Οι αρχές της καταγωγής του ποδοσφαίρου της Χαλκίδας, χάνονται βαθιά στο χρόνο, εκεί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Θρύλοι και μύθοι το ζώνουν από παντού. Μια γοητευτική έως μυστηριακή ιστορία ανοίγεται μπροστά μας.
Βέβαια στα 1918 όπως αναφέρει στο ‘εγκόλπιο’ με το ιστορικό αφιέρωμα του Ολυμπιακού Χαλκίδας ο Δημήτρης Δεμερτζής, ο Τάσος Περγόπουλος ιδρύει μια ανεξάρτητη ομάδα με αθλητές από τον Άγιο Δημήτριο και το ‘καφενεδάκι’!
Μοναδικής έμπνευσης και το όνομα αυτής της ομάδας, ‘Ολυμπιακός’. Ύστερα ήρθε και ο ‘μεγάλος’ του Πειραιά και γέμισε την οικουμένη όλη.
Βραχύβια η ύπαρξης αυτής της ομάδας. Ο Περγόπουλος φεύγει για Αμερική. Τα Ελληνικά στρατεύματα εκστρατεύουν στη Μικρά Ασία. Οι Εθνικές περιπέτειες δίνουν τέλος στα πρώτα ηρωικά αθλητικά γεγονότα. Μετά την καταστροφή του 1922, έρχονται οι πρόσφυγες και φέρνουν νέο αίμα στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο.
1924-Στα 1924 η πλατεία της Εβδομαδιαίας Αγοράς’ γεμίζει νεαρόκοσμο. Στην ανάπαυλα της πρωινής ή απογευματινής εργασίας, οι εμποροϋπάλληλοι και τα μπακαλόπαιδια των γύρω μαγαζιών, ασκούνται φωνασκώντας στο ανελέητο κυνηγητό που στις αστικές περιοχές το ‘χουν μάθει από καιρό, της λεγόμενης μπάλας.
Όλη αυτή η ατμόσφαιρα της αποδοχής και του ενθουσιασμού που προκαλεί το ποδόσφαιρο, κινεί το ενδιαφέρον των μαγαζατόρων των γύρω περιοχών. Πρώτος ο Ζήσης Αθανασιάδης, ποτοποιός στο επάγγελμα, εύπορος και βέρος Χαλκιδέος, τίθεται επικεφαλής μιας κίνησης για τη δημιουργία μιας ομάδας με την ίδρυση ενός ποδοσφαιρικού σωματείου με την επωνυμία Α.Ο. ‘Η Αρέθουσα’.
Πολλοί έμποροι της περιοχής ακολούθησαν την πρωτοβουλία του Αθανασιάδη, όπως ο Δριτσαλόπουλος και ο Ζορμπαλάς. Ο Α.Ο. ‘Αρέθουσα’, όπως κάποιοι θ’ αντιληφθούν είναι και ο προπομπός της μετέπεια Αθλητικής Ένωσης Χαλκίδας (Ένωση).
Στο σχηματισμό του πρώτου διοικητικού συμβουλίου, ο Ζήσης Αθανασιάδης αναλαμβάνει την προεδρία του συλλόγου, με πρώτο γενικό γραμματέα τον Γεώργιο Γάτο και αντιπρόεδρο τον Σπύρο Δριτσαλόπουλο ή Μπόλαρη. Στην πρώτη διοίκηση μετέχουν ακόμη σεβαστά πρόσωπα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου, όπως ο Μάνος Στεφανίδης, ο Κωνσταντίνος Αφεντάκης, ο Αναστάσιος Πασσάς, ο Δημήτριος Σακκάς και ο Γεώργιος Καλαποδιάς. Ο Ζήσης Αθανασιάδης παρέμεινε στο ‘τιμόνι’ αυτής της ομάδος, που ΄να χρόνο αργότερα το 1925 εναρμονίζει το καταστατικό της και μετονομάζεται Αθλητική Ένωση Χαλκίδας, μετουσιώνοντας το αρχαίο ρητό ‘Η ισχύς εν την ενώσει’ σ’ ένα πρακτικό σύνθημα και θα παραμείνει λοιπόν μέχρι το 1936, ως απλό μέλος αυτού του ποδοσφαιρικού συλλόγου, αφού την προεδρία ήδη έχει αναλάβει (1927) ο Σπύρος Δριτσαλόπουλος, με τη συνεπικουρία του Γεώργιου Νάκου.
Η ‘Ένωση’ όπως είναι γνωστή στους παλιότερους είναι και η ‘κατά νόμο’ αρχαιότερη και η ‘πρεσβυτέρα’ όχι μόνο του Χαλκιδέικου αλλά και του Ευβοϊκού ποδοσφαίρου.
Τέλος στο βιβλίο του Γιάννη Παπαγρηγορίου, ‘Η σημερινή Χαλκίς’ -1953- το σχόλιο που ακολουθεί: ‘Η συμβολή της Ένωδης εις την ανάπτυξη του Χαλκιδαϊκού αθλητισμού γενικά, υπήρξε μεγίστη. Διεγωνίσθη εις το ποδόσφαιρον με όλας τας μεγάλας ομάδας των Αθηνών-Πειραιώς και έδρεψε πλείστας σημαντικάς νίκας εις ποδοσφαιρικάς συναντήσεις με όμαδας άλλων πόλεων. Ανεδείχθη πλειστάκις πρωταθλήτρια Ευβοίας-Βοιωτίας’.
1926-Αυτή τη χρονιά κυριαρχούν δυο ομάδες. Είναι απ’ την παλιά Χαλκίδα. Το ‘κάστρο’ και η Αγία Βαρβάρα, περιοχές που εκπροσωπούνται σε συνοικιακό και άτυπο επίπεδο απ’ τις ομάδες ‘Ήρακλής’ και ‘Άρης’. Οι ποδοσφαιριστές είναι φίλοι μεταξύ τους και συχνά φτιάχνουν μικτή.
Οι ‘διοικήσεις’ εφ’ όσον βέβαια υπάρχει καταστατικό λειτουργίας αυτών των ποδοσφαιρικών συλλόγων, συμφωνούν στη συνένωση και δημιουργία ενός πλέον συλλόγου. Ο Παναγιώτης Σακελλαράκης και Γεώργιος Σταύρου, αναλαμβάνουν τις αρχικές πρωτοβουλίες και επισκέπτονται ως φίλοι τους θρυλικούς Ανδριανόπουλους στον Πειραιά, με τους οποίους αποφασίζουν από κοινού η νέα Χαλκιδέικη ομάδα, να πάρει το όνομα ‘Ολυμπιακός’.
Πάντως ο Κώστας Χαραμαντίδης υποστηρίζει ότι ‘παππούς’ του σημερινού Ολυμπιακού υπήρξε μια ανεξάρτητη ομάδα του 1924, ο Αστέρας Χαλκίδας.
1927-Προάγγελος της Προποντίδας, μια ποδοσφαιρική ομάδα από νεαρούς που ασκούνταν στο άθλημα του ποδοσφαίρου, στις αλάνες της ‘δεξαμενής’ και στο ‘πλάτωμα’, κοντά στην σημερινή παλαιοημερολογίτικη εκκλησία. Απ’ τους πρώτους που κινητοποιήθηκαν στην άτυπη συγκρότηση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, ο Δημητράκης Φλώκος και Γιώργης Πικραμένος, που έμεναν στην περιοχή και φυσικά αγαπούσαν το ποδόσφαιρο. Ως φαίνεται και οι δύο νεαροί τότε, μέλη μιας ανεξάρτητης ποδοσφαιρικής ομάδας, ξεχώριζαν για την ζωηράδα τους και ήταν αυτοί που ‘ξεστράτισαν’ την αδέσποτη ουσιαστικά ‘Νεφέλη’ μέχρι τη μετονομασία της σε ‘Προποντίδα’ με σφραγίδα, υπογραφή και παρουσία επίσημα στα μετέπειτα πρωταθλήματα. Μια μεγάλη συνοικία λοιπόν απαντάει τη δική της ομάδα, στην οποία δίνεται αρχικά η επωνυμία Α.Ο. ‘Η Νεφέλη’.
Οταν το προσφυγικό στοιχείο ήρθε και ‘απλώθηκε’ στη Χαλκίδα μετά το 1922, οι ‘ξενομερίτες’ όπως συνήθιζαν να τους αποκαλούν εκείνο τον καιρό, προσέγγισαν το νέο ποδοσφαιρικό σωματείο, το οποίο και ‘άλωσαν’ με ‘δούρειο’ τρόπο διοικητικά παίρνοντας την πλειοψηφία. Μεταξύ αυτών ο Γιάννης Παπαγρηγορίου, ο μετέπειτα εκδότης της εφημερίδας ‘ΠΑΝΕΥΒΟΪΚΟ ΒΗΜΑ’, κάποιος Αποστόλης Παπουτσής και ένας Φώτης Βασιλειάδης.
Η επικράτηση της νέας κίνησης που υπερίσχυσε στο διοικητικό συμβούλιο, έφερε και τη μετονομασία της ‘Νεφέλης’ σε ‘Προποντίδα’ σε ανάμνηση των ‘Χαμένων Πατρίδων’, με έδρα μέχρι σήμερα μιας απ’ τις αντιπροσωπευτικότερες προσφυγικές περιοχές της Χαλκίδας, αυτής της Νεάπολης. Σαν έτος ίδρυσης αυτής της ιστορικής ομάδας φέρεται το 1927, αναγνωρίσθηκε δε ως επίσημο σωματείο το 1930 με πρόεδρο τον Γιώργο Βροχόπουλο.
1928-Τέρμα Αρεθούσης ήταν τα ‘Κανατάδικα’. Φτιάχναν εκεί τότε κανάτια, τούβλα και κεραμικά. Κάποιοι κανατάδες λοιπόν έπαιζαν μπάλα στην περιοχή, εκεί που σήμερα βρίσκεται εκτός λειτουργίας η ‘Βιομηχανία ΔΑΡΙΓΚ’. Ήταν μια μεγάλη αλάνα. Κάποιοι επαγγελματίες αυτής της περιοχής ανέλαβαν πρωτοβουλία, συγκέντρωσαν κόσμο στα καφενεία και ίδρυσαν το ποδοσφαιρικό σωματείο Α.Ο. ‘Η Σφαίρα’. Και πάλι το αχαλίνωτο δαιμόνιο πνεύμα του ‘πρόσφυγα’ εισβάλλει στην διοίκηση του νεοσύστατου αυτού συλλόγου και καταφέρνει να επιτύχει την μετονομασία της ‘Σφαίρας’ σε ΑΕΚ (Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως). Πρωτεργάτης σ’ αυτά τα ποδοσφαιρικά γεγονότα της περιοχής, κάποιος Γιώργος Μιχαηλίδης και πολλοί άλλοι με κάποια ‘περίεργα’ και ασυνήθιστα για τους ντόπιους προσφυγικά ονόματα της εποχής.
Το 1928 φέρεται ως έτος ίδρυσης αυτού του ιστορικού ποδοσφαιρικού σωματείου.
