ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ... Στη χώρα της μούντζας και του ρε!
Δεκαετία του ’80…
Η εποχή της αφθονίας
Συναντώ συχνά φίλους, που ‘έδρασαν’ καθ’ οιονδήποτε τρόπο στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα την δεκαετία της αφθονίας, αυτή του ’80, εκκινώντας από κοινή αφετηρία, με αφικτήριο προορισμό την ανάδειξη του τοπικού αθλητισμού σε περιφερειακή δύναμη σ’ όλα τα επίπεδα ‘Αθλητικό μελίσσι’ θύμιζε πραγματικά το τότε Εθνικό και σήμερα Δημοτικό Γυμναστήριο, με τον Α.Ο. ‘Χαλκίς’ τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια αυτής της δεκαετίας να μετέχει της ‘αμφικτυονίας των ισχυρών’ της Β’ Εθνικής, κάνοντας ηχηρή την παρουσία του σ’ αυτό το πρωτάθλημα, αγωνιστικά αλλά και διοικητικά με την παρουσία ισχυρών παραγόντων σε επίπεδο οικονομικό αλλά και εκπροσώπησης σε θεσμούς και φορείς του αθλητισμού γενικότερα. Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλλεϊ, παρουσιάζουν ραγδαία εξέλιξη και εθνική εκπροσώπηση, με μια πανσπερμία ταλέντων, που συμβάλλουν σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο στην προβολική εικόνα του τοπικού αθλητισμού.
Στο ποδόσφαιρο, μόνο η Α’ κατηγορία, απαρτίζεται από τρεις ομίλους των δεκαέξι ομάδων, Κεντρικό-Βόρειο-Νότιο, με τους πρωταθλητές να συγκρούονται σε αγώνες μπαράζ, για την ανάδειξη του υπερ-πρωταθλητή που ανέρχεται στην Δ’ Εθνική, που συχνά ανακαινίζεται με επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως Περιφερειακό Πρωτάθλημα, Εθνική Ερασιτεχνική, κάνοντας ελκυστικότερο το δέλεαρ της ανόδου. Σπουδαίες ομάδες τότε ο Ηρακλής Ψαχνών, ο Α.Ο. Κάνηθος, ο Α.Ο.Ν. Αρτάκης, ο Ολυμπιακός Χαλκίδος. Ο πρώτος με τον ποδοσφαιρικό εγωισμό, δομικό κυτταρικό συστατικό, εύφορη ποδοσφαιρική γη που καρποφόρει με την ανάδειξη ταλέντων, που εξελίσσονται και αλλάζουν αγωνιστικό επίπεδο. Ο Καλαβρής, ο Μυστριώτης, Ο Κεραμμιδάς, ο Σακκής κ.α. Ακολουθεί η ‘Μεγάλη του Κανήθου Σχολή’. Ο Παζαρίδης, ο Καμπιώτης, ο Ανέστης, ο Ψαθάς. Ο Α.Ο.Ν. Αρτάκης, που ο ανταγωνισμός των ‘εταίρων’ σε επαγγελματικό επίπεδο, στερεί το το σύλλογο από κορυφαίες επιτυχίες, μένοντας στην ‘σκιά’ του Ηρακλή και του Ολυμπιακού, που αρχικά ως ανερχόμενη και στην συνέχεια ως επικυρίαρχος, θα αμφισβητήσει εκεί μετά το ’85 τον έως τότε Πανευβοϊκά επισκοπών Α.Ο. ‘Χαλκίς’. Απ’ την Αρτάκη ο Παπαθεοδώρου, ο Δεληγιώργης, ο Βουτσάς, ο Γκάβαλης. Στον Ολυμπιακό σύναξη ταλέντων απ’ τις ποδοσφαιρικές γειτονιές, ο Σίδερης, ο Καραδήμος, ο Κώτσαρης, ο Λέων που ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα…
Και στην επαρχία, ο Ταμυναϊκός στο Νοτιά, με την ΑΓΕΤ να προσελκύει και στρέφει τα βλέμματα στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Η Ερέτρια ταλαντώνεται στο ποδοσφαιρικό εκκρεμές και ο Λήλας θα εξαπολύσει την αντεπίθεση του στις αρχές της άλλης δεκαετίας.
Στο Βορρά, ο Ολυμπιακός Λίμνης στο ξεκίνημα αυτής της δεκαετίας εντυπωσιακός και διάττοντας, το Μαντούδι με αναλαμπές και λιγό αργότερα σε ‘ποδοσφαιρική κύρρωση’ και μόνο η Ιστιαία, σταθερή αξία, με ευτυχή συγκυρία σπουδαίων ταλέντων, όπως ο Βόρρης, ο Αναστασίου και τ’ αδέλφια Κώστας και Σάββας Ποζαπαλίδης. Ο Α.Ο. Γουβών ιστορικός και ανεπίστροφος!
Αυτή η δεκαετία, η συναρπαστικότερη, της νεότερης ποδοσφαιρικής ιστορίας, δίνει νοσταλγικές εικόνες και συγκινητικά ευθυμήματα, με τα γεμάτα γήπεδα, το πάθος των θεατών, τις αμφίρροπες αναμετρήσεις που θα μείνουν βαθειά χαραγμένα στις μνήμες της δικής μου γενιάς.
