ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ... Στη χώρα της μούντζας και του ρε!
ΑΟΝΑ…
Μπορεί και ψηλότερα
Η κατάκτηση του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος της Α’ τοπικής, απ’ την ομάδα της Ν. Αρτάκης, κατ’ ουσίαν δεν ήταν τίποτε περισσότερο απ’ την τελική επικράτηση και κατίσχυση επί ενός παραδοσιακού ‘εχθρού’ του Ηρακλή Ψαχνών, που δεκαετίες τώρα μέσα από κρίσεις και αναλαμπές διεκδικούν τα σκήπτρα της πρωτοκαθεδρίας για το Ευβοϊκό ποδόσφαιρο.
Το Αλιβεριώτικο ποδόσφαιρο, προεξάρχοντος του Ταμυναϊκού που ξεκίνησε φέτος μια νέα προσπάθεια με την επιστροφή του στις τοπικές κατηγορίες, πάντα το εκτιμούσα, απ’ τα χρόνια της πλήρους δραστηριοποίησης μου, στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας, χάρις στην αδιαμφισβήτητη δυναμική του, μέσα από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που θα μπορούσαν να το μετατρέψουν σε μια άτρωτη μηχανή για τα τοπικά δεδομένα.
Στην ποδοσφαιρική Ερέτρια θα συναντήσεις, μια εξευγενισμένη μορφή ήπιου ανταγωνισμού, που δεν αγγίζει την ακραία μορφή του, δεν φανατίζει, δεν παροξύνει, ενώ ο Λήλας Βασιλικού… ‘φοβερός και τρομερός’ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 δεν βρίσκεται σε θέμα ανταγωνισμού στο ύψος του παρελθόντος.
Α.Ο.Ν. Αρτάκης και Ηρακλής Ψαχνών να ακροπατούν σε δυσθεώρητα βαθμολογικά βαθμολογικά ύψη, είναι το εντυπωσιακό στοιχείο αυτού του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, που δεν αποτελεί ενθαρρυντικό ή έστω παρηγορητικό στοιχείο και καταδεικνύει την γύμνια του Ευβοϊκού Ποδοσφαίρου, όπως παρουσιάζεται σήμερα στην διαγωνιστική του μορφή. Α.Ο.Ν.Α. και Ηρακλής δύο επιβλητικές μορφές της κεντρικής ποδοσφαιρικής σκηνής για τα τοπικά δεδομένα, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των φιλάθλων ευθύς εξαρχής. Η βαθμολογική συγκομιδή για τον πρωταθλητή των 83 βαθμών θα μπορούσε ν’ αποτελέσει ένα άτυπο ρεκόρ και ένα μοναδικό επίτευγμα του ιστορικού ποδοσφαιρικού συλλόγου.
Σαφώς πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι. Να μπουν τα θεμέλια μιας νέας ανοικοδόμησης. Φιλοσοφία, μέθοδος και στρατηγική. Η Γ’ Εθνική, όπως προετοιμάζεται απ’ τους ‘αμετανόητους’ ενορατικούς μεταρρυθμιστές της ΕΠΟ και των οργάνων της δεν είναι παρά ‘ο ποδοσφαιρικός απόπατος’ ενός πεος εφαρμογήν εθνικού συστήματος διεξαγωγής των πρωταθλημάτων.
Αυτή η κατηγορία δεν μπορεί ν’ αποτελεί ‘ταβάνι’ για τον εκπρόσωπο της Εύβοιας, αλλά ‘σκαλοπάτι’ για πιο φιλόδοξα ύψη. Μια κατηγορία που θυμίζει κάτι απ’ την άλλοτε Δ’ Εθνική-Εθνικό Ερασιτεχνικό-Περιφερειακό, που άλλαζε διαρκώς ονόματα, ανακαινίζοντας ουσιαστικά το εξωτερικό περίβλημα της, χωρίς να ενισχύει την ιδεολογική της δόμηση και τον κατευθυντήριο προορισμό της.
Είναι μια κατηγορία που την ‘ανέχεσαι’ για δύο-τρεις το πολύ αγωνιστικές σεζόν. Ύστερα την προσπερνάς… ή επιστρέφεις στα πάτρια… Αν μείνεις περισσότερο… ‘σαπίζεις’ κυρίως διοικητικά… γιατί το ποδοσφαιρικό υλικό εύκολα αναπλάθεται και αναγεννάται…
Αυτό φέρνει την κόπωση και την απογοήτευση…
…Και δυστυχώς σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα πρόθυμοι διοικητικοί παράγοντες…
…Και η Ν. Αρτάκη αυτή την περίοδο, σ’ αυτόν τον τομέα βρίσκεται σε μια ευνοϊκή συγκυρία και ας το προσέξουν όλοι όσοι συγκλίνουν με το όποιο ποσοστό επιρροής σ’ αυτή την νέα πραγματικότητα.
