνθιακός σαν γυμναστής, αλλά για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, νομίζω 2 εβδομάδες, γιατί την ίδια περίοδο μου ήρθε μία πολύ τιμητική πρόταση από τον ΠΑΣ Γιάννινα, που αγωνιζόταν τότε στη Β’ Εθνική.
Στην αρχή ήμουν με τον Νίκο Αναστόπουλο και μετέπειτα συνεργάστηκα με τον κ. Παπακώστα. Εν μέσω ενός καθηγητή μου στη σχολή έγινε αυτή η πρόταση.
Πώς ήταν τα χρόνια που περάσατε στα Γιάννινα;
Ήταν πολύ διαφορετικές οι συνθήκες. Μιλάμε για επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ήταν η περίοδος 2006-2007, οπότε μιλάμε ακόμα το ποδόσφαιρο στις επαγγελματικές κατηγορίες ανθούσε, τα οικονομικά δεδομένα, αλλά και οι συνθήκες ήτανπάρα πολύ καλές.
Ιδιαίτερα την πρώτη χρονιά κάναμε μία πολύ καλή πορεία τερματίζοντας 3οι στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και φτάνοντας μέχρι τον ημιτελικό στο Κύπελλο Ελλάδας, αποκλείοντας με τη σειρά Φωστήρα, Αιγάλεω που ήταν Α’ Εθνική, Ηρακλή Θεσσαλονίκης επίσης Α’ Εθνική, περάσαμε και τον Ολυμπιακό σε διπλούς αγώνες και στη συνέχεια αποκλειστήκαμε από τη Λάρισα στο Αλκαζάρ, πάλι σε διπλό αγώνα, με τη Λάρισα εκείνη την περίοδο να είναι φιναλίστ, καθώς έπαιξε τελικό με τον Παναθηναϊκό.
Άρα αυτή ήταν η καλύτερη σας στιγμή με τα Γιάννινα;
Ναι σαφώς. Μιλάμε για άλλο επίπεδο, άλλες καταστάσεις, άλλες συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα.
Εύκολα μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο για την προπονητική σας καριέρα, το πέρασμα από τον ΠΑΣ
Σαφώς με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί όπως προείπα από πολύ μικρός κατάλαβα πως έπρεπε να δουλέψω για να έχω μια καλή πορεία και διάρκεια στη δουλειά μου.
Η συνέχεια;
Μετά τα Γιάννινα επέστρεψα στον Αμαρυνθιακό για 1,5 χρόνο. Στη συνέχεια πήγα στην ομάδα των Κριεζών , επέστρεψα στον Αμαρυνθιακό κατακτώντας το πρωτάθλημα από την Α2 στην Α1. Μετά την ομάδα της Αμαρύνθου ακολούθησε μία παύση 6 μηνών, όπου νομίζω είναι το μεγαλύτερο και το μοναδικό διάστημα που έχω μείνει ανενεργός όλα αυτά τα χρόνια.
Ακολούθησαν 6 χρόνια στον ΑΟ Ζαράκων κατακτώντας 4 πρωταθλήματα (3 ανδρών, 1 νέων και 2 Κύπελλα Ήθους), όπου νομίζω ήταν μία συνεργασία που με καταξίωσε στο Ευβοϊκό ποδόσφαιρο, γιατί εκτός από τα πρωταθλήματα, όπου ήταν μία πορεία πάρα πολύ καλή, βρήκα πρόσφορο έδαφος στο να δουλέψω όπως ήθελα εγώ.
Δηλαδή με παιδιά από τις ακαδημίες, που ήταν πάρα πολύ σημαντικό, πάρα πολύ καλή συνεργασία με τη διοίκηση και νομίζω ότι ήταν 6 καταπληκτικά χρόνια.
Στο ίδιο χρονικό διάστημα ήμουν συνεργάτης με τον κ. Ντόβολη στον Ταμυναϊκό (2016-2017, όπου κατέκτησαν το πρωτάθλημα στην Α’ Εύβοιας και οδήγησαν την ομάδα του Αλιβερίου στην Γ’ Εθνική).
Τα χρόνια στον ΑΟ Ζαράκων
Πέρυσι με τους Ζάρακες κατακτήσατε το πρωτάθλημα στη Β’ Κατηγορία, όμως η ομάδα αποφάσισε να μην αγωνιστεί στην Α’ Εύβοιας. Ποιος ήταν ο λόγος;
Κι άλλη χρονιά ο ΑΟ Ζαράκων είχε ανέβει στην Α’ Κατηγορία. Είδε τα δεδομένα. Η αλήθεια είναι ότι είναι ένα σωματείο με κάποιες δυνατότητες. Οι άνθρωποι ξέρουν τι έχουν. Ξέρουν ποιοι είναι και ξέρουν μέχρι πού μπορούν να φτάσουν.
Το κάναμε μία χρονιά. Πήγαμε στην Α’. Το ζήσαμε αυτό το όνειρο, γιατί ήταν η πρώτη φορά που ανέβαινε ο ΑΟ Ζαράκων στην μεγάλη κατηγορία. Μετά από 2 χρόνια που ξαναέγινε αυτό, οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να δηλώσουν συμμετοχή στην Α’ Κατηγορία και θεώρησαν ότι το πιο σωστό ήταν να παραμείνουν στην Β’.
Είναι μία ομάδα η οποία αποτελείται καθαρά από παιδιά που προέρχονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από την ακαδημία του Αίολου, οπότε καταλαβαίνετε ήταν πολύ δύσκολο να γίνει πάλι όλη αυτή η δοκιμασία. Για αυτό τον λόγο αποφάσισαν να παραμείνουν στη Β’ Κατηγορία αξιοπρεπέστατα μπορώ να πω.
Να φανταστώ αυτός ήταν ο λόγος που επιστρέψατε στον Αμαρυνθιακό;
Όχι δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος. Νομίζω ήταν ένας κύκλος, ο οποίος αργά ή γρήγορα, καλώς ή κακώς, έκλεισε. Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Όπως σας είπα ήταν 6 εκπληκτικά χρόνια.
Διατηρώ άριστες σχέσεις με τους ανθρώπους και της διοίκησης, αλλά και τους ποδοσφαιριστές, καθώς εργάζομαι και στην ακαδημία του κ. Ντόβολη, στον Αίολο. Απλά θεώρησα σωστό ότι αυτός ο κύκλος έχει κλείσει και ότι θα πρέπει να κάνω κάτι άλλο.
Η ΕΠΣ Εύβοιας σας βράβευσε μάλιστα κι ως τον καλύτερο προπονητή του ομίλου σας. Θα ήθελα το σχόλιο σας.
Ήταν πολύ τιμητικό και θέλω να ευχαριστήσω όλους τους παράγοντες και τους ποδοσφαιριστές των αντίπαλων ομάδων για αυτή την διάκριση. Δεν μπορώ να πω κάτι πάνω σε αυτό. Εγώ κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα, θεωρώ ότι μπορώ να την κάνω. Τα αποτελέσματα φαίνονται. Τους ευχαριστώ όλους. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Η επιστροφή στον Αμαρυνθιακό
Επιστρέφετε στον Αμαρυνθιακό μετά από 6 χρόνια. Τα πράγματα τα βρήκατε όπως τα είχατε αφήσει τότε ή καλύτερα;
Νομίζω ότι δεν αλλάζουν πολλά πράγματα, γενικά στη ζωή. Η αλήθεια είναι ότι συνειδητά ήξερα που ήρθα. Ήταν μία πολύ τιμητική πρόταση που μου έγινε, γιατί εκτός από την μεγάλη ομάδα, ανέλαβα μαζί με τον συνεργάτη μου, Σπύρο Κοντό και τις ακαδημίες, που ήταν ένα κομμάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και νομίζω το μεγαλύτερο κίνητρο ήταν αυτό.
Το είχα πει και στους ανθρώπους της ομάδας στην αρχή, ότι με ενδιέφεραν πάρα πολύ οι ακαδημίες. Από κει και πέρα σαφώς υπήρχε πάρα πολλή δουλειά όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Υπήρχε μία διοίκηση η οποία μερίμνησε για τα περισσότερα πράγματα, με όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα ερασιτεχνικό σωματείο. Σε αυτή την περίπτωση θέλω να πω ότι βλέπετε τα αποδυτήρια σε τι κατάσταση είναι.
Έχει γίνει πάρα πολλή δουλειά εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Υπάρχει ένα site το οποίο έχει άμεση ενημέρωση και νομίζω γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά και από μέσα κι από έξω. Νομίζω ότι όλοι οι συντελεστές: διοίκηση, κόσμος, χορηγοί που είναι απαραίτητοι για ένα ερασιτεχνικό σωματείο, ώστε να μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό και σαφώς οι μεγάλοι πρωταγωνιστές ,οι παίχτες, έγινε μία πάρα πολύ καλή συνεργασία για να βγει όλο αυτό το αποτέλεσμα που βγήκε.
Μιλήσατε πριν για τους νέους, που όντως φαίνεται ότι κάνετε καλή δουλειά στο κομμάτι εκείνο. Φέτος όμως είδαμε ότι ο Αμαρυνθιακός απέκτησε πάρα πολλούς έμπειρους παίχτες από τη μεγάλη κατηγορία. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στο Κύπελλο, αποκλείοντας κατά σειρά, Όλυμπο, Ταμυναϊκό και κοιτάξατε στα μάτια την Ερέτρια, που έπαιζε δύο κατηγορίες πάνω από σας.
Όσον αφορά τα παιδιά που ήρθαν από την παραπάνω κατηγορία. Στην ουσία οι πρώτες κινήσεις που έγιναν ήταν ο επαναπατρισμός κάποιων παιδιών που ήταν ήδη Βαθειώτες στην καταγωγή και είχαν πάει σε άλλες ομάδες. Αυτός ήταν ο πρώτος στόχος να πάρουμε αυτά τα παιδιά.
Επειδή η ακαδημία δεν λειτουργούσε όλα αυτά τα χρόνια και δεν υπήρχε παραγωγή παιδιών κατάλληλων για αυτή την κατάσταση, θεωρήσαμε ότι θα είναι πρέπων να κινηθούμε σε τέτοιες λύσεις, σαν πρώτη φάση.
Ήρθαν στην αρχή της χρονιάς οι Δημήτρης Κόλιας, Αντώνης Μυρτέζα, Αλμπέρτο Κοντραζίου, Χρίστος Λυμπέρης, Ανέστης Αργύρης και συγνώμη αν ξεχνάω κάποιον, όπου αυτά τα παιδιά είναι από την Αμάρυνθο. Πλαισίωσαν όλη αυτή την προσπάθεια και με τις προσθήκες των Ξουρή και Βελαέτη, από τον δήμο, συν του Γιώργου Τζαβάρα, που ήρθε τον Δεκέμβρη μαζί με τον Αλέξη Σταμέλο έγινε ότι έγινε στην πορεία αυτής της ομάδας.
Πώς ζήσατε τα παιχνίδια του Κυπέλλου;
Στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αν κρίνει κάποιος από το πρωτάθλημα και θα πάω λίγο ανάποδα. Βλέποντας την βαθμολογία, η βαθμολογία λέει πάντα την αλήθεια. Το γεγονός ότι βγήκαμε πρώτοι. Είχαμε το καλύτερο συντελεστή τερμάτων (υπέρ-Κατά). Αήττητοι που είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Συν κι επανέρχομαι στο θεσμό του Κυπέλλου που αποκλείσαμε δύο ομάδες της Α’ Κατηγορίας τον Όλυμπο Γυμνού και τον Ταμυναϊκό, δύο ομάδες με βαριά φανέλα, πολύ καλή ιστορία. Τον Δύστο στη συνέχεια που ήταν πάρα πολύ ανταγωνιστικός, κοιτάξαμε και για μένα χάσαμε την πρόκριση με την Ερέτρια στις λεπτομέρειες, σε διπλούς αγώνες και πάλι.
Νομίζω ότι δείχνει ότι αυτή η ομάδα αξίζει, καταρχάς που ανέβηκε κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο και δεύτερον ότι σίγουρα μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ήταν πάρα πολύ ανταγωνιστική μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Ποιες είναι οι βλέψεις σας για τη νέα σεζόν, όπου θα βρει την Αμάρυνθο ξανά στην Α’ Εύβοιας και τι προσδοκίες έχετε;
Καταρχάς είναι ένα πρωτάθλημα τελείως διαφορετικό. Είναι πολύ πιο ανταγωνιστικό, όσον αφορά ότι ανεβαίνεις ένα επίπεδο πάνω. Είναι το μόνο σίγουρο. Από την άλλη η Β’ Κατηγορία είχε 22 αγωνιστικές, η Α’ 30. Οπότε χρονικά είναι δύο μήνες περισσότεροι. Συν την ποιότητα κάποιων ομάδων που υπάρχουν, καθώς και ότι δυστυχώς για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο, η Χαλκίδα και η Ερέτρια έπεσαν κατηγορία, συν το γεγονός ότι ανέβηκε το Προκόπι κι ο Ευβοϊκός Αγίου Νικολάου, δύο ομάδες με πλούσια ιστορίαστην Α’ Εύβοιας, αυτομάτως κάνει πάρα πολύ ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα.
Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια θα είναι όσον αφορά τα ονόματα των ομάδων ένα από τα πιο δύσκολα πρωταθλήματα. Βέβαια και με δεδομένο τις οικονομικές συγκυρίες τις εποχής, νομίζω ότι θα κινηθεί σε ένα χαμηλό επίπεδο για όλους. Είναι το μόνο σίγουρο, αλλά πιστεύω ότι θα είναι και πάλι ανταγωνιστικό.
Φέτος είδαμε ένα πρωτάθλημα 2 ταχυτήτων με την Αρτάκη και τον Ηρακλή να πρωταγωνιστούν. Φαντάζομαι έχετε κάποια εικόνα. Ο Αμαρυνθιακός θα μπορέσει να σταθεί;
Έτυχε φέτος να είμαι συνεργάτης του κ. Ντόβολη στο Αυλωνάρι κι έχω παρακολουθήσει σχεδόν όλα τα παιχνίδια, γιατί ήμουν και μέσα στο γήπεδο, είδα ότι υπάρχουν τρομερές διαφορές από την Α’ στην Β’ Εύβοιας.
Για το ήδη υπάρχον ρόστερ του Αμαρυνθιακού, σίγουρα υπάρχει μία καλή βάση, ένας καλός κορμός, αλλά αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Σίγουρα θα χρειαστούν προσθήκες, αλλά είναι νωρίς ακόμη να μιλήσουμε για αυτά.
Όταν θα έρθει η ώρα θα σας μιλήσω και θα αναφερθώ καλύτερα σε αυτό το θέμα. Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν μιλάω για σωτηρία. Μιλάω για την ομάδα να πρωταγωνιστεί. Ο Αμαρυνθιακός σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα παίζει σε οποιαδήποτε κατάσταση να είναι θα πρέπει πάντα να πρωταγωνιστεί.
Άρα στόχος έτσι όπως το λέτε μου δείχνετε ότι έχετε βλέψεις για να βρεθείτε στις πρώτες θέσεις.
Όχι στις πρώτες θέσεις, απλά όταν λέω να πρωταγωνιστήσει, θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικός. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Θα πρέπει να δείξεις δυνατός όχι απλά να είσαι.
Δεν θέλατε να αναφερθείτε στις μεταγραφικές σας κινήσεις, αλλά μπορούμε να μας αναφέρετε σε ποιες θέσεις χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα;
Δεν είναι ακόμη η ώρα, γιατί δεν ξέρουμε ακόμη αν θα συνεχίσω τη συνεργασία με τον Αμαρυνθιακό, γιατί ακόμη δεν έχουμε μιλήσει.
Υπάρχουν κάποιες πρώτες επαφές, θετικά είναι τα πράγματα, αλλά από κει και πέρα δεν έχει οριστικοποιηθεί κάτι, σε αυτό το κομμάτι. Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να ξέρουμε ποιοι θα μείνουν και μετά θα δούμε ποιοι θα έρθουν.
Τώρα που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη παρατηρώ ότι στο γήπεδο γίνονται κάποιες εργασίες στον αγωνιστικό χώρο κυρίως. Πριν τον χειμώνα φτιάξατε τις εξέδρες και τώρα παρατηρώ ότι τώρα το χορτάρι δεν υπάρχει.
Η αλήθεια είναι όπως σας είπα και προηγούμενος ότι γίνεται πάρα πολύ δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Είδατε και τα αποδυτήρια. Τοποθετήθηκαν και οι εξέδρες. Δυστυχώς το γήπεδο του Αμαρυνθιακού δεν ήταν κατάλληλο για χρήση, τουλάχιστον εμάς δεν μας βόλευε να προσπαθήσουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο.
Με την παραμικρή βροχή αδυνατούσες να κάνεις και προπόνηση. Οπότε καταλαβαίνετε τι δυσκολία του όλο πράγματος. Έγιναν λοιπόν ενέργειες, άμεσα με το που τελείωσε το πρωτάθλημα και γι αυτό έχει καθυστερήσει και η απονομή του πρωταθλήματος. Ξήλωσαν το παλιό χόρτο και μέσα σε μία εβδομάδα έγινε η σπορά, οπότε θεωρώ και ευελπιστούμε κιόλας ότι του χρόνου θα είναι έτοιμο.
Σας το εύχομαι και φαντάζομαι ότι εδώ η έδρα θα είναι καυτή.
Όπως πάντα (γέλια).
Το χτίσιμο τηςΑκαδημίας
Η ακαδημία του Αμαρυνθιακού πόσα παιδιά έχει κι αν έχετε ξεχωρίσει κάποια ταλέντα για να ανέβουν στην μεγάλη ομάδα;
Η ακαδημία αποτελείται από 60 παιδιά. Είναι ο πρώτος χρόνος επαναλειτουργίας μετά από καιρό. Όπως σας είπα συνεργάζομαι με τον Σπύρο Κοντό έναν πολύ αξιόλογο προπονητή. Γυμναστής κι ο ίδιος στο επάγγελμα. Υπάρχει μία πάρα πολύ καλή σχέση με τα παιδιά και τους γονείς και τους ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που μας έχουν δείξει.
Δυστυχώς φέτος δεν είχαμε ομάδα νέων. Δεν καταφέραμε να δημιουργηθεί τμήμα κι έτσι κάποια παιδιά πήγαν δανεικοί σε κάποιες ομάδες όπως στη Γυμνού και στην Ερέτρια κτλ. Για να πάρουν παιχνίδια, αλλά βλέπω ότι κάποια τμήματα, τα οποία είναι στην παραγωγική και μαθησιακή διαδικασία, νομίζω ότι είναι εξελίξιμοι. Σίγουρα δεν φτάνει μόνο το ταλέντο, είναι κι οι παράγοντες τύχη και δουλειά και να σου παρουσιαστεί η κατάλληλη ευκαιρία.
Σε πόσο καιρό βλέπετε να βγαίνει κάποιο παιδί στην μεγάλη ομάδα;
Σε 2 χρόνια περίπου. Βέβαια από του χρόνου ευελπιστούμε να έχουμε ομάδα νέων, καθώς η παίδων γίνεται νέων ηλικιακά, οπότε αυτόματα δημιουργείται και η ομάδα νέων και είναι πολύ θετικό αυτό.
Πώς είναι ο Μπάμπης Γεωργίου εκτός γηπέδου;
Οικογενειάρχης άνθρωπος. Παντρεμένος στα Κριεζά με δύο παιδιά 8 χρονών η κόρη μου κι ο γιος 6 χρονών. Μια φυσιολογική ζωή οικογενειάρχη. Πλέον ήρεμη. Είναι η αποφόρτιση και δυστυχώς καμιά φορά η αποφόρτιση γίνεται μέσα στο σπίτι και είναι ότι χειρότερο. Θα πρέπει να έχουμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας και μετά να επιστρέφουμε ήρεμοι στο σπίτι.
Θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Να ευχηθώ καλό καλοκαίρι! Καλή ξεκούραση σε όλους, γιατί νομίζω ότι όλοι την έχουμε ανάγκη.
